Γιατί ο κορωνοϊός μετατρέπεται, από ίωση σε πολεμική εναντίον της Εκκλησίας;

Ηρακλής Ρεράκης, Ομ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Γιατί ο κορωνοϊός μετατρέπεται, από ίωση σε πολεμική εναντίον της Εκκλησίας;

Όλοι οι Έλληνες, τον τελευταίο καιρό, ακούμε συχνά στα ΜΜΕ κάποιους επιστήμονες να καταφέρονται εναντίον της Εκκλησίας, επειδή συνεχίζει να τελεί το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας και να καλεί τους πιστούς να λαμβάνουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Ξεχωριστές πολεμικές ιαχές ακούστηκαν εναντίον της ειρηνικής ανυπακοής, που εξέφρασε η Ιερά Σύνοδος έναντι της Πολιτείας, με την απόφασή της, παρά τις απαγορεύσεις της τελευταίας, να γίνει ο Αγιασμός των Υδάτων, εντός των Ναών, κατά την Εορτή των Θεοφανείων, τηρουμένων βέβαια των υγειονομικών κανόνων.

 Έτσι, τις μέρες των Θεοφανείων οι ως άνω επιστήμονες, σαν προστάτες του νόμου και της τάξης και κριτές της συμπεριφοράς των πιστών, βρήκαν την ευκαιρία να εντείνουν τις επιθέσεις τους κατά της Εκκλησίας, διανθίζοντάς τις, μάλιστα, με προφητικές προβλέψεις και διαγνώσεις, που έκαναν λόγο για θεαματική αύξηση των κρουσμάτων του κορωνοϊού με ευθύνη της Εκκλησίας.

Κάποιος από αυτούς, την παραμονή της Εορτής προφήτευε την θεαματική αύξηση των κρουσμάτων του κορωνοϊού, γράφοντας: «Μην απορεί κανείς, γιατί η Ελλάδα θα βρίσκεται σε αυστηρά μέτρα και lockdown για πολύ καιρό και ίσως και με κλειστά σχολεία πάλι σύντομα. Κρίμα… Τις συνέπειες από τα Θεοφάνια θα τις δούμε αργότερα».

Κάποιος άλλος, την ημέρα των Θεοφανείων, λοιδορώντας την Εκκλησία και, ιδιαίτερα, το Μυστήριο της Θ. Κοινωνίας, δήλωνε: «Η επιμονή της εκκλησίας στην τέλεση του μυστηρίου και ο συνωστισμός σε αρκετές εκκλησίες, σε περίοδο πανδημίας, αντιβαίνουν τους κανόνες προστασίας της δημόσιας υγείας. Η εκκλησία θα πρέπει να εξηγήσει, γιατί επιμένει σε ένα τρόπο διανομής (της Θ. Κοινωνίας), που ενέχει κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Και οι πιστοί να αναρωτηθούν γιατί συμμετέχουν στο μυστήριο».

Τι έχουν, όμως, να πουν τώρα για τις «επιστημονικές» τους προβλέψεις, που διαψεύστηκαν παταγωδώς;

Σήμερα 24/01/2021 έχουν ήδη περάσει από την ημέρα των Θεοφανείων (18) ημέρες, και τα Κρούσματα, αντί να αυξάνονται, σύμφωνα με τις προφητείες τους, μειώνονται θεαματικά, αποδεικνύοντας ότι τα αποτελέσματα από τη συμμετοχή των πιστών στη Θ. Κοινωνία και τον εορτασμό του Αγιασμού, δεν ήταν τους βγήκαν όπως τα είχαν προβλέψει εκείνοι, όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ και, επομένως, δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά διαψεύστηκε η επιστημονική τους διάγνωση.

Λογικά, μετά τη δημόσια διάψευση των προβλέψεών τους από τα γεγονότα, προβλέψεις που είχαν ως στόχο την Εκκλησία, ενώπιον του ελληνικού λαού, θα έπρεπε οι συγκεκριμένοι επιστήμονες, να έχουν νιώσει την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη από την Εκκλησία και τους πιστούς της και να μετανοήσουν.

Δυστυχώς, όμως, όπως διαπιστώνεται, οι Επιστήμονες αυτοί συνεχίζουν απτόητοι το έργο τους, το οποίο, όπως δείχνει η επιθετική εμμονή τους, φαίνεται σαν να το έχουν αναλάβει εργολαβικά.

Δίνουν την εντύπωση οι έχοντες τόση μεγάλη έγνοια για τη σωματική υγεία, ότι ο έχουν εργαλειοποιήσει τον κορωνοϊό, έτσι ώστε από μια απλή μεταδοτική ίωση, που στην πραγματικότητα είναι, να τον χρησιμοποιούν ως ένα ιδεολογικό φόβητρο πολέμου και προπαγάνδας εναντίον της Εκκλησίας και των Μυστηρίων της, βάζοντας πάντοτε μπροστά, ως ασπίδα, το επιστημονικό (ιατρικό) ενδιαφέρον και την αγωνία τους για την αποφυγή της μετάδοσης του ιού, λόγω των συναθροίσεων των πιστών.

Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα της έκθεσης σε κίνδυνο της σωματικής υγείας των πολιτών, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται άκριτα και μονοδιάστατα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη και η ψυχική τους υγεία, ως ψυχοσωματικών υπάρξεων που είναι.

Δεν είναι δύσκολο να εννοήσει κάποιος ότι στην περίπτωση αυτής της εμπαθούς επιθετικότητας εναντίον της Εκκλησίας, υπάρχει, όχι μια αγνή και απλή επιστημονική έγνοια για την υγεία των πιστών, αλλά, αντίθετα, μια ιδεολογική εμπορευματοποίηση του κορωνοϊού, με στόχο τη διασπορά του φόβου και τη δημιουργία αμφισβήτησης στις ψυχές των πιστών ως προς  την πίστη τους για την αφθαρσία της Θ. Κοινωνίας.

Αυτό, μάλιστα, έχει ως αφετηρία το γεγονός ότι η εμφάνιση και αντιμετώπιση του ιού θεωρήθηκε και από αυτούς και από κάποιους άλλους ομοϊδεάτες τους, ως αφορμή, για να επαναφέρουν στο προσκήνιο κάποιες αναχρονιστικές υλιστικές και αντιχριστιανικές θεωρίες, που αφορούν στη δομική σύσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Από ό, τι φαίνεται, ορισμένοι θεώρησαν τον κορωνοϊό ως ευκαιρία, για να ανασύρουν από τη λήθη της Ιστορίας και της Επιστήμης κάποιες ξεπερασμένες θεωρίες, που υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι μόνον σώμα και ύλη. Γι αυτό μάλιστα και πολλά ΜΜΕ έκαναν σύνθημα, τον τελευταίο καιρό το γεγονός ότι η σωματική υγεία είναι το ανώτερο αγαθό, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να μιλούν για την ανθρώπινη ψυχοσωματική υγεία και όχι μόνον για τη σωματική.

Αυτό διαπιστώνεται και από το γεγονός ότι στην αναζήτηση λύσεων, για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση της διαδόσεως του Κορωνοϊού, δεν λήφθηκε υπόψη η διφυής ψυχοσωματική σύσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά δόθηκε όλο το βάρος, μονομερώς και αποκλειστικά, στη σωματική υγεία του ανθρώπου, ενώ αγνοήθηκε η ψυχική.

Με άλλα λόγια, οι προτάσεις των ειδικών προς την Πολιτεία, για την γενική και καθολική αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν έλαβαν και συνεχίζουν να μη λαμβάνουν υπόψη την πνευματική κατάσταση της μεγάλης πλειονότητας της ελληνικής χριστιανικής κοινωνίας, που ενώ δέχονται τις ιατρικές τους συμβουλές, δεν συμφωνούν όμως με τις ιδεολογικές θεωρήσεις τους ότι ο άνθρωπος είναι μόνον ύλη.

Εάν ήθελε η Πολιτεία να μην υπάρχουν τέτοιες ακραίες εναντίον της χριστιανικής πίστεως εκτιμήσεις και θεωρήσεις που έχουν καταλήξει να λειτουργούν ως αντιχριστιανική κατήχηση, θα έπρεπε να έχει εξ αρχής ορίσει, ως μέλη της Επιτροπής, σε συνεννόηση με την Εκκλησία, 2-3 ειδικούς για την πνευματική και ψυχική υγεία, που να συνεργάζονται με τους λοιμωξιολόγους και να συμμετέχουν στις αποφάσεις και τις προτάσεις της Επιτροπής προς την Πολιτεία, προκειμένου να υπάρχει κάθε φορά, μια ολοκληρωμένη και ισορροπημένη πρόταση, που να αφορά στην ενιαία ψυχοσωματική υγεία της ανθρώπινης ύπαρξης και όχι, όπως συμβαίνει έως τώρα στις αποφάσεις της Επιτροπής, που αφορούν μόνον στη σωματική υγεία.

Είναι παράδοξο, για παράδειγμα, σε μια άθρησκη επισήμως χώρα όπως η Γαλλία, ο ηγέτης της αριστεράς (εκλογική δύναμη 20% του γαλλικού λαού) Jean Melenchon να δηλώνει στις 14 Ιανουαρίου 2021 ότι «οι τόποι λατρείας (ναοί) οφείλουν να παραμείνουν ανοιχτοί» και στη ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα, να υπάρχει αυτό το εχθρικό κλίμα εναντίον του ανοίγματος των Ναών ή να δίνονται αφορμές να αμφισβητείται ή να λοιδορείται η πίστη στα Μυστήρια του λαού μας που τρέφουν και ενδυναμώνουν τις ψυχές, στο πλαίσιο μάλιστα τέτοιων μεγάλων δυσχερειών και ποικίλων πιέσεων που βιώνουν λόγω του κορωνοϊού.

Παγκοσμίως η Ιατρική Επιστήμη δέχεται αυτό που εκφράζει και η χριστιανική πίστη ότι, όταν «ασθενεί το σώμα ασθενεί και η ψυχή», λόγω της ενιαίας και αδιαχώριστης συνύπαρξής τους.

Συνεπώς, όπως αναζητούνται υλικά φάρμακα και εμβόλια για τη θεραπεία ή την πρόληψη του σώματος, κατά παρόμοιο τρόπο, θα πρέπει να αναζητούνται και πνευματικά φάρμακα και εμβόλια τόσο για την πρόληψη όσο και για τη θεραπεία ψυχικών τραυμάτων ή ασθενειών.

Και τούτο, διότι οι έκτακτες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην κοινωνία και στο λαό μας, λόγω της πανδημίας, είναι φυσικό να δημιουργούν ψυχικές τραυματικές καταστάσεις, που χρειάζονται και αυτές θεραπεία.

Η προκλητική στέρηση άνωθεν πνευματικών στηριγμάτων, δυνάμεων και δωρεών, με το κλείσιμο των ναών, ιδιαίτερα κάτω από την επίδραση τέτοιων δυσχερών εμπειριών, αυξάνουν τα πνευματικά κενά, εντείνουν την έλλειψη και την ανασφάλεια και δημιουργούν ψυχικές προσβολές, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ανθρώπινη αντίσταση, και, γενικά, το ενιαίο ψυχοσωματικό ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου.

Υπενθυμίζουμε ότι οι Ορθόδοξοι, διαχρονικά, δεν αντιμετωπίζουν τις πανδημίες ή όλους τους άλλους ανυπέρβλητους κινδύνους που τους απειλούν, με απαγορεύσεις της λατρείας, της προσευχής και της αναφοράς στον Θεό, αλλά, με την προσφυγή σε προσευχή, νηστεία και μετάνοια και την εντατικοποίηση και αύξηση της συμμετοχής τους σε λατρευτικές πράξεις, όπως αγρυπνίες, ακολουθίες, λιτανεύσεως οστών αγίων κ.ά. Με άλλα λόγια στις δυσκολίες οι Ορθόδοξοι δεν κλείνουν τις πόρτες των ναών και των ψυχών, αλλά τις ανοίγουν διάπλατα για να αιτηθούν συλλογικά στον Θεό τη δική του θεία παρέμβαση και βοήθεια, χωρίς να υποτιμούν, ωστόσο, στο ελάχιστο την παράλληλη στήριξη της ιατρικής και φαρμακευτικής επιστήμης.

Αποτελεί τεράστιο θέμα για τον ορθόδοξο στην πλειονότητά του ελληνικό λαό, όταν διαπιστώνει ότι, στην αναζήτηση λύσεων για την ανάκαμψη και την παρεμπόδιση της πανδημικής νόσου, δημιουργείται από κάποιους υπευθύνους νέο πνευματικό και ψυχικό πρόβλημα, όπως είναι η αμφισβήτηση της διαχρονικής θρησκευτικής πίστεως και κοσμοθεωρίας των Ελλήνων, ως προς το ενιαίο της ψυχοσωματικής τους συνθέσεως.

Όλοι οι Χριστιανοί της χώρας καταλαβαίνουν τα πάντα, διότι έχουν μακρά πείρα των διώξεων της πίστεώς τους και των δυσμενών συνεπειών τους στην ιστορική πορεία αυτού του τόπου.

Γι΄ αυτό αισθάνονται πολύ άσχημα, όταν, σε καιρό ελευθερίας και δημοκρατίας, κάποιοι, ορισμένοι μάλιστα ως ειδικοί από την πολιτεία,  να δείχνουν τέτοια μανιώδη επιθετικότητα εναντίον του ιερότερου Μυστηρίου της Πίστεώς τους, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να τους υποτιμήσουν ή να λοιδορήσουν τα μεγάλα της πίστεώς τους. Φτάνουν μάλιστα να τους κατηγορούν ανοιχτά ως παραβάτες ανθρώπινων νόμων και διατάξεων, επειδή τηρούν τους νόμους και τις εντολές του Θεού και να τους προτείνουν να διακόψουν την πνευματική τους σχέση με την Εκκλησία.

Ωστόσο, για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, η όποια διωκτικού τύπου περικοπή ή στέρηση της πνευματικής τους ζωής, θεωρείται ως δοκιμασία που υφίστανται όλοι οι πιστοί και που, διά της πίστεως, σχεδόν πάντοτε καταλήγει να είναι νικηφόρα για την πίστη τους.

Η διεξαγόμενη καθημερινά, μέσω κάποιων ΜΜΕ, υλιστική κατήχηση από ορισμένους επιστήμονες, πολιτικούς και δημοσιογράφους, που προσπαθούν, με ιδεοληπτικά επιχειρήματα, να παρακινήσουν τους πιστούς σε αμφισβήτηση της πίστεώς τους, είναι βέβαιο ότι δεν θα έχει τα αποτελέσματα που προσδοκούν, αλλά, ίσως, τα ακριβώς αντίθετα.

Και τούτο, διότι, αν και οι Ορθόδοξοι γίνονται καθημερινά δέκτες αντιχριστιανικών επιθέσεων και διλημμάτων, παραμένουν σταθεροί στην πίστη τους προς το πρόσωπο του Χριστού και συνεχίζουν να υπερβαίνουν τα fake newς, να πιστεύουν στη μητέρα Εκκλησία τους και να κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων της.

Από θεολογικής πλευράς, οι πολέμιοι της οντολογικής βάσεως της Εκκλησίας, που είναι η Θ. Ευχαριστία, είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι, είναι πολέμιοι του Χριστού, ενώ το έργο τους υπηρετεί το θέλημα του πονηρού διαβόλου, που στοχεύει, διαρκώς και αδιακόπως, στο να ωθεί δολίως τον άνθρωπο στην απομάκρυνση και αποστασία του από τον Θεό, και, κατά συνέπεια, στον πνευματικό θάνατο. Στο πλαίσιο αυτό ο διάβολος, διά των απίστων, τους οποίους χρησιμοποιεί ως εργαλεία, μάχεται εναντίον της Θείας Κοινωνίας, διότι αυτή διατηρεί τους πιστούς συνδεδεμένους με τον Χριστό.

Ο στόχος του διαβόλου και όσων τον υπηρετούν είναι η ακύρωση του έργου του Θεανθρώπου, που δεν είναι άλλο από αυτό της απελευθερώσεως του ανθρωπίνου γένους από τον διάβολο και τον θάνατο, δηλαδή της πνευματικής του αναγεννήσεως και ανακαινίσεως.

Ο αρχέκακος διάβολος είναι εκείνος, που θέλει να διατηρηθεί η ανθρωπότητα στην πτώση των Πρωτοπλάστων, στη δική του δηλαδή θανατερή εξουσία και δύναμη.

Τα εργαλεία και τα μέσα, που χρησιμοποιούνται στην εποχή μας από κάποιους, είναι παρόμοια με εκείνα που χρησιμοποίησε ο διάβολος, κατά την πτώση των Πρωτοπλάστων: Το ψέμα, η απάτη, η πλάνη, η αμφιβολία και η συκοφαντία.

Γι΄ αυτό λέγεται διάβολος, επειδή διαβάλλει και διαστρέφει την αλήθεια και το θέλημα του Θεού, δίνοντάς στους ανθρώπους μια αλλοιωμένη εικόνα της πραγματικότητας, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνεται ο έμφυτος πόθος και η επιθυμία τους να κοινωνούν με τον Θεό και να μεταστρέφεται, σε πόθο να ακολουθούν τη δική του καταστροφική διαβολική συμβουλή της παρακοής, δηλαδή της αμαρτίας, αποτέλεσμα της οποίας είναι ο θάνατος.

Αν οι πιστοί αμφισβητήσουν την αφθαρσία του Σώματος και του Αίματος του Αγίου Ποτηρίου, που μεταλαμβάνουν «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον»,  έτσι ώστε, αντί να επιλέγουν την, μέσω πίστεως και ευλάβειας προς τον Θεό, πορεία τους προς την κατά χάριν θέωση, να αποδέχονται τη διαβολική πρόταση αποστασίας τους από τον εντός του Αγίου Ποτηρίου Ιησού Χριστό, η συνέπεια θα είναι η στέρηση της αληθινής ζωής και η πορεία τους προς τον θάνατο.

Άλλωστε, η Θ. Ευχαριστία, όπως έχει διαβεβαιώσει τους πιστούς παιδιόθεν η Εκκλησία, διά της διδασκαλίας της, χορηγεί όχι απλώς τη ζωή, αλλά την αληθινή και αιώνια ζωή, την αφθαρσία και την αθανασία και ποτέ τον θάνατο, όπως διαδίδουν οι εχθρικές, μη χριστιανικές αλλά και μη επιστημονικές ανυπόστατες φωνασκίες κάποιων επιστημόνων.

Αυτό, επίσης, βεβαιώνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά επιστημονική έρευνα, που να μαρτυρεί ότι μεταδίδεται ασθένεια μέσω της συμμετοχής στη Θ. Κοινωνία, αλλά, αντίθετα, υπάρχει η εντελώς έγκυρη πειραματική και διαχρονική εμπειρία της Εκκλησίας, που αποδεικνύει ότι ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος, κληρικός ή λαϊκός, μικρός ή μεγάλος, που να έχει μολυνθεί από κάποια ασθένεια, μέσω του Ποτηρίου της Θ. Κοινωνίας.

Όλα όσα λέγονται, συνεπώς, για την δήθεν μετάδοση του κορωνοϊού από τη Θεία Ευχαριστία αποτελούν θέσεις ανθρώπων, που, όπως λέει ο Απ. Παύλος είναι «πονηροί ανθρωποι και γόητες», οι οποίοι προσπαθούν να προκόψουν «επί το χείρον πλανώντες και πλανώμενοι» (Τιμ. Β΄ 3, 13).

Ωστόσο, οι πιστοί οφείλουν να γνωρίζουν ότι η αμφισβήτηση της Θ. Ευχαριστίας σημαίνει απιστία η δε αποχή από τη Θ. Ευχαριστία, σημαίνει άρνηση της κοινωνίας και της σχέσης με τον Θεάνθρωπο, δηλαδή νέα πτώση. 

Όσοι επιμένουν να θεωρούν ως το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου την υγεία του σώματος και όχι την υγεία της όλης ψυχοσωματικής ύπαρξης είναι επηρεασμένοι από τον υλισμό. Οι πιστοί Χριστιανοί είναι ανάγκη να μην δέχονται τέτοιες υλιστικές θεωρίες, διότι, η άρνηση της ψυχής στον άνθρωπο δείχνει απιστία στον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος, όχι μόνον είναι Εκείνος που δημιούργησε την ψυχή αλλά και Εκείνος, που την έθεσε πιο πάνω, αξιακά, από ολόκληρο τον κόσμο, λέγοντας: «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16, 26).

Η περιφρόνηση και η άρνηση της ψυχής, σημαίνει, κατ’ ουσία, αποδοχή του γεγονότος ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώον και όχι το κατ’ εξοχήν και μοναδικό επί της γης κατ΄εικόνα και ομοίωσιν Θεού πνευματικό δημιούργημά Του.

Χρειάζεται προσοχή και επιφυλακτικότητα απέναντι σε όσους από τους επιστήμονες μετατρέπονται σε ιδεοληπτικούς κατηχητές του υλισμού στην εποχή του κορωνοϊού, διότι φαίνεται να χρησιμοποιούν την επιστημονική τους θέση και εγκυρότητα, προκειμένου να πείσουν τους Χριστιανούς να αρνηθούν τον Χριστό ως οδό, αλήθεια και ζωή και να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στον φόβο του θανάτου.

Η σχέση των πιστών με τον Χριστό είναι σχέση αγάπης, πίστης, ελπίδας και αφοβίας. Ο Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος, αναφέρει ότι «η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβο» (Α’  Ιω. 4,18), ακόμη και αυτόν του θανάτου, διότι μόνον εν τω Χριστώ ο πιστός μπορεί να μεταβαίνει «εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιω. 5,24).

Αποτελεί δείγμα απιστίας, όταν ο Χριστιανός δέχεται ως αρχή της ζωής του ότι είναι μόνον ύλη και, επομένως, από μόνος του, αποκόπτεται από μέλος της Εκκλησίας.