Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας-Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

 

Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας-Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Χαράλαμπος  Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Μεσούντος του Θέρους, ενόψει του Μικρού Πάσχα και της Κοιμήσεως της Μητρός του έθνους και της Υπεραγίας Θεοτόκου, Υπεραγίας Μητρός της Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού του Μονογενούς αλλά και συμπάσης της ανθρωπότητας, η οποία εσαεί και αειρρόως μας σκέπει και μας στέργει, το Σάββατο την 15η Αυγούστου, εν συνδυασμώ με την μνήμη του τορπιλισμού της «Έλλης», η κατάσταση ένεκεν της απεριφράστου επιθέσεως της Τουρκίας, έχει καταστεί άκρως αποπνικτική και έτι χείρον λίαν προσβλητική προς την εθνική μας αξιοπρέπεια καθότι πλήττεται ευθέως η εθνικής μας κυριαρχία.

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, ανεξαρτήτως διοικούσης κυβερνήσεως ιδίως από την περίοδο της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν ακολουθεί μία καταφανώς, εθνικά ενδοτική πολιτική , η οποία ουδόλως διασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας μας ίνα περιφρουρήσει το διαρκές διακυβευόμενο αγαθό της εθνικής ασφαλείας, παρά τις διαρκώς εύθραυστες σχέσεις με την Τουρκία.

Είναι πρόδηλο, ότι ένας πρωτοετής φοιτητής Διεθνούς Δικαίου, έχει διδαχθεί στοιχειωδώς Θουκυδίδη ή τις θεμελιώδες αρχές και θεωρίες του πολέμου γνωρίζει ότι, η υποχωρητικότητα και μη τέλεση σε επιφυλακή υπέρ της εθνικής άμυνας συνεπάγεται οιονεί ήττα άνευ εμπλοκής σε πολεμική σύρραξη, άρα το ερώτημα το οποίο ευλόγως και βασανιστικώς φύεται είναι πώς οι περισπούδαστοι και σημαίνοντες πολιτικοί μας, αγνοούν ή αγνόησαν επί τόσα έτη, να σπεύσουν εν περιόδω ειρήνης να διευθετήσουν νομικά, τα θαλάσσια σύνορα μας προκειμένου να είχε μέχρι σήμερον παγιωθεί η μία ευνοϊκή δια ημάς κατάσταση, άνευ προβλημάτων.

Η επί μακρόν αυτή αδράνεια και η εν γένει παντελή αδιαφορία περί της εθνικής μας αξιοπρέπειας πέραν από την προσβολή εις την μνήμη των κεκοιμημένων ηρώων, οι οποίοι εξ ουρανού μας ορούν και μας σκέπουν κλαίοντας, παραλλήλως απειλεί ενταντικώς την ακεραιότητα της εθνικής μας κυριαρχίας.

Η εξωτερική πολιτική δυστυχώς αντανακλά την επί μισό αιώνα εσωτερική ανθελληνική πολιτική της προδοτικής αριστεράς εις την οποία σύρεται η ιδεολογικά ασπόνδυλη και ψοφοδεής φυγόπονη κεντροδεξιά η οποία πιθηκίζει το μίσος κατά του έθνους, της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού.

Η απατηλή αντιθενική ρητορική της αριστεράς έχει διαποτίσει μέχρι του μεδούλι το Ελλαδικό Κράτος το οποίο έχει γαλουχήσει ολόκληρες αφελληνισμένες γενιές, οι οποίοι δίκην της χρωοκοπημένης Μαρξιστικής αριστεράς, παρά ταύτα με ξιπασμένο άκρατο υλικό καπιταλιστικό τρόπο του βίου τους, καθυβρίζουν χυδαίως τον Ελληνισμό, λοιδορώντας τον πατριώτη, ως φασίστα, οι ίδιοι οι αριστεροί, τάσσονται υπέρ του κάψιμου της Ελληνικής σημαίας καθώς και υπέρ της απαλειφής του Τιμίου Σταυρού εκ της Ελληνικής σημαίας.

Αυτή σήμερα η Ελλάδα, αυτοί οι ελληνοπώνυμοι, καλούνται να αντιμετωπίσουν συλλήβδην  την ιταμή και αδηφάγο πρόκληση του διεθνούς ταραξία Σουλτάνου, αυτοί οι οποίοι κατηγορούν του Πατριώτες ως φασίστες, περιφρονούν τις ένοπλες δυνάμεις και συντάσσονται υπέρ του εχθρού, οι ίδιοι προδότες ευρίσκονται εντός των τειχών της Ελλάδας, με κερκόπορτα την περιλάλητη αριστερά, η οποία συντάσσεται με την προπαγάνδα του Ερντογάν καθόσον αφορά τους μετανάστες, την επέλαση εις τον Έβρο, τρανή απόδειξη τούτου, ουδείς εξ αυτών και των έμμισθων ταγμάτων εφόδου, δεν καταδίκασε την συμπεριφορά της Τουρκίας, τον υπερεκχειλίζοντα αυτόν φασισμό της χώρας αυτής της χώρας, η οποία επαπειλεί το έθνος, επί αιώνες.

Σήμερον, η Ελλάς πιστή εις τον εθνομηδενισμό επιχειρεί με αμιγώς αποσπασματικές ενέργειες να διασφαλίσει τα συμφέροντα του έθνους μας, με την πύρρειο νίκη της συμφωνίας Ελλάδας-Ιταλίας αλλά και Ελλάδας Αιγύπτου, μη συμπεριλαμβάνοντας όμως, ιδίως εις την συμφωνία με τον Κάιρο, το Καστελλόριζο, το σύμπλεγμα της Μεγίστης, της Ρόδου και της Κύπρου και πλέον εις το ύστατο και έσχατο αυτό σημείο, με εναπομείνουσες εκ των πραγμάτων επιλογές, πόλεμο, ή Χάγη, η Ελλάς ευρίσκεται εις μονόδρομο_ καθότι η πολύφερνη διμερή εφ όλης της ύλης συζήτηση με την Τουρκία θα θέσει δομικά ζητήματα της εθνικής μας κυριαρχίας όπως η συνθήκη της Λωζάνης,  αποστρατικοποίηση των νήσων, άρα εξ ορισμού λογίζεται ως απορριπτέα_

Ως εκ τούτου λοιπόν, ήδη η Ελλάς, έχει παραβλάψει το κύρος της λόγω της ετεροχρονισμένης αντίδρασης της, επαιτώντας γονυπετής την εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα να διαμεσολαβήσει, ασφαλώς ουχί αζημίως, προς την αποσόβηση δήθεν θερμού επεισοδίου, έναντι όμως σκληρού αντιτίμου δια τα εθνικά μας συμφέροντα.

Το Νάτο, η Ε.Ε, η Γερμανία, οι Η.Π.Α και ο διεθνής εν γένει παράγων, νήπτουν τα χείρας τους, λαμβάνοντας ήξεις αφήξεις, ού, εν πολέμω θνήξεις, αποφάσεις προς την Τουρκία, καταδεικνύοντας τον επαμφοτερίζοντα διεθνή γεωπολιτικό τους ρόλο, εν άλλος λόγοις δεν τάσσονται αναφανδόν και άνευ ετέρου τινός, υπέρ του πλευρό της Πατρίδας μας, ως έδει, αλλά διαμηνύουν διφορούμενα μηνύματα, με όχι σαφές περιεχόμενο, δήθεν κατά της Τουρκίας, λέγοντας ότι η Ελλάς με γνώμονα της αμοιβαία συζήτηση, το Διεθνές Δίκαιο, δέον όπως οι δύο χώρες του Νάτου εύρουν την προσήκουσα λύση, αναφορικώς προς τις «διαφιλονικούμενα ζητήματα και τις διεκδικούμενες περιοχές» εις την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Δηλαδή, δεν αρθρώνουν  ούτε καν την κατάφωρη παραβίαση της εθνικής μας κυριαρχίας καθοιονδήποτε τρόπο, αλλά διπλωματικώς, ποιούνται την νήσσαν, χάριν διασφάλισης εις το μέλλον των ιδικών τους συμφερόντων καθότι προς το παρόν, το διακύβευμα αφορά αμιγώς την Ελλάδα και την Τουρκία.

Η καθημαγμένη Ελλάς δια έτερη φορά ευρίσκεται εκτεθειμένη και αποτυχημένη δια την ανυπαρξία αυθύπαρκτης και αυτοτελούς εξωτερικής πολιτικής, καθότι η μονομερής χάραξη της εξωτερικής πολιτικής εις την επικουρία του ξένου παράγοντα, απεδείχθη εις την κρίσιμη τοιαύτη στιγμή, υπό τον Δαμόκλειο σπάθη θερμού πολέμου, με την γείτονα χώρα, αλυσιτελής καθότι « ο Διεθνής εν γένει παράγων», στρουθοκαμηλίζει, τορπιλίζοντας κάθε θεωρητική-ρηματική υπόσχεση, εις τα πλαίσια των δημοσίων εν ειρήνη, διενεργηθεισών δημοσίων σχέσεων, με την Ε.Ε. και τον εν γένει παράγοντα.

Το μέγεθος της απαγοήτευσης καθίσταται τεράστιο, το κύρος μας ως Ελλάδα έχει αμαυρωθεί την στιγμή την οποία έχουν πλήρως εξαντληθεί όλα τα διπλωματικά μέσα από την φαρέτρα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Διεθνής παράγοντας εθελοτυφλεί, η Ε.Ε δεν ομιλεί ευθαρσώς περί επιβολής κυρώσεως, μεταθέτοντας το καίριο και ακανθώδες τούτο ζήτημα εις τις καλένδες και ημείς προσβλέπουμε δια την διάσωση της αξιοπρέπειας μας εις την Παναγία την οποία υβρίζουμε και αμφισβητούμε, θεσμικά και καθημερινά χάριν της εξευτελισμένης αριστεράς με τον συνακόλουθο πολιτισμικό Μαρξισμό ο οποίος έχει ισοπεδώσει ωσεί ανθελληνικού ολετήρος επί μισό αιώνα  την Πατρίδα μας, χαλκεύονται τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και τα διαχρονικά ειωθότα μας.

Η Ελλάς είναι υποδεέστερη των περιπτώσεων, με τον πολλά υποσχόμενο διεθνή παράγοντα να κύπτει υποτακτικά το γόνυ εις την Τουρκία, εποφθαλμιώντας το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου και το σύρσιμο, με παν πρόσφορο και ικανό μέσο, την Ελλάδας, προς μία εφ’ όλης της ύλης συνεκμετάλλευση του υποθαλασσίου πλούτου του Αιγαίου, με την κατάρτιση μίας ομώνυμης και αναλόγου αποτροπιασμού και ονειδισμού δια τον Ελληνισμό συμφωνία των «Πρεσπών», η οποία θα σηματοδοτήσει και την συρρίκνωση του Ελληνισμού, όπου δια άλλη μία φορά θα ψάλλουμε Εάλω η Πόλις.

Ευρισκόμεθα ενόψει ραγδαίων άχρι τοιαύτης της στιγμής εξελίξεων, πλην όμως παντελώς παθητικά και ανενεργά, διαδίδοντας προς άπαντες το φοβικό και ηττοπαθές μήνυμα ότι στερούμεθα ακμαίου φρονήματος, ετοιμότητας και αποφασιστικότητας να προασπίσουμε τα εθνικά μας σύνορα όταν παραβιάζονται καταφώρως, ιταμώς και άκρως προκλητικώς υπό των δυνάμεων της φασίζουσας Τουρκίας, καταφέροντας μας ούτως, ένα ισχυρό πλήγμα εις την καρδιά, τον πυρήνα του Ελληνισμού, ιδίως κατά τον εορτασμού του Μικρού Πάσχα της Χριστιανοσύνης.

Σύμπαν το Ελληνικό έθνος, πλην των τουρκολάγνων, Αντίχριστων, συμμοριτών οι οποίοι επί μισό αιώνα έχουν διαβρώσει το ελληνικό κράτος στο δημόσιο, καταστρέφοντας λυσσωδώς ο,τιδήποτε ελληνικό, εξαπολύοντας επιθέσεις υπέρ Πίστεως και Πατρίδας, να αρθεί εις το ύψος των περιστάσεων, με περισσυλογή, νηστεία και πίστη εις την Μητέρα του Έθνους την Υπεραγία Θεοτόκο μας, όπως μας προστατέψει συλλογικώς και όπως επιβάλλει το ηθικό δίκαιο προς τον βέβηλο, και Ιερόσυλο Σουλτάνο, διότι αδέλφια, ουδέποτε να μην ξεχνάμε, ότι ο ίδιος ο Θεός έβαλε την υπογραφή δια την Ελευθερία του Έθνους και δεν την παίρνει πίσω, εις τον αιώνα τον άπαντα.

Εν είδει κατακλείδας παραθέτω ένα απόσπασμα από τον ποίημα του Σεφέρη « Τελευταίος σταθμός»

Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη

δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει∙

Στάζει τη μέρα στάζει στον ύπνο

μνησιπήμων πόνος.

 

Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης

που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο

ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη

που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,

ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας∙ «Στα σκοτεινά

πηγαίνουμε στα σκοτεινά προχωρούμε...»

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.