ΝΤΡΟΠΗ

ΝΤΡΟΠΗ

Κων/να Αναστασιάδου, Θεσσαλονίκη, Μακεδονία,Ελλάδα

      Χθες στο συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους έβλεπα…

Νεαρά παιδιά…φοιτητές, φοιτήτριες, μαθητές, μαθήτριες με λαμπερά μάτια, δραστήριους,ειλικρινείς,με ζήλο, με παλμό. Ανθρώπους που ήξεραν τι ζητούσαν και για ποιο λόγο ήταν εκεί…

Παιδάκια προσχολικής και σχολικής ηλικίας να επαίζαν αμέριμνα κοντά στους γονείς τους…

Μεσόκοπους άντρες και γυναίκες να λένε τα συνθήματά τους ειρηνικά, αλλά με στεντόρεια φωνή ,για τη Μακεδονία …και τα δάκρυα κυλούσαν ασυγκράτητα πια, στα μάγουλα και την καρδιά τους…

Ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που αψήφησαν τον καιρό, τα χιλιόμετρα ίσως, την υγεία τους την ίδια και τη σωματική τους κατάσταση…

Όλοι αυτοί ήταν στο Σύνταγμα…όλους αυτούς τους είπαν ταραξίες και φασίστες και τους επιτέθηκαν ύπουλα και άνανδρα. Ακούτε; Σε ‘ένα “δημοκρατικό” κράτος ,οι κυβερνώντες αποκάλεσαν τον λαό (τον εντολέα τους ,δηλαδή) φασίστες και ακραίους εθνικιστές και δώσαν εντολή στις αστυνομικές δυνάμεις να “καταστείλουν” … Τι σημαίνει καταστολή ;“ Η ενέργεια του καταστέλλω , ο αποφασιστικός έλεγχος μιας εκρηκτικής κατάστασης, έτσι ώστε να μην μπορεί να εξελιχθεί και επεκταθεί”. Μα..ποια κατάσταση ήταν εκρηκτική; Ο παλμός της νεολαίας; Η ιερή αγανάκτηση της τρίτης ηλικίας; τα καθαρά και λαμπερά πρόσωπα των μικρών παιδιών; Το τραγούδι όλου του κόσμου με τον Εθνικό μας Ύμνο; Τι ακριβώς συνέβει που έπρεπε να “κατασταλεί’; Η δράση μερικών ἀντιεξουσιαστών …δέκα-είκοσι τον αριθμό, πουπροκαλούνεπεισόδια…ναι βεβαίως πρέπει να κατασταλεί.. Τι άλλο υπάρχει, λοιπόν, για να κατασταλεί; Εγώ έβλεπα μόνο ανθρώπους που ειρηνικά εξέφραζαν την αγάπη τους για την πατρίδα…έβλεπα χαμόγελο, ομοψυχία, αγάπη…δεν έβλεπα διχασμό… Και ξαφνικά η καταστολή “ τάχα “ για τους δέκα-είκοσι ταραξίες που οδήγησε;

-στις φωνές για βοήθεια,

-στις λιποθυμίες,

στις δύσπνοιες και τις δυσφορίες ακόμη και μικρών παιδιών, στο “ κάψιμο “ των ματιών και του λαιμού από τα χημικά (που ήταν και ληγμένα , γι αυτό και ακόμη πιο επικίνδυνα),

στο σπρώξιμο του κόσμου μεταξύ τους για να διαλυθούν και να διαλυθεί έτσι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αυτό το συλλαλητήριο , που ούτε η βροχή δεν κατάφερε να το διαλύσει (ούτε να το αποδυναμώσει καν) , ούτε η – για δύο ώρες περίπου- προσπάθεια των Ειδικών Δυνάμεων πετώντας χημικά λες και είχαν απέναντί τους, τους πλέον επικίνδυνους εγκληματίες ή τρομοκράτες….

Ποιοι είναι ,λοιπόν, οι φασίστες;

Αυτοί που  ειρηνικά και κρατώντας ελληνικές σημαίες ζητούν πίσω την πατρίδα τους; Ή αυτοί που πετούν τα χημικά και αυτοί που τους διατάζουν να το κάνουν…

Αυτοί ,τους οποίους κατάφερε ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση αυτής της χώρας να τους κάνει να διανύσουν τόσα χιλιόμετρα , ο καθένας από κάθε γωνιά της Ελλάδας, για να φτάσει στην Αθήνα, επειδή αγαπούν την πατρίδα τους ή αυτοί που θέλουν με το στανιό να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους…απάτριδες, αμόρφωτους, ανιστόρητους, εθνομηδενιστές…;

Μόνο μια λέξη ταιριάζει σε όλα αυτά…

ΝΤΡΟΠΗ…