Ἔργα καὶ ἡμέραι τῆς παποσύνης
Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος
Ἀνακοινώθηκε ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στήν
πατρίδα μας, προκειμένου νά τιμήσει μέ τήν παρουσία του τούς ἑορτασμούς γιά τά
200 χρόνια ἀπό τήν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Εἶναι γνωστό ὅτι γιά χίλια χρόνια
δέν εἶχε ἔλθει πάπας στήν Ἑλλάδα. Τό 2001 μᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ προηγούμενος
πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β´ καί τό 2016 ὁ νῦν πάπας ἦρθε στήν ὄμορφη Λέσβο μας. Αὐθόρμητα
ἡ σκέψη ἀνασύρει ἀπό τή μνήμη μας «ἔργα καί ἡμέρες» τῆς παποσύνης πού
σημάδεψαν τήν ἱστορία μας:
1. Ὁ πάπας εἶναι πράγματι ὄχι μόνον
μεγάλος αἱρετικός ἀλλά καἰ αἱρεσιάρχης, δηλαδή ἀρχηγός αἵρεσης, τήν ὁποία οἱ
προκάτοχοί του δημιούργησαν καί ἐπέβαλαν βίαια, ἐνῶ ὁ ἴδιος τήν προασπίζεται.
2. Ἡ συγκεκριμένη αἵρεση τοῦ παπισμοῦ
(ἀλάθητο, πρωτεῖο, filioque, τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἡ χρήση ἄζυμου ἄρτου στή
θεία Εὐχαριστία, τό δόγμα τῆς ἀσπίλου συλλήψεως τῆς Θεοτόκου κ.ἄ.) ἀπέσπασε ἀπό
τή μία, ἁγία καί καθολική Ἐκκλησία τό 1054 τό μεγαλύτερο κομμάτι, τό δυτικό.
Στό μεταξύ συχνά ἀκοῦμε τούς Οἰκουμενιστές νά χρησιμοποιοῦν τόν λόγο τοῦ
Κυρίου «ἵνα ἓν ὦσι», γιά νά προωθήσουν στούς ὀρθοδόξους τά φιλενωτικά
σχέδιά τους· λησμονοῦν, ὅμως, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα περιμένει τόν ὑπαίτιο
τοῦ κατακερματισμοῦ τῆς Χριστιανοσύνης νά ἀποκηρύξει τίς πλάνες του καί νά ἐπανέλθει
στήν Ὀρθοδοξία.
3. Τό Βατικανό χρησιμοποιοῦσε τή βία τῶν πολέμων καί τῆς ἐξουσίας γιά τήν ἐπίτευξη τῶν στόχων του. Μετερχόμενο αὐτές τίς μεθόδους δέν ἄφησε περιθώρια στούς χριστιανούς τῆς Δυτικῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας νά ἐπιλέξουν ἐλεύθερα ἀνάμεσα στήν ἐγωιστική αἵρεσή του καί στή γνήσια πίστη τοῦ Χριστοῦ.
4. Μέ τίς Σταυροφορίες καταλύθηκε καί
διασπάσθηκε ἡ ἀνατολική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία. Ὁ πάπας Ἰννοκέντιος Γ΄ εἶναι ὁ πρῶτος
πάπας ὁ ὁποῖος διέταξε Σταυροφορία ἐναντίον ἄλλων χριστιανῶν. Μετά τήν
κατάληψη τῆς Βασιλεύουσας -στή λεηλασία της πρωτοστατοῦσε ὁ λατινικός «κλῆρος»-
μετεῖχε στή διανομή τῶν λαφύρων κι ἔγραφε πρός τόν αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας
Θεόδωρο Λάσκαρη ὅτι «οἱ Λατῖνοι ὑπῆρξαν ὄργανο τῆς Θείας Προνοίας, πού
τιμώρησε τούς Ἕλληνες γιά τήν ἄρνησί τους νά δεχθοῦν τήν ἡγεσία τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας»1.
Σέ ὁλόκληρη τή Δύση ἔψαλαν ὕμνους, γιά νά πανηγυρίσουν τήν πτώση τῆς «μεγάλης
ἀνίερης πόλεως»2.
5. Δέκα χρόνια μετά τήν ἅλωση τῆς
Πόλης, τό 1463, ὁ πάπας Πίος Β´ συνέταξε μακρότατη ἐπιστολή πρός τόν σουλτάνο
Μεχμέτ Β´ τόν Πορθητή, στήν ὁποία σημείωνε ὅτι τόν ἀναγνώριζε ὡς διάδοχο τῶν
βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων καί τοῦ πρότεινε νά γίνει χριστιανός καί νά εἶναι ὑποτελής
του. Ἐπίσης τοῦ δήλωνε ὅτι θά τοῦ προσέφερε «τόν ἰσχυρό βραχίονά του»,
προκειμένου νά τιμωρηθοῦν ἐκεῖνοι πού εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον τῆς
«Kαθολικῆς Ἐκκλησίας», ὑπονοώντας τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς. Εἶχε
τήν ἐντύπωση ὅτι οἱ Ὀθωμανοί εἶχαν καταπνίξει τήν «αἱρετική» Ἀνατολή καί ὅτι
ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελοῦσε παρελθόν πιά καί θριαμβολογοῦσε!3.
6. Κατά τή διάρκεια τῆς Ὀθωμανοκρατίας,
ἄν καί πληροφοροῦνταν ὁ ποντίφηκας γιά τόν βαρύ ζυγό τῆς δουλείας, δέν
προέβη σέ κανένα διάβημα συμπαράστασης πρός τούς ὀρθοδόξους, σέ καμιά
διαμαρτυρία πρός τήν «Ὑψηλή Πύλη». Ἀντίθετα, μέ τήν ἀνοχή τῶν Ὀθωμανῶν ἔστελνε
μισιονάριους, πού ὄργωναν τήν Ἑλλάδα προσπαθώντας νά προσηλυτίσουν τούς ὑπόδουλους
Ρωμιούς.
7. Ὅσον ἀφορᾶ στή στάση τῶν παπικῶν
στήν Ἐπανάσταση, ἀφιερώθηκε ἰδιαίτερο ἄρθρο4 πού ἀναφέρεται στήν ἀνθελληνικότητά
τους καί στή σύμπραξή τους μέ τόν κατακτητή.
8. Καί μετά τήν ἀπελευθέρωση τό
Βατικανό δροῦσε ἀπόλυτα ἀνθελληνικά. Ἡ Βαβαροκρατία ἐκτελοῦσε πιστά τά παραγγέλματά
του γιά τήν ἅλωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Τήν τραγική εἰκόνα παρουσιάζει
εὔγλωττα μέ τόν δικό του μοναδικό τρόπο ὁ Μακρυγιάννης: «Ἀφάνισαν ὅλως διόλου
τά μοναστήρια καί οἱ καημένοι οἱ καλόγηροι, ὅπου ἀφανίσθησαν εἰς τόν ἀγώνα, πεθαίνουν
τῆς πείνας, μέσα στούς δρόμους, ὁπού αὐτά τά μοναστήρια ἦταν τά πρῶτα
προπύργια τῆς Ἐπανάστασής μας». Τό 1833 ἀπό τά 593 μοναστήρια διέλυσαν τά 412,
ὅλα ὅσα εἶχαν κάτω ἀπό ἕξι μοναχούς. Οἱ ἐγκαταβιοῦντες σ᾽ αὐτά μοναχοί ἐκτοπίσθηκαν
βίαια, ἐνῶ ἡ περιουσία τους κρατικοποιήθηκε. Τήν ἑπόμενη χρονιά περιόρισαν σέ
τρία τά γυναικεῖα μοναστήρια· στό καθένα ἀπό αὐτά οἱ μοναχές δέν ἔπρεπε νά ὑπερβαίνουν
τίς 40. Σέ περίπτωση ὑπέρβασης, θά ἔπρεπε νά ἐπανέλθουν στήν κοσμική ζωή5.
9. Τό 1919, μετά τό τέλος τοῦ Α΄ Παγκοσμίου
Πολέμου, τήν ἥττα τῆς Γερμανίας καί τῆς Τουρκίας, ὅταν ὁ συμμαχικός καί ἑλληνικός
στόλος κατέλαβε τήν Κωνσταντινούπολη, οἱ Βρεττανοί συζητοῦσαν τήν ἀπόδοση τῆς
Κωνσταντινούπολης στήν Ἑλλάδα, στήν ὁποία καί ἀνῆκε. Τότε τό Βατικανό
δήλωνε ὅτι προτιμοῦσε «νά βλέπει τήν ἡμισέληνο πάνω στήν Ἁγία Σοφία παρά τόν ἑλληνικό
σταυρό!». Μέ ἄλλα λόγια ὅτι προτιμᾶ τό Ἰσλάμ ἀπό τόν Χριστιανισμό.
Λίγο ἀργότερα, κατά τή Μικρασιατική
Καταστροφή τοῦ 1922, ἀφοῦ οἱ Δυτικοί -Ἄγγλοι, Γάλλοι, Ἰταλοί, Ἀμερικανοί, Γερμανοί
κτλ.- ἐνίσχυσαν τούς Τούρκους μέ κάθε τρόπο, ὁ πάπας ἔστειλε πρῶτος
συγχαρητήριο τηλεγράφημα στόν Κεμάλ Ἀτατούρκ, τόν σφαγέα τῶν Ἑλλήνων τοῦ
Πόντου, τῆς Μ. Ἀσίας καί τῶν ἄλλων ἑλληνικῶν περιοχῶν6.
10. Δέν λησμονοῦμε, ἐπίσης, ὅτι πρίν ἀπό
λίγα χρόνια τό Βατικανό ἁγιοποίησε τόν Στέπινατς, τόν σφαγέα 800.000 ὀρθόδοξων
ἀδελφῶν μας Σέρβων.
11. Κατά τήν περίοδο τῆς Κατοχῆς οἱ
σύμμαχοι, κάνοντας δῆθεν ἀποκλεισμό τῶν Γερμανῶν, δέν ἐπέτρεπαν στά πλοῖα νά
φέρουν τρόφιμα στόν Πειραιᾶ, μέ ἀποτέλεσμα οἱ μέν κατακτητές νά παίρνουν τίς
σοδειές τῶν Ἑλλήνων οἱ δέ Ἕλληνες κατά χιλιάδες νά πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα.
Τότε ὁ νούντσιος, ἐκπρόσωπος τοῦ πάπα καί μετέπειτα πάπας, ἐπισκέφθηκε τόν ἀρχιεπίσκοπο
Δαμασκηνό καί τοῦ πρότεινε ἡ ἑλληνική Ὀρθοδοξία νά ὑποταχθεῖ στόν παπισμό, ὁπότε
ἐκεῖνος θά ἐπιτρέψει νά ἔλθουν τροφές στόν Πειραιᾶ. Ὁ προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος μετά βδελυγμίας ἀπέρριψε τήν πρόταση. Ὁ πάπας δέν συγκινήθηκε, τά
πλοῖα μέ τό σιτάρι δέν ἦρθαν στόν Πειραιᾶ καί ὁ λαός μας πέθαινε ἀπό τήν πεῖνα7.
12. Δέν ξεχνοῦμε ἀκόμη τίς πασχάλιες εὐχές
τοῦ πάπα κάθε χρόνο στή «μακεδονική» γλώσσα, πού ἐνθάρρυναν τόν ἐπεκτατισμό τῶν
Σκοπιανῶν!
Ὁ σημερινός πάπας δέν τολμᾶ οὔτε τήν
πατρίδα του, τήν Ἀργεντινή, νά ἐπισκεφτεῖ, καθώς τόν περιμένουν οἱ οἰκεῖοι τῶν
30.000 βασανισθέντων καί ἐξαφανισθέντων πολιτῶν καί οἱ ὀργισμένες μάνες τῶν
θυμάτων τοῦ ἀνατριχιαστικοῦ παιδομαζώματος τοῦ ἀπάνθρωπου καθεστῶτος Βιντέλα!8
Μετά ἀπό ὅλα τά παραπάνω, μέ ποιά αἰσθήματα
θά μπορούσαμε ἐμεῖς νά ὑποδεχτοῦμε τόν πάπα Φραγκίσκο Χόρχε Μπεργκόλιο στήν ὀρθόδοξη
Ἑλλάδα;
1. Μεθοδίου Γ. Φούγια, Μητροπολίτου
Πισιδίας, «Ἕλληνες καί Λατῖνοι», Α.Δ.Ε.Ε., Ἀθήνα, σ. 278.
2. Στῆβεν Ράνσιμαν, Περιοδικό «Ῥεσάλτο»,
τεῦχος Ἀπριλίου 2009.
3. Βλ. Pii Secundi Pontificis Maximi
ad illustrem Mahumetem Jurcorum imperatorem epistola, Gerardus de Lisa, 1475.
4. Βλ. Η στάση των Παπικών κατά το 1821
5. Ἀρχιμανδρίτη Δοσιθέου, Ἡ κατάρα τῆς
Βαυαροκρατίας στήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία.
6. Γεώργιος Παπαδᾶκος «Ὀρθόδοξος Τύπος»,
26/04/2016· Ἐπιστολή Καβαλιωτῶν διά τοῦ Σεβασμιωτάτου Φιλίππων, Νεαπόλεως καί
Θάσου πρός τόν Οἰκ. Πατριάρχη 14/7/ 2021.
7. Γεώργιος Παπαδᾶκος «Ὀρθόδοξος Τύπος»,
26/04/2016.
8. enikos.gr, 15/3/2013, Τό ἄγνωστο
πρόσωπο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου· newsit, 14/ 3/2013, Ὁ Πάπας Φραγκίσκος καί ἡ
χούντα τοῦ Βιντέλα· Μητροπολίτου Πειραιῶς, Γιατί εἶναι ἀνεπιθύμητος ὁ κ.
Φραγκίσκος γιά τούς ἑορτασμούς γιά τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου