Ἀποτύπωμα εἰς τὴν ἄμμον

 

Ἀποτύπωμα εἰς τὴν ἄμμον

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Μεγάλη ἀνησυχία ἔχουν οἱ πιστοί, ὅταν γίνονται ἐκλογὲς γιὰ τὴν ἀνάδειξη νέων Μητροπολιτῶν. Τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ πρόσωπα ποὺ θὰ ἐκλεγοῦν εἶναι γνωστὰ ἀρκετὲς ἡμέρες πρὸ τῆς συνεδριάσεως τῆς Ἱεραρχίας! Αὐτὸ εἶναι διασυρμὸς τοῦ συνοδικοῦ συστήματος, γιὰ τὸ ὁποῖο μιλοῦν οἱ ἀρχιερεῖς μὲ περισσὸ καύχημα! Εἶναι γνωστὴ ἡ μεθόδευση ποὺ ἀκολουθεῖται. Φυσικὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ ἐπικαλοῦνται οἱ σύνεδροι, δὲν συμμετέχει στὴ διαδικασία.

Ἐκλέγονται, λοιπόν, ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἀρεστοὶ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο. Ἔτσι γίνεται ἐδῶ καὶ δεκατείες. Καὶ τὸ πετυχαίνει ὁ πρόεδρος τῆς Συνόδου αὐτὸ ποὺ θέλει, γιατί οἱ ἐκλέκτορες τὸν εὐγνωμονοῦν, ἀφοῦ εἶναι δικές του ἐπιλογές. Δηλαδή, πέτυχαν τὸ φιλόδοξο προσωπικό τους σκοπὸ καὶ θεωροῦν λογικὸ νὰ κάνουν ὑπακοὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ νὰ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἐπιθυμίες του. Δυστυχῶς, δὲν συναισθάνονται τὴ μεγάλη εὐθύνη ποὺ ἔχουν ὡς μέλη τῆς Ἱεραρχίας. Ψηφίζουν χωρὶς νὰ γνωρίζουν. Ἀφοῦ ὁ Μακαριώτατος ὑποδεικνύει, πιστεύουν ὅτι κάτι παραπάνω γνωρίζει ἀπ’ αὐτούς! Ἀλλὰ τί γνωρίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Τοὺς ὑποψηφίους ποὺ εἶναι ἀπασχολούμενοι στὰ ἀρχιεπισκοπικὰ καὶ συνοδικὰ γραφεῖα; Ἐπειδὴ εἶναι πρόθυμοι καὶ εὐγενικοὶ ἀπέναντί του ἢ ἐπειδὴ ποτὲ δὲν ἐκφράζονται γιὰ τὰ «ἀποίμαντα τῆς Ἐκκλησίας», γιὰ τὸν ἐπικίνδυνο οἰκουμενισμὸ καὶ γιὰ τὶς ἀντιχριστιανικὲς πρωτοβουλίες τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι πάντα ἐπιδιώκουν τὴν περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας;

Οἱ φιλόδοξοι αὐτοὶ Ἀρχιμανδρίτες ἐργάζονται στὰ διάφορα γραφεῖα μὲ ὑποκριτικὴ συμπεριφορὰ καὶ ὅταν πετύχουν τὸ σκοπό τους, ὡς Μητροπολίτες πιά, γίνονται λαλίστατοι, ἐκφράζουν τὴν κατὰ κόσμον σοφία τους καὶ ἐντυπωσιάζουν ἀρνητικά. Κάποτε κάνουν καὶ σκανδαλώδεις δηλώσεις χωρὶς νὰ ἀνησυχοῦν, γιατί πιὰ εἶναι δεσπότες καὶ βρίσκονται στὸ ἀπυρόβλητο!

Ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν οἱ ἐκλέκτορες ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους ὑποψηφίους εἶναι νὰ μὴ ἀπασχολοῦνται στὰ διάφορα γραφεῖα, ἀλλὰ νὰ ἐργάζονται μὲ ἱερὸ ζῆλο στὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ὑποχρεώνονται νὰ ὑπηρετοῦν καὶ στὶς ἀκριτικὲς καὶ δύσ­κολες μητροπόλεις, γιὰ νὰ ξέρουν τί καιρὸς περνάει καὶ πόσα δισεπίλυτα προβλήματα ὑπάρχουν.

Στὶς θέσεις τους νὰ τοποθετηθοῦν ἔμπειροι ἔγγαμοι ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐργάζονται μὲ ἀφοσίωση, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐλευθερία ἀπὸ τὸ φοβερὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας καὶ τῆς ἐπιθυμίας τοῦ «καλοῦ ἔργου» τῆς ἀρχιερωσύνης! Ἔτσι θὰ ἀνοίξουν οἱ ὁρίζοντες στοὺς συνοδικοὺς ἐκλέκτορες καὶ θὰ βλέπουν τοὺς ἄξιους ὑποψηφίους πιὸ εὔκολα καὶ θὰ σέβονται τὴν ἐπιθυμία τῶν κατοίκων τῶν περιοχῶν ποὺ πρόκειται νὰ ποιμάνουν.

Μὲ δύο λόγια πρέπει νὰ ἀνατραπεῖ ἡ μέχρι σήμερα τηρούμενη τακτική, ποὺ μόνο θεοφιλὴς δὲν εἶναι. Εἶναι προκλητικὸ νὰ δηλώνει μὲ εὐχαρίστηση καὶ καύχηση ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος ὅτι στὰ 15 χρόνια τῆς ἀρχιεπισκοπείας του ἔχει ἐκλέξει καὶ χειροτονήσει 57 νέους Μητροπολίτες (ἐπὶ συνόλου 80). Καὶ θὰ ἀφήσει, ἰσχυρίζεται, τὸ ἀποτύπωμά του στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὅμως δὲν πρέπει νὰ λησμονεῖ ὁ Μακαριώτατος, ὅτι τὸ ἀποτύπωμα αὐτὸ θὰ εἶναι πάνω στὴν ἄμμο καὶ μὲ ἕνα φύσημα θὰ σβήσει, ἀφοῦ προηγουμένως θὰ τὸ ἔχουν στραπατσάρει μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες μὲ τὸ ἦθος, τὶς δραστηριότητές τους καὶ τὶς ἐπιδόσεις σὲ χώρους ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐνταχθοῦν στὸ καθαρὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Σὲ συνέντευξή του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος (ἐφημερίδα «Καθημερινή» τῆς 23ης Ὀκτωβρίου 2022) ἀπάντησε σὲ σχετικὴ ἐρώτηση: «Δὲν ἔχω δικαίωμα νὰ φύγω στὰ 55 χρόνια (στὴν ἱερωσύνη) χωρὶς νὰ ἀφήσω πίσω ἕνα ἀποτύπωμα, τί ἔζησα, τί ἔχω ἐμπνευστεῖ, τί θὰ ἤθελα νὰ κάνω τώρα».

Στὴν ἡλικία 84 ἐτῶν ὁ Μακαριώτατος φιλοτεχνεῖ τὸ ἀποτύπωμα, ποὺ θὰ καθοδηγεῖ τοὺς ἑπόμενους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, καὶ ἂς παραμένουν ὅλα τὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας ἄλυτα, κυρίως τὸ θέμα τῆς ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ θέμα τῆς ἀξιοποίησης τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, γιὰ τὸ ὁποῖο συνεχῶς γίνεται λόγος, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν βήματα προόδου. Εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ ἀργήσει νὰ ἀρχίσει καὶ ἂν θὰ τελειώσει, θὰ εἶναι ὁπωσδήποτε τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 21ου αἰώνα. Ὅταν πιὰ θὰ εἶναι πολὺ ἀργά…

Δυστυχῶς , δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα γιὰ τὴ βελτίωση τῶν «ἀποίμαντων τῆς Ἐκκλησίας». Ἴσως στὸ ἄδηλο μέλλον νὰ γίνει κάτι, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ορθόδοξος Τύπος