Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΟΥΚ ΕΙΔΕΝ ΟΥΚ ΗΚΟΥΣΕΝ ΟΥΔΕ ΣΥΝΗΚΕΝ

Ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος ηὐλόγησε στρατιώτας τῆς Οὐκρανίας
καὶ προσεφώνησεν αὐτούς: «Γενναῖοι καὶ ρωμαλαῖοι στρατιῶτες τῆς Οὐκρανίας…
Sláva Ukrayíni (δόξα στοὺς Οὐκρανούς)!» (Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Νέας Ὑόρκης, 7.2.2023).

Δρ. Σ. Σουμίλο: «Ἀρνητὴς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὁ Κιέβου Ὀνούφριος». Δὲν τὸν ἐθέλουν…

Ο ΑΡΧΙΕΠ. ΚΥΠΡΟΥ ΟΥΚ ΕΙΔΕΝ ΟΥΚ ΗΚΟΥΣΕΝ ΟΥΔΕ ΣΥΝΗΚΕΝ

Τὸ 70% τῶν ψηφισάντων ἐτάχθη ὑπὲρ τῶν Μητροπολιτῶν Λεμεσοῦ, Ταμασοῦ καὶ Μόρφου, δηλ. ἀπέρριψαν τὸ πολιτικὸν μόρφωμα τοῦ ΝΑΤΟ τῶν καθηρημένων, ἀφωρισμένων, ἀχειροτονήτων καὶ αὐτοχειροτονήτων ὑπὸ τὸν ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον.

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Ὁ ἀπὸ Πάφου προσφάτως ἀναρρηθεὶς εἰς τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸν θρόνον τῆς Κύπρου κ. Γεώργιος προέβαλε κατὰ τὴν προεκλογικήν του ἐκ­στρα­τείαν τέσσερις λόγους, διὰ νὰ τὸν ἀναδείξη ὁ λαός. Εἷς ἐξ αὐτῶν ἦτο, διὰ «νὰ συν­εχίσει ἡ ὑποστήριξη πρὸς τὰ δίκαια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου». Αὐτὸ βεβαίως τὸν κατέστησεν ἀρεστὸν εἰς τὰς ΗΠΑ, ὄχι ὅμως ἰδιαιτέρως εἰς τὸν λαόν, ὁ ὁποῖος τὸν κατέταξε μὲν εἰς τὸ τριπρόσωπον, ἀλλὰ τοῦ μὲν Μητροπολίτου Ταμασοῦ ἰσοδύναμον, τοῦ δὲ Μητροπολίτου Λεμεσοῦ ἀπέχοντα μακράν, ἀμφότεροι, σημειωτέον, εἶχον διαφωνήσει μὲ τὴν πολιτικὴν τοῦ Φαναρίου εἰς τὸ θεμελιῶδες ζήτημα τοῦ Οὐκρανικοῦ.

Τὴν θέσιν του αὐτὴν δὲν ἔπαψε νὰ ὑποστηρίζη καὶ εἰς συνεντεύξεις μετὰ τὴν ἐκλογήν του (πχ. «Νὰ σεβαστοῦν καὶ ἐκεῖνοι τὰ δίκαια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου… ἡ παράδοση δίνει καὶ τὴν προτεραιότητα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο», ἐφημερὶς «Βῆμα», 6.1.2023), ἔχοντας μάλιστα τὴν πεποίθησιν ὅτι Φανάρι καὶ ἀλήθεια συμπορεύονται (βλ. «Δὲν ἀκολουθοῦμε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἁπλῶς, γιατί εἶναι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἀλλὰ ἀκολουθοῦ­με τὴν ἀλήθεια καὶ τί ἐπιβάλλουν οἱ κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἔτσι ὁδηγούμαστε ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Καὶ ἀφοῦ ἡ ἀλήθεια εἶναι κοντὰ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιατί ὄχι», ἐφημερὶς «Καθημερινή», 31.1.2023). Προφανῶς, ὅπως διαφαίνεται καὶ ἀπὸ ἕτερα ζητήματα, τὰ ὁποῖα ὅμως δὲν εἶναι τῆς παρούσης, ὁ Μακαριώτατος δὲν ἔχει παρακολουθήσει (ἢ κλείει τοὺς ὀφθαλμούς; εἰς) τὴν θεολογικὴν κριτικήν, ἡ ὁποία ἀσκεῖται εἰς τὸ Φανάρι. Ὡς ὅμως θὰ διαφανῆ, δὲν παρακολουθεῖ οὔτε κείμενα καὶ δηλώσεις ἐκ τοῦ Φαναρίου, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀποδείξει τοῦ λόγου τοῦ ἀληθὲς ἐπὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ. Παράδοξον…

Τὰ ὑποτιθέμενα «δίκαια» καὶ ἡ αὐτοκεφαλία

Τὴν 17ην Φεβρουαρίου 2023 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου παρεχώρησε συνέντευξιν εἰς τὴν ἱστοσελίδα «gr.euronews.com», εἰς τὴν ὁποίαν μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε:

«Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο εἴδαμε ὅμως εἶναι ὅτι τὸ δίκαιο βρίσκεται αὐτὴ τὴ στιγμὴ μὲ τὸ μέρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὅλες οἱ οἰκουμενικὲς σύνοδοι ποὺ συγκροτήθηκαν πρὶν οἱ Ρῶσοι γίνουν Χριστιανοί, ἔδωσαν κάποια δίκαια, κάποια δικαιώματα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἀναγνώρισαν τὴν αὐτοκεφαλία τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὅρισαν τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις αὐτῶν τῶν αὐτοκέφαλων ἐκκλησιῶν. Εἶναι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ποὺ ἔδωσε αὐτοκεφαλία καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τῆς Σερβίας, τῆς Ρουμανίας, τῆς Βουλγαρίας, τῆς Ἀλβανίας. Μὲ αὐτὴν τὴν αὐτοκεφαλία ἔδινε καὶ κάποιο τόμο ποὺ ἔλεγε καὶ τὰ ὅρια αὐτῶν τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ δικαιώματα τῶν προκαθημένων τους. Ἑπομένως, μέσα στὰ ὅρια ποὺ ἔδωσε στὴν αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας δὲν ὑπάρχει ἡ Οὐκρανία. Εἶναι δικαίωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τὰ μέχρι στιγμῆς ἰσχύοντα, τὰ ὁποῖα ἐπιβλήθηκαν ἀπὸ ἔγκυρες πηγές, ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συν­όδους νὰ δώσει τὴν αὐτοκεφαλία σὲ ἕνα κράτος ποὺ ἀπέκτησε τὴν ἀνεξαρτησία του».

Ἐρωτῶμεν τὸν Μακαριώτατον: Ποία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἔδωσε δικαίωμα εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον νὰ δίδη αὐτοκεφαλίας; Προφανῶς, καμία, διὰ τοῦτο δὲν ἀναφέρει καὶ ὁ ἴδιος ρητῶς οὔτε μίαν! Ἀπεναντίας, ἡ ἀναγνώρισις τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ὑπὸ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καταδεικνύει ὅτι ἡ Αὐτοκεφαλία δὲν εἶναι δικαίωμα κανενὸς Πατριαρχείου.

Δὲν θὰ ἀναλωθῶμεν εἰς τὸ νὰ ἐπαναλάβωμεν ὅλα τὰ ἱστορικά, ἐκκλησιολογικὰ καὶ ἄλλα ἐπιχειρήματα, μὲ τὰ ὁποῖα καταρρίπτονται ὅσα ἰσχυρίζεται (ἀπαιτεῖται ἁπλῶς ὁ κοινὸς νοῦς, διὰ νὰ κατανοήση κανεὶς ὅτι οἱ Τόμοι δὲν παρέχονται ἀπὸ κάποιαν «ἀνωτέραν ἀρχήν», ἀλλὰ συνομολογοῦνται-συνυπογράφονται μεταξὺ ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν κ.ἄ.).

Ὡστόσον, θὰ ἀρκεσθῶμεν μόνον εἰς τὴν δήλωσιν τοῦ Σεβ. Λαοδικείας, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος δημοσίως εἰς συζήτησιν τοῦ Πατριάρχου Μόσχας μὲ τὸν Πατριάρχην Κων/λεως, διεβεβαίωσεν (ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐπὶ δεκαετίας ἔγραφον τὰ Δίπτυχα τοῦ Φαναρίου) ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Πατριάρχην Κύριλλον ἐθεώρει δεδομένην τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας εἰς Οὐκρανίαν!

Ἄλλωστε, ἤδη ἀπὸ τὴν δεκαετίαν τοῦ ’90 ὁ Προκαθήμενος τοῦ Φαναρίου τὸ εἶχε δηλώσει ΓΡΑΠΤΩΣ καὶ δι’ ὑπογραφῆς! Αὐτὰ ὅμως τὰ ἀγνοεῖ ὁ Μακαριώτατος Κύπρου (καίτοι εἶναι Ἀρχιεπίσκοπος…;), ὅπως προφανέστατα δὲν θὰ ἔχη κἄν ἀκούσει τὸ παραμικρὸν περὶ τῶν πρότριτα δηλώσεων τοῦ κ. Πάιατ εἰς Κογκρέσον ὅτι «Ἡ ὑποστήριξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ἦταν ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὴν Οὐκρανία»…

Οἱ καθηρημένοι, ἀφωρισμένοι,ἀχειροτόνητοι καὶ αὐτοχειροτόνητοι

Τὴν πλέον ἀδιαμφισβήτητον ἀπάντησιν πρὸς τὸν Μακαριώτατον τὴν δίδει πρόσωπον, τὸ ὁποῖον εἶναι ὑποστηρικτὴς τοῦ Φαναρίου, πολέμιος τοῦ Μόσχας καὶ ὑπέρμαχος τῆς ἑνώσεως τῶν «Ἐκκλησιῶν» εἰς Οὐκρανίαν, ὁ διακεκριμένος Δρ. Σέργιο Σουμίλο, ὁ ὁποῖος εἰς συνέντευξίν του εἰς τὴν ἱστοσελιδα «risu.ua» τῆς 10ης Φεβρουαρίου 2023 μεταξὺ ἄλλων ἐδήλωσε (μετάφρασις «Φῶς Φαναρίου»):

«Ὑπάρχει μία συνεχὴς συζήτηση σχετικὰ μὲ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῆς ἱεραρχίας (τῆς Οὐκρανίας). Γιὰ μένα, αὐτὸ τὸ ζήτημα ἀποτελεῖ ἐδῶ καὶ καιρὸ ἐμπόδιο. Προσπάθησα νὰ διερευνήσω διεξοδικὰ τὴν ἱστορία τῆς συμμετοχῆς τοῦ Βικέντιου Τσεκάλιν στὶς πρῶτες χειροτονίες τῆς Οὐκρανικῆς Αὐτοκέφαλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τὸ 1990, μὲ βάση ἀρχειακὲς πηγὲς καὶ μαρτυρίες αὐτοπτῶν μαρτύρων. Πιστεύω ὅτι πρέπει νὰ γίνει μία εἰλικρινὴς συζήτηση γιὰ τὸ θέμα αὐτό, χωρὶς ἀπόκρυψη, παραποίηση ἢ διαστρέβλωση τῶν γεγονότων. Δυστυχῶς, ὁ Τσεκάλιν ἀποδείχθηκε πραγματικὰ ἀπατεώνας καὶ τυχοδιώκτης, κάτι ποὺ ὁ ἐπίσκοπος Ἰωάννης Μποντναρτσοὺκ δὲν γνώριζε ἀρχικά, πιστεύοντας ὅτι ἦταν πραγματικὰ “ἐπίσκοπος τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Ἐκτὸς Ρωσίας”. Ἐπίσης, δυστυχῶς, κατὰ τὴν πρώτη χειροτονία τοῦ Βασιλείου Μποντναρτσούκ, δὲν ὑπῆρχε τρίτος ἐπίσκοπος, οὔτε ὁ Βαρλαὰμ Ἰλιουσένκο οὔτε κανένας ἄλλος. Αὐτὴ ἡ χειροτονία εἶναι πραγματικὰ προβληματικὴ καὶ πρέπει νὰ τὸ παραδεχτοῦμε εἰλικρινά. Μίλησα μὲ τὸν ἐπίσκοπο Φιλάρετο Ντενισένκο γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ καὶ θεωρεῖ ἐπίσης προβληματικὴ αὐτὴ τὴ χειροτονία, γι’ αὐτὸ καὶ χειροτόνησε ἐκ νέου τοὺς περισσότερους ἐπισκόπους τῆς Οὐκρανικῆς Αὐτοκέφαλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ταυτόχρονα, ἕνας ἐπίσκοπος τῆς Οὐκρανικῆς Αὐτοκέφαλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, στὴ χειροτονία τοῦ ὁποίου συμμετεῖχε ὁ Τσεκάλιν, ὁ Ἀνδρέας Ἀμπραμτσούκ, δὲν διόρθωσε τὴ χειροτονία του. Σύμφωνα μὲ τὴν ἀκρίβεια, ὁ ἐπίσκοπος αὐτὸς θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε συνταξιοδοτηθεῖ, ἢ νὰ εἶχε διορθωθεῖ ἡ χειροτονία του μέσῳ μίας πρόσθετης χειροτονίας ἢ νὰ εἶχε χειροτονηθεῖ ἐκ νέου.

Ρώτησα σχετικὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Μοῦ ἐξήγησαν ὅτι ἐφάρμοσαν τὴν ἀρχὴ τῆς οἰκονομίας στὸν Ἀνδρέα Ἀμπραμτσούκ, ἐπειδὴ ὁ κανονικὸς ἐπίσκοπος Ἰωάννης Μποντναρτσούκ, πρώην ἱεράρχης τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας-Πατριαρχεῖο Μόσχας, προεξῆρχε τῆς χειροτονίας του, καὶ ὁ Τσεκάλιν μόνο συλλειτούργησε μὲ τὸν ἐπίσκοπο Ἰωάννη καὶ παρευρέθηκε στὴν ἐπίθεση τῶν χεριῶν. Ἔτσι, σύμφωνα μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Τσεκάλιν ἀποδείχθηκε ἀπατεώνας, τὴν ἴδια στιγμὴ ὁ Βασίλειος Μποντναρτσοὺκ καὶ ὁ Ἀνδρέας Ἀμπραμτσοὺκ χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν κανονικὸ ἐπίσκοπο Ἰωάννη Μποντναρτσούκ, γεγονὸς ποὺ θὰ πρέπει νὰ θεωρηθεῖ ὡς χειροτονία ὑπὸ ἑνὸς ἐπισκόπου καί, ἑπομένως, κατ’ οἰκονομίαν, μποροῦν νὰ ἀναγνωριστοῦν ὡς ἔχοντες ἀποστολικὴ διαδοχή. Αὐτὴ εἶναι ἡ θέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου…».

Πρέπει νὰ ὑπενθυμίσωμεν ὅτι ὁ Δρ. Σ. Σουμίλο εἰς τὴν ἱστορικὴν μελέτην του «Ὁ αὐτόκλητος «ἐπίσκοπος» Βικέντιος Τσεκάλιν καὶ ἡ συμμετοχή του στὶς πρῶτες χειροτονίες τῆς ΟΑΟΕ» ἀναφέρει ὅτι αἱ χειροτονίαι τοῦ Βασιλείου Μποντναρτσοὺκ καὶ Ἀνδρέα Ἀμπραμτσοὺκ ἔγιναν ἀντιστοίχως τὴν 31ην Μαρτίου 1990 καὶ τὴν 7ην Ἀπριλίου 1990, ἐνῶ ὁ τελέσας αὐτὰς ἐπίσκοπος πρ. Ζιτομὶρ Ἰωάννης Μποντναρτσοὺκ εἶχε ἤδη καθαιρεθῆ τὴν 13ην Νοεμβρίου 1989. Ἑπομένως, οὔτε ὡς χειροτονίαι ὑπὸ ἑνὸς ἐπισκόπου δὲν δύνανται νὰ νοηθοῦν!

Αὐτὰ δὲν τὰ γνωρίζει ὁ Κύπρου Γεώργιος; Οὔτε τὸν ἀπασχολεῖ τὸν Μακαριώτατον Κύπρου ὅτι ὁ ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιος ἀναγνωρίζει καὶ τιμᾶ ὡς ἅγιον τὸν ἕτερον αὐτοχειροτόνητον Β. Ληπκὼβ (βλ. Μεθοδίου Φούγια, Ἀρχ. Θυατείρων, «Ἐκκλησία αὐτοχειροτονήτων ἐν Οὐκρανίᾳ», Ἀλεξάνδρεια 1955 – «Ο.Τ.» ἀρ. 2412/ 5.8.2022); Οὔτε τὰ συλλείτουργα καὶ αἱ συμπροσευχαὶ τῶν ψευδοΟυκρανῶν μὲ παπικούς, οὐνίτας καὶ ἄλλας θρησκείας; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια μὲ τὴν ὁποίαν διαβεβαιώνει τὸν κυπριακὸν λαὸν ὅτι συμπορεύεται τὸ Φανάρι; Αὐτὰ ὁρίζουν οἱ Ἱ. Κανόνες;

Διατί δὲν ἐδόθη ἡ αὐτοκεφαλία εἰς τὸν Κιέβου Ὀνούφριον;

Ἀκόμη ὅμως καὶ ἂν δὲν μεταπείθεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου καὶ δέχεται ὅτι τὴν αὐτοκεφαλίαν τὴν παραχωρεῖ τὸ Φανάρι καὶ ὅτι αὐτὸ ἔχει ὄχι μόνον δικαίωμα νὰ κρίνη ὑποθέσεις ἄλλων Ἐκκλησιῶν (τὸ ψευδοέκκλητον, τὸ ὁποῖον δὲν ὑπάρχει, καθὼς οἱ Ἱ. Κανόνες ὁρίζουν δευτεροβάθμιον δικαστήριον), ἀλλὰ ὅτι δι’ ὑπογραφῆς Πατριάρχου Βαρθολομαίου εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκτοῦν ἱερωσύνην ἀφωρισμένοι, παραμένει ἕνα ἐρώτημα: Διατί δὲν ἐδόθη ἡ αὐτοκεφαλία εἰς τοὺς κανονικῶς ἔχοντας ἱερωσύνην καὶ κοινωνίαν μὲ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους ὑπὸ τὸν Κιέβου Ὀνούφριον, ἀλλὰ ἐφευρέθη ἕνα μόρφωμα ὑπὸ τὸν ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον, τὸ ὁποῖον συλλειτουργεῖ μὲ παπικούς; Τὴν ἀπάντησιν τὴν δίδει καὶ πάλιν ὁ Δρ. Σ. Σουμίλο εἰς τὴν συνέχειαν τῆς συνεντεύξεως:

«Ἀπ’ ὅσο γνωρίζω, ὁ Μητροπολίτης Ὀνούφριος προσωπικὰ ἤθελε πραγματικὰ νὰ καταστήσει τὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν πίεση καὶ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ Πατριάρχη Κύριλλου Γκουντιάεφ. Ἦταν πάντα ἐπικριτικὸς ἀπέναντί του, ἀπέναντι στὶς πολιτικὲς καὶ τὶς μεθόδους διακυβέρνησής του. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ὀφείλεται στὴν ἐπιθυμία γιὰ αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ μᾶλλον σὲ μία διαφορετική, πιὸ συντηρητική, κοσμοθεωρία τοῦ Ἐπισκόπου Ὀνουφρίου ἐντὸς τῆς ἴδιας τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Ποτὲ δὲν ὑπῆρξε ὑποστηρικτὴς τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἢ τοῦ διαλόγου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας μὲ τὸ Βατικανό, οὔτε ἔκρυψε τὴ συμπάθειά του γιὰ τὶς συντηρητικὲς ἰδέες τῆς ROCOR καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ ρεύματος. Διατηροῦσε φιλικὴ ἀλληλογραφία μὲ τὸ τελευταῖο. Πίσω στὸ 2016, ὁ ἐπίσκοπός του Λογγίνος (Ζὰρ) σταμάτησε νὰ μνημονεύει τὸν Κύριλλο Γκουντιάεφ ὡς “αἱρετικό”, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶχε ὑπογράψει τὴ λεγόμενη Διακήρυξη τῆς Ἀβάνας μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο… Ὅλα αὐτὰ συνέβησαν ὄχι χωρὶς τὴ συγκατάθεση τοῦ Μητροπολίτη Ὀνούφριου, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπίσης παρόμοιες ἀπόψεις. Παρεμπιπτόντως, αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ μικρότερος ἀπὸ τοὺς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους τόσο εὔκολα συμφώνησε πολὺ πρὶν ἀπὸ τὸν Τόμο νὰ διακόψει τὴν εὐχαριστιακὴ κοινωνία μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Κων/λεως, τὸ ὁποῖο θεωρεῖται ὁ ἡγέτης τῆς οἰκουμενικῆς κίνησης στὴν παγκόσμια Ὀρθοδοξία. Ὡς ἐκ τούτου, οἱ ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τοῦ Μαΐου στὴ Μονὴ τῶν Θεοφανείων ὀφείλονταν ἐν μέρει, μεταξὺ ἄλλων, σὲ τέτοια λεγόμενα “ζηλωτικὰ” κίνητρα… Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀρκετὰ συντηρητικὸ περιβάλλον, ποὺ μερικὲς φορὲς εἶναι ἐπιρρεπὲς ἀκόμη καὶ στὸν “σολιψισμό”. Τείνουν νὰ ἔχουν ἀρνητικὴ στάση ἀπέναντι στὸν οἰκουμενισμό, τὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ τὸν φιλελευθερισμὸ στὴν ἐκκλησία».

Μακαριώτατε, «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν»

Μακαριώτατε, παραδεχθεῖτε τὴν ἀλήθειαν! Εἴτε ὑπὸ τῶν ΗΠΑ, εἴτε ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου εἴτε ἐξ ἰδίας βουλήσεως ἐπείσθητε διαφορετικῶς περὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων, εἶναι ὥρα διὰ περισυλλογὴν καὶ ἀναθεώρησιν. Μὴ ἀναλώνεσθε νὰ ἀπελευθερώσετε τὴν κατεχομένην Κύπρον, ἐὰν δὲν ἀγωνισθῆτε πρῶτα διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι εἰσάγουν ἀχειροτονήτους εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν προκειμένου εἰς τὸ μέλλον νὰ ἀναγνωρίσουν καὶ ἱερωσύνην εἰς τοὺς αἱρετικούς. Μὴ σφαγιάζετε τὸν ἀδελφόν Σας Ὀνούφριον, διὰ νὰ κατέχετε θέσιν Ἀρχιεπισκόπου.

Ορθόδοξος Τύπος