Ετοιμάζονται οι Ουνίτες της Ουκρανίας για μία νέα Μαϊντάν;

O Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ υπενθύμισε στους Ουκρανούς την αιματηρή Μαΐντάν και την «τύχη» του Βίκτορ Γιανούκοβιτς.

σ.σ. ΜΑΥΡΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΜΑΥΡΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

***

 Konstantin Shemliuk

Τι βρίσκεται πίσω από την πρόσφατη ρητορική των ηγετών της «Ουκρανικής Ελληνόρυθμης Καθολικής Εκκλησίας» (Ukrainian Greek Catholic Church -UGCC) σχετικά με τις προεδρικές εκλογές και την έκδηλη απροθυμία τους να συγχαρούν τον νέο αρχηγό του κράτους.

Η πολιτική σύσταση της «Ουκρανικής Ελληνόρυθμης Καθολικής Εκκλησίας»  [σ.σ. στο εξής ΟΕΚΕ] είναι τόσο εμφανής που δεν είναι πλέον μυστικό σε κανέναν. Δεν πρόκειται μόνο για την ρητορική των επισήμων εκπροσώπων της, αλλά για την άμεση εμπλοκή τους στην πολιτική ζωή της χώρας.

ΟΕΚΕ (UGCC) – μια θρησκευτικοπολιτική συμμαχία.

Ο γνωστός μπλόγκερ και ερευνητής της ΟΕΚΕ Αλεξάντερ Βοζνισένσκυ [Alexander Voznesensky] αναφέρει ότι οι Ελληνόρυθμοι Καθολικοί όχι μόνο συμμετείχαν στην Ουκρανική Μαϊντάν αλλά ήταν αυτοί που την ξεκίνησαν: «ήταν η βασική οργανωτική δύναμη της Μαϊντάν».  

Σύμφωνα με τις επίσημες πηγές που ανέφερε ο Βοζνισένσκυ, κατά την διάρκεια της πρώτης Μαϊντάν το 2004, οι περισσότεροι διαδηλωτές βρίσκονταν στο Ουκρανικό Συνεδριακό Κέντρο στο Κίεβο. Το αρχηγείο της Εθνικής Επιτροπής Σωτηρίας, το κέντρο της ΟΕΚΕ και το Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο (UCU) βρίσκονταν επίσης εκεί.  

Κατά την διάρκεια της δεύτερης Μαϊντάν μεταξύ 2013 και 2014, ο «επίσκοπος» της ΟΕΚΕ Μπόρις Γκουτζιάκ [Boris Gudziak], ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην Μαϊντάν, δήλωσε ότι οι μισοί από τους συμμετέχοντες στο κίνημα των διαδηλώσεων ήταν Ελληνόρυθμοι Καθολικοί. Ο Βοζνισένσκυ υπενθυμίζει ότι οι στρατιωτικές οργανώσεις της Μαϊντάν -ο Δεξιός Τομέας και η Τρίαινα- είχαν πολύ στενή και γόνιμη συνεργασία με την ΟΕΚΕ.

Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο μίλησε για την επιρροή των Ουνιτών στις πολιτικές διαδικασίες. Στις 17 Ιανουαρίου του 2019 κατά την παρουσίαση του βιβλίου του επικεφαλής της ΟΕΚΕ Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ «Ο διάλογος Θεραπεύει τις Πληγές», ο Ποροσένκο ανέφερε ότι: «Στην Ουρανική Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία και στον ανώτατο αρχιεπίσκοπό της ανήκει ο σημαντικός ρόλος κατανόησης της σπουδαιότητας της πνευματικής ανεξαρτησίας του κάθε πολίτη.»  

Ο ηγέτης των Ουνιτών στην Ουκρανία Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ «κοινωνεί» τον Πέτρο Ποροσένκο.

Στις 15 Ιουλίου του 2018 ο Πέτρο Ποροσένκο μιλώντας στην Ζαρβανίτσα [Zarvanitsa] δήλωσε ότι η ΟΕΚΕ ήταν αυτή που δημιούργησε τον «Ουκρανικό εθνικό οργανισμό»: «Η Ουκρανική Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία εξασφάλισε συνεχή επικοινωνία με την Χριστιανική κοινότητα της Δυτικής Ευρώπης. Για πολλούς αιώνες προσφέρει πνευματική καθοδήγηση στο ποίμνιο της Ουκρανίας. Σε μια εποχή που η Ουκρανία ήταν χωρίς κρατική υπόσταση και διαιρεμένη μεταξύ των γειτόνων, η ΟΕΚΕ <…> δημιούργησε ένα πρότυπο του Ουκρανικού εθνικού οργανισμού … Οι ιερείς, οι γιοι τους, τα εγγόνια τους δημιούργησαν ολόκληρες δυναστείες της Ουκρανικής διανόησης».  

Ο Ποροσένκο τόνισε επανειλημμένα και τον σημαντικό ρόλο της ΟΕΚΕ στην απόκτηση του Τόμου. Τούτο δεν προκαλεί έκπληξη εάν θυμηθούμε ότι οι βασικοί λομπίστες για την «ανεξαρτησία» και την «αυτοκεφαλία» της Ουκρανικής εκκλησίας ήταν Ουνίτες: Πρόεδρος της Βερχόβνα Ράντα (Ουκρανικό Κοινοβούλιο) Αντρίι Παρουμπίι [Andrei Paruby], Διευθυντής του Υπουργείου Πολιτισμού και Θρησκευμάτων Αντρέι Γιούρας [Andrei Yurash], Επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Πολιτισμού και Πνευματικότητας Νικολάι Νιαζίνσκυ [Nikolai Kniazhytsky] και άλλοι.  

Το «Ουκρανικό πνεύμα» του Ουνιτισμού.

Στις 30 Απριλίου του 2019 ο σημερινός Πρόεδρος της Ουκρανίας επισκέφθηκε το βασικό κέντρο εκπαίδευσης των Ουκρανών Ουνιτών – το Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο (UCU). Σε έναν από τους ελληνόρυθμους ναούς, ο οποίος βρισκόταν στον χώρο του πανεπιστημίου, ο Ποροσένκο τόνισε ότι «σε αυτήν την εκκλησία κυριαρχεί σίγουρα το Ουκρανικό πνεύμα, η Χριστιανική πίστη του Ουκρανικού έθνους σίγουρα επικρατεί». Ο Πρόεδρος σημείωσε: «Ασφαλώς δεν θα απολέσουμε τίποτα απ’ όσα κερδίσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια, διότι κερδήθηκαν με την υποστήριξη των πιστών».  

Στον Ουνιτικό ναό κυριαρχεί «το Ουκρανικό πνεύμα, η Χριστιανική πίστη του Ουκρανικού έθνους», σύμφωνα με τον Ποροσένκο. Στον Βαρθολομαίο, τον οποίον ουδείς Έλληνας ιεράρχης τόλμησε να ελέγξει ευθέως για την ιερόσυλη πράξη του να κοινωνήσει τον Ποροσένκο και να χορηγήσει τόμο αυτοκεφαλίας στο θρησκευτικό τερατούργημα των καθηρημένων και αυτοχειροτόνητων σχισματικών, ποιό πνεύμα επικρατεί;

Πρόσθεσε : «Θα εργαστούμε για να διασφαλίσουμε ότι η χώρα μας θα μετακομίσει στην Ευρώπη, να παραμείνουμε απλά Χριστιανοί, έτσι ώστε να σταθεί όρθια η Ουκρανική Εκκλησία και να μας προστατεύσει ενώπιον του Θεού», και κάλεσε τους πολίτες της Λβιβ να «προστατεύσουν την Εκκλησία μας και τη γλώσσα μας.»  

Κρίνοντας από τις πρόσφατες ενέργειες και την ρητορική του Ποροσένκο, ο όρος«Εκκλησία μας» θα πρέπει να κατανοηθεί στην ακρίβειά του, δηλαδή, ως η «Ουκρανική Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία». Οι λόγοι για αυτό είναι περισσότερο από προφανείς. 

«Η ευαισθητοποίηση του εκλογικού σώματος».

Στις τελευταίες εκλογές, όπως έγινε γνωστό από τα επίσημα στοιχεία της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής, ο κατεστημένος πρόεδρος κέρδισε περίπου το 25% των ψήφων σε σχέση με το σχεδόν 75% του αντιπάλου του Βλαντίμιρ Ζελένσκυ. Η διαφορά μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία, που πλησίασε το 50%, είναι πρωτοφανής στην ιστορία της Ουκρανίας. Ωστόσο ο Ποροσένκο χρωστάει αυτές τις ψήφους στην Γαλικία [σ.σ. περιοχή στα σύνορα μεταξύ Ουκρανίας και Πολωνίας], ή μάλλον, στους Ουνίτες.  

Εάν κοιτάξει κανείς τον διαδραστικό χάρτη των εκλογικών αποτελεσμάτων στις περιοχές της Ουκρανίας μπορεί να δει ότι ο Ποροσένκο κέρδισε καθαρά μόνο σε μία περιοχή, στην Λβιβ με 62,79%. Σε άλλες δυτικές περιοχές έχασε, αν και με μικρή διαφορά. Στο Ιβάνο-Φρανκίφσκ πήρε 42,46%, ενώ στο Τερνοπόλ 46,64%. Σε άλλες περιοχές τα αποτελέσματα του Ποροσένκο κυμαίνονται μεταξύ 11% έως 30%. Συνεπώς, εξασφάλισε έναν συγκεκριμένο αριθμό ψήφων από την περιοχή της Γαλικίας.  

Η επέκταση της Ρώμης στην Ουκρανία, οι προσπάθειες μαζικού προσηλυτισμού στον Παπισμό, η μάχη ενάντια στην Ορθοδοξία, ο αφανισμός του Ορθοδόξου κλήρου και η δημιουργία της ένωσης – όλα αυτά συνέβησαν και σε κάποιο βαθμό συμβαίνουν ακόμη σε αυτά τα εδάφη. Η περιοχή Λβιβ αποτελούσε πάντοτε τον πνευματικό και διανοητικό κόμβο των Ουκρανών Ουνιτών. Εδώ ζούσε ένας ιδεολογικός εμπνευστής των σύγχρονων Ελληνόρυθμων Καθολικών, ο «Μητροπολίτης» Αντρέι Σέπτυτσκυ [Andrey Sheptitsky], εδώ βρίσκεται επίσης το κεντρικό θυσιαστήριο της ΟΕΚΕ, ο καθεδρικός ναός του «Αγίου Γεωργίου» [St. Jura] και εδώ βρίσκεται το Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη γιατί ο Ποροσένκο έλαβε υποστήριξη από αυτήν την συγκεκριμένη περιοχή. Οι Ουνίτες της Γαλικίας απεικονίζουν με ακρίβεια την μάχη του Ποροσένκο με την Ορθόδοξη Εκκλησία.  

Έτοιμοι για μια νέα Μαϊντάν;

Σύμφωνα με τον Αλεξάντερ Βοζνισένσκυ «η εμφάνιση του Ποροσένκο στο Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο δεν είναι καλό σημάδι για την Ουκρανία», επειδή «το ίδρυμα αυτό υπήρξε ένας από τους βασικούς κινητήρες της Μαϊντάν την περίοδο 2013-2014».  

Γράψαμε πιο πάνω ότι ο ρόλος της ΟΕΚΕ στην διοργάνωση των διαμαρτυριών στην χώρα μας είναι τεράστιος. H «εκκλησία» αυτή είναι ουσιαστικά έτοιμη και σήμερα για μια νέα αντιπαράθεση. 

Δεν αποτελεί μυστικό το γεγονός ότι η ΟΕΚΕ όχι μόνο προώθησε αποφασιστικά και αδιάκοπα τον Ποροσένκο (σε όλα τα επίπεδα – απλοί «ιερείς» μέχρι και αναγνωρισμένοι «επίσκοποι»), αλλά εξύβρισε και εκείνους που είχαν την αντίθετη γνώμη. Επιπλέον, μόνο οι Ουνίτες δεν έχουν συγχαρεί ακόμη τον νεοεκλεγμένο Πρόεδρο.  

Η επιδεικτική αδιαφορία για την βούληση του Ουκρανικού λαού και η έκδηλη σιωπή της ηγεσίας της ΟΕΚΕ δεν φαίνονται απλά προσβλητικές. Μοιάζουν περισσότερο με κάτι σαν, απαξιώ μπροστά στα μούτρα σου το εκλογικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, όλα τα ωραία λόγια που ακούγονται από το στόμα του επικεφαλής της ΟΕΚΕ Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ, περί δημοκρατίας, ελεύθερης βούλησης και υποδείγματος για τις άλλες χώρες του κόσμου, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια καλλωπισμένη βιτρίνα που κρύβει από πίσω απογοήτευση και οργή.  

Στην πραγματικότητα, οι Ελληνόρυθμοι Καθολικοί τοποθετήθηκαν σκληρά όχι μόνο απέναντι στον νέο Πρόεδρο αλλά και στον Ουκρανικό λαό που τον επέλεξε. Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι για εκπροσώπους «εκκλησίας», μία τέτοια στάση είναι κάτι παραπάνω από ανάρμοστη. Εξάλλου, ο Απόστολος Παύλος μας διδάσκει ότι στην Χριστιανική Εκκλησία «οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.» (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3, 11 ). Αυτό σημαίνει ότι για τους Χριστιανούς δεν υπάρχουν εθνικά και πολιτικά όρια. Φαίνεται όμως ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με τους Ελληνόρυθμους Καθολικούς. [σ.σ. «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις», όταν εμείς οι ίδιοι αποκαλούμε τους Παπικούς, τους Προτεστάντες, τους Ουνίτες και λοιπούς «Χριστιανούς», τότε καλά να πάθουμε.]

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η απόρριψη της άποψης του άλλου είναι εδώ και καιρό το σήμα κατατεθέν των Ουνιτών της Γαλικίας. Η αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων του 2004, η Μαϊντάν του 2013-14 και η σημερινή ανησυχητική σιωπή, αποτελούν όλα τους κρίκους μιας αλυσίδας, δηλαδή, τηνεπιθυμία της ηγεσίας της ΟΕΚΕ να ελέγχει πλήρως την πολιτική ζωή της χώρας. Και επιπλέον, εάν κριθεί απαραίτητο, να κηρύξει πόλεμο στην σημερινή κυβέρνηση.  

Έλεγχος της εξουσίας – ανατροπή της εξουσίας.

Σε μία πρόσφατη συνέντευξη ο Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ επαναλαμβάνει σχεδόν λέξη προς λέξη τις βασικές θέσεις του Ποροσένκο. Εάν ο νέος Πρόεδρος Ζελένσκυ δεν θελήσει να τις ακολουθήσει, ο επικεφαλής της ΟΕΚΕ του υποσχέθηκε την «τύχη» του Βίκτορ Γιανούκοβιτς: «Εάν ένας πολιτικός αποφασίσει να αλλάξει ή να στρέψει αλλού την βέβαιη πορεία της Ουκρανίας προς την Ευρώπη, τότε αυτός θα επιφέρει στον εαυτόν του (είχαμε ήδη τέτοιους προέδρους) και στην ουκρανική γη μια μεγάλη τραγωδία.» 

Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στην Ευρώπη. Το κακό είναι ότι ο επικεφαλής μιας θρησκευτικής οργάνωσης λέει στον Πρόεδρο ποια πολιτική γραμμή θα πρέπει να ακολουθήσει. Ο Σεβτσούκ δήλωσε ότι η οργάνωσή του «θα ελέγξει την εξουσία, θα απαιτήσει από αυτήν όλα ακριβώς όσα εμείς, ως ψηφοφόροι που ψηφίσαμε έναν συγκεκριμένο υποψήφιο, ελπίζαμε να τον δούμε να πραγματοποιεί ερχόμενος στην εξουσία». [σ.σ. Σε όποια γωνιά του κόσμου κι αν κοιτάξει κανείς βλέπει την ίδια ιστορία: στρατευμένοι χαφιεδοπράκτορες, Εφιάλτες, περιθωριακοί και διεφθαρμένοι, παίρνουν με το έτσι θέλω τον λόγο και αυτοπροσδιορίζονται ως εκπρόσωποι των λαών.]

Ο Μπόρις Γκούντζιακ [Boris Gudziak], ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Ελληνόρυθμους Καθολικούς «επισκόπους», απηχεί τον Σεβτσούκ. Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα είπε: «Αν το ψηφιδωτό που αναδύεται δεν είναι ευχάριστο θα πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια μας και να αναλάβουμε δράση».  

Επιπλέον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ούτε ο Σεβτσούκ ούτε ο Γκούντζιακ αστειεύονται. Σε διαφορετική περίπτωση, οι ηγέτες αυτοί της ΟΕΚΕ θα πρέπει να απαντήσουν στην ρητορική ορισμένων εκπροσώπων τους, οι οποίοι τονίζουν συνεχώς ότι η Ουκρανική κοινωνία αποτελείται από εκείνους που σκέφτονται σωστά και από εκείνους που σκέφτονται εσφαλμένα και ότι οι Ουκρανοί που έχουν διαφορετικές πολιτικές προτιμήσεις από αυτές των Ουνιτών είναι «κακοποιοί» ή ηλίθιοι. 

Ωστόσο κανείς δεν θα απαντήσει σε αυτή την προσβολή από την στιγμή που ο ίδιος ο Σεβτσούκ πριν από τις εκλογές δήλωσε με δόση ειλικρίνειας ότι ένα από τα καθήκοντα της ΟΕΚΕ δεν είναι να φτιάξει έναν Χριστιανό, αλλά να «εκπαιδεύσει έναν ώριμο ψηφοφόρο που θα κάνει μια λογική επιλογή». Και φυσικά ο «ώριμος ψηφοφόρος» στην αντίληψη των εκπροσώπων της Ουνιτικής «εκκλησίας» είναι εκείνος που ψηφίζει υπέρ του «ανώτατου διοικητή» και υπέρ εκείνου που «είναι υπεύθυνος για την πορεία της εξωτερικής πολιτικής της Ουκρανίας». Δηλαδή, όπως ορθώς διατύπωσε ο δημοσιογράφος Κύριλλος Αλεξάντροβ [Kirill Alexandrov], σύμφωνα με τον Σεβτσούκ, «το μόνο που απαιτείται από τον μελλοντικό πρόεδρο της χώρας μας είναι να αγωνιστεί για να κερδίσει την εύνοια της Δύσης.»  

Ουκρανία – εργαστήριο του οικουμενισμού.

Οι δηλώσεις του Πέτρο Ποροσένκο ότι «το Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο είναι σύμβολο της Ουκρανικότητας, σύμβολο του μεγαλείου του έθνους μας» δεν είναι μόνο φόρος τιμής για την υποστήριξη που έλαβε στις προηγούμενες εκλογές, ούτε είναι μόνο κάποιος προεκλογικός λόγος το βράδυ των κοινοβουλευτικών εκλογών του Οκτωβρίου [σ.σ. στις 27 Οκτωβρίου θα γίνουν στην Ουκρανία οι κοινοβουλευτικές εκλογές]. Πίσω από αυτά τα λόγια υπάρχει κάτι παραπάνω. Τι ακριβώς;  

Νομίζω ότι δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το βασικό έργο που έχουν αναθέσει οι σημερινές αρχές των Ουνιτών στους εαυτούς τους είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία, η οποία είναι αδύνατη χωρίς μια ριζική ξεθεμελίωση όλων των πνευματικών αξιών και παραδόσεων του πολυεθνικού πληθυσμού της χώρας μας. Η θέση αυτή θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην καταστροφή της Ουκρανικής κοινωνίας και σε μια ακόμη μεγαλύτερη διαστρωμάτωση και εχθρότητα. Σύμφωνα όμως με την αρχή των Ιησουιτών «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.»  

Κατά την διάρκεια της ηγεσίας του Ποροσένκο η ΟΕΚΕ έκανε την μεγαλύτερη επέκταση που έχει γίνει ποτέ μέσα σε Ορθόδοξες περιοχές. Σήμερα χτίζονται Ουνιτικές «εκκλησίες» σε περιοχές που δεν είχαν χτιστεί ποτέ. Για παράδειγμα στα ανατολικά της Ουκρανίας. Σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας, είτε λειτουργεί ναός της ΟΕΚΕ είτε χτίζεται ένας. Όλα αυτά εντάσσονται στο πρόγραμμα συσπείρωσης της Ουκρανικής κοινωνίας γύρω από την OEKE.  

Το 2016, ο επικεφαλής του Υπουργείου Πολιτισμού και Θρησκευμάτων Αντρέι Γιούρας δήλωσε με ειλικρίνεια: «Το κράτος θα πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν έτσι ώστε οι πιστοί και ο κλήρος να κατανοήσουν ότι χωρίς ενότητα και συναίνεση, χωρίς την συσπείρωση όλων των κεντρικών δυνάμεων του Κιέβου γύρω από ένα συγκεκριμένο κέντρο δεν υπάρχει πρόοδος στον χώρο της εκκλησίας. Σχεδόν για πρώτη φορά στην ιστορία της Ουκρανίας όλοι εργάζονται πάνω σε αυτό. Υπάρχει σαφής διατυπωμένη θέση του Προέδρου, συντονισμένη προσπάθεια ολόκληρης της κυβέρνησης.»

Ο επικεφαλής της ΟΕΚΕ Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ έχει δε τονίσει επανειλημμένως ότι η θρησκευτική του οργάνωση στηρίζει «την δημιουργία μιας ενιαίας Ορθόδοξης Εκκλησίας», η οποία είναι μόνο το πρώτο βήμα για την «επίτευξη της ενότητας των Εκκλησιών του Βαπτίσματος του Αγίου Βλαδιμήρου σε μια ενιαία τοπική εκκλησία του Κιέβου.» Το δεύτερο βήμα, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, είναι «ένας οικουμενικός διάλογος μεταξύ της ΟΕΚΕ και της ενωμένης Ουκρανικής Ορθοδοξίας προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης της αρχικής ενότητας της Εκκλησίας».  

Φυσικά λέγοντας «αρχική ενότητα της Εκκλησίας» οι Ουνίτες κατανοούν την «ενότητα» αποκλειστικά γύρω από τον παπικό θρόνο και βλέπουν την Ουκρανία μόνο ως ένα «εργαστήριο του οικουμενισμού».  

Αν η Ουκρανία είναι λοιπόν ένα εργαστήριο, τότε οι Ουκρανοί είναι πειραματόζωα που χρησιμοποιούνται για πειράματα από εκείνους που επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Επιπλέον μπορεί να ειπωθεί ότι το πείραμα αυτό πέτυχε σε μεγάλο βαθμό· ειδάλλως ο σημερινός Πρόεδρος της Ουκρανίας, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του Χριστιανό Ορθόδοξο, δεν θα λάμβανε προκλητικά την «θεία κοινωνία» των Ουνιτών. [σ.σ. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η θεωρητική βάση του πειράματος αυτού υπογράφτηκε στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης.]

*

Στις 28 Απριλίου του 2019, ο Παπικός «Αρχιεπίσκοπος» Claudio Gugerotti δήλωσεότι ο «Πάπας» ετοιμάζει μια μεγάλη έκπληξη στους Ελληνόρυθμους Καθολικούς της Ουκρανίας.  

Ίσως να πρόκειται για την χορήγηση Πατριαρχικού καθεστώτος στην ΟΕΚΕ, κάτι το οποίο επιθυμούν να γίνει εδώ και χρόνια. Με αυτό το καθεστώς θα είναι σε θέση να συμμετέχουν πιο ενεργά στην «διαδικασία ενοποίησης» των Ουκρανικών «εκκλησιών» (δηλαδή στην καταστροφή της κανονικής Ορθοδοξίας στην Ουκρανία) και να δελεάσουν τους Ουκρανούς να δεχτούν την ένωση.  

Με το πέρασμα του χρόνου η «εκκλησία» των Ουνιτών εμφανίζεται μπροστά μας με την μορφή μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης, η οποία σκοπεύει να επιδιώξει με αποφασιστικότητα τους στόχους που έχει θέσει για τον εαυτό της. Ταυτόχρονα, ούτε τα θύματα, ούτε οι θρησκευτικές αντιπαραθέσεις, ούτε η πιθανή κατάρρευση της χώρας θα ληφθούν υπόψη. Το βασικό είναι να επιτευχθεί ενότητα με την Ρώμη και να απαλειφθεί ακόμη και η ελάχιστη υπόνοια της «Ρωσσικής Ορθοδοξίας».  

Και βέβαια, δεν υπάρχει τίποτα Χριστιανικό σε όλη αυτήν την δραστηριότητα. Η «εκκλησία» που δεν ενδιαφέρεται για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος αλλά για την καλλιέργεια του Ουκρανικού πνεύματος, είναι τόσο μακριά από τον Χριστό όσο ήταν και οι Φαρισαίοι. Σταδιακά όλα θα καταλήξουν στις ίδιες κραυγές: «σταύρωσον σταύρωσον Αυτόν!». Το μόνο ερώτημα είναι αν οι Ελληνόρυθμοι Καθολικοί αυτό το γνωρίζουν. [σ.σ. το τελευταίο αυτό ερώτημα ας μου επιτραπεί να το απευθύνω στους Φαναριώτες που πρωτοστάτησαν σε αυτήν την ανίερη συμμαχία με τον δούρειο ίππο των Ουνιτών, τους καθηρημένους και αυτοχειροτόνητους σχισματικούς στην Ουκρανία, και που επιμένουν με αμετανοησία και θρασύτητα στην ίδια καταστροφική πορεία].

Μετάφραση / σχολιασμός Φαίη

Πηγή Union of Orthodox Journalists  Από Τας Θύρας Τας Θύρας