Ο απερχόμενος Πρόεδρος του ΙΕΠ, τα Θρησκευτικά και το χρέος της νέας ηγεσίας

Με ένα άρθρο του στο left.gr ο απερχόμενος Πρόεδρος του ΙΕΠ Γεράσιμος Κουζέλης προχωρά σε έναν απολογισμό του έργου του στο ΙΕΠ κατά τη διάρκεια της σχεδόν τετραετούς θητείας του.

Όσα αναφέρει θα μπορούσαν συνοπτικά να χαρακτηριστούν ως μικρή πραγματεία για την οργάνωση μιας παιδείας που θα υπηρετεί τη δημοκρατία, όπως την αντιλαμβάνονται οι αριστεροί στη σύγχρονη Ελλάδα.

Το σχόλιό μας όμως αφορά μόνο σε όσα αναφέρει σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών. Ενώ, ως γνωστόν, κατά τη διάρκεια της προεδρίας στο ΙΕΠ του Γεράσιμου Κουζέλη προχώρησε η γενικευμένη εφαρμογή των «νέων» Προγραμμάτων Σπουδών στα Θρησκευτικά, με γνωμοδοτήσεις που υπό την προεδρία του συντάχθηκαν και εστάλησαν στο Υπουργείο Παιδείας, με ημερίδες και επιμορφώσεις που οργανώθηκαν επί θητείας του, φέρει επομένως μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για τα προγράμματα αυτά και την εφαρμογή τους, ακόμη και την στιγμή της αποχώρησής του από το ΙΕΠ, δεν βρίσκει ένα λόγο αυτοκριτικής για την τετραπλή ακύρωση των προγραμμάτων αυτών από το Συμβούλιο της Επικρατείας. 

Αντιθέτως γράφει στο άρθρο του τα εξής: «Η γνώση, ως εργαλείο κρίσης και κριτικής, είναι όμως και το μόνο αντίδοτο στην προκατάληψη, τη στερεοτυπική σκέψη και την ημιμάθεια, ό,τι δηλαδή θρέφει τις ρητά αντιδημοκρατικές στάσεις που χρωματίζουν τον πολιτισμικό μας ορίζοντα τα τελευταία χρόνια, τάσεις στις οποίες κατά προτεραιότητα και ανυποχώρητα πρέπει να αντισταθούμε με όλα τα παιδευτικά μας μέσα. Κι έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίος ο πόλεμος που ασκήθηκε κατά των πρωτοβουλιών μας στο ΙΕΠ σχετικά με τα νέα προγράμματα με αιχμή τα νέα θρησκευτικά (που συμμορφώνονται με το δημοκρατικό αυτονόητο του σεβασμού του άλλου και τη στοιχειώδη νεωτερική συνθήκη να μην κάνουμε πως δεν βλέπουμε γύρω μας), τη νέα προσέγγιση στην ιστορία (ως μάθημα συνδεδεμένο με μια κεντρική επιστήμη, αλλά και με την καλλιέργεια της ικανότητας σχεσιακής ένταξης στον κόσμο και κατανόησής του) και την κατανομή προτεραιοτήτων ως προς την ύλη (γιατί η κοινωνική επιστήμη είναι κρίσιμη γνώση) και τα σχολικά ζητούμενα (η δήθεν αξιοκρατική κριτική για τη μείωση των εξετάσεων)».

Ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζει εαυτόν και τους συνεργάτες τους ως «θύματα πολέμου» ενώ εκείνοι πρωταγωνίστησαν σε έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον των χριστιανικών Θρησκευτικών, που διδάσκονταν στα σχολεία με συγκεκριμένο περιεχόμενο όλα τα τελευταία χρόνια. Και δεν λέει ούτε μία λέξη για το γεγονός ότι τα προγράμματα σπουδών για τα Θρησκευτικά, που σύμφωνα με τον ίδιο «συμμορφώνονται με το δημοκρατικό αυτονόητο του σεβασμού του άλλου και τη στοιχειώδη νεωτερική συνθήκη να μην κάνουμε πως δεν βλέπουμε γύρω μας», δεν συμμορφώνονται καθόλου με τις επιταγές του Συντάγματος αλλά προσβάλλουν πολλαπλώς το δικαίωμα της συντριπτικής πλειονότητας των μαθητών των ελληνικών σχολείων, να διδάσκονται μάθημα Θρησκευτικών που να καλλιεργεί την χριστιανική συνείδησή τους.

Και ο μεν κ. Κουζέλης απέρχεται από την προεδρία του ΙΕΠ. Ο νέος όμως Πρόεδρος κ. Αντωνίου μαζί με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας καλούνται να διορθώσουν τα όσα αντισυνταγματικώς προωθήθηκαν εις βάρος της θρησκευτικής εκπαίδευσης των μαθητών των ελληνικών σχολείων. Για την αποκατάσταση του κύρους του μαθήματος των Θρησκευτικών απαιτούνται συγκεκριμένες ενέργειες. Και ασφαλώς αλλαγή των προσώπων, τόσο στο ΙΕΠ όσο και στο Υπουργείο, των σχετιζόμενων με τις σχετικές εισηγήσεις και αποφάσεις. Η γενική δημόσια δέσμευση της Υπουργού Παιδείας, ότι θα εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις για τα Θρησκευτικά, δεν πρέπει να υποκατασταθεί από μεθοδευμένες αποφάσεις και ρυθμίσεις του θέματος από εκείνους που πρωταγωνίστησαν στο έργο της αλλαγής του θρησκευτικού μαθήματος που έχει πλέον ακυρωθεί. 

Θρησκευτικά