Μπολσεβικισμός : Μία μισάνθρωπη ολοκληρωτική ιδεοληψία.

Μπολσεβικισμός : Μία μισάνθρωπη ολοκληρωτική ιδεοληψία.

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η σχάσις μεταξύ της τρεχούσης  κοινωνικής πραγματικότητας και της αλήθειας απέχει δυστυχώς παρασάγγας, καίτοι τούτο θα έπρεπε να συνιστούσε αυτονόητο προαπαιτούμενο, όμως οι άτυπες οιονεί σφυγμομετρήσεις, δεν αποτυπώνουν τούτο εις την συνείδηση της κοινής γνώμης.

Η ανοχή της φερομένης ως «Δεξιάς», εις την φερόμενη και χρονίως μεμψίμοιρη δήθεν «Αριστερά», γιγάντωσε τον χρόνιο «ρεμβανσισμό» της, η οποία, μολονότι ουδέποτε διατύπωσε συγγνώμη δια τα στυγερά διαπραχθέντα εγκλήματα, διαρκούντος του συμμοριτοπόλεμου, επιχείρησε συνάμα, να εγκαθιδρύσει, και μάλλον τα κατάφερε, μία Νέα Τάξη πραγμάτων, ερειδόμενη εις την κουλτούρα του ηθικού δήθεν πλεονεκτήματος της αριστεράς, ήτοι ενός αισχρού ψεύδους, το οποίο δημιούργησε την καθολική απατηλή συνείδηση της αριστεράς ως καταφώρως αδικημένη και δήθεν ιστορικώς δικαιωμένη, δια τα την στάση και τη συμπεριφορά της.

Φρονώ ότι δέον όπως ανανήψουμε, ιδίως μετά τον ερυθρό ολοκληρωτισμό της κυβερνήσεως Σύριζα, ήτοι τω ομόνυμων Κομμουνιστών, οι οποίοι, αφενός ρητόρευαν περί των ιδεοληψιών τους και αφετέρου έκυπταν υποτακτικώς και  υποτελώς το γόνυ εις τα εθνικά « καπιταλιστικά»  διευθυντήρια, έναντι τριάκοντα αργυρίων.

Πρόκειται δηλαδή δια υποκριτές, οι οποίοι, ανδρώθηκαν ως εκβλάστημα, του Κ.Κ.Ε, παλινωδώντας συγχρόνως ανάμεσα εις το Πασόκ και την ακραία αριστερά, βολεμένοι όντες, επαγγελματίες συνδικαλιστές, αποτυχημένοι επαγγελματικά, ενδιαφέρθηκαν αποκλειστικά και μόνο δια την νομή της εξουσίας και την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, ουδεμία σπουδή και στοιχειώδη φροντίδα και μέριμνα δια την πρόοδο της πατρίδας μας και την εξέλιξή της, την στοιχειώδη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών.

Τρανή απόδειξις τούτου, είναι ότι, ενώ δήθεν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους περί της δημοκρατίας, επί της ουσίας αυτό συνιστά ένα αλυσιτελές επιχείρημα το οποίο προβάλλουν χάριν πομφολυγοθηρίας, διότι εν τοις πράγμασι, πρόκειται δια Σταλινικούς, δικτάτορες, απογόνους του Σιδηρού παραπετάσματος, οι οποίοι δογματικά και με προκρούστεια αντίληψη και νοοτροπία επιδιώκουν την επιβολή της δικτατορίας του προλετεριάτου, δίχως σεβασμό στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, πίστη, υπακοή και σεβασμό εις το έθνος και το Σύνταγμα.

Η νοοτροπία των « συμμοριτών»  τους διατρέχει εύγλωττα, εισέτι και σήμερον, απαράλλακτα, το μόνον το οποίο γνωρίζουν καλά να πράττουν είναι η προδοσία του έθνους, ένεκεν βαθέως ανθελληνισμού, αποτελούν ασμένως, τους   σύγχρονος « εφιάλτες»  οι οποίοι εκ των έσω, ως άλλοι « Δούριοι  ίπποι» , θα αλώσουν το Ελληνισμό ως κοινόν τρόπο αντίληψης της ζωής, αλλοιώνοντας τον Ελληνικό Πληθυσμό και αντικαθιστώντας τον, με τους εισερχόμενους επήλυδες, πάσης εθνικότητας μετανάστες, τους οποίος βαπτίζουν συλλήβδην, κατά παράβαση της νομιμότητας και καταστρατήγηση της αρχής της συλλογικότητας, ως πρόσφυγες δια να καθυποτάξουν τον Έλληνα, δημιουργώντας υποσυνείδητα την πλάνη περί της, άνευ ετέρου τινός, κατισχύσεως της επελαυνούσης διεθνιστικής παγκοσμιοποιήσεως καθώς και την  εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης πραγμάτων.

Η αριστερά ως ιδεολογία, θα έπρεπε, υπό αντικειμενικά φυσιολογικές συνθήκες να τεθεί ανυπερθέτως ει το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να μην διεκδικεί την παραμικρή περγαμηνή ή δήθεν την ψήφου των ουτιδανών αφιονισμένων μαζών, των φανατικών οπαδών μίας αναχρονιστικής, βάρβαρης, ανεφάρμοστης, παντελώς ουτοπικής και εν τοις πράγμασι εγκληματικής ιδεολογίας, η οποία χρεοκόπησε εκ του έτους 1989, παγκοσμίως με ολέθριες συνέπειες προς τους πολίτες, οι οποίο εξαθλιώθηκαν ή εκπορνεύτηκαν προκειμένου στοιχειωδώς να επιβιώσουν.

Τα υπολείμματα της παρακμιακής αυτής αποσυνθέσεως, υιοθέτησε η εν Ελλάδι αριστερά, με τα κατ’  επάγγελμα στελέχη της, δηλαδή επαναστάτες άνευ αιτίας, οράματος και αποτελέσματος, απευθυνόμενοι σε υδαρή, και άνου μάζα, η οποία προσδοκά, δια εξαναστάσεως, ή με οιοδήποτε απροσδιόριστο μέχρι τούδε, μέσο την ανατροπή του καπιταλισμού και την προώθηση του Κομμουνισμού.

Φρονώ, ότι η φορμαλιστική και άνευρη εμμονή της Αριστεράς, σε μία ιδεοληψία, αποδεδειγμένα αντικειμενικώς αποτυχημένη και ιστορικά απόβλητη, αντιβαίνει προς τους στοιχειώδους κανόνες, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και το συνήθως συμβαίνον κοινής λογικής, με συνέπεια να θεωρώ, ότι συντρέχει σωρευτικώς με την καταστατική ευήθεια, η οποία πλήττει εν γένει την αριστερά και ο νοσηρός δογματισμός του « αλαθήτου», υπό την έννοια ότι πρεσβεύει ευθαρσώς διαστροφικές ιδέες, η εφαρμογή των οποίων θα αγάγουν νομοτελειακά κα με γεωμετρική ακρίβεια, την Ελλάδα εις κρημνόν.

Ενδεικτικώς η σημερινή αριστερά υφίσταται μόνον, με την ωμή βία, ελλείψει εμπεριστατωμένων επιχειρημάτων και ιστορίας, αντεπιτίθεται, δια της αλητείας, της απρέπειας καθώς και των εγκλήματων του κοινού ποινικού δικαίου προς τους πολίτες.

Ενδεικτικό  των ως άνω είναι ο σφετερισμός του ασύλου εκ μέρους της αριστεράς, η αυθαίρετη κατάληψη δημοσίων κτηρίων, η έκνομη δράση των αναρχικών εις τα εξάρχεια, νοείται δηλαδή ότι τα προπύργια της αριστεράς είναι τα κατά καιρούς « άβατα»  τα οποία έχουν καταλάβει με την προσφιλή τους πρακτική, ήτοι το προσφυές « αντάρτικο των πόλεων» , εν περιόδω δημοκρατίας και δη  45 χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας.

Άρα λοιπόν, ομιλούμε δια ένα βίαιο κόμμα, το οποίο, υποσκάπτει τα θεμέλια της δημοκρατίας, δεν δύναται να συμμορφωθεί με την νομιμότητα, με το κράτος δικαίου, κείμενο, εδώ και μισό αιώνα εις τις παρυφές της τρομοκρατίας, με την οποία ασφαλώς το παρακράτος της διατηρεί άριστες σχέσεις.

Είναι λοιπόν πρόδηλο, ότι η υποκριτική αριστερά, ελλείψει ιδεολογίας, διότι ο ίδιος ο ρους της ιστορίας την έχει καταστήσει πεπερασμένη δίχως ουσιαστική απήχηση, αντλεί ψήφους εκ της μάζης, λόγω ότι το κράτος της Δεξιάς έχει αυτοπαραδοθεί, εις την διαστροφή της αριστεράς επί ήμισεος αιώνα προς αποσόβηση τυχόν διενέξεων και αποτροπή αναζωπυρώσεως του μετεμφυλιακού μένους,  υποχώρηση μόνον της Δεξιάς, διότι η Αριστερά του « μηδενός»  επιβουλεύτηκε αυτήν την αδυναμία και επέβαλε την ιδεοληψία της, καταστρέφοντας γενεές και γενεές με την προπαγάνδα και τα νοσηρά πρότυπά της.

Η διακυβέρνηση όμως του Σύριζα,  περί των ετών, 2015-2019, πέραν των ευτελών λαϊκίστικων συμβολισμών, ότι δήθεν δεν φορούν γραβάτα, διότι είναι εγγύς του λαού, ανεξαρτήτως όμως εάν, κυκλοφορούσαν με πανάκριβα ρούχα, αυτοκίνητα και μετακινούνταν με τα χρήματα των φορολογουμένων, απέδειξε την διαχρονική γύμνια τους και πόσο ολίγιστοι είναι, όπως επίσης πώς εμπαίζουν τον ελληνικό λαό, διότι το μόνον δια το οποίο ενδιαφέρονται, πέραν της ρητορικής περί φασισμού κτλ, είναι τα ρουσφέτια, η κατακρεούργηση του κράτους, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, η εξυπηρέτηση των ημετέρων, η υποτέλεια προς τα εξωεθνικά συμφέροντα, και η διάλυση των εργατικών σωματείων.

Η Αριστερά, έχει ενταφιασθεί ανεκκλήτως, επιβιώνει ως ανάμνηση, με την λυσσώδη αντίδρασή της δήθεν περί του παρωχημένου ασύλου αλλά και της προάσπισης της ανομίας και της εγκληματικότητας εις την νησίδα ασύλου των Εξαρχείων, εν ολίγοις δηλαδή καθίσταται απολύτως πρόδηλο, ότι  η σύγχρονη ιδεολογία της αριστεράς, είναι η εγκληματικότητα, η τρομοκρατία και τα άβατα, εις περίπτωσιν την οποία η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, κατορθώσει λυσιτελώς και επαναφέρει την νομιμότητα ισοτίμως έναντι όλων, πατάξει της εγκληματικότητα και την ανομία, επαναφέρει τα πανεπιστήμια εις το βάθρο το οποίο του αρμόζει και τους αναλογεί, ίσως και μεταβληθούμε μετά από μισό αιώνα υποκουλτούρας της αριστεράς εις ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος, με αξίωση να ανταγωνισθούμε άνευ συμπλέγματος κατωτερότητας, τα έτερα κράτη διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο.

Όσο η Αριστερά ενδημεί, η Ελλάς δεν θα διαγράφει ουδεμία προοπτική ανέλιξης, εξέλιξης, προόδου, ανάνηψης και σύνδεσή της με την πρόοδο, η Ελλάς δε, μεγαλούργησε εις του Βαλκανικούς πολέμους διότι δεν υπήρχε αριστερά, η οποία ελλείψει ιδεολογίας επιδιώκει πάντοτε να ενσπείρει διχόνοιες επιβάλλοντας το άτεγκτο δόγμα του Μάρξ, ήτοι την κλίνη του Προκρούστη δια την ερμηνεία των πάντων, εν είδει θεού,  ομιλούμε δια το μεγαλείο της νοσηρότητας και της άφατης διαστροφής.

Η ζωή εξελίσσεται, οι προκλήσεις της εποχής διαφοροποιούνται σε συνάρτηση με τα νέα οικονομικο-κοινωνικά δεδομένα, δια τον λόγο τούτο, δέον όπως απαλλαγούμε από τις μεσσιανικές προκαταλήψεις και τα ιδεολογικά στερεότυπα μίας ολοκληρωτικής ιδεολογίας ίνα δούμε τον κόσμο με αισιοδοξία επανασυνδέοντας το παρόν με το παρελθόν και την Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, δια να ανακτήσουμε τα ήδη απολεσθέντα.

Ο χρόνος κυλάει υπέρ  μας προς το παρόν.