Κάναμε τον Ερντογάν μάγκα. Πώς Αθήνα και Λευκωσία έχασαν το στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Άγκυρας

Κάναμε τον Ερντογάν μάγκα

Πώς Αθήνα και Λευκωσία έχασαν το στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Αγκυρας

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Η Τουρκική Δημοκρατία από τη γέννησή της είχε ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στην Ελλάδα. Εκείνη, μια νέα χώρα που προσπαθούσε με διαταγές και καταπίεση να φανεί ως δυτική, μετά το 1923, ενώ η Ελλάδα ήταν μια χώρα που έδωσε το όνομά της στην Ευρώπη και είχε συγκεντρώσει το ενδιαφέρον ολόκληρης της Δύσης στη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού της αγώνα. Αυτό το σύμπλεγμα κατωτερότητας είχε ωθήσει την τουρκική ηγεσία αλλά και τις διάφορες ελίτ να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην Αθήνα και να τα αναπαράγουν στην Αγκυρα, στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. 

Γι' αυτό, όποιο βήμα έκανε η Ελλάδα για να γίνει μέλος κάποιου διεθνούς οργανισμού, σχεδόν ταυτόχρονα ακολουθούσε και η Τουρκία. Μας ακολουθούσε βήμα προς βήμα, το ίδιο έκανε και όταν η Ελλάδα υπέγραψε τη Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας - ΕΟΚ. Το 1961 την υπέγραψε η Ελλάδα, την ίδια συμφωνία υπέγραψε και η Τουρκία το 1963. Η μόνη φορά που η Τουρκία έκανε πίσω και δεν ακολούθησε κατά βήμα την Ελλάδα ήταν όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέβαλε την αίτηση για πλήρη ένταξη στις 12 Ιουνίου 1975. Τότε σύσσωμο το τουρκικό κατεστημένο είδε ότι η ΕΟΚ είναι κίνδυνος για το κεμαλικό οικοδόμημα, το οποίο δεν μπορούσε να αντέξει τις νομοθετικές και άλλες προσαρμογές που επέβαλε η Ευρώπη στα κράτη-μέλη της.

Ετσι φθάσαμε το 1981 η Ελλάδα να γίνεται το δέκατο μέλος της ΕΟΚ και η Τουρκία να μένει εκτός νυμφώνος, λόγω της φοβίας η οποία τη διακατείχε απέναντι στις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας της. Οταν όμως η Τουρκία είδε ότι η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να μπλοκάρει αποφάσεις της ΕΟΚ που την αφορούσαν, όπως, για παράδειγμα, το Τέταρτο Χρηματοδοτικό Πρωτόκολλο, τότε αντιλήφθηκε ότι η Αθήνα είχε εξασφαλίσει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Αγκυρας. 

Οτι για πρώτη φορά συμμετείχε σε έναν μηχανισμό λήψης αποφάσεων που αφορούσαν την Τουρκία, στον οποίον όμως δεν συμμετείχε η τουρκική κυβέρνηση. Εκτοτε η Τουρκία έθεσε έναν διπλό εθνικό στόχο: Είτε να γίνει η ίδια μέλος της ΕΟΚ - Ε.Ε. είτε να οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο.

Το δεύτερο επιχείρησε και παραλίγο να το πετύχει μέσω της στήριξης του μουσουλμανικού στοιχείου που ελέγχεται από το προξενείο στις δυνάμεις εκείνες που ήθελαν την έξοδο της Ελλάδας από την Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2015, με αποκορύφωμα το προδοτικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι ο Ερντογάν έτριβε τα χέρια του και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να πετύχει ο στόχος της εξόδου.

Το πρώτο ήξερε ότι δεν μπορούσε να το πετύχει χωρίς τη συναίνεση της Ελλάδας.
Παρ' όλα αυτά, το 1987 υπέβαλε αίτηση ένταξης στην Ε.Ε., για να δει την πόρτα της Ευρώπης να μισανοίγει το 1996, όταν η Ελλάδα ήρε το βέτο και υπογράφηκε η συμφωνία Τελωνειακής Ενωσης Ε.Ε. - Τουρκίας. Ως αντάλλαγμα, η Ελλάδα πήρε τη σιωπή της Αγκυρας για την ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου, που ολοκληρώθηκε το 2004. 

Το 1999 η Ελλάδα ήρε το βέτο για να υπογραφεί η Συμφωνία του Ελσίνκι, με την οποία η Τουρκία αναγνωρίστηκε επίσημα ως υποψήφια προς ένταξη χώρα. Επρεπε να ανοίξουν και να κλείσουν 35 κεφάλαια για να γίνει η Τουρκία πλήρες μέλος και να χάσουν Αθήνα και Λευκωσία το στρατηγικό πλεονέκτημα που προαναφέραμε. Ο στόχος και η ελπίδα ήταν σε αυτό το δρομολόγιο με τις 35 στάσεις-κεφάλαια η Τουρκία να υποχρεωθεί σε τέτοιες «προσαρμογές», που δεν θα συνιστά πλέον απειλή για την Κύπρο και την Ελλάδα. 

Εως σήμερα, από τα 35 κεφάλαια έχουν ανοίξει τα 16, ενώ έχει ολοκληρωθεί μόνο το ένα. Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά και θα μπορούσε να πει κανείς ότι η υπόθεση αυτή κινείται υπό τον σχετικό έλεγχο της Αθήνας και της Λευκωσίας, αναλαμβάνει καθήκοντα υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής η Τασία Χριστοδουλοπούλου και αποφασίζει να ανοίξει τα σύνορα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Εκεί που ο Ερντογάν έως τότε κρατούσε τους πρόσφυγες σε καταυλισμούς ανατολικά των Αδάνων, ως ανάχωμα στην «κουρδική πληθυσμιακή απειλή», βλέποντας την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι έστειλε 1.000.000 πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα και από κει στην Ευρώπη, μετατρέποντας το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό σε ένα αξεπέραστο όπλο εκβιασμού της Ελλάδας και ολόκληρης της Ευρώπης. 

Στην ουσία, μια υπουργός και ένας πρωθυπουργός που την τοποθέτησε και την ανέχτηκε τίναξαν στον αέρα μια εθνική στρατηγική και έθεσαν υπό καθεστώς ομηρίας του Ερντογάν την Ελλάδα και την Ευρώπη. Εχουμε να πούμε και άλλες αθλιότητες που διαπράχτηκαν και διαπράττονται στο θέμα, με θύματα πρόσφυγες και μετανάστες στα κολαστήρια της Μόριας και της Σάμου, όμως θα κλείσουμε με το κερασάκι στην τούρτα. 

Μόλις προχθές δώσαμε και 3 δισεκατομμύρια ευρώ στον Ερντογάν, σωσίβιο και εργαλείο για να εξοπλιστεί και να μας απειλεί πιο αποτελεσματικά. Οι Ελληνες πολίτες πρέπει να τους στείλουμε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, εκεί είναι η θέση τους.

dimokratianews, 18.03.2018