Ευαγ.
ανάγν.: Ματθ. ΣΤ΄, 14-21.
«…Αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών… νηστεύητε… μη
θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης…».
Να ’μαστε, αγαπητέ αναγνώστη, ένα βήμα
πριν την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Και η γραφίδα του υμνογράφου αποτυπώνει το
γεγονός αυτό λέγοντας πως «το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι
αθλήσαι εισέλθετε»! Χαρακτηρίζει δηλαδή αυτή την περίοδο των σαράντα ημερών ως
ένα μεγάλο στάδιο στο οποίο όχι μόνο καλούμαστε να αγωνιστούμε, αλλά και να
βγούμε νικητές.
Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα θα
ακούσουμε για τα γνωρίσματα της γνήσιας χριστιανικής ζωής τα οποία είναι η
συγχώρεση του πλησίον μας, η νηστεία, και οι πνευματικοί θησαυροί. Σ’ αυτά τα
τρία θα ήθελα να επιμείνουμε σήμερα.
Μελετώντας συχνά κανείς την Καινή Διαθήκη
θα διαπιστώσει πως ο Χριστός υπερτονίζει, θα λέγαμε, την συγχώρεση του πλησίον
μας. Λέγει μάλιστα πως αν εμείς συγχωρέσουμε τον αδελφό μας να είμαστε βέβαιοι
πως και ο ίδιος ο Θεός θα συγχωρήσει εμάς.
Είναι γεγονός πως πολλές φορές είτε διάφοροι
άγνωστοι είτε συντοπίτες ή γείτονες ή φίλοι ή συγγενείς, ακόμη και άτομα μέσα
από την οικογένειά μας θέλουν το κακό μας. Αυτό συμβαίνει από κακία ή και από
συμφέρον καμιά φορά. Καθημερινά μας ενοχλούν και μας βλάπτουν. Και τότε…
φουντώνει μέσα μας ο θυμός και πάει λέγοντας.
Ο χριστιανός όμως δεν πρέπει να κρύβει
μέσα στην ψυχή του πάθη, κακίες, εγωισμούς, πείσματα, μίσος, εκδίκηση. Τα
ανέχεται όλα και προπάντων ξέρει να συγχωρεί.
Δεύτερο γνώρισμα είναι η νηστεία, αυτός ο
τόσο παρεξηγημένος θεσμός σήμερα. Βεβαίως η νηστεία αποτελεί εντολή του Θεού
από τον Παράδεισο ακόμη. Είναι γνωστή άλλωστε η ανυπακοή τον Πρωτοπλάστων σ’
αυτό το μικρό «δεν πρέπει», που έφερε τελικά την εξορία του Παραδείσου την
ανάμνηση του οποίου επιτελούμε σήμερα.
Ο ίδιος ο Χριστός νήστεψε εδώ στην γη,
αλλά και οι προφήτες, οι απόστολοι, ολόκληρες γενεές πιστών. Ένας κανόνας
μάλιστα της εκκλησίας μας υποχρεώνει του υγιείς να νηστεύουν, ενώ για τους
ασθενείς υπάρχει η σχετική οικονομία. Σήμερα για να γλιτώσουμε αυτοχρηζόμαστε
όλοι ασθενείς! και ηρεμούμε έτσι την συνείδησή μας.
Ένα σημαντικό σημείο που θα πρέπει να
αναφέρουμε είναι πως δεν πρέπει να σκανδαλίζουμε με την νηστεία μας. Δεν είναι
ανάγκη να επιδιώκουμε τον έπαινο των ανθρώπων για την προσπάθεια που κάνουμε.
Του Θεού το έλεος να επιζητούμε.
Πριν περάσουμε στο τρίτο γνώρισμα της
γνήσιας χριστιανικής ζωής πρέπει να αναφερθούμε σ’ ένα «καυτό» θέμα που
ταλανίζει την κοινωνία μας σήμερα και αυτό είναι οι επίγειοι θησαυροί. Οι
φιλάργυροι ζητούν περισσότερα χρήματα, κτήματα και ακίνητα, ρούχα πολυτελή,
πανάκριβα κοσμήματα και ό,τι άλλο μπορεί να φαντασθεί ο ανθρώπινος νους.
Όλα φθαρτά! Τα τρώει σκόρος και τα
αφανίζει η σκουριά, όπως λέγει και ο Χριστός. Τις περισσότερες φορές
καταλαμβάνονται από άγχος για τους κλέφτες. Για πνευματικά αγαθά ούτε λόγος.
Υπάρχει όμως και ένας κλέφτης που δεν μπορεί να τον ξεφύγει κανένας, ο θάνατος!
Ρίξε μια ματιά σ’ ένα κοιμητήριο, αγαπητέ αναγνώστη. Άραγε τι πήρε ο κάθε
νεκρός αδελφός μας μαζί του; Τίποτα! Μόνο την ψυχή του και τις καλές ή κακές
πράξεις του.
Πλουτίστε σε καλές πράξεις, μας λέγει ο
Χριστός μας. Νηστέψτε, συγχωρεθείτε, δώστε ελεημοσύνη. Αυτός ο πνευματικός
πλούτος θα σας σώσει.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής! Αύριο αρχίζει η μεγάλη μάχη και καλούμαστε να συμμετάσχουμε και
εμείς. Δεν έχει σημασία αν θα βγούμε νικητές. Η προσπάθεια μετράει.
Όλοι στον στίβο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
για την σωτηρία της ψυχής μας και για να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε τον
Αναστάντα Χριστό. Καλή και ευλογημένη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αμήν.
«Τη αυτή ημέρα ανάμνησιν ποιούμεθα της από του Παραδείσου της
τρυφής εξορίας του πρωτοπλάστου Αδάμ»
Θα
συνεχίσουμε και σήμερα, αγαπητέ αναγνώστη με την παράθεση αποσπασμάτων από τον
Συναξάρι της Κυριακής της τυρινής.
«Οι άγιοι Πατέρες μας τοποθέτησαν την ανάμνηση της
εξορίας του Αδάμ πριν ακριβώς από την αγία Τεσσαρακοστή. Αυτό το έκαναν για να
μας δείξουν έμπρακτα πόσο ωφέλιμο είναι το φάρμακο της νηστείας στην ανθρώπινη
φύση και πόσο μεγάλο κακό είναι η πολυφαγία και η παρακοή στο λόγο του Θεού.
Αμέτρητα είναι όλα όσα έγιναν για τον Αδάμ! Όλα αυτά όμως τα αφήνουν στην άκρη
οι θεοφόροι Πατέρες μας και μας παρουσιάζουν τον ίδιο τον Πρωτόπλαστο. Πόσο
μεγάλο κακό έπαθε, επειδή δε νήστεψε για λίγο και εξ αιτίας αυτού πόσο κακό
προξένησε στην ανθρωπότητα. Με όλα αυτά μας δείχνουν ότι πρώτη εντολή του Θεού
στο ανθρώπινο γένος ήταν το αγαθό της νηστείας.
Γι’ αυτή την απόλαυση του Αδάμ ο Κύριος νήστεψε
σαράντα μέρες κι έγινε (σαν νέος Αδάμ) υπάκουος στην εντολή του Θεού. Για να
μιμηθούμε, λοιπόν, κι εμείς τον Κύριο μας Ιησού Χριστό επινοήθηκε από τους
αγίους Αποστόλους η νηστεία αυτή της αγίας Τεσσαρακοστής. Έτσι, αυτό που έπαθε
τότε ο Αδάμ (έχασε την αφθαρσία) με το να μη φυλάξει την εντολή, θα το
κερδίσουμε τώρα εμείς τηρώντας αυτή τη νηστεία.
Άλλωστε, όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενο Συναξάριο,
αυτός ήταν και ο σκοπός των αγίων Πατέρων να μας παρουσιάσουν στο Τριώδιο μια
περίληψη των όσων έκανε ο Θεός για τον άνθρωπο από την αρχή μέχρι το τέλος.
Επειδή, λοιπόν, η αίτια όλων των συμφορών μας ήταν αυτή η παράβαση, εξαιτίας
της οποίας διώχθηκε από τον Παράδεισο της τρυφής ο Αδάμ, γι’ αυτό το λόγο την
έβαλαν τώρα στην αρχή για να τη θυμόμαστε και να αποφύγουμε κι εμείς το ίδιο
σφάλμα, την παρακοή. Κι ακόμη, για να μη ζηλέψουμε με κανέναν τρόπο τη
γαστριμαργία και την έλλειψη εγκράτειας του Αδάμ.
Ο Αδάμ πλάσθηκε την έκτη ήμερα από το χέρι του Θεού. Ο
Θεός τον τίμησε του έδωσε την εικόνα Του με το εμφύσημα Του. Τότε του έδωσε και
την εντολή. Κι ο Αδάμ έζησε μέσα στον Παράδεισο έξι ώρες. Έπειτα όμως παρέβη
την εντολή κι εξορίστηκε από εκεί…
Μερικοί λένε ότι το δένδρο εκείνο της παρακοής ήταν
συκιά, επειδή, μόλις κατάλαβαν οι Πρωτόπλαστοι ότι ήταν γυμνοί, χρησιμοποίησαν
τα φύλλα της και σκέπασαν τη γύμνια τους. Γι’ αυτό, συνεχίζουν, την καταράστηκε
και ο Χριστός, επειδή έγινε αιτία της αμαρτίας. Κι είναι αλήθεια ότι η συκιά
έχει μερικά στοιχεία που είναι σχετικά με την αμαρτία. Πρώτα απ’ όλα ο καρπός
της έχει γλυκύτητα, όπως και η αμαρτία. Έπειτα, τα φύλλα της είναι τραχιά.
Τέτοια τραχύτητα δημιουργεί και η αμαρτία με τις τύψεις της συνειδήσεως. Επίσης
ένα άλλο γνώρισμα της συκιάς είναι το κολλώδες, γιατί το γάλα που βγαίνει απ’
αυτή, είναι ουσία κολλητική. Έτσι κάπως είναι και η αμαρτία αφού τη διαπράξει
κανείς, στη συνέχεια μένει προσκολλημένος σ’ αυτήν. Υπάρχουν, βέβαια, και
κάποιοι που υποστήριξαν -χωρίς όμως να έχουν δίκιο- ότι το δένδρο της παραβάσεως
ήταν η σαρκική μίξη του Αδάμ και της Εύας…
Επειδή, λοιπόν, με το να μη νηστέψει μία φορά ο Αδάμ
πάθαμε τόσα πολλά, προβάλλεται τώρα στην αρχή της Τεσσαρακοστής η σχετική
ιστορία. Στόχος της είναι, ενθυμούμενοι εμείς πόσο κακό έφερε η έλλειψη της
νηστείας, να την υποδεχθούμε με χαρά και να την τηρήσουμε, κι αυτό που δεν
κατάφερε ο Αδάμ, τη θέωση, εμείς να το πετύχουμε. Ναι! Να το πετύχουμε
κλαίγοντας και νηστεύοντας και ταπεινούμενοι, μέχρις ότου μας επισκεφτεί ο
Θεός! Γιατί χωρίς αυτά δεν είναι εύκολο να λάβουμε αυτό που χάσαμε.
Πρέπει επίσης να ξέρουμε ότι η αγία και Μεγάλη
Τεσσαρακοστή είναι ένας αποδεκατισμός (=τό ένα δέκατο περίπου) όλου του χρόνου.
Οι Εβραίοι πρόσφεραν στο Θεό το ένα δέκατο απ’ ότι είχαν. Έτσι ας κάνουμε,
λοιπόν, κι εμείς για κάθε ετήσια περίοδο της ζωής μας. Γνωρίζοντας οι Πατέρες
μας ότι εξ αιτίας της ραθυμίας μας δεν αποφασίζουμε να νηστέψουμε όλο το χρόνο
και να απέχουμε από τις κακές μας συνήθειες, επινόησαν αυτή τη νηστεία της
Τεσσαρακοστής σαν μία εποχή θέρους και πνευματικής καρποφορίας για τις ψυχές
μας. Ας την προσφέρουμε, λοιπόν, στο Θεό, όπως οι Εβραίοι προσέφεραν στο Θεό το
ένα δέκατο της σοδιάς τους, όταν συγκέντρωναν τα γεννήματά τους στην εποχή της
συγκομιδής. Ας προσπαθήσουμε να την τηρήσουμε με ακρίβεια. Και όσα άτοπα
πράξαμε όλη τη χρονιά, ας τα εξαλείψουμε τώρα με συντριβή καρδίας και
ταπεινούμενοι με τη νηστεία. Βέβαια, και τις άλλες τρεις νηστείες πρέπει να
τηρούμε, δηλαδή των αγίων Αποστόλων, της Θεοτόκου και των Χριστουγέννων, αφού
οι Πατέρες μας καθόρισαν τις τέσσερις αυτές νηστείες, μία για κάθε εποχή του έτους…
Γι αυτό και οι Πατέρες μας συνδύασαν τώρα την εξορία του Αδάμ με την αρχή αυτής
της νηστείας». Αμήν.
Διαλεχτός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου