Η Εκκλησία δεν συζητά με κανέναν, πόσο μάλλον με τους αποκαλούμενους ΛΟΑΤΚΙ, μητροπολίτα Γαβριήλ.

Ο καθαιρετέος Νέας Ιωνίας Γαβριήλ σε άρθρο του που φιλοξενείται σήμερα στην Καθημερινή γράφει τα εξής εξοργιστικά:

΄Έντονα συζητούνται στις μέρες μας το ζήτημα των σχέσεων του ίδιου φύλου και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό της σεξουαλικής ταυτότητας.΄΄

΄΄Είναι γεγονός ότι κατηγορούν πολλοί την Εκκλησία για φανατισμό, παραγνωρίζοντας την ακραία πολλές φορές διάθεση των ΄΄εκτός των τειχών΄΄ οι οποίοι αρνούνται πεισματικά τον διάλογο, καθώς και το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη. Αναφέρομαι φυσικά και στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.

—Ούτε μπορούμε να ακυρώνουμε έτσι απλά τη μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοσή μας ούτε όμως και να ρίχνουμε στον Καιάδα την διαφορετικότητα.

Η αμαρτία δεν είναι στίγμα, όλοι είμαστε αμαρτωλοί και αγωνιζόμαστε για να νικήσουμε το κακό, τα πάθη μας, τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας.

Γι αυτό προτείνω την έναρξη ενός ουσιαστικού διαλόγου με την κοινωνία για το θέμα αυτό. Να δούμε όλες τις προεκτάσεις, να αντιληφθούμε κάθε επιστημονική και κοινωνική άποψη. Να πάψουμε τους αφορισμούς και να καταλάβουμε την ευαισθησία του όλου θέματος.

Η Εκκλησία δεν φοβάται να μιλήσει, δεν φοβάται να εκφράσει την πίστη Της, δεν φοβάται να αγκαλιάσει, να προσφέρει την μακραίωνη βιωματική εμπειρία της, να αποτρέψει τη βία απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό, αλλά και να προβάλει τον δικό της δρόμο.

Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν αυτόν τον διάλογο, έναν διάλογο αλήθειας για να προλάβουμε χειρότερα λάθη που δεν ρυθμίζονται από κανέναν ανθρώπινο Νόμο. [ΕκκλησίαOnline]

Χρησιμοποιώντας την (πολιτικά ορθή) μεζούρα του «φανατικού» και του «ακραίου» ο Νέας Ιωνίας βάζει την Εκκλησία και τους «εκτός των τειχών» στην ίδια μοίρα, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται να γίνει μεταξύ τους διάλογος!

Καταρχάς, στην Εκκλησία δεν έχουμε «φανατικά» και «ακραία» δόγματα ή «φανατικές» και «ακραίες» διδασκαλίες, έχουμε μόνο Ορθόδοξες, εν Αγίω Πνεύματι διδασκαλίες και Ορθόδοξα, εν Αγίω Πνεύματι δόγματα. Αυτά δεχόμαστε έναντι των κακόδοξων και αιρετικών θέσεων. Ανθρώπους με «φανατικές» και «ακραίες» συμπεριφορές μπορεί να έχουμε, «ακραίες διδασκαλίες» όμως και «ακραία δόγματα» δεν έχουμε.

Ο Νέας Ιωνίας όμως εδώ φαίνεται ότι σκοπίμως χρησιμοποιεί κακή και ανάρμοστη ορολογία για να εμφανίσει την Εκκλησία ίσα και όμοια με τον έξω κόσμο και να τους βάλει στο ίδιο επίπεδο. Γράφει: «κατηγορούν πολλοί την Εκκλησία για φανατισμό» ……..«ακραία πολλές φορές διάθεση των ΄΄εκτός των τειχών΄΄». Μας λέει δηλαδή ότι υπάρχουνε φανατισμοί μέσα στην Εκκλησία όπως υπάρχουνε και ακρότητες στον έξω κόσμο. Και το κάνει αυτό για να περάσει μετά στο επόμενο (λογικό) βήμα και να προτείνει διάλογο! Έτσι κοσμικά εκφράζονται οι οικουμενιστές στο ακατήχητο ποίμνιο.

Επειδή όμως ο Νέας Ιωνίας παραβλέπει την πραγματική θέση της Εκκλησίας δεν μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς. Του λέμε λοιπόν ότι η Εκκλησία δεν κάνει διάλογο με κανέναν για τις θεόσδοτες και αναλλοίωτες διδασκαλίες Της [Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας], πόσο μάλλον με υπερήφανους ομοφυλόφιλους. Φαίνεται μάλιστα στο κείμενο να καλεί, εκ μέρους όλων μας δίχως να μας ρωτήσει, τους ΛΟΑΤΚΙ σε διάλογο, όταν στην πραγματικότητα αυτό που κάνει είναι ότι καλεί εμάς τους ίδιους σε διάλογο με τους ομοφυλόφιλους. Ναι. Αυτό κάνει. Περνάει μήνυμα στην κοινωνία ότι η διοικούσα Εκκλησία κάνει άνοιγμα στους κίναιδους.

Ο Νέας Ιωνίας Γαβριήλ δεν ομιλεί ως ποιμένας της Εκκλησίας, ούτε ως ιεράρχης που ορκίστηκε να διαδώσει το Ευαγγέλιο και να εκκλησιαστικοποιήσει τον κόσμο. Ομιλεί ως ένας λαγός που προετοιμάζει τον δρόμο για μεγάλους βλάσφημους συμβιβασμούς. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προχωρήσουν πρώτα στην αποδοχή του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων, θέση η οποία αυτομάτως θα πυροδοτήσει το αίτημα της υιοθεσίας των παιδιών από ομοφυλόφιλους και βλέπουμε…

Η αποδοχή και η χρήση στον γραπτό του λόγο ψευδεπίγραφων εννοιών και διλημμάτων όπως της «διαφορετικότητας», οι οποίες εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γκρεμίσουν την τάξη του Χριστού, είναι κάτι παραπάνω από απόδειξη για το που οδεύουν τα πράγματα. Τί είναι αυτή η αόριστη έννοια της «διαφορετικότητας»; Ένα «μαγικό κουτί» μάλλον είναι για να βάζουν μέσα ό,τι τους αρέσει. Την «διαφορετικότητα» στα φύλα ο Θεός την όρισε, έπλασε τον άνδρα και την γυναίκα. Τί θέλει τώρα ο Νέας Ιωνίας; Είναι Ευαγγέλιο η «διαφορετικότητα»; Αύριο θα μας πει ο άλλος ότι εκτός από ομοφυλόφιλος είναι και παιδόφιλος, νεκρόφιλος, κτηνοβάτης, σατανιστής. «Είμαι διαφορετικός, σεβάσου με», θα πει. Θα μιλάμε κάθε φορά για την «διαφορετικότητα» του κάθε ξεστρατισμένου ή για αυτό που δηλώνει και το αντίκτυπο που έχει στην διάπλαση του ανθρώπου, στην κοινωνία και στην σωτηρία της ψυχής;

Αφήνει το δροσερό νερό του Ευαγγελίου ο Νέας Ιωνίας και ασχολείται με βοθρολύματα για να εξυπηρετήσει την δαιμονική τάξη, και έχει την φαεινή ιδέα ότι ομιλεί εκ μέρους μας και ότι θα τον ακολουθήσουμε. Μαζί με την «διαφορετικότητα», βάζει στο τραπέζι και την «κοινωνική και επιστημονική άποψη». Τελευταία φορά που ακούσαμε την «επιστημονική άποψη» είδαμε σωβρακοφορεμένους μέσα στους Ναούς, κουταλάκια αντί της αγίας Λαβίδας, αποστάσεις, απολυμάνσεις και κλεισμένες Εκκλησίες. Νομίζω ότι μπορούμε να φανταστούμε τί ακόμα θα δούμε.

Ομιλεί πιο κάτω για «αμαρτία», δίχως βέβαια να την συνδέσει άμεσα με την ομοφυλοφιλία, αλλά ίσα ίσα να το υπονοήσει στους ευκολόπιστους αναγνώστες, κερδίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη τους, παρ’ ότι ο ίδιος έχει πει στο παρελθόν ότι ο Χριστός βάζει το πάθος της ομοφυλοφιλίας στους ανθρώπους!

Πρόκειται για ένα κείμενο με πολιτικά ορθές κοινοτυπίες, με αοριστίες και παγίδες, το οποίο εξαφανίζει εντελώς την ξεκάθαρη θέση της Εκκλησίας για να ανοίξει άλλον έναν θολωμένο διάλογο που θα λειτουργήσει εις βάρος της Εκκλησίας. Τον ονομάζει μάλιστα «διάλογο αληθείας»!!

ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν. [Ιω. 10,5]

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ