Κορωνοϊός και Ουκρανικό «προσβάλλουν» την Αρχιερωσύνη

ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΝ «ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ» ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΩΣΥΝΗΝ

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

«Στὴν κατάσταση ποὺ διαμορφώθηκε κατὰ τοὺς τρεῖς τελευταίους αἰῶνες στὶς λεγόμενες «δυτικὲς κοινωνίες», ἡ Ἐκκλησία, θέλοντας καὶ μή, ἀποδέχτηκε τὸ νέο status «ἀποϊεροποίησης» κάτω ἀπὸ τὴν πίεση μεγάλων ἱστορικῶν γεγονότων καὶ κοινωνικῶν ἀλλαγῶν… Ἀντίθετα, ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, προσάπτονται τίτλοι «ἱερότητας» σὲ καθετὶ ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀκόμα καὶ σὲ ὀργανισμοὺς καθαρὰ διοικητικούς. Ὄχι μόνο χαρακτηρίστηκαν τόσοι φορεῖς καὶ δομὲς (ἀκόμη καὶ νησιὰ ὁλόκληρα…) ὡς «ἱερά», ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπανάληψη τοῦ ὅρου πέρα ἀπὸ κάθε ἰσορροπημένη χρήση ἐπέτεινε τὸν κορεσμὸ τῆς «ἱερότητας», μὲ δόσεις ἀντιφάσεων. 

Γιὰ παράδειγμα: ὀνομάζονται «ἱερὲς» οἱ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕΣ ἢ οἱ μητροπόλεις, ἀλλὰ ὄχι τὰ πατριαρχεῖα καὶ οἱ ἐνορίες. Γιατί; Προσάπτεται ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς ἱερότητας στοὺς ΝΑΟΥΣ, στὶς μονές, στὰ παρεκκλήσια, στὰ μνημόσυνα, στὶς λιτανεῖες κ.λπ., τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸς ὁ χαρακτηρισμὸς εἶναι ἄχρηστος (κορεσμός), ἀφοῦ δὲν τὰ διακρίνει ἀπὸ κάποια ἄλλα ποὺ δὲν διαθέτουν τέτοιο χαρακτήρα. Λέγεται, γιὰ παράδειγμα «ὁ Ἱερὸς ναὸς τοῦ Ἁγ. Νικολάου», «ἡ Ἱερὰ μονὴ Ἁγ. Ἀντωνίου». Καὶ τίθεται τὸ ἐρώτημα: ὑπάρχει ναὸς ἢ μονὴ πού νὰ μὴ εἶναι «ἱερά»; Σὲ τί λοιπὸν χρειάζεται ὁ ἐπιθετικὸς προσδιορισμός; Ἁπλῶς ἐπαυξάνει τὸν κορεσμό. Μήπως, ὅμως, ἡ ἐπικρατοῦσα νοοτροπία δὲν θεωρεῖ «ἱερούς» τούς ἀντίστοιχους χώρους καὶ τόπους καὶ πρόσωπα κ.λπ., ἄλλων συν­υπαρχόντων θρησκειῶν καὶ πρέπει νὰ τονίσουμε τὴν ἱερότητα τῶν δικῶν μας, καὶ μάλιστα μὲ τὴ νομικὴ βοήθεια καὶ τὴ σφραγίδα τῆς πολιτείας;… Ἡ πορεία πρὸς τὴ διαπίστωση καὶ τὴ δημόσια ἀναγνώριση πὼς δὲν ζοῦμε μέσα σὲ ἕνα «ἱερὸ ΧΩΡΟ καὶ χρόνο» δὲν ὑπῆρξε οὔτε εὔκολη, οὔτε ἀνώδυνη γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Χρειάστηκε νὰ δώσει μάχες καὶ ἀγῶνες, χαμένους ἐκ προοιμίου, ποὺ μόνο λίγοι φωτισμένοι χριστιανοὶ ἀναγνώριζαν πὼς ἦταν ἄχρηστοι.»

Μὴ ἐκπλήσσεσθε! Τὸ παρατεθὲν κείμενον δὲν προέρχεται ἀπὸ κάποιον ἄθεον ἢ κοσμικὸν πολέμιον, ἀλλὰ ἀπὸ παπικὸν κληρικὸν (Ἐφημερὶς «Καθολικὴ» ἀρ. φ. 280/30.09.2020). Θὰ ἦτο κοινότοπον καὶ ἀνωφελὲς εἰς τὴν παροῦσαν δύσκολον συγκυρίαν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν μας νὰ προβῶμεν εἰς Ὀρθόδοξον κριτικὴν τῶν παπικῶν θέσεων καὶ τὴν λανθάνουσαν θεολογίαν τους ἢ εἰς σπέκουλαν περὶ τοῦ σκοποῦ καὶ τῆς «ὠφελείας» τοιούτου εἴδους δημοσιευμάτων, ὅταν εἰς τὸ στόχαστρον αὐτὴν τὴν περίοδον ἔχει τεθῆ ἡ λατρεία μας. Εἶναι σπουδαιότερον καὶ ἀξίζει ἰδιαιτέρας προσοχῆς, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι, Ἀρχιεπίσκοποι, Μητροπολῖται κ.ἄ. συμβάλλουν καθημερινῶς εἰς τὴν δικαίωσιν αὐτῶν τῶν θέσεων, δηλ. νὰ παύσουν νὰ θεωροῦνται ἱεροὶ οἱ ναοί μας! Ἐμεῖς δὲν εἴμεθα συνωμοσιολόγοι, ἀλλὰ κάθε λογικὸς ἄνθρωπος ποὺ εὑρίσκεται πρὸ τῆς παρούσης καταστάσεως, ἀντιλαμβάνεται ὅτι αὐτὴ ἐκτυλίσσεται ὡς νὰ «ἔχη συνωμοτήσει τὸ σύμπαν» -κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον- ἐναντίον τῆς πίστεως.

Ἠκούσαμεν, λοιπόν, πρὸ μηνῶν τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον περὶ τοῦ κορωνοϊοῦ νὰ λέγη (καὶ νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνη πλῆθος ἀσυνέτων Ἱεραρχῶν) ὅτι «δὲν κινδυνεύει ἡ πίστη ἀλλὰ οἱ πιστοὶ», καθὼς καὶ προσφάτως τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου ὅτι τὸ οὐκρανικὸν «δὲν εἶναι δογματικὸ ζήτημα». Διερωτᾶται κανείς: Ἂν ἡ παῦσις τῆς Θ. Εὐχαριστίας δὲν εἶναι θέμα πίστεως καὶ ἡ προσφορὰ αὐτῆς ἀπὸ ἀφορισμένους ἀχειροτονήτους ἐπίσης δὲν εἶναι δογματικὸν θέμα, τότε ποῖον εἶναι; Προφανῶς, κανένα! Ἂν δὲν εἶναι αὐτὰ δογματικὰ ζητήματα, πού ἀποτελοῦν τὸ κέντρον τῆς Ἐκκλησίας, τί εἴδους ζητήματα εἶναι; Ἐξωραϊσμοῦ τῆς λατρείας; Ἂς δεχθῶμεν ἐσφαλμένως ὅτι πρόκειται μόνον διὰ ζητήματα ἐκκλησιαστικῆς τάξεως. Εἶναι ὀλιγωτερον κρίσιμα αὐτά; Ἂν ἕνα ζήτημα ποὺ ἀπασχολεῖ σύμπασαν τὴν Ἐκκλησίαν δὲν εἶναι δογματικόν, σημαίνει ὅτι εἶναι ἀδιάφορον καὶ τὰς ἀποφάσεις λαμβάνουν οἱ πολιτικοὶ ἢ οἱ ἰατροί;

Οἱ Ἱεράρχαι ποὺ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ δέχονται τὴν μεταποίησιν τῆς λατρείας μας εἰς παίγνιον, ὄχι ἁπλῶς δὲν ἔχουν τὴν παραμικράν ἰδέαν περὶ Ὀρθοδόξου θεολογίας, ἀλλὰ ἐγκληματοῦν ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς ὑποθηκεύουν τὴν πίστιν μὲ ἀντάλλαγμα τὴν εὔνοιαν τῆς κρατικῆς ἐξουσίας. Ἂς ἀναρωτηθοῦν, ἂν ἔχη ἀπομείνει εἰς τὴν διαποίμανσίν τους ἡ ἐλάχιστος ἀξιοπρέπεια ἢ ἂν συνειδητὰ πλέον συνετάχθησαν μὲ τοὺς ἀφορισμένους ἐν Ἑλλάδι ἢ ἐν Οὐκρανίᾳ, ποὺ ἡ σχέσις των μὲ τὴν πίστιν εἶναι αὐτὴ τῆς θρησκειοκαπηλείας!

Πῶς ὅμως νὰ δεχθῶμεν «μαθήματα» περὶ δογματικῆς ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι λόγῳ καὶ ἔργῳ διακηρύσσουν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ αἵρεσις εἶναι ἁπλῶς δύο διαφορετικοί ὁδοὶ σωτηρίας; Ἠμβλύνθη πλήρως ἡ ἀντίληψις περὶ «ἱεροῦ»! Ὁ μὲν Πρωθυπουργὸς εἰς τὴν Ἑλλάδα, ποὺ κλείει τοὺς ἱεροὺς ναούς, ἄλλοτε φορεῖ ἑβραϊκὸν κάλυμμα, ἄλλοτε βάφεται μὲ τὸ σημάδι τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ κ.ἄ. ὁ δὲ ψευδοΚιέβου Ἐπιφάνιος, ποὺ διώκει πιστοὺς ἀπὸ ἱεροὺς ναούς, συλλειτουργεῖ μὲ Οὐνίτας. Τί ποιοῦν οἱ Ἱεράρχαι μας; Συμπεριφέρονται ἀκριβῶς ὅπως αὐτοὶ οἱ θεομπαῖκται, ἀφοῦ συμπράττουν εἰς τὸ νὰ κλείουν τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ νὰ διώκουν τοὺς πιστούς! Ἀληθῶς, λοιπόν, «δὲν κινδυνεύει ἡ πίστη ἀλλὰ οἱ πιστοί», καθὼς οἱ πιστοὶ κινδυνεύουν ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους, ἐνῶ ἡ πίστις δὲν ἐκινδύνευσε ποτὲ, διότι διακρατεῖται ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

Ὄντως οἱ πιστοὶ κινδυνεύουν, ἀλλὰ ὄχι ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ νομίζει ὁ «Πάπας τῆς Ἀνατολῆς» καὶ οἱ ὁμόφρονές του Ἐπίσκοποι, ποὺ οὔτε τὸν τίτλον τοῦ Ἐπισκόπου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ φέρουν. Οἱ πιστοὶ κινδυνεύουν ἀπὸ τὴν ἀποστέρησιν τῶν ἱερῶν μυστηριῶν! Ἀπεφάσισαν οἱ Ἐπίσκοποι ὅτι ἡ διακοπὴ τῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν μὲ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα εἶναι ἰδικὴ των ὑπόθεσις! Ἢ μᾶλλον ὑπόθεσις μιᾶς ΚΥΑ εἰς τὴν Ἑλλάδα (ἢ ἑνὸς ἀμερικανικοῦ σιωνιστικοῦ διατάγματος εἰς Οὐκρανίαν), αὐτῆς ποὺ ἀπηγόρευσε τὴν τέλεσιν ὅλων τῶν ἱερῶν μυστηρίων πλὴν τῆς Θ. Λειτουργίας, ποὺ τὴν διέστρεψαν ὡς τυπικὴ τελετουργία τοῦ «ἱερέα καὶ τοῦ ἀπαραίτητου προσωπικοῦ γιὰ τὴν τέλεση»! Ἐνῶ ἐξακολουθεῖ κανονικῶς π.χ. ἡ τέλεσις τοῦ λεγομένου «πολιτικοῦ γάμου»! Ἰδού, τρανταχτὸν παράδειγμα ἀποϊεροποιήσεως!

Ἀντιλαμβάνονται τὰς ἐπιπτώσεις εἰς τὸν κόσμον; Ἀφ’ ἑνὸς εἰσάγεται τὸ μήνυμα ὅτι τὸ μυστήριον π.χ. τοῦ γάμου ἢ τῆς Θ. Λειτουργίας ὄχι μόνον δὲν εἶναι ἱερὸν, ἀλλὰ χειρότερον ἀπὸ τὸν «πολιτικὸν γάμον»! Εἶναι πηγὴ μολυσμοῦ, ἄρα θανάτου! Ἀφ’ ἑτέρου ἡ ἐμπόδισις τῆς μετοχῆς εἰς τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ σημαίνει ὅτι κάθε λεπτὸν ποὺ περνάει ἡ κοινωνία μας καταβυθίζεται εἰς τὸν πνευματικὸν θάνατον! Ὅσον οἱ «ἱεροὶ χῶροι», δηλ. οἱ ναοί μας, παραμένουν κεκλεισμένοι (ἢ τελοῦνται ἄκυρα μυστήρια εἰς Οὐκρανίαν), τόσον σύμπας ὁ κόσμος παραδίδεται εἰς τὴν ἀπιστίαν καὶ εἰς τὰς δυνάμεις τοῦ σκότους.

Ἡ ἀποστέρησις ὅμως τῶν ἱερῶν μυστηρίων ἔγινεν ἐκβιαστικῶς μὲ πρόφασιν τὴν προστασίαν ἀπὸ τὸν θανατηφόρον ἰόν. Ἀλήθεια, ὅμως, πότε οἱ χριστιανοὶ ἐφοβήθησαν τὸν θάνατον; «Δὲν ὑπάρχει θάνατος» διακηρύσσουν οἱ Ἅγιοί μας, ἀλλὰ το ἴδιον διακηρύσσει καὶ ἡ κάθε Κυριακή, ὅπου τελεῖται ἡ ἀναστάσιμος ἀκολουθία. Μήπως δι’ αὐτὸ δὲν ἐπιτρέπουν εἰς τὸν κόσμον νὰ ἐκκλησιασθῆ; «Μά, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ὁδηγήσουν ἄλλους εἰς τὸν θάνατον», λέγουν, λησμονοῦντες ὅτι οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ πηγαίνοντες εἰς τὰς κατακόμβας ἐγνώριζον ὅτι ἂν συλληφθοῦν, θὰ εὐθύνωνται καὶ διὰ τὸν θάνατον τῶν ὑπολοίπων! Οἱ «ρασαφόροι» πού κηρύσσουν αὐτὰ, εἶναι τελικῶς σύμβολα τῆς ἀναστάσεως ἢ τοῦ θανάτου;

Εἶναι κάτι πολὺ χειρότερον: καθίστανται ἑκόντες ἄκοντες προπαγανδισταὶ μιᾶς χρεωκοπημένης (τὸ ὀλιγώτερον) πνευματικὰ πολιτικῆς ἐξουσίας. Ἢ μὲ ἁπλούστερα λόγια: προπαγανδισταὶ τοῦ τρόμου! Προστατεύουν τὸν λαὸν μήπως πάθη κάτι ἀπὸ τὴν… ἐλπίδα, ἀπὸ τὸν Χριστόν, τὸν μόνον Σωτῆρα καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του! Ἐχθρὸς εἰς τὴν Οὐκρανίαν ἀνεδείχθη ἡ… κανονικὴ Ἐκκλησία καὶ ἐχθρὸς εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ πάλιν ἡ Ἐκκλησία! Ἕνας ἀπίστευτος προπηλακισμὸς τῆς πίστεώς μας λαμβάνει καθημερινὰ χώραν εἰς τὰ μέσα ἐνημερώσεως, ὥστε νὰ ἐκτοπισθῆ ὁ ἱερὸς τόπος, δηλ. ὁ ναός μας, ὁ τόπος ὅπου συνάσσεται ἡ Ἐκκλησία!

Αὐτὸ ὅμως οἱ Ἀρχιερεῖς μας φέρονται ὡς νὰ μὴ τὸ κατανοοῦν. Ἠκούσαμεν τὸν Σεβ. Νέας Ἰωνίας καὶ τὸν Σεβ. Λαρίσης νὰ λέγουν ὅτι δὲν θὰ ἀνεχθοῦν κλειστούς τούς ἱ. ναοὺς τὰ Χριστούγεννα! Τί ἐνθαρρυντικόν! Πόσον εὔκολα οἱ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι σπεύδουν νὰ ἐγκωμιάσουν τοιαύτας δηλώσεις. Δηλαδὴ τὸν ὑπόλοιπον καιρὸν δέχονται καὶ ἀποδέχονται νὰ εἶναι ἑπτασφράγιστοι οἱ ἱεροὶ ναοί; Τί τὸ ἱερώτερον θὰ συμβῆ τὰ Χριστούγεννα, πού δὲν συμβαίνει ὁποτεδήποτε τελοῦνται τὰ ἱερὰ μυστήρια; Παραδέχονται ἑπομένως ὅτι οἱ ναοὶ δὲν εἶναι ἱεροὶ, ἀλλὰ καθίστανται μόνον τὰς «μεγάλας ἑορτάς»; Ἢ μήπως οἱ ναοὶ μας θεωροῦνται ἱεροί μόνον, ὅταν ὑπολογίζουν ὅτι θὰ ὑπάρξη μείωσις τῶν κρουσμάτων, δηλαδὴ ὅταν θὰ εἴμεθα ὑγιεῖς;

Ἀσθενεῖ βαρέως πνευματικῶς καὶ λογικῶς ἡ Διοικοῦ­σα Ἐκκλησία μας, διὰ τοῦτο ἐμείναμεν ἀνυπεράσπιστοι ἔναντι τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ τῶν κρατούντων. Καὶ ἡ πλέον θανατηφόρος πανδημία νὰ εἶχεν ἐξαπλωθῆ εἰς τὴν ἀνθρωπότηταν ἔπρεπε νὰ διακηρύξουν πάσῃ θυσίᾳ ὅτι οἱ ναοὶ πρέπει νὰ εἶναι ἀνοικτοὶ, διότι εἶναι ἱεροί! Καὶ τὰ ἱερὰ δὲν κλείουν ποτὲ, μόνον βεβηλώνονται! Ἑκὰς οἱ βέβηλοι, λοιπόν, ἐκκλησιομάχοι! Ἀλλὰ ὅμως τί περιμένει κανεὶς ἀπὸ Ἱεράρχας, ποὺ τὸ μόνον ἱερὸν ποὺ τοὺς εἶχεν ἀπομείνει ἦτο ἡ ἱερωσύνη καὶ τὴν ὁποίαν ἐπεβεβαίωσαν ὅτι κατεπάτησαν ἀναγνωρίζοντες ὡς ἰσοτίμους των καθηρημένους, ἀχειροτονήτους καὶ αὐτοχειροτονήτους εἰς τὴν Οὐκρανίαν; «Πυροβολοῦν τὰ πόδια τους», ὡς λέγει ὁ λαός! Ἀποϊεροποιοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Ἀρχιερεῖς τὴν ἱερωσύνην, τὰ μυστήρια, τοὺς ἱ. ναοὺς καὶ ἐξισώνουν ἑαυτοὺς μὲ τὸν Ἰούδα ποὺ ἐγκατέλειψε τὴν εὐχαριστιακὴν σύναξιν, διὰ νὰ συναντήση τὴν ἐξουσίαν τῆς ἐποχῆς, ἡ ὁποία ἀπὸ τότε ἐθεώρει τὸν Χριστὸν δημόσιον κίνδυνον! Ποία ἄλλη ἀπόδειξις χρειάζεται, ὅταν παραδέχωνται τί εἶναι οἱ ἴδιοι συλλειτουργοῦντες μὲ μὴ ἔχοντας ἱερωσύνην, δηλ. ἠθοποιοὺς πού ὑποδύονται τοὺς κληρικούς, ἐξαπατητάς τῶν ἀδόλων ἀνθρώπων;

Ποία ἡ χρησιμότης των ἄνευ ποιμνίου; Τί προσφέρουν «ἀμπαρωμένοι» εἰς τὰ Ἐπισκοπία των; Μὴ περιμένετε τίποτε ἀπὸ οἰκουμενιστάς, οἱ ὁποῖοι συμφωνοῦν μὲ τοὺς ὁμοϊδεάτας των ὅτι δὲν ὑπάρχει «ἱερὸς χῶρος καὶ χρόνος», ὅταν ἔχουν καταντήσει τὴν Θ. Λειτουργίαν φωτοαυτοδιαφημιστικὸν γεγονὸς καὶ διὰ τοῦ­το πιστεύουν ὡς «φωτισμένοι» ὅτι αἱ μάχαι εἶναι ἄχρηστοι. Ἀφρόνως ἀπεγυμνώθησαν οἱ ἴδιοι ἀπὸ κάθε ἱερότητα καὶ τώρα τολμοῦν παραμονὰς τῆς Σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου νὰ «ἀποσαρκώνουν» τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ κάθε «ἱερὸν καὶ ὅσιον».

Μόνοι μας θὰ δώσωμεν τὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως. Ἡ Γαλλία θὰ ἀνοίξη τοὺς ἱ. ναούς. Εἰς τὰς ΗΠΑ ἐπίσης ἔκριναν τὰ δικαστήρια ὅτι δὲν μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ στεροῦνται τὴν λατρείαν τους. Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος προβλέπει ὅτι δὲν εἶναι δυνατόν νὰ καταστρατηγῆ­ται τὸ ἀναφαίρετον δικαίωμα ἀσκήσεως τῆς λατρείας, ὅπως ἐπίσης ὀφείλουν τὰ ὑγειονομικὰ μέτρα νὰ εἶναι ἀναλογικά. Θὰ διεκδικήσωμεν αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀνήκει: τὴν ἐλπίδα! Οἱ ναοὶ μας εἶναι ἱεροὶ καὶ μόνον ἡ ἱερότης δίδει προοπτικὴν εἰς τὸν ἄνθρωπον.

Ορθόδοξος Τύπος