Μαργαρίτες Επισκοπικής κογχύλης (Ναυπάκτου Ιεροθέου)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ  ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ  ΚΟΓΧΥΛΗΣ

(ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ)

Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων 10.4.2019

Διάβασα τὴν εἰσήγησι τοῦ ἐπισκόπου Ναυπάκτου Ἱεροθέου πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν στάσι ποὺ θεωρεῖ ὅτι πρέπει νὰ κρατήσει (ἡ ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος) στὸ πρόβλημα τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας.

Ἡ ἀποψις του εἶναι ὅτι ἡ ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος «πρέπει νὰ ἀποδεχθεῖ αὐτὴ τὴν ἀπόφασι» διότι διαφορετικὰ «κινδυνεύει ἡ αὐτοκεφαλία της ὅπως καὶ ἡ αὐτοκεφαλία τῶν ἄλλων  ὀκτὼ ὑφισταμένων ἐκκλησιῶν». Καὶ γιατί αὐτό;  «Διότι αὐτές οἱ Αὐτοκεφαλίες χορηγήθηκαν μόνον ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο».

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο χορηγοῦσε τὶς αὐτοκεφαλίες, μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὶς χορηγοῦσε καὶ στὶς συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦσαν. Οἱ ὑπόλοιπες ἐκκλησίες συναινοῦσαν  ἐμπράκτως. Οἱ αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ξεκίνησαν κάποια στιγμή καὶ συνεχίζουν μέχρι σήμερα τὴν ζωή τους.

 Τώρα τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως χορηγεῖ τὴν αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανικῆς ἐκκλησίας μὲ τρόπο καὶ περιεχόμενο ἀπαράδεκτο, ὁπότε καμμία ἐκκλησία, μέχρι τώρα, δὲν ἀναγνωρίζει τὴν ἐνέργειά του. Ὁ Ναυπάκτου θεωρεῖ ὅτι ἄν ἡ Ἐλλαδικὴ Ἑκκλησία δὲν ἀποδεχτεῖ τὶς ἐνέργειες τοῦ Πατριαρχείου κινδυνεῦει ἡ  αὐτοκεφαλία της, ὅπως καὶ ὅλων τῶν ἄλλων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν. Ἀξιοπρόσεκτο ποὺ σκέφτηκε κάτι ποὺ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι, ἀπὸ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες δὲν εἶχαν σκεφτεῖ καὶ τώρα ... κινδυνεύουν.

Δηλαδὴ τί κίνδυνος θὰ μποροῦσε νὰ άπειλήσει τὶς αὐτοκέφαλες αὐτὲς ἐκκλησίες; Τί θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ; Τί φοβᾶται ἤ σκέφτεται ὁ ἁγιώτατος δεσπότης; Ἡ αὐτοκεφαλία τους  χορηγήθηκε ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Τί μπορεῖ νὰ συμβεῖ τώρα; Νὰ ἀνακληθεῖ; Δηλαδὴ νὰ πάψουν νὰ ὑφίστανται; Νὰ ἐξαφανιστοῦν; Νὰ ἀλλάξουν ὡς πρὸς τί; Νὰ ἐπιστρέψουν ὑπό τὸν Κωνσταντινουπόλεως; Μὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα ἔπονται τῶν πολιτικῶν ἤ ὄχι; Ἐπ᾿ αὐτοῦ δὲν στηρίχτηκαν ὅλες οἱ αὐτοκεφαλίες καὶ καλῶς; Τώρα τί μπορεῖ νὰ γίνει; Ποιοὺς κινδύνους βλέπει ὁ Ναυπάκτου;

Εἶναι σὰ νὰ λέει κάποια ὅτι γέννησε κόρη, ἡ κόρη μεγάλωσε ἔκανε οἰκογένεια, παιδιὰ, σπίτι δικό της καὶ κάποια στιγμή ἡ μάννα της τῆς ἀνακοινώνει ὅτι ... ἐπιστρέφει στὴν μητρικὴ οἰκία ἤ μήπως στὴν μήτρα, ἤ ὅτι .... δὲν ... ὑπάρχει. Ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε αὐτὴ, οὔτε τὸ σπίτι της, οὔτε τὰ παιδιά της. Μπορεῖ νὰ γίνει κάτι τέτοιο;

Εἶναι λογικὰ ὅλα αὐτά; Μπορεῖ νὰ λέγονται τέτοια πράγματα ἀπὸ λογικοὺς ἀνθρώπους σὲ λογικούς ἀνθρώπους; Μποροῦν ὀρθόδοξοι ἱεράρχες νὰ ἔχουν τέτοιες ἀπόψεις; Νὰ, ὅμως, ποὺ λέγονται καὶ συμβαίνουν ὅλα αὐτά. Καὶ ὁ Ναυπάκτου καὶ λογικὸς εἶναι καὶ εὐπαίδευτος...

Γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἀποδεικνύεται ὅτι οὔτε ἡ παίδευσις (ποιοῦ εἴδους παίδευσις;) φτάνει, οὔτε καὶ ἡ λογικὴ ( ποιοῦ εἴδους λογική;) γιὰ νἄναι κανεὶς τίμιος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν ἄνθρωπο.

Θὰ εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ τραγελαφικοῦ γεγονότος νὰ ἐμφανίζεται ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ νὰ λέει ὅτι ἀνακαλεῖ τὴν Πατριαρχικὴ ἀπόφασι τοῦ 1686 γιὰ τὴν ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας μετὰ ἀπὸ τόσους αἱῶνες. Σὰν νὰ θέλουν κάποιοι νὰ γυρίσουν πίσω τὴν ζωή. Νὰ γυρίσουν πίσω τὴν ἱστορία. Ὅπως οἱ συμπατριῶτες τοῦ Πατριάρχη Τούρκοι ποὺ θέλουν νὰ ἀλλάξουν τὴν συνθήκη τῆς Λωζάνης (καὶ γενικῶς νὰ ἐπανασυστήσουν τὴν Ὁθωμανικὴ αὐτοκρατορία). Καὶ ἐντάξει γιὰ ἀνθρώπους σὰν τὸν κ. Ἐρντογὰν καὶ τοὺς περὶ αὐτὸν καὶ τῆς ἰδιομόρφου δημοκρατίας τους αὐτὰ δὲν φαντάζουν τόσο παράλογα. Ἀλλὰ γιὰ ὀρθοδόξους ἱεράρχες; Γιὰ ἐκκλησιαστικοὺς ἄνδρες  ποὺ ὑπάρχουν γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τὸν ἄνθρωπο; (Τὸ σάββατο ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ σάββατο)

Ποὺ εἶναι λοιπὸν ὁ κίνδυνος; Δὲν ὑπάρχει κανένας κίνδυνος. Ἀπλῶς θεωρῶ ὅτι ὁ σεβασμιώτατος Ναυπάκτου προσπαθεῖ νὰ «τρομάξει» ὅσους διαβάσουν τὰ γραφόμενα του ὥστε νὰ γίνει ἀποδεκτὴ μιὰ ἀπόφασις τῆς ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας γιὰ ἀναγνώρισι τῆς Οὐκρανικῆς αὐτοκεφαλίας μὲ τὸν τρόπο καὶ τὸ περιεχόμενο ποὺ ἔγινε. (Θυμηθεῖτε τὸ σχέδιο Ἀνάν γιὰ τὴν Κύπρο ποὺ ἄν δὲν τὸ ψήφιζαν οἱ Ἑλληνες Κύπριοι θὰ ... ἄνοιγε ἡ γῆς νὰ τοὺς καταπιεῖ.)

Καὶ ἐπελέγη αὐτὸς νὰ ἀναλάβει αὐτὸ τὸν ρόλο διότι κατὰ τὴν σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου δὲν εἶχε ἀρκούντως εὐθυγραμιστεῖ μὲ τὶς πατριαρχικὲς καὶ ἀμερικάνικες μεθοδεύσεις καὶ ἐθεωρεῖτο ὡς ἕνας ἐπίσκοπος ποὺ δὲν συμπλέει μὲ τὴν οἰκουμενιστική γραμμή. Ὅπως στὴν Οὐκρανία θέλησε νὰ στείλει ὁ Πατριάρχης τὸν ἡγούμενο τῆς Βατοπεδίου ἐπειδὴ εἶχε καλὴ εἰκόνα στὸν ρωσικὸ λαὸ ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις του ἐκεὶ καὶ τὴν σχέσι του μὲ τὸν Πούτιν. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις στόχος εἶναι ἡ διαβουκόλησις τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ γιὰ τὴν ἐπίτευξι τῶν ἐπί μέρους στόχων τῶν ἀμερικανῶν καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν συνεργατῶν τους. Ὅλα εἶναι ἀπλῶς θέμα στιγμιαίων ἐντυπώσεων.  Νὰ ἀκουστεῖ ὅτι «Ὁ Ναυπάκτου συμφωνεῖ μὲ τὴν αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανίας», ἄρα ... Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ γραφόμενα του προκαλοῦν τὴν ἀπορία (πρὸς στιγμήν) καὶ μετὰ τὸ μειδίαμα  ὅποιου τὰ διαβάσει καὶ ἔχει στοιχειώδη ἀντίληψι τῶν πραγμάτων.

Ἔτσι μετὰ τὴν συνάντησί του μὲ τὸν κ. Πάϊατ ὁ σεβασμιώτατος Ναυπάκτου καταθέτει τὶς «θεολογικὲς» του αὐτὲς θέσεις γιὰ τὸ Οὐκρανικό πρόβλημα.

Ἐπισημαίνει λοιπὸν ὁ Ναυπάκτου «μερικὰ δεδομένα γιὰ τὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας»: Πρῶτον ὅτι: οἱ ὀκτὼ αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ἔχουν τὴν αὐτοκεφαλία τους ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Δεύτερον ὅτι: ἀπαιτεῖται οἰκουμενικὴ σύνοδος γιὰ τὴν τελικὴ ἀναγνώριση τῶν Αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν ἀπὸ ὅλες τὶς αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες (!!!). Τρίτον ὅτι: καμμιὰ ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ εἰσέρχεται σὲ ἀποφάσεις ἀρμοδιότητος ἄλλων ἐκκλησιῶν καὶ δὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Τέταρτον: ἡ ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Οὐκρανίας. Πέμπτον: γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἱερωσύνης σὲ σχισματικοὺς καὶ αὐτοχειροτόνητους πρέπει νὰ ρωτήσει (ἡ ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος) τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο(!!!!) καὶ Ἕκτον: τὸ θέμα τῆς χορηγήσεως αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία δὲν πρέπει νὰ τεθεῖ σὲ ψηφοφορία στὴν Ἱεραρχία τῆς ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διότι ἔτσι θὰ εἰσελθουμε σὲ ὑπόθεση ἄλλης ἐκκλησίας (!!!!)

Αὐτὰ ἀντιλαμβάνεται καὶ καταθέτει ὡς δεδομένα ὁ Ναυπάκτου.

Μὰ ἄν ἰσχύουν αὐτὰ (νὰ μὴν μπορεῖ νὰ σκεφτεῖ, νὰ μὴν μπορεῖ νὰ μιλήσει, νὰ μὴν ἔχει δικαίωμα νὰ διατυπώσει γνώμη καὶ τὰ ὑπόλοιπα) συνάγεται ἀβιάστως ὅτι ἡ «θυγατέρα» αὐτὴ τῆς «μητρὸς ἐκκλησίας»  μάλλον εἶναι ἄτομο μὲ πολὺ εἰδικὲς ἀνάγκες.

Τὸ ὅτι ὅλα γίνονται καὶ ἐξελίσονται ἐπισήμως ὑπό τὶς ὁδηγίες τῶν ἀμερικανῶν καὶ δὴ τοῦ κ.Πάϊατ δὲν εἶναι δεδομένο; Ἤ ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς ( ὁ Ναυπάκτου) ἔχει περάσει τὸ τέστ Πάϊατ βλέπει μὲ ἄλλα μάτια  τὰ γεγονότα;

Τὸ ὅτι ΚΑΜΜΙΑ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (εἴτε αὐτοκέφαλη εἴτε Πατριαρχεῖο) δὲν ἀναγνωρίζει τὸ Οὐκρανικὸ ἐκκλησιαστικὸ αὐτὸ ἔκτρωμα δὲν εἶναι δεδομένο; Ἀκόμη καὶ ὁ φιλοπατριαρχικὸς ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας δὲν μπορεῖ νὰ τὸ χωνέψει καὶ διατυπώνει τὶς ἀντιρήσσεις του (ἴσως μέχρι νὰ ἐπιληφθεῖ ὁ κ. Πάϊατ).

Τὸ ὅτι ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τὸν σεβ. Ὀνούφριο δὲν αἰτήθηκε αὐτοκεφαλία, ὅπως προβλέπεται, δὲν εἶναι δεδομένο γιὰ τὸν σεβασμιώτατο;

Τὸ ὅτι στὴν Οὐκρανία οἱ Φασίστες τοῦ Δεξιοῦ Τομέα (ἄνθρωποι ποὺ δὲν ξέρουν οὔτε τὸ Πιστεύω νὰ ποῦν ) καταλαμβάνουν τὶς κανονικὲς ἐκκλησίες ἐκδιώκωντας τοὺς ὀρθοδόξους δὲν εἶναι δεδομένο;

Τὸ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὁδηγεῖται σὲ σχίσμα δὲν εἶναι δεδομένο πρὸς ἐξέτασιν;

Τὸ ὅτι ὁ Φιλάρετος ἦταν καθηρημένος καὶ ἀφορισμένος  ἄλλοι δὲ αὐτοχειροτόνητοι, οὐνίτες καὶ ὅτι ἄλλο θέλεις δὲν εἶναι δεδομένο; (Ὁ σεβασμιώτατος ὅμως λέει ὅτι πρέπει νὰ ἐρωτηθεῖ τὸ Πατριαρχεῖο!!! Αὐτὸς δὲν καταλαβαῖνει; Δὲν μπορεῖ νὰ συμπεράνει κάτι; Ὅτι κάνει ὁ Πατριάρχης εἶναι μυστήριον καινόν; Τότε τί πῆγε καὶ ἔλεγε διάφορα στὴν σύνοδο στὸ Κολυμπάρι; Γιατὶ ἐκεῖ δὲν δέχτηκε τὴν ἀδυναμία τῆς ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας νὰ κρίνει τὶς προειλημένες ἀποφάσεις τοῦ Πατριάρχου;)

Τελικὰ μήπως ἐπιλέγονται καὶ παρουσιάζονται μόνον τὰ δεδομένα ἐκείνα, ποὺ μὲ κατάλληλη χρήσι (διαστρεβλωτικὴ τῆς πραγματικότητος) ἐξυπηρετοῦν τὸν ἐπιδιωκόμενο σκοπό; Ἀλλὰ αὐτὸ (ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα) εἶναι λιγουλάκι ... ἰησουΐτικο.

Ὁπωσδήποτε ζητῶ συγνώμη ἀπὸ τὸν τυχόντα ἀναγνώστη γιὰ τὸν πρόχειρο αὐτὸ σχολιασμὸ καὶ γιὰ τὴν βαναυσότητα τοῦ γραψίματος , ποὺ βεβαίως δὲν μπορεῖ νἀ  ἀρθεῖ στὸ ὕψος εὐγενείας τῆς ἀντιπαραθέσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου μὲ τὸν κ. Βαβοῦσκο γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι πιὸ ἐξυπηρετικὸς  πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο, ἀλλὰ στὸ τέλος μὲ αὐτὰ ποὺ βλέπω καὶ ἀκούω θὰ σκάσω. (Γι᾿ αὐτὸ γράφω, γιὰ νὰ ἐκτονωθῶ λίγο καὶ ἐνίοτε ταράττω τοὺς μακαρίους κύκλους ὁρισμένων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν. Ἐλπίζω νὰ μὴν συνεριστοῦν τὴν οὐτιδανότητά μου)

Σίγουρα πάντως εἴμαστε ἐντελῶς ἄχρηστοι καὶ ἄΧριστοι γιὰ νὰ ἔχουμε τέτοιους πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες, ἀντάξιούς μας δηλαδή, καὶ νὰ ἀκοῦμε τέτοια -καὶ τόσο ὑπεύθυνα ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων- λόγια.