14 Δεκ 2019

Από τον πάντερπνο κήπο της Εδέμ στη δυσώδη φάτνη της Βηθλεέμ

Βηθλεέμ: O τόπος γεννήσεως του Χριστού
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΡΠΝΟ ΚΗΠΟ  ΤΗΣ ΕΔΕΜ
ΣΤΗ ΔΥΣΩΔΗ ΦΑΤΝΗ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ
Η παραδεισένια ζωή, ομορφιά και χάρη του πρώτου ανθρώπου δεν κράτησε πολύ. Θέλησε να γίνει αυτόκλητος θεός, χωρίς το Θεό. Πήρε επώδυνα το δρόμο της προσφυγιάς και της ανεπίστροφης εξορίας, κουβαλώντας εμφαντικά τα σημάδια της ασχήμιας και της θεϊκής ορφάνιας. 

Απαράκλητη η ζωή του γιατί μπλοκαρίστηκε από τη μοναξιά και το φόβο, αρρώστιες,  κακουχίες, πολέμους, και ανταρσία της φύσεως. Και το φοβερότερο, να έχει τον τελευταίο λόγο «ο απροσωπόληπτος εκβιαστής του ανθρωπίνου γένους», ο θάνατος. Οξυκορύφωση του δράματός του, η με κάθε μέσο και τρόπο αναπνοή οξυγόνου ελπίδας, με ανασασμό πόθου λύτρωσης. Οι τρεμοσβήνουσες πυγολαμπίδες κάποιων σοφών και συνετών ανθρώπων του προχριστιανικού κόσμου  Ελλήνων, Ρωμαίων και όχι μόνο, που έγραφαν και μιλούσαν για κάποιο «Θείο Παιδί» και «Λυτρωτή», μάλλον βάθαιναν τον πόνο και πλήθαιναν τον αναστεναγμό.
Στην υπέροχη όμως ελληνική γλώσσα υπάρχει ένας έντονα δυναμικός και αυτόχρημα λυτρωτικός, αντιθετικός σύνδεσμος:  ΑΛΛΑ.
«Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον τον άνθρωπον χερσίν όν εποίησε κλίνας ουρανούς κατέρχεται..».
Πάμε λοιπόν και εμείς «αγαλλομένω ποδί» και «σκιρτώση καρδία» στην φάτνη της Βηθλεέμ για να δούμε με τα καθαρά μάτια της πίστεως την «άνωθεν συγκατάβασιν θεϊκήν». Γιατί σ’ αυτόν τον τόπο και στο χρόνο 1 της ιστορίας γίνεται η συγκινητική και συγκλονιστική συνάντηση του Υιού του Θεού, που με την ενανθρώπισή του πήρε αντίστροφο δρόμο, αυτόν δηλαδή της ταπεινώσεως και της υπακοής. Κι εμείς οι άνθρωποι «στην απλοχεριά μας», παραχωρήσαμε ένα σπήλαιο φτωχό και βρώμικο. Στη Φάτνη δεν υπάρχει δόξα, ούτε μεγαλείο υπάρχει, ούτε η θεϊκή δύναμη. Βλέπεις τον Κύριο του ουρανού τυλιγμένο με τα φτωχά σπάργανα πάνω στα άχυρα της φάτνης, στο στάβλο των ζώων, και ο Θεός των αγγέλων ταπεινώνεται τόσο,  διότι μας αγαπά. Εκεί, η Παρθένος Μαριάμ γέννησε το θείο Παιδί της. Το σπαργάνωσε και το ακούμπησε στη φάτνη, όπου έβαζαν οι άνθρωποι τροφή στα ζώα. Εκεί άνοιξε ο Θεός ως άνθρωπος τα μάτια Του σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να φαίνεται  καμιά ανθρώπινη  «αξιοπρέπεια». Ο Θεός έγινε άνθρωπος, χάριν του ανθρώπου. Αγάπη Αυτός, δεν ήθελε να ’ναι δούλο και αιχμάλωτο το πλάσμα του, στου ανθρωποκτόνου τα εγκληματικά χέρια. Γιατί όσο και αν δεν το καταλαβαίνουμε, στη  λέξη Χριστούγεννα υπάρχει η βεβαιότητα εκείνης της χαράς που ο άγγελος από τον ουρανό υπογράμμισε: «ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ».
 Όμως, κι εμείς οι άνθρωποι μέσα από την αθλιότητα της πνευματικής μας φτώχειας, τολμάμε κάτι να συνεισφέρουμε ή μάλλον κάποιον να προσφέρουμε ως φτωχό αντίδοτο στο θείο Λυτρωτή. Πραγματικά η Παναγία μας είναι η μεγάλη μας καύχηση, Αυτή που τίμησε το ανθρώπινο γένος. Αυτή που διακόνησε το μυστήριο της σωτηρίας μας, με την θεληματική  υπακοή της στην υψηλή κλήση του Θεού. Αυτήν τολμά ο άνθρωπος να προσφέρει σαν ευχαριστία  στο Θεό, και κατά τον Υμνωδό «ημείς δε Μητέρα παρθένον».
Καιρός να μπούμε και στην καθημερινότητα των Χριστουγέννων. Είναι λοιπόν αναντίρρητη αλήθεια πως τούτες τις ημέρες στροβιλιζόμαστε γύρω από ένα πλούσιο και  φανταχτερό εξωτερικό διάκοσμο δρόμων, πλατειών καταστημάτων, πολυκατοικιών, που ασυναίσθητα μας δημιουργούν έστω και μία μικρή μικρή γεύση μιας μεγάλης, αναμενόμενης γιορτής!
 Συνέχεια όλων αυτών, και για να είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας, οι προτεραιότητές μας εστιάζονται κατ’ αποκλειστικότητα στις τράπεζες, για τις οικονομικές μας απολαβές.
Ως ορθόδοξοι όμως χριστιανοί, στη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία καλούμαστε να εμβαθύνουμε στο μυστήριο της θείας Οικονομίας, δηλαδή της αβυθομέτρητης αγάπης του Θεού στον καθένα μας προσωπικά, και εν συνεχεία να γίνουμε συμμέτοχοι και κοινωνοί της «Μυστικής Τραπέζης», και πάντοτε με την προϋπόθεση μιας καρδιάς που περνά από το Πετραχήλι του Πνευματικού.
Στις προτιμήσεις των ημερών αυτών ανήκει και η φιλοσοφία της κουζίνας για μια ασυνήθιστη πολυποικιλία φαγητών, ποτών και γλυκισμάτων γιατί προκλητικά μας  λείπει ο θείος γλυκασμός από τον χορτασμό του κάλλους του νεογέννητου θείου βρέφους της Βηθλεέμ, που η ετυμολογία της μιλά για οικία άρτου, που σβήνει κάθε πείνα και δίψα στη Σαχάρα της έρημης ψυχής μας!
Κατά τους υπολογισμούς μας και ανάλογα με τις δυνατότητές μας πρέπει να ολοκληρώσουμε το καρνέ των απολαύσεών μας, με τις εξόδους μας-ξενύχτια, (στην αταίριαστη ελληνική λέξη ρεβεγιόν), σε πολυδιαφημιζόμενα  κέντρα ή απόκεντρα, έτσι να ξεχαστούμε και λίγο…
Όμως, και η στοργική Μητέρα μας, η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν στερεί τα παιδιά της από «εξόδους». Μας καλεί την ολοφώτεινη  νύχτα των Χριστουγέννων στην Αγρυπνία, στην ξαγρύπνια που μεθά και εξιστά το λογισμό μπροστά στη θεία Φάτνη, αφού εκεί στο στάβλο της γης, ο αναπεσών Βασιλεύς είχε το θαυμασμό της καθαρής καρδιάς των ποιμένων, την ιερή αναζήτηση των σοφών Μάγων, τη δοξολογική χαρά των αγγέλων.
Είναι όμως καιρός τούτες τις ημέρες να φωτισθεί ο νους μας, να υπερβούμε τις «ανάγκες», όσα καταδυναστεύουν την ύπαρξή μας, να δούμε με άλλο βλέμμα τον πόνο και τη στέρηση των άλλων, που μέχρι σήμερα την παραβλέπαμε. Να βρούμε την αληθινή, χαμένη μας αξιοπρέπεια. Καιρός όμως και να ησυχάσουμε και λίγο από τους τόσους θορύβους που μας ενοχλούν και κουράζουν. Να ακούσουμε τα θεϊκά λόγια της Φάτνης που σίγουρα θα μας ξεκουράσουν:
Τα πάντα γίνομαι για σένα μόνο: Εγώ Πατέρας! Αδελφός και φίλος στοργικός, Εγώ χαρά σου, Εγώ το φώς σου και η Τροφή σου, Εγώ! Εγώ μπαίνω ολόκληρος στα σπλάχνα σου και ζω μαζί σου!
Καλά, ευλογημένα και ειρηνικά Χριστούγεννα

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

«καὶ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. β΄7).

Ὁ τίτλος τοῦ ἀνωτέρω ἄρθρου, τοῦ καθηγητή κ. Παύλου Σαββίδη, πού ὁμολογουμένως μέσα ἀπό τίς γραμμές του θέλει νά μᾶς ἀφυπνίσει καί νά ἑορτάσωμε τά Χριστούγεννα, τήν «Μητρόπολη πασῶν τῶν ἑορτῶν» κατά τόν Χρυσορρήμονα Ἰωάννη, μέ ἀγῶνα πνευματικό γιά «να γίνουμε συμμέτοχοι και κοινωνοί της «Μυστικής Τραπέζης»», ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει, μ’ὅλο τό σεβασμό μου πρός τό πρόσωπό του, θεωρῶ πώς εἶναι ἀσαφής ὡς πρός τό νόημα πού ἐμπεριέχει. Ποιός βρέθηκε ἄραγε «Από τον πάντερπνο κήπο της Εδέμ στη δυσώδη φάτνη της Βηθλεέμ»;
Ἐκτός κι ἄν ἐννοεῖ πώς μεταφερόμαστε νοερῶς ἀπό τόν ἕνα τόπο στόν ἄλλο, γιά νά ἐμβαθύνουμε στά γεγονότα κάτι ὅμως πού δέν νομίζω νά ἀνταποκρίνεται μέ τήν περιγραφή καί τό ὅλο νόημα τοῦ κειμένου.
Ἀκόμη οἱ χαρακτηρισμοί «δυσώδη» καί «βρώμικο» πού χρησιμοποιεῖ γιά τήν περιγραφή τοῦ σπηλαίου πού ἔμελλε νά γεννηθεῖ ὁ Ποιητής τῶν ὅλων, ταπεινή μου γνώμη εἶναι πώς φαντάζουν ἀδόκιμοι ἀκόμη καί γιά μιά φάτνη (παχνί) πού τοποθετοῦν τήν τροφή τῶν ζώων.
Μᾶλλον ἀρμόζουν στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο, γιά τήν περιγραφή τοῦ τόπου τῆς καρδιᾶς του πού κατήντησε «σπήλαιο καί ἄντρο ληστῶν», ὅπου ληστές τά ἐφάμαρτα πάθη, ἐκδηλούμενα διά τῶν ἀπολαύσεων, τῆς σαρκολατρείας καί τῆς ὑλιστικῆς ζωῆς, ἀλυσοδένουν καί κατατυρρανοῦν τή βιοτή του καί περιφέρεται «μώλωψι κατάστικτος» ἀφότου ἐξέπεσε τῆς κοινωνίας μετά τοῦ Θεοῦ, ὅπου ἀπέλαβε στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς.
Δυσώδης καί βρόμικος εἶναι ὁ κόσμος μας πού κατατρύχεται «ἀπό μοναξιά και φόβο, αρρώστιες, κακουχίες, πολέμους και ανταρσία της φύσεως», δεινά προκύψαντα κι αὐτά ἐκ τῆς πεπτοκυίας φύσεώς μας ἅμα τῆς ἐξόδου μας ἐκ τοῦ κήπου τῆς Ἐδέμ καί ὄχι τό φτωχικό καί ἀπέριττο σπήλαιο ὅπου ἡ γῆ «τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει».
Μέ διαφορετική ἀντίληψη, οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι τῆς πανευφρόνυνης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, τό σπήλαιον ὅπου «ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος» τό χαρακτηρίζουν «ὡς τερπνὸν παλάτιον» (ἀπό τό δοξαστικόν τῶν Μεγάλων Βασιλικῶν Ὡρῶν τῶν Χριστουγέννων) καί ὡς «οὐρανὸν» (ἀπὀ τά Μεγαλυνάρια τῆς ἑορτῆς).
Εὑρέθη δηλαδή ἡ φάτνη τῶν ἀλόγων καί τό εὐτελές αὐτό σπήλαιο, πιό εὔοσμα καί πιό καθαρά κι ἀπό τά παλάτια τῶν ἀνθρώπων γιά νά ὑποδεχτοῦν τόν πρᾶο καί ταπεινό Ἰησοῦ «.....πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ια΄29)
Αὐτό ἐνδείκνυται καί σέ μᾶς σήμερα, νά κάνουμε φάτνη καί σπήλαιο τήν καρδιά μας, εὔοσμη καί καθαρή ἀπό τήν δυσώδη ἁμαρτία καί τά βρόμικα πάθη, γιά νά εὑρεθεῖ «κατάλυμα» νά γεννηθεῖ ὁ δημιουργός τῆς κτίσεως, ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτής καί Σωτῆρας μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Καλά Χριστούγεννα!
Θεόδωρος Σ.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com