Διαπιστώσεις χωρίς ευθύνες;

                                                                Διαπιστώσεις χωρίς ευθύνες;

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Προ ημερών ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος σε άρθρο του στηλίτευσε την άγνοια και την ημιμάθεια που κυριαρχεί σε πιστούς και σε αθέους για τα της Εκκλησίας. Έγραψε χαρακτηριστικά: «Οι μεν πιστοί πιστεύουν (;) κάτι που δεν γνωρίζουν. Οι δε άθεοι αρνούνται κάτι που και αυτοί δεν γνωρίζουν. Και όταν συζητούν, οι θέσεις και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν είναι πολύ χαμηλού επιπέδου».

            Οι διαπιστώσεις του Σεβ. είναι σωστές, καθώς και η αυστηρή κριτική του. Όμως είναι διαπιστώσεις και κριτική που περιμένει κανείς από ανθρώπους εκτός της Εκκλησίας, όχι από  Μητροπολίτη, ο οποίος, ως εκ της διακονίας του, θα έπρεπε να νιώθει κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για την πνευματική κατάσταση του λαού. Στην περίοδο του Τριωδίου που διερχόμαστε ήταν ευκαιρία ο Σεβ., με ταπείνωση και αίσθημα μετανοίας,  να ζητήσει συγγνώμη όχι για την κατάσταση του λαού, αλλά της ποιμαίνουσας Εκκλησίας.

          Η κατάσταση που περιγράφει, των αγνοημάτων του λαού, οφείλεται στην έλλειψη ποιμαντικής φροντίδας. Πολύς  λαός δείχνει ότι διψά πνευματικά, αλλά νερό ζων δεν του δίδεται από ικανό αριθμό ποιμένων του, που δείχνουν ότι δεν συγκλονίζονται από την πνευματική κατάσταση του, αλλά απλώς τη διαπιστώνουν.... Όταν οι ποιμένες πληροφορούνται ότι το 85% του λαού, που έδειχνε προ ετών εμπιστοσύνη στην Εκκλησία, σήμερα κατέβηκε  στο 22%, όταν βλέπουν ότι οι θρησκευτικοί γάμοι μέσα σε ένα χρόνο (2020/2019) μειώθηκαν κατά 48,7% και αυξήθηκαν τα σύμφωνα συμβίωσης κατά 13,4%, όταν διαπιστώνουν ότι τα διαζύγια  είναι περίπου τα μισά των γάμων, με θύματα τα αθώα παιδιά, όταν γνωρίζουν ότι χιλιάδες έμβρυα καθημερινώς φονεύονται, θα έπρεπε προ πολλού να είχαν σημάνει συναγερμό συνειδήσεων και να είχαν τεθεί επικεφαλής ιεραποστολικής αποστολής, για να καταστούν οι πιστοί ενσυνείδητα μέλη της Εκκλησίας.

            Η σημερινή κατάσταση της Εκκλησίας μοιάζει με αυτήν που περιγράφει ο προφήτης Ιεζεκιήλ τον 6^ο π.Χ. αιώνα: «Ακούστε τι λέγει  Κύριος ο Θεός: Αλίμονο σε εσάς ποιμένες των Ισραηλιτών, που τρέφετε τον εαυτό σας!...Το αδύνατο πρόβατο δεν το δυναμώνετε και το άρρωστο δεν το γιατρεύετε, δεν βάλατε επίδεσμο στο πληγωμένο, ούτε φέρατε πίσω το παραστρατημένο. Ούτε το χαμένο ζητήσατε να βρείτε. Αλλά φερθήκατε σε αυτά με βία και σκληρότητα. Έτσι διασκορπίστηκε το κοπάδι μου γιατί δεν είχε βοσκούς και έγινε τροφή για τα θηρία του αγρού» (Ιεζ. λδ΄ 2-5). Σημειώνεται ότι με ανοχή και ευθύνη των  Αρχιερέων τους πολλοί εκ των νέων κληρικών δεν γνωρίζουν θεολογία,  εκκλησιολογία και Κανονικό Δίκαιο  ούτε καν την ελληνική γλώσσα...

            Στην περίοδο του Τριωδίου η Εκκλησία προβάλλει την ταπείνωση που, ως βάση όλων των αρετών, οδηγεί στην κατανόηση και στη συγγνώμη. «Με ταπείνωση και εμείς ας κατακρίνουμε τον εαυτό μας, για να υψωθούμε ακατάκριτοι στον ουρανό» γράφει ο Ανδρέας ο Κρήτης. Ο λαός σήμερα αντιμετωπίζει, κυρίως από εξωτερικούς παράγοντες,  σοβαρά προβλήματα και ψυχικά ωφελείται από την Εκκλησία όχι από το κούνημα του δακτύλου, αλλά από την αγκαλιά της αγάπης Της.-