Συνειδησιακό Πραξικόπημα

Συνειδησιακό Πραξικόπημα

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

«οι προπαγανδισταί είναι οι μηχανικοί των ανθρωπίνων ψυχών» Στάλιν

Δια του παρόντος άρθρου, θα επιδιώξω ακροθιγώς, να σκιαγραφήσω, το αναντίρρητο και απτό γεγονός το οποίο βιώνουμε σήμερον, ήτοι τον παραλογισμό και την παραδοξότητα εις τα πολιτικά τεκταινόμενα, πράγμα το οποίο ουδόλως καθίσταται τυχαίο, τουναντίον δε, συνιστά απότοκο επιμελώς μεθοδευμένων συνθέτων διαδικαστικών πράξεων, οι οποίες σκοπούν, με πρόσφορη τελολογική αιτιώδη συνάφεια προς το αρχήθεν στοχευμένο αποτέλεσμα,  ήτοι τον καθολικό αφιονισμό μας.

Εις επίρρωσιν της ως άνω συμπεπηγμένης αναφοράς μου, παραθέτω ορισμένως ρήσεις, οι οποίες σηματοδότησαν την πορεία των ιστορικών εξελίξεων και συνιστούν διαχρονικά εργαλεία διεισδυτικής και έγκυρης ερμηνείας των σημερινών πολιτικών δρώμενων εντός των οποίων καθιστάμεθα εκόντες άκοντες παγιδευμένοι :

1.     «Πόλεμος είναι η συνέχισις της πολιτικής με άλλα μέσα» Κλαούζεβιτς

2.     «Ειρήνη είναι πόλεμος με άλλα μέσα»  Στάλιν

3.     «Πόλεμος είναι αιματηρή πολιτική. Πολιτική, αναίμακτος πόλεμος». Μάου Τσε Τούνγκ.

Ως εκ τούτου λοιπόν ευθύς αμέσως διαπιστώνουμε κατ’ ουσίαν, ότι υπό την επίφαση της ειρήνης, τηρουμένων των ως άνω ρήσεων, βιώνουμε ψυχολογικό, συναισθηματικό πόλεμο.

Ειδικότερον επεξηγώ ότι οι συνθήκες υποδηλώνουν ότι επικρατεί αναίμακτος πόλεμος παρά το γεγονός ότι κατισχύει φαινομενικά η ειρήνη. Ο αναφής και υποδόριος αυτός πόλεμος επιβάλλεται ανεπαισθήτως δια του προσφιλούς και καθεστωτικού εργαλείου της μεθοδικής και τεχνικής αγωγής των μαζών.

Περί προπαγάνδας λοιπόν ο λόγος, ο οποίος δια του προεξάρχοντος ρόλου, ιδίως των Μ.Μ.Ε, εντύπων και δη ηλεκτρονικών, οι εξουσίες, πηδαλιουχούν κατά το δοκούν την κοινή γνώμη, ποδηγετώντας την, προς μία κατασκευασμένη, υπό αυτές, κατεύθυνση, αφιστάμενη προδήλως της πραγματικής ή άλλως, αυτές ( οι εξουσίες), ασκούν διαζευκτικώς «πλύση εγκεφάλου» στις μάζες, ελέγχοντας το θυμικό τους και διακινώντας υποσυνειδήτως  ορισμένα στρεβλά, περί της πολιτικής καταστάσεως, μηνύματα, ίνα ευνουχίζουν πνευματικά τις μάζες και να τις προσανατολίσουν εις το ευκταία σημείο το οποίο αυτές (οι εξουσίες δηλαδή), βούλονται και βουλεύονται.

Είναι λοιπόν πρόδηλο, ότι ο δίαυλος της πραγματικότητας με την κοινωνία είναι ο στρεβλωτικός φακός των Μ.Μ.Ε τα οποία κυριαρχούνται ακριβώς δια τους ως άνω λόγους από ορισμένα κέντρα εξουσίας τα οποία επιτελούν επιχειρησιακά συγκεκριμένο στόχο.

Η πρόθεση του ψυχολογικού λοιπόν αυτού πολέμου έγκειται εις την καλλιέργεια της συλλογικής καταθλίψεως εις τους κόλπους της κοινωνίας εν συνδυασμό προς  την δημιουργία ενός ηττοπαθούς πνεύματος δια της υπούλου καταβαραθρώσεως όλων των παραδοσιακών αξιών του έθνους μας και συνάμα της δόλιας εκμηδενίσεως, της θεμελιακών Αρχών (των πρωτοτοκίων) των προγόνων μας

Ενδεικτικώς παραθέτω την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ως άνω κατάστασης την οποία τα τελευταία χρόνια βιώνουμε ήτοι : η εσκεμμένη πτωχοποίηση της Ελλάδας, με τα δήθεν Συνταγματικά μνημόνια τα οποία παρασιώπησαν οι αργυρώνητοι πολιτικοί αντί «τριάκοντα αργυρίων», η διαρκής δυσφήμιση της πατρίδας μας, η υποτέλεια προς την Γερμανία αλλά και εν γένει εις τις ξένες δυνάμεις, η προλείανση του εδάφους δια την αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού από επήλυδες, οι οποίοι συνιστούν ανυπερθέτως, την γεωστρατηγική εμπροσθοφυλακή του Ερντογάν κ.α.

Είναι λοιπόν πρόδηλο ότι βιώνουμε πόλεμο εν περιόδω ειρήνης, καθότι υφίσταται μία αδιόρατη πανστρατιά τρόπων και μέσων τα οποία μας αγάγουν  προς τον όλεθρο, την κοινωνική, οικονομική εξαθλίωση καθώς και προς τον αφελληνισμό.

Ο πνευματικός και διανοητικός πόλεμος συνίσταται εις την ετεροκατεύθυνσή μας και την άρδην κάμψη του φρονήματος μας, αφενός να είμεθα απλώς αγκιστρωμένοι εις την άνυδρη καθημερινότητα της επιβίωσής μας και εξ ετέρου, εγκλωβισμένοι εις την ατομικότητά μας, άνου ουδενός υγιούς ενδιαφέροντος πολιτικής ενασχόλησης ή ουσιαστικής αντίδρασης επί των πεπραγμένων των ιθυνόντων νοών, να αναμένουμε ευλαβικά το θάνατο μας.

Τα ως άνω συμπυκνώνονται εύγλωττα εις την  επιδοτούμενη Ισλαμοποίηση της Ελλάδας, η οποία εξωραΐζεται από τα Μ.Μ.Ε ως κάτι καλό, ενώ την ίδια στιγμή, η Ορθόδοξος παράδοση μας, μολονότι συνιστά μείζονα συνιστώσα και δομική σταθερά της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας κατά την αδιαμφισβήτητη Συνταγματική ιστορία, κατασυκοφαντείται και λοιδορείται αισχρά και κατ’ εξακολούθηση, συλλήβδην από τα συστημικά Μ.Μ.Ε

Εν άλλοις λόγοις δηλαδή, η επιβολή δύο μέτρων και δύο σταθμών και η εξουδετέρωση κάθε ψήγματος υγιών αντανακλαστικών και συνθετικής κριτικής σκέψεως προς την κοινωνία, επιτυγχάνεται δια την τεχνικής και μεθοδικής προπαγάνδας, η οποία επιστρατεύεται αδιαλείπτως και από τα σχολεία, επιπλέον από τους έμμισθους στρατολογημένους δήθεν «έγκριτους» καθηγητές πανεπιστημίων, από εγκάθετα πλην δημοφιλή πρόσωπα καλλιτεχνών, τα οποία ψιττακίζουν άνευ αντιλογίας και μετά πάσης προθυμίας ό,τι το πολύφερνο σύστημα επιτάσσει αμειλίκτως.

Ως εκ τούτου λοιπόν, δια της πρακτικής αυτής, καλλιεργείται η κίβδηλος κουλτούρα του εθνομηδενισμού και του αντικληρικαλισμού, διότι ούτως εν συνεχεία, διαπλάθεται βαθμηδόον, μία ορισμένη ψευδή συλλογική συνείδηση η οποία διαχέεται ράγδην και σύρριζα προς όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας.

Το αυτό, πέραν από το ζήτημα της Εκκλησίας, συμβαίνει και αναφορικώς προς το ζέον και ακανθώδες ζήτημα της μεταναστεύσεως, ήτοι ανενδοίαστη άσκηση ψυχολογικής βίας προς τους πολίτες, στυγνός πειθαναγκασμός περί αποδοχής  της αντικειμενικής αναλήθειας, ότι δήθεν  η καθημερινή σχεδόν ανέλεγκτη ροή μεταναστών, αφορά μόνον πρόσφυγες, πράγμα το οποίοι οι ίδιοι οι επίσημοι φορείς διαψεύδουν, δοθέντος ότι, η ίδια η νομοθεσία προβαίνει σε σαφή διάκριση περί αυτών.

Ο καταιγισμός παραπληροφόρησης καθίσταται άτεγκτος και άκρως ολοκληρωτικός ως προς τους πολίτες, οι οποίοι εάν δεν πεισθούν ή αρνηθούν δημοκρατικά αντιτάσσοντας περί του φαινομένου της μεταναστεύσεως, διαφορετική γνώμη, οι μηχανισμοί εξουσίας, εντελώς αυθαίρετα, αυταρχικά, του εξαπολύουν συντεταγμένη λεκτική επίθεση με το στίγμα του ακροδεξιού, μισαλλόδοξου, ρατσιστή, φασίστα, ακροδεξιού και εθνικιστή.

Η αστυνομία της σκέψεως, δια των έμμισθων πραιτοριανών του συστήματος έχει ανερυθρίαστα  εγκαταστήσει, τοποτηρητές της αναλήθειας, κήνσορες ψεύδους, προς πάσα κατεύθυνση, οι οποίοι όταν διαπιστώσουν κάποια ελεύθερη άποψη παρεκκλίνουσα από την στρατευμένη προπαγάνδα του συστήματος, σπεύδουν αμελλητί να την καταστείλουν ποινικά, δια υποβολής βιομηχανίας μηνύσεων, καταλύοντας πάσα ελεύθερη διακίνηση απόψεως.

Η σύγχρονη λογοκρισία, η ωμή και χυδαία  αυτή υπαλλακτικώς μεικτή συμπεριφορά του συστήματος, η οποία πλήττει εκ βάθρων το δημοκρατικό μας πολίτευμα, επιδιώκει την επιβολή φόβου, την καλλιέργεια ενδοτισμού, υπό την έννοια ότι : ή θα υπακούσετε εις αυτά τα οποία σας επιβάλλω εγώ ( το χρηματοδοτούμενο και Σιδηρούν υπερεθνικό σύστημα) άλλως επικρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της ποινικής διώξεως με ό,τι συνεφελκόμενο επάγεται δια τον διασυρμό των πολιτών.

Ως εκ τούτου λοιπόν καθίσταται πρόδηλο, ότι βιώνουμε πόλεμο με μία επίφαση νομιμότητας και με το ψευδεπίγραφο κέλυφος της «λαβωμένης» δημοκρατίας, η οποία κατ’ ουσίαν πρόκειται δια μία  ιδιότυπη δικτατορία, η οποία άγεται και φέρεται από συγκεκριμένα εξωεθνικά συμφέροντα τα οποία αντιβαίνουν προδήλως με τα συλλογικά δικαιώματα των πολιτών αλλά και με το εθνικός μας συμφέρον.

Εν κατακλείδι, δέον όπως άπαντες συνειδητοποιήσουμε εναργώς ότι η κατάστασις καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής εάν δεν αντιληφθούμε ότι δεχόμεθα πανταχόθεν επίθεση και ότι η παθητική αυτή στάση εις την οποία ενδεχομένως ασυνειδήτως έχουμε περιαχθεί ανάγεται εις τις ως άνω ακατάληπτες παραμέτρους.

Καθίσταται ψηλαφητό τοις πάσι, ότι υπό το πρόσχημα του ανθρωπισμού προς τους αλλοδαπούς και μόνον, στρέφονται « οι προσφιλείς σταυροφόροι του ανθρωπισμού» κατά των Ελλήνων, διότι κατ’ ουσίαν πρόκειται δια «Δούρειους ίππους» συγκεκριμένων συμφερόντων, τα οποία επιβουλεύονται την εθνικής μας ανεξαρτησία, επιδιώκοντας παντοιοτρόπως, εκμεταλλευόμενοι ακόμη και τους μετανάστες, χρησιμοποιώντας τους κατ’ ουσίαν, ως εξιλαστήρια θύματα, προκειμένου να επιτύχουν τους ανθελληνικούς τους στόχους.

Συνελόντι ειπείν απαιτείται ανάνηψις, αφύπνισης, αυθωρεί και παραχρήμα, δηλονότι όπως ταχθούμε υπέρ των γρηγορούντων και αφυπνισθέντων μη φειδόμενοι χρόνου και μόχθου προς μία καθολική εξανάσταση του Γένους μας συμπηγνύοντες παραχρήμα, ένα αρραγές δημοκρατικό και ειρηνικό μέτωπο, συν Θεώ, εναντίον του δρομολογούμενο πολιτισμικού Γενιτσαρισμού