Δρομολογείται τμηματική «ένωση των Εκκλησιών» ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 28^η Ιουνίου 2021

ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΤΜΗΜΑΤΙΚΗ «ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»;

Το μεγάλο ζητούμενο, αλλά και δυσεπίλυτο πρόβλημα για τους θιασώτες του οικουμενισμού είναι να βρεθεί μια φόρμουλα της «ενώσεως των Εκκλησιών», αποδεκτή όχι μόνο από τους ιθύνοντες και σχεδιαστές της, αλλά και από τον πιστό λαό του Θεού. 

Το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή υπήρξε, ως γνωστόν η λεγόμενη «άρση των αναθεμάτων», το 1965, ερήμην των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία παρουσιάστηκε σε παραποιημένες μεταφράσεις στους Ορθοδόξους ως «άρση των αναθεμάτων του 1054»,  ενώ στο πρωτότυπο κείμενο αναφέρεται ως «άρση της ακοινωνησίας»! Επακολούθησε ο περιβόητος «Διάλογος της αγάπης», (1965 έως 1980), που αποσκοπούσε να προλειάνει το έδαφος, ώστε να επιτευχθεί το κατάλληλο κλίμα για τον εν συνεχεία Θεολογικό Διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών, Ορθοδόξων και παπικών. Στη συνέχεια φθάσαμε στην πλήρη αμοιβαία εκκλησιαστική αναγνώριση Ορθοδοξίας και Παπισμού, ως «Αδελφών Εκκλησιών» το 1993 στο Balamand, η οποία κατόπιν επισφραγίστηκε συνοδικά στη «Σύνοδο» της Κρήτης το 2016.

Το μόνο που απομένει τώρα είναι το Κοινό Ποτήριο, το οποίο θα σηματοδοτήσει την τελεία «ένωση», εφ’ όσον βεβαίως επιλυθεί προηγουμένως το ακανθώδες θέμα του Πρωτείου. Ένα άλλο ακανθώδες και δυσεπίλυτο πρόβλημα είναι οι αντιδράσεις του πιστού λαού του Θεού. Οι ιθύνοντες γνωρίζουν ότι αυτές δεν θα είναι εύκολο να παρακαμφθούν, γι’ αυτό και προσπαθούν να βρουν «λύσεις», και «πλαγίους τρόπους», μέσω των οποίων θα μπορέσουν να σερβίρουν την «ένωση». Όπως αποκαλύπτει ο  μακαριστός καθηγητής Ιωάννης Καρμίρης, και άλλες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, η πορεία προς την «ένωση» προχώρησε επί τη βάσει ενός καλά μελετημένου σχεδίου, που εξεπόνησε το Βατικανό: «Ο Πάπας Παύλος ο ΣΤ΄ και οι περί αυτόν Ρωμαιοκαθολικοί θεολόγοι εξεπόνησαν εν καλώς μελετηθέν ευρύτατον πρόγραμμα ρωμαιοκεντρικού Οικουμενισμού, σύμφωνον προς την Λατινικήν Εκκλησιολογίαν».[1] Ο μακαριστός ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών, κυρός π. Γεώργιος Μεταλληνός σε πλήρη συμφωνία με τον προηγούμενο παρατηρεί: «Από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, πεπεισμένο κήρυκα αυτής της πορείας, με τις Πανορθόδοξες Διασκέψεις της Ρόδου, (1961 και 1963) και μιά σειρά προσωπικών του ενεργειών, (όπως η περίφημη συνάντησή του με τον Πάπα Παύλο τον ΣΤ΄ στα Ιεροσόλυμα το 1964) και παρά τις αντιδράσεις κυρίως του Αθηνών Χρυσοστόμου Β΄, το καθορισμένο σε συνεργασία με το Βατικανό σχέδιο, προωθήθηκε και επεβλήθη, οδηγώντας στην κατάσταση των ημερών μας».[2]

Εν τω μεταξύ νέα δεδομένα προέκυψαν στην επιδιωκόμενη «ένωση», που δεν είχαν προβλεφθεί στο σχέδιο «ενώσεως» του Βατικανού, αλλά και νέες τραγικές εξελίξεις για την πανορθόδοξη ενότητα. Η χορήγηση Αυτοκεφαλίας από το Φανάρι στο «εκκλησιαστικό» μόρφωμα των σχισματικών της Ουκρανίας το 2018, έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα στους θιασώτες του Οικουμενισμού, αλλά και στο Βατικανό, να θέσουν σε εφαρμογή ένα νέο τρόπο υλοποίησης της «ενώσεως», σύμφωνα με τον οποίον, αυτή θα γίνει κατ’ αρχήν τμηματικά, προφανώς για να μετριαστεί η αναμενόμενη ισχυρή λαϊκή αντίδραση! Γύρω από τον «σκοτεινό» αυτό τρόπο υλοποίησης της «ενώσεως», αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο: «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο καταλύτης στην επικείμενη ‘ένωση των Εκκλησιών’», (10.2.2020). Στο άρθρο αυτό μεταξύ άλλων τονίσαμε ότι «η νέα ‘Εκκλησία’ φαίνεται να εξυπηρετεί και έναν ακόμη στόχο, εξ’ ίσου ολέθριο για την ενότητα της Εκκλησίας. Όπως εκτιμούν έγκυροι μελετητές, με βάση τις μέχρι σήμερα εκκλησιαστικές εξελίξεις, το ουκρανικό Αυτοκέφαλο αποβλέπει στην προώθηση της ‘ένωσης των Εκκλησιών’, Παπισμού και Ορθοδοξίας».

Τις προβλέψεις μας ήρθε να επιβεβαιώσει πρόσφατο δημοσίευμα της αγωνιστικής εφημερίδος «Ορθόδοξος Τύπος» με θέμα: «Το Φανάρι θα χωριστεί απλώς από την Ορθόδοξο Εκκλησία». Το δημοσίευμα παραθέτει βαρυσήμαντη συνέντευξη του Ρώσου Αρχιεπισκόπου Τσερκάσι και Κάνεφ κ. Θεοδοσίου (Σνιγιριόφ), στην οποία ο Ρώσος Ιεράρχης, αναλύοντας την σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση, συμπεραίνει πως τα πάντα κινούνται βάσει κρυφού και καλά μελετημένου σχεδίου, προς την «ένωση των εκκλησιών», διότι αυτό θέλει η διεθνής πολιτική διπλωματία. Γράφει: «Ο ιεράρχης της UOC είπε ότι, υπό το φως των ουνιτικών δηλώσεων του εκπροσώπου του Φαναρίου, πιθανώς γίνεται σαφές, γιατί και για ποίο λόγο το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έχει αποκόψει τον εαυτό του και τους δυνητικούς του δορυφόρους από την ομάδα των Τοπικών Εκκλησιών, που υποστηρίζουν την αληθινή πίστη και κανονική αλήθεια. “Δεν αποκλείεται ότι το έκανε ακριβώς για να επιτύχει αυτόν τον τελικό στόχο, (σ.σ. ένωση). Και η επίτευξη αυτού του στόχου είναι τώρα πολύ πιο πραγματική από ό,τι πιστεύουν πολλοί”, δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος Θεοδόσιος». Ο κ. Θεοδόσιος προφανώς είχε κατ’ αρχήν υπ’ όψη του την πρόσφατη συνάντηση του Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας κ. Πολυκάρπου με τον «Πάπα» Φραγκίσκο, όπου ονόμασε τον «Πάπα» πατέρα και πατριάρχη του. Κατά τον κ. Θεοδόσιο οι δηλώσεις του Σεβ. Ιταλίας δεν είναι τυχαίες, αλλά τροχιοδεικτικές. Μας δείχνουν με αρκετή σαφήνεια, που οδηγούνται τα πράγματα και ποια σκοτεινά σχέδια «ενώσεως» υλοποιούνται σταδιακά. Ας μη λησμονούμε ότι και η «Σύνοδος» της Κρήτης (2016), έπαιξε τον δικό της καθοριστικό ρόλο, διότι «άνοιξε το δρόμο» προς την «ένωση» απροϋπόθετα, χωρίς την επάνοδο των ετεροδόξων στην Ορθοδοξία. Ο Σεβ. Ιταλίας δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να εκφράσει το «πνεύμα» της «Συνόδου» της Κρήτης και να προωθεί τις αποφάσεις της!    

Είχε υπ’ όψη του επίσης ο κ. Θεοδόσιος και τον διχασμό που προέκυψε στις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες εξ’ αιτίας του ουκρανικού Αυτοκεφάλου. Είναι γνωστό, ότι η χορήγηση της περιβόητης «Αυτοκεφαλίας» στα σχισματικά μορφώματα των Φιλαρέτου και Μακαρίου όχι μόνο δεν ήρε την ανώμαλη εκκλησιαστική κατάσταση, που είχε δημιουργηθεί, όχι μόνο δεν έφερε την ειρήνη και την καταλλαγή, αλλά γιγάντωσε το εκκλησιαστικό πρόβλημα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προφανώς πιεζόμενο από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσεως χορήγησε τελικά την «Αυτοκεφαλία», προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα γεωπολιτικά συμφέροντά τους. Για να εξυπηρετηθούν οι στρατηγικοί στόχοι των δυτικών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα των Η.Π.Α. οι οποίες επιδιώκουν να αποσπάσουν ολοκληρωτικά, (πολιτικά, οικονομικά και εκκλησιαστικά), την Ουκρανία από την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, της μεγάλης αντιπάλου της. Είναι άλλωστε ευρέως γνωστές οι παρεμβάσεις της αμερικανικής κυβέρνησης για τη χορήγηση της Αυτοκεφαλίας  στις σχισματικές ομάδες της πολύπαθης Ουκρανίας. Εν τέλει το Φανάρι υπέκυψε στις πιέσεις και χορήγησε «κανονικότητα» σε αμετανόητους σχισματικούς, που καταπατούσαν κάθε έννοια κανονικότητος επί δεκαετίες, ενώ ταυτόχρονα αφαίρεσε την κανονικότητα από την κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Ονούφριο. Τοποθέτησε «Προκαθήμενο» και «Επισκόπους» από τις τάξεις των σχισματικών στις θέσεις κανονικών Επισκόπων, τους οποίους όμως δεν αναγνωρίζουν οι δέκα από τις δεκατέσσερις Ορθόδοξες Εκκλησίες δηλαδή το 90% της παγκόσμιας Ορθοδοξίας! Επεχείρησε να δημιουργήσει ένα νέο εκκλησιαστικό καθεστώς καταπατώντας όμως πλήθος Ιερών Κανόνων.

Το δημοσίευμα συνεχίζει, επισημαίνοντας: «Ο επικεφαλής της μητρόπολης Τσερκάσι πιστεύει ότι δεν πρέπει να πανικοβάλλονται οι πιστοί Ουκρανοί, Ρώσοι, Μολδαβοί, Σέρβοι, Ρουμάνοι, Γεωργιανοί, Βούλγαροι, Τσέχοι κ.λπ. που ανήκουν στην Οικουμενική Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού το Φανάρι θα χωριστεί απλώς από την Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς να τη βλάψει. Κατά την άποψη του ιεράρχη της UOC, πρέπει να ανησυχούν για αυτό το λόγο οι εκπρόσωποι του ελληνικού κόσμου: μοναχοί του Αγίου Όρους, Ορθόδοξοι Έλληνες από την Ελλάδα, Κύπρο, την Εκκλησία της Αλεξανδρείας, αμερικανική ελληνική διασπορά, καθώς αυτοί διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ότι ‘ένα πρωί από τη σκηνή του Βατικανού-Φανάρι στην “Πόλη και κόσμο (Ελληνικό πρώτ’ απ’ όλα)” μπορεί να ανακοινωθεί η “εποχιακή ενοποίηση του Χριστιανισμού” και την παρούσα τους, των Ελλήνων, κοινωνία με τον Πάπα της Ρώμης». Γι’ αυτό ο αρχιεπίσκοπος Θεοδόσιος καλεί τους Ορθόδοξους πιστούς του Ελληνικού κόσμου, δυνατούς στην πίστη αρχιεπισκόπους, μοναχούς και λαϊκούς να υπερασπιστούν επειγόντως την Εκκλησία: Είναι απαραίτητο να εξουδετερώσουμε γρήγορα και συνοδικά το πνευματικό απόστημα που δηλητηριάζει με το πύον του τον ορθόδοξο κόσμο. Πρέπει να αποκατασταθεί η κανονική αλήθεια στην οικογένεια των Τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών και να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε αυτό να μην ξανασυμβεί ξανά στο μέλλον….Ο ιεράρχης της UOC πιστεύει ότι εάν αυτό δεν γίνει τώρα, τότε δεν θα είναι μακριά η μέρα όταν τα απομεινάρια πιστών Ορθόδοξων Ελλήνων θα αναγκαστούν ξανά να μαζεύουν την Εκκλησία τους λίγο-λίγο, από μεμονωμένες επισκοπές, από μοναστήρια, από ενορίες, για να προστατευθούν από την επέκταση μιας νέας ένωσης (ουνίας), ευλογημένης από το Φανάρι» (spzh.news, από την Ιστοσελίδα του Ορθοδόξου Τύπου). 

Συμμεριζόμαστε και εμείς τους προβληματισμούς και τους φόβους του Ρώσου Ιεράρχη. Πιστεύουμε ότι οι δηλώσεις του δεν απέχουν της αληθείας, αφού τώρα πια όλοι μας αντιλαμβανόμαστε, που οδηγούνται τα πράγματα. Οι απόψεις του συγκλίνουν με όσα γράψαμε σε παλαιότερο δημοσίευμά μας, για το οποίο έγινε λόγος προηγουμένως. Οι κρυφοί προωθητές της «ενώσεως των εκκλησιών» επιδιώκουν σε πρώτη φάση την «ένωση» των σχισματικών του Επιφανίου με τους ουνίτες της Ουκρανίας, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ενιαία τοπική «Εκκλησία», που θα περιλαμβάνει τους ουνίτες και όσους  ακολουθούν τον Επιφάνιο. Σε μια επόμενη φάση, θα επιδιωχθεί, κατά πάσαν πιθανότητα, η ενσωμάτωση όλων των Ορθόδοξων Εκκλησιών, που ακολουθούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο με όλες τις ουνιτικές κατά τόπους «Εκκλησίες», οι οποίες θα υπάγονται στο πρωτείο εξουσίας του Οικουμενικού Πατριάρχου. Και τέλος σε μια τρίτη και τελευταία φάση θα επιδιωχθεί η  «ένωση» των  ελληνοφώνων Ορθόδοξων Εκκλησιών, με τον αιρετικό Παπισμό μέσω όλων αυτών των εξουνιτισμένων υβριδικών «Εκκλησιών», που θα έχουν εν τω μεταξύ δημιουργηθεί. Όλοι αυτοί, («Ορθόδοξοι» και Παπικοί), θα υπάγονται μέσω του Οικουμενικού Πατριάρχου στον Πάπα. Ο πρώτος τη τάξει θα είναι ο Πάπας και αμέσως μετά από αυτόν ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Είναι γνωστό ότι οι ελληνόφωνες Ορθόδοξες Εκκλησίες, παρά τις ελάχιστες διαφορές τους με το Φανάρι, ακολουθούν κατά πόδας τις επιλογές του Φαναρίου, ενώ οι σλαβόφωνες έχουν δική τους πορεία και ακολουθούν κατά πόδας την Μόσχα ως «δορυφόροι» της. Απ’ ό,τι φαίνεται, με βάση τα σημερινά δεδομένα, η παγκόσμια Ορθοδοξία οδηγείται σταδιακά σε διάσπασή της σε ελληνόφωνες και σλαβόφωνες Εκκλησίες, πράγμα το οποίο διακαώς επιθυμεί το Βατικανό.  Μάλιστα υπάρχουν βάσιμοι φόβοι, ότι αυτό το μέγα ανοσιούργημα θα πραγματοποιηθεί κατά την προετοιμαζόμενη «Οικουμενική Σύνοδο» του 2025, με την συμπλήρωση 1700 ετών από την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, (325 μ.Χ.). Θα αφορά δε την «ένωση» του Βατικανού με τις ελληνόφωνες Τοπικές Εκκλησίες, ενώ οι σλαβόφωνες θα απέχουν και δεν θα συμμετάσχουν. Βεβαίως ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η προετοιμαζόμενη φρικτή και ολέθρια αυτή «ένωση» προωθείται και από σκοτεινά και υπόγεια κέντρα της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και του Διεθνούς Σιωνισμού, που προετοιμάζουν την εφιαλτική πανθρησκεία. 

Περαίνοντας την ανακοίνωση μας, κρούομε και εμείς μαζί με τον ρώσο Ιεράρχη τον κώδωνα του κινδύνου. Επισημαίνουμε τον κίνδυνο, που καραδοκεί στο εγγύς μέλλον και καλούμε σε αφύπνιση και αγωνιστικότητα κλήρο και λαό και ιδιαιτέρως την Ιεραρχία της ελλαδικής Εκκλησίας, πριν είναι πολύ αργά. Δυστυχώς προβλέπουμε πολύ άσχημες εξελίξεις στο χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας, το δε τραγικότερο είναι, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ιεραρχών, που ανήκουν στις ελληνόφωνες Τοπικές Εκκλησίες, έχουν στρατευτεί στην υπηρεσία των παγκοσμιοποιητών, οι οποίοι εργάζονται πυρετωδώς για την πολτοποίησή της μέσα στη χοάνη των θρησκειών του κόσμου και εν τέλει την εξαφάνισή της. Εμείς δηλώνουμε για μια ακόμη φορά ότι με τη Χάρη και τη δύναμη του Θεού θα μείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην Ορθοδοξία μας. Δεν θα συμμετάσχουμε σε μια τέτοια «ένωση» και θα διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με όσους συμμετάσχουν.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

---

[1]Ιω. Καρμίρη, Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός, τομ. ΙΙ, Αθήναι 1965, σ. 170

[2] Πρωτ. Γεωρ. Μεταλληνού, Ομότιμου Καθ. Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Οι διάλογοι χωρίς προσωπείο, Διαδικτυακός τόπος Ορθόδοξος Λόγος, www.orthodox.net.gr, σ. 1