…Όλοι οι λαοί
της γης εδέχθηκαν την φιλανθρωπία του Θεού. Όλοι οι λαοί όμως εξέπεσαν και
ετιμωρήθησαν. Δεν θα ‘θελα παρά μόνο να πάρω την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Η Βυζαντινή
Αυτοκρατορία παιδιά έζησε ίσως περισσότερο από κάθε άλλη Αυτοκρατορία που ποτέ
εις την ιστορία υπήρξε. Η περισσότερον επιβιώσασα. Χίλια τόσα χρόνια. Κι όμως,
αυτή η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δημιουργήθηκε κατά έναν θαυμαστόν τρόπο. Ήτανε η
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το Ελληνοχριστιανικόν πνεύμα επεβλήθη και χωρίς να
γίνουν πόλεμοι και κατακτήσεις εδάφους, μετεστράφη και μετεβλήθη αυτή η Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία της οποίας το δυτικόν μέρος έπεσε και το ανατολικόν έγινε και
ανεδείχθη αυτό που λέμε: η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Αυτή η
Βυζαντινή Αυτοκρατορία, έβαλε σαν σύμβολό της τον Σταυρό του Χριστού. Ο Μέγας
Κωνσταντίνος ύψωσε τον Τίμιον Σταυρόν και αυτή η Αυτοκρατορία ζούσε με την
άκτιστη ενέργεια του Τιμίου Σταυρού. Όμως οι άνθρωποί της, οι Χριστιανοί, δεν
ήσαν σωστοί -όχι βεβαίως όλοι. Έκαναν πολλές αμαρτίες. Στο Βυζάντιο έγιναν
πολλές αμαρτίες και ήλθε το όριο της ανοχής του Θεού.
Αν θα πρέπει
να φιλοσοφήσουμε, γιατί έπεσε η Πόλις, η Κωνσταντινούπολις; Γιατί υπεδουλώθη
εις τους Τούρκους και μένει μέχρι σήμερα υπόδουλος η Κωνσταντινούπολις; Γιατί ο
Θεός ανέχεται μεγάλη Ναοί της Πόλεως -η Αγία Σοφία και άλλοι Ναοί- να είναι
σήμερα ή τζαμιά ή μουσεία; Γιατί το ανέχεται αυτό ο Θεός;
Η απάντηση
παιδιά θα μας δοθεί από την ιστορία του Ισραήλ. Πόσες φορές ο Θεός επέτρεψε να
βεβηλωθεί ο ναός ο δικός τους. Για τις αμαρτίες των ανθρώπων κατεστράφη ο ναός
του Σολομώντος. Τρεις φορές εκτίσθηκε ο ναός του Σολομώντος. Είναι ο ναός του
Σολομώντος, ο ναός του Ζοροβάβελ και ο ναός του Ηρώδου του μεγάλου. Τρεις φορές
εκτίσθηκε ο ναός για να καταστραφεί. Μόλις ελάχιστα χρόνια στην εποχή του
Χριστού, ήδη ο ναός ολοκληρούτο, είχε πια ολοκληρωθεί αφού 40 ολόκληρα χρόνια
εκτίζετο ο ναός αυτός. Μόλις τριάντα χρόνια μετά, ο ναός αυτός εγίνετο πάλι
ερείπια. Το 70μ.Χ. κατεστρέφετο και όχι μόνο κατεστράφη αλλά πριν καταστραφεί
εβεβηλώθη από τους Ρωμαίους, διότι εκεί μέσα εστήθηκαν είδωλα και λατρεύτηκαν
ψεύτικοι θεοί. Γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Διότι οι Εβραίοι είχαν αμαρτήσει
πολύ.
Έτσι και οι Βυζαντινοί παιδιά,
είχαν αμαρτήσει πολύ. Γι’ αυτόν τον λόγο ήρθε η ώρα της πτώσεως.
Ψάχνουν να βρουν πολλά αίτια. Μάλιστα το πιο αστείο είναι τούτο. Βρέθηκε,
λέγει, μια πορτούλα ανοιχτή -η κερκόπορτα όπως ξέρετε. Μια πορτούλα βρέθηκε
ανοιχτή και από εκεί μπήκαν οι Τούρκοι. Πορτούλα βρέθηκε ανοιχτή; Μέχρι τότε
ποιός προστάτευε την Πόλη; Ο Θεός. Τώρα αίρεται η προστασία του Θεού.
ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς
μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων
Τί πόρτες
κλειστές, τί ανοιχτές, τί μεγάλα ή μικρά τείχη, εάν ο
Θεός δεν φυλάξει την πόλη, μάταια φυλάσσουν οι στρατοί.
Παιδιά, το
όριον της ανοχής του Θεού είχε φθάσει. Η Πόλις έπεσε. Οι αμαρτίες ήσαν πολλές.
Έτσι και εδώ τώρα, υπάρχουν λαοί που γεννιόνται και πεθαίνουν.
Αυτήν την στιγμή σαν Έλληνες
φοβάμαι ότι προκαλούμε τα όρια της ανοχής του Θεού. Ακούστε
παιδάκια μου, προκαλούμε τα όρια της ανοχής του Θεού. Το πήρατε είδηση
αυτό; Με τις φοβερές μας αμαρτίες, προπαντός με την φοβερή μας αποστασία
από τον Θεό. Το ξέρετε αυτό;
Ο Βαλτάσαρ
είχε πάρει τα σκεύη του ναού και γλεντούσε. Μα εμείς
είμαστε χειρότεροι από τον Βαλτάσαρ, διότι εμείς είμεθα αυτοί που σήμερα
βεβηλώνουν τα Άγια. Είναι Χριστιανοί. Ο Βαλτάσαρ επιτέλους ήταν ειδωλολάτρης. Είναι
Χριστιανοί αυτοί που βεβηλώνουν σήμερα, αυτοί που βαπτίσθηκαν. Βρίζουν
καπηλικότατα, δεν σέβονται τίποτε, ούτε τα Άγια Μυστήρια, ούτε την Εκκλησία,
ούτε τον Θεόν. Και τους βλέπετε και καταφέρονται εναντίον παντός Οσίου και
Ιερού και Αγίου χωρίς ντροπή και χωρίς φόβο. Αδεώς. Αδεώς θα πει, χωρίς φόβον,
χωρίς δέος.
Πες τε μου. Τι μας
περιμένει; Δεν ήλθε ακόμη η οργή του Θεού, κρέμεται όμως όπως ένα μελανοφόρον
σύννεφο, ένα καταιγιδοφόρον σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας, έτοιμο να πέσει η
βροχή. Πολλές φορές άμα βλέπουμε ένα πολύ μαύρο σύννεφο από πάνω, λέμε «γρήγορα
στο σπίτι γιατί ετοιμάζεται πολύ μεγάλη μπόρα».
Ο Χριστός μας
είπε το εξής: Το πρόσωπο του ουρανού, του μετεωρολογικού ουρανού, μπορούμε και
το διαβάζουμε -λέμε, «έρχεται μπόρα»- το πρόσωπο όμως του ουρανού με
την πνευματική σημασία, γιατί δεν το διαβάζουμε; Ο Χριστός μας
ήλεγξε γι’ αυτό και είπε, γιατί δεν βλέπετε το νόημα των καιρών; Δεν βλέπετε τί
έρχεται σε σας; Τότε εις τους Εβραίους ήτο η επισκοπή του Θεού, η επίσκεψις του
Θεού. Οι Εβραίοι δεν εδέχθηκαν την επίσκεψη αυτή που είναι η μοναδική στην
ιστορία. Το άκρον άωτον της επισκέψεως του Θεού, που ο Θεός έγινε άνθρωπος και
ήλθε και επεσκέφθη τους ανθρώπους. Επεσκέφθη αυτήν την ταλαίπωρη ιστορία μας
και μπήκε μέσα στην ιστορία μας και έγινε ιστορία. Και τότε, το είπε ο Χριστός,
αχ, λέει, Ιερουσαλήμ, δεν αντελήφθης την επισκοπή σου, δεν αντελήφθης την
επίσκεψη που σου έκανε ο Θεός. Θα εγκαταληφθείς και θα μείνεις έρημη.
Έτσι
παιδιά αυτό ζητούσε τότε ο Χριστός, οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται τα
σημεία των καιρών, τα πνευματικά σημάδια.
Παιδάκια μου. Εσείς τα βλέπετε
τα πνευματικά σημάδια; Υπάρχει πολλή αμαρτία στον κόσμον αυτόν και κρέμεται από
πάνω μας η απειλή, έτοιμη να ξεσπάσει. Μα σήμερα, μα αύριο, μα
ύστερα από ένα μήνα, μα ύστερα από έναν χρόνο, μα ύστερα από δέκα χρόνια, δεν
ξέρω, αυτά είναι μακροπρόθεσμα πράγματα, αλλά η απειλή εάν δεν μετανοήσουμε
-και όπως δείχνουμε δεν μετανοούμε αλλά πηγαίνουμε απ’ το κακό στο χειρότερο- η
απειλή είναι από πάνω μας.
Κι όπως έπεσε μέσα σε μία νύχτα
η ένδοξη, η υπερήφανη, η υπερφίαλη Βαβυλώνα, έτσι θα πέσει και η Ελλάς. Θα
πέσει η Ελλάς. Ναι. Θα πέσει η Ελλάς δυστυχώς.
Ο Κύριος
έκλαυσε όταν είδε την Ιερουσαλήμ από το όρος των Ελαιών που ήταν ύψωμα. Και
είπε, Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, πόσες φορές δεν θέλησα να μαζέψω τα παιδιά σου
όπως η κλώσσα τα πουλιά της αλλά δεν το θέλεις. Έτσι πολλές φορές άνθρωποι που
έχουν μία συνείδηση μερικών πραγμάτων, έχουν μια ιστορική συνείδηση και μία
θρησκευτική συνείδηση, όταν βλέπουν μερικά πράγματα να έρχονται, οδύρονται.
Παιδιά
οδυρόμαστε. Βλέπομε το κακό αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Το βλέπομε.
Έρχεται. Δεν μπορούμε. Και βλέπουμε [από] αυτούς τους ανθρώπους μας που μιλάμε
την ίδια γλώσσα και κάνουμε τον ίδιο Σταυρό να έρχεται η απειλή να χαθούμε. Δεν
είναι κάτι που θα προκαλούσε πολλά δάκρυα όταν βλέπει κανείς αυτά; Γι’ αυτό σας
παρακαλώ πάρα πολύ, όπως θα ακούσετε ένα θέμα που θα έχουμε μετά, στην ομιλία
για τους μεγάλους -όσοι μείνετε, όσες μείνετε- ότι ο Θεός σφραγίζει τους δικούς Του.
Τι θα πει
«σφραγίζει»; Θα πει, βάζει την σφραγίδα της προστασίας Του. Ποιάς προστασίας
Του; Να μην πάθει κανείς κακό; Είναι και αυτό αλλά αυτό είναι το λιγότερο, δεν
έχει πολλή σημασία. Βάζει την σφραγίδα του Τιμίου Σταυρού που είναι η άκτιστη
ενέργεια του Τιμίου Σταυρού για να προστατευθούν οι πιστοί
Του να μην προδώσουν την Πίστη, να μην πέσουν. Μπορεί να γίνουν
Μάρτυρες αλλά αυτό είναι προς τιμή τους… Αυτό είναι το μεγάλο θέμα: να μην
πέσουν. Ο Θεός ξέρει τους δικούς Του και βάζει την σφραγίδα την δική του -θα το
πω άλλη μια φορά- για να μην πέσουν σε μια διεφθαρμένη εποχή.
Θα είσαστε
πολύ ευτυχείς και θα αποτελούσατε πραγματικά τον λαό του Θεού εάν κοπέλες μου
μείνετε όρθιες. Όταν βλέπετε να υπάρχει τόση και τέτοια διαφθορά στον κόσμον
αυτόν, σε μία παγκόσμια κλίμακα, πείτε, «Εμείς θα μείνουμε εις την Πατρώα
Πίστη. Εκείνο που μάθαμε. Αυτό που ξέρουμε. Θα μείνουμε κοντά στον Θεό. Δεν θα
προδώσουμε τον Κύριό μας. Θα μείνουμε ακέραιοι». Τότε παιδιά έχετε ελπίδες.
Πρώτον, και την ζωή σας να σώσετε σε μια καταστροφή, σε μία πείνα, σε έναν
κατατρεγμό, σε κάτι που να μην το συλλαμβάνει το μυαλό μας ποια μπορεί να είναι
αυτή η καταστροφή. Αλλά προπαντός και κυρίως, προπαντός και κυρίως να
μείνουμε όρθιοι εις την Πίστη μας. Να μην εγκαταλείψουμε την Πίστη
μας. Να μην στραφούμε εναντίον του Θεού. Να μην ξεχάσουμε τον Θεό.
Αυτό είναι το μεγάλο προνόμιο των πιστών του Θεού. Εύχομαι να το πετύχετε αυτό.
Να το πετύχουμε όλοι μας.
Αλλά πρέπει όμως να προετοιμαζόμαστε. Είδατε ο Δανιήλ
παιδιά; Είδατε ο Δανιήλ; Βλέπει το κακό. Τί μπορούσε να κάνει; Τί μπορούσε να
κάνει, αν και είχε πολύ μεγάλη θέση μες την Βαβυλώνα; Τί μπορούσε να κάνει όταν
έβλεπε να ξεχειλάει η αμαρτία και η ειδωλολατρεία; Τι μπορούσε να κάνει; Αλλά
εκείνον όμως τον προστατεύει ο Θεός και παρακάτω τον βλέπουμε να είναι πάλι
είναι στην αυλή, όχι πια της Βαβυλώνος αλλά της Μηδοπερσικής αυλής. Βεβαίως θα
περάσει περιπέτιεες ο Δανιήλ. θα το δούμε την ερχομένη φορά αυτό. Θα τον
πετάξουν μέσα στα λιοντάρια, να τον φάνε τα λιοντάρια. Αλλά όμως ο Δανιήλ όπου
και να πέσει, όπου και να βρεθεί, μένει ακέραιος.
Οι τρεις
Παίδες μπήκαν στο καμίνι. Έμειναν ακέραιοι. Ο Δανιήλ πέφτει στον λάκκο των
λεόντων. Μένει ακέραιος. Έτσι κι εμείς όταν βρυχώνται οι λέοντες, οι λέοντες
της αμαρτίας -όπως λέει ο Απόστολος Πέτρος, ο διάβολος ως λέων ωρυόμενος
γυρίζει στους δρόμους των πόλεων ζητών τίνα να καταπίη, ζητώντας ποιον να
καταπιεί- εμείς πρέπει να προσέχουμε.
Σας δίνω ένα
μήνυμα. Το μήνυμα να προσέχουμε. Το μήνυμα να μείνουμε όρθιοι. Να μην
συνθηκολογήσουμε με την αμαρτία. Αν οι συμμαθήτριές σας σας λέγουν, «Πάμε στο
πάρτυ. Πάμε στην ντισκοτέκ. Πιάνουμε φίλο;» Εσείς θα πείτε «Όχι. Δεν το θέλει ο
Θεός. Όχι.» Και όταν μάθουμε να λέμε αυτό το ΟΧΙ στην αμαρτία,
τότε παιδιά θα έχουμε την ευλογία του Θεού.
Αυτά έρχεται
να μας διδάξει η φοβερή αυτή ιστορία του Βαλτάσαρ, ο οποίος όπως σας εξήγησα
μέσα σε μία νύχτα έχασε την ζωή του.
Μην το
ξεχνάτε: ΜΑΝΗ ΘΕΚΕΛ ΦΑΡΕΣ
Μετρήθηκες.
Ζυγίστηκες. Βρέθηκες λειψός, γι’ αυτό θα τιμωρηθείς.
Είναι τρεις
φοβερές λέξεις. Πρέπει συνεχώς να αντηχούν στα αυτιά μας. Πρέπει ο Θεός να μας
φυλάξει όταν θα μας μετρήσει και όταν θα μας ζυγίσει να μην βρεθούμε λειψοί. Να
μην βρεθούμε υστερούντες αλλά να βρεθούμε πλήρεις και γεμάτοι από αρετές και
χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Αυτά παιδιά
μου είχα να σας πω απόψε.
………………………………….
Απομαγνητοφώνηση Φαίη-Τας Θύρας Τας Θύρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου