Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης:Τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών-Φάκελοι Δημοτικού και Γυμνασίου

Δείτε και το βίντεο -Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης:Τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών-Φάκελοι Δημοτικού και Γυμνασίου Ὁμιλία στίς 2-12-2017 στό Πνευματικό Κέντρο Σκύδρας) 

Εὐχαριστῶ πρῶτα τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μοῦ δίνει τήν εὐλογία νά βρεθῶ ἀνάμεσά σας καί νά ἀσχοληθοῦμε μέ αὐτό τό τόσο φλέγον θέμα τῶν Θρησκευτικῶν. Εὐχαριστῶ καί τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας πού μοῦ ἔδωσε τήν εὐλογία νά ἔρθω ἐδῶ καί παρακαλῶ τούς σεβαστούς Πατέρες νά εὔχονται, γιά νά ἔχουμε ὅλοι πνευματική ὠφέλεια. Εὐχαριστῶ καί τούς ἐκπροσώπους τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν, τούς κυρίους Ἀντιδημάρχους καί ὅποιους ἄλλους συνετέλεσαν σ’ αὐτή τήν ἐκδήλωση.

Ἤθελα ν’ ἀρχίσω μέ μία ἐπιστολή πού ἔστειλε ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους σχετικά μέ τό θέμα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐπισημαίνει τά ἑξῆς: «Οἱ Ὀρθόδοξοι μαθητές θά διδάσκονται ἕνα πανθρησκειακό μάθημα, τό ὁποῖο ἐντέχνως θά ἐνσταλάζει στίς ψυχές τους τήν ἰδέα ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι λίγο-πολύ τό ἴδιο καί ἐν τέλει θά τούς ὁδηγεῖ στόν ἀγνωστικισμό καί τήν ἀθεΐα».

Ἐπιτρέψτε μου λίγο νά σχολιάσω. Ὅταν λέμε πανθρησκειακό μάθημα καί Πανθρησκεία ἐννοοῦμε τήν σχεδιαζόμενη «Νέα Θρησκεία», ἡ ὁποία ἔχει σχεδιαστεῖ ἀπό τούς Παγκοσμιοποιητές, ἀπό τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ἀπό πίσω βέβαια κρύβεται ἡ Θεοσοφία τοῦ 19^ου αἰῶνα μέ τήν Μπλαβάτσκυ καί ὁ Μασονισμός. Αὐτά εἶναι πέρα ἀπό κάθε ἀμφιβολία. Ὑπάρχουν στοιχεῖα ἀτράνταχτα γι’ αὐτά. Ἄν δεῖ κανείς τίς διακηρύξεις τῆς Θεοσοφίας, ταιριάζουν ἀπόλυτα μέ αὐτά πού πρεσβεύουν οἱ Πανθρησκειαστές – ἄς τούς ποῦμε ἔτσι, κατ’ ἀντιστοιχία τῶν Οἰκουμενιστῶν.

Τί σημαίνει Πανθρησκεία καί τί σημαίνει Οἰκουμενισμός θά τό ἀναλύσουμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Νά ποῦμε τώρα ἁπλά, ὅτι εἶναι τό ἀνακάτεμα ὅλων τῶν θρησκειῶν. Αὐτό τό φαινόμενο λέγεται συγκρητισμός, ἀπό τό σύν καί Κρῆτες. Οἱ Κρῆτες παρόλο πού ἦταν μέ διαφορετικές ἀπόψεις καί ἰδέες, ὅταν ἀντιμετώπιζαν ἕναν κίνδυνο, ἑνωνόντουσαν - ἀνακατευόντουσαν. Ἀπό ἐκεῖ βγῆκε αὐτή ἡ λέξη συγκρητισμός. Στό θρησκευτικό ἐπίπεδο σημαίνει τό ἀνακάτεμα τῶν διαφόρων θρησκειῶν.

Τί ὑπηρετεῖ τώρα αὐτό; Ὑπηρετεῖ στήν Παγκοσμιοποίηση, ἡ ὁποία εἶναι σχεδιασμένη - φυσικά σήμερα ἀπό τήν ἄρχουσα παγκόσμια δύναμη, ἀπό τήν Ἀμερική - σέ τρία ἐπίπεδα: στό πολιτικό ἐπίπεδο, στό οἰκονομικό ἐπίπεδο καί στό θρησκευτικό ἐπίπεδο.

Ποιός εἶναι ὁ τελικός στόχος; Νά γίνουν οἱ ἄνθρωποι εὐκολοκυβέρνητοι, νά φθάσουν νά γίνουν ἕνα -αὐτό εἶναι ἡ παγκοσμιοποίηση- κάτω ἀπό ἕναν ἀρχηγό, ἀπό ἕναν καί μόνο ἀρχηγό. Καταλαβαίνετε ἐσεῖς πού εἶστε Χριστιανοί, καί ὅλοι εἴμαστε καί ἀγωνιζόμαστε, ποῦ παραπέμπει αὐτό. Στόν Ἀντίχριστο, ἔτσι; Αὐτός θά εἶναι ὁ παγκόσμιος δικτάτορας λίγο πρίν τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου μας. Ὁπότε, ὅλη αὐτή ἡ κίνηση τῆς Παγκοσμιοποίησης προειδοποιεῖ, προετοιμάζει δηλαδή τήν ὁδό, γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου.

Στό οἰκονομικό ἐπίπεδο ὑπάρχουν αὐτές οἱ συσσωματώσεις, πού ὅλοι γνωρίζετε,Οἰκονομική Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, G8, G20, διάφορες τέτοιες παγκόσμιες συσσωματώσεις, οἰκονομικές καί πολιτικές. Δέν θά ἀσχοληθοῦμε μ’ αὐτό. Τό θέμα μας εἶναι στό θρησκευτικό ἐπίπεδο ἡ Παγκοσμιοποίηση, πού ἔχει δύο βασικούς στόχους. Ὁ πρῶτος στόχος εἶναι ἡ ἕνωση τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, τῶν Ὀρθοδόξων δηλαδή, τῶν Παπικῶν, τῶν Προτεσταντῶν, τῶν Μονοφυσιτῶν καί τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί σέ δεύτερο ἐπίπεδο, ὁ δεύτερος στόχος εἶναι ἡ ἕνωση τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, δηλαδή τοῦ Μουσουλμανισμοῦ, τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ. Τελικά καί ὅλων τῶν θρησκειῶν μέ ἀπώτερο σκοπό νά δημιουργηθεῖ ἕνα κράμα μέσα στό «μπλέντερ» αὐτό ὅλο τῆς Παγκοσμιοποίησης, ὅπου θά ἀπαξιωθοῦν τελικά ὅλες οἱ θρησκεῖες καί θά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ὁποῖος, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «θά καταργήσει πᾶν σέβασμα», δηλαδή κάθε Θεό, «καί θά ἀπαιτήσει ὁ ἴδιος τήν προσκύνησή του ὡς θεό καί θά σταθεῖ εἰς τόν ναό ὡς θεός» (Β΄Θεσ. 2,4).

Ἑπομένως, γι’ αὐτό ἀσχολούμαστε μ’ αὐτό τό θέμα, γιατί τά Θρησκευτικά, τά νέα βιβλία, οἱ Φάκελοι, ὅπως λέγονται, τῶν Θρησκευτικῶν, εἶναι κάπως γραμμένα καί στημένα... τό Πρόγραμμα τό ὁποῖο ὑπάρχει, τό ἐκπαιδευτικό Πρόγραμμα πού συντάχτηκε ἀπό τό Ἰνστιτοῦτο αὐτό, τό ὁποῖο καθορίζει τήν διδακτέα ὕλη.. Παλιά τό λέγανε Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο. Καί νά κάνω μιά παρένθεση σ’ αὐτό, οἱ ἴδιοι εἶχαν ὁμολογήσει καί ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός τό εἶχε καταθέσει, ὅτι εἶναι μασόνοι, αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἦταν τότε στό Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο. Γιά νά καταλάβετε λίγο τίς διασυνδέσεις τά λέμε αὐτά.

Οἱ Ὀρθόδοξοι, λοιπόν, μαθητές θά διδάσκονται ἕνα τέτοιο μάθημα. Δέν θά περάσω στά ἐπί μέρους, γιατί θά τά ποῦνε οἱ ἄλλοι σεβαστοί ὁμιλητές, δηλαδή τό τί γίνεται στά βιβλία ἀναλυτικά. Ἀλλά κανείς λίγο νά τά φυλλομετρήσει καί λίγο νά εἶναι ὑποψιασμένος, θά δεῖ ὅτι ὑπάρχει αὐτό τό διάχυτο Πανθρησκειακό πνεῦμα. Πολύ σωστά καί ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου εἶπε ὅτι τό μάθημα δέν εἶναι θρησκειολογικό. Ἐσφαλμένα τό λένε θρησκειολογικό, εἶναι διαθρησκειακό, ἔτσι ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ ἡ ὕλη καί εἶναι οὐσιαστικά ἐκθεμελιωτικό, ὅπως λέει, καί ἔτσι εἶναι ἡ ἀλήθεια, τῶν πάντων. Καταλύονται τά πάντα. Γιατί τά ἑφτάχρονα καί τά δεκάχρονα δέν ἔχουν τήν στοιχειώδη διάκριση τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ καί δέχονται ἕναν καταιγισμό πληροφοριῶν ἀσύντακτων καί ἕνα συνονθύλευμα ἀπό εἰκόνες καί κείμενα, τά ὁποῖα, τίποτα ἄλλο δέν δημιουργοῦν, παρά ἕνα μπέρδεμα καί μία ἀπαξίωση τελικά, ὄχι μόνο τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλά ὅλων τῶν θρησκειῶν. Αὐτός εἶναι καί ὁ τελικός σκοπός καί τῆς Πανθρησκείας, οἱ ἄνθρωποι τελικά νά ἀπαρνηθοῦν κάθε πίστη γιά νά δεχτοῦν τόν Ἀντίχριστο.

Ὅπως τό λέει ἐδῶ τό κείμενο, περνάει ἡ ἰδέα μέσα ἀπό τά βιβλία ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι λίγο-πολύ τό ἴδιο καί ἡ διάχυτη ἰδέα πού προωθεῖται ἀπό τούς Οἰκουμενιστές καί ἀπό τούς Πανθρησκειαστές -ἄς τούς ποῦμε ἔτσι- εἶναι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι σέ μᾶς, ὁ ἴδιος Θεός μέ ἄλλο ὄνομα εἶναι στούς Μουσουλμάνους, λέγεται Ἀλλάχ, ὁ ἴδιος Θεός εἶναι στούς Ἰουδαίους, λέγεται Γιαχβέ κ.λ.π. καί ἑπομένως, μήν τσακώνεστε καί -προσέξτε- μή λέτε ὅτι μόνο ὁ Χριστός σώζει. Αὐτό εἶναι κομβικό σημεῖο καί πρέπει νά τό ξεκαθαρίσουμε, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος καί τά ὄργανά του δέν θά μᾶς ζητήσουν νά ἀφήσουμε τόν Χριστό, ἀλλά τήν ἀποκλειστικότητα τοῦ Χριστοῦ. Θά μᾶς ποῦνε, ἐντάξει, κρατῆστε τα... ἀλλά μή λέτε ὅτι μόνο ὁ Χριστός εἶναι Θεός καί οἱ ἄλλοι εἶναι θεοί... καί μή λέτε ὅτι μόνο ὁ Χριστός εἶναι Σωτήρας. Ἐνῶ ὁ Χριστός μᾶς εἶπε ξεκάθαρα ὅτι «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή» (Ἰω. 14,6). Ὄχι ἁπλῶς μία ὁδός, μία ἀλήθεια.. καί ὑπάρχουν κι ἄλλες ἀλήθειες καί ἄλλοι τρόποι. Ὅπως λένε οἱ Οἰκουμενιστές ὅτι «ὑπάρχουν κι ἄλλοι τρόποι γιά νά βροῦμε τόν Θεό καί ὅλες οἱ θρησκεῖες τελικά ὁδηγοῦν στόν ἴδιο Θεό». Αὐτή εἶναι ἡ διάχυτη ἰδέα πού κυριαρχεῖ καί στόν Οἰκουμενισμό καί στήν Πανθρησκεία.

«Μάλιστα», συνεχίζει τό κείμενο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, «ἡ ἀνωτέρω ὑποχρέωσις», νά διδάσκονται αὐτά τά βιβλία καί τό ὑλικό αὐτῶν τῶν φακέλων, «ἰσχύει μόνο γιά τούς Ὀρθόδοξους μαθητές, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἡ πλειοψηφία στήν πατρίδα μας. Ἐνῶ οἱ μειοψηφοῦντες, οἱ Παπικοί, οἱ Ἑβραῖοι, ἔχουν τό δικαίωμα νά διδάσκονται τό δικό τους τό ὁμολογιακό μάθημα σύμφωνα μέ τήν πίστη τους».

«Κατόπιν αὐτῶν», λένε οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, «πῶς εἶναι δυνατόν νά μή σταθοῦμε στό πλευρό τῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι συναισθανόμενοι τόν κίνδυνο γιά τήν μόλυνση τῆς ψυχῆς τῶν τέκνων τους ἀναγκάζονται νά ἐπιστρέψουν ὡς ἀπαράδεκτους τούς Φακέλους Μαθήματος Θρησκευτικῶν». Αὐτό εἶναι τό κείμενο τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὑπάρχουν πάρα πολλά κείμενα καί ἀπό Ἱερές Μητροπόλεις. Δέν σᾶς τά διαβάζω. Τά ἴδια πράγματα περίπου λένε.

Ὑπάρχει ὁ δογματικός μινιμαλισμός. Τί θά πεῖ αὐτό; Εἶναι διάχυτη καί αὐτή ἡ ἰδέα στόν Οἰκουμενισμό καί στήν Πανθρησκεία «ἀφῆστε τά δόγματα... μή συζητᾶτε γιά τό δόγμα... τό δόγμα εἶναι κάτι πού χωρίζει... νά μιλᾶμε γιά ἀγάπη καί ἡ ἀγάπη εἶναι πού ἑνώνει...». Βλέπετε; Ὅλο αὐτό ἀκούγεται πάρα πολύ ὡραῖα. Εἶναι τό σύγχρονο δόλωμα ἡ ἀγάπη γιά πάρα πολλούς, οἱ ὁποῖοι ἀπεργάζονται τήν ἀλλοτρίωσή μας. Οὐσιαστικά, ὅμως, δέν εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μιά ἐπιθετική ἀγαπολογία κι, ἄν κάποιος ἀντισταθεῖ, δέχεται ἀμέσως τόν χαρακτηρισμό τοῦ φανατικοῦ, τοῦ ταλιμπάν, τοῦ κολλημένου κ.λ.π... τά γνωστά.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει τό ἑξῆς: «Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων». Κανένα ὄφελος δέν ἔχει μία ζωή καθαρή, σωστή, ὅταν τά δόγματα, ἡ πίστις δηλαδή εἶναι διεφθαρμένη. Καί αὐτό ἀκριβῶς διαφθείρεται σήμερα στά σχολεῖα συστηματικά. Πλέον συστηματικά μέ τούς Φακέλους αὐτούς διδάσκεται στά παιδιά μας, ὄχι ἁπλῶς ἡ αἵρεση οὔτε ἁπλῶς ὅλες οἱ αἱρέσεις καί ὅλες οἱ θρησκεῖες τῶν ἐθνῶν πού εἶναι δαιμόνια, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ἀλλά ἕνα ἀνακάτεμα ὅλων αὐτῶν ἀσύντακτο, πού οὐσιαστικά βλάπτει τούς πάντες καί δέν φέρνει κάτι ἄλλο, παρά μόνο τήν σύγχυση καί τό μπέρδεμα, καί τελικά, ὅπως λέει τό κείμενο ἐδῶ, ὁδηγεῖ στόν ἀγνωστικισμό καί στήν ἀθεΐα. Αὐτό εἶναι τό τελικό ζητούμενο. Ἐκεῖ θέλει νά μᾶς πάει ἡ Παγκοσμιοποίηση καί τά ὄργανά της.

Ἑπομένως, τό διακινδυνευόμενο εἶναι ἡ πίστη. Γι’ αὐτό γίνεται αὐτή ἡ σύναξη ἀπόψε. Ἡ πίστις τῶν παιδιῶν μας. Γιατί, τελικά, τά παιδιά μέ αὐτά τά Θρησκευτικά θά καταλήξουν ἄθεα καί ὁπωσδήποτε θά πρέπει νά ἀντιδράσουμε.

Πίσω ἀπό ὅλα αὐτά εἴπαμε ὅτι κρύβεται ὁ Οἰκουμενισμός. Νά ποῦμε λίγα γιά τήν ἱστορία... Στήν Ἑλλάδα ὁ Οἰκουμενισμός ξεκίνησε στίς ἀρχές τοῦ 20^ου αἰῶνα καί ξεκίνησε ἀρχικά ἀπό τούς Προτεστάντες καί μετά, δυστυχῶς, καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μέ μία ἐγκύκλιο, τό 1920, μπῆκε μέσα σ’ αὐτό τό «παιχνίδι» -ἄς τό ποῦμε- τῆς υἱοθέτησης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οὐσιαστικά σ’ αὐτή τήν «Παναίρεση», ὅπως τήν χαρακτήρισε ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς, γίνεται αὐτό τό ἀνακάτεμα καί ἡ ἐξίσωση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀλήθειας μέ τό ψέμα.

Μέ ἀπολυταρχικό τρόπο - σᾶς διαβάζω κείμενα, δέν λέω παραπομπές, ὅποιος θέλει μπορεῖ νά μοῦ τίς ζητήσει - καί τή δύναμη τῆς ἐξουσίας ἐπιβλήθηκε ἕνα θρησκευτικό μάθημα ἀπαράδεκτο ἀπό κάθε ἄποψη. Ἕνα μάθημα πού ὁδηγεῖ τούς μικρούς μαθητές στή σύγχυση, στόν μηδενισμό καί στήν ἀθεΐα. Οὐσιαστικά ἕνα μάθημα κατηχητικό τῆς Πανθρησκείας καί ἀντι-κατηχητικό τῆς Ὀρθοδοξίας.

Τά προηγούμενα μαθήματα, τά προηγούμενα Προγράμματα, δέν ἦταν ὁμολογιακά, ὅπως ψευδῶς λένε οἱ παράγοντες τῆς Κυβέρνησης. Ἦταν πάλι, ὅπως λέει ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου, γνωσιολογικοῦ περιεχομένου καί εἶχαν θρησκειολογική ἀναφορά. Κατηχητικό καί ὁμολογιακό ἦταν τό μάθημα, ὅταν γινόταν σωστά στίς ἐνορίες, στά κατηχητικά τῆς Ἐκκλησίας. Ἑπομένως εἶναι παραπληροφόρηση, γιά νά μήν ποῦμε ψέμα, αὐτό πού ἐπικαλοῦνται ὅτι πλέον φύγαμε ἀπό τό ὁμολογιακό μάθημα καί ἐρχόμαστε καί γινόμαστε Εὐρωπαῖοι καί διδάσκουμε ἕνα μάθημα μή ὁμολογιακό καί πᾶμε στό λεγόμενο «οὐδετερόθρησκο σχολεῖο».

Ἐπίσης, τό νέο Πρόγραμμα ἐμφανίζεται ὡς προοδευτικό μέ τίς γελοῖες ποσοστώσεις στή διδασκαλία τῶν θρησκειῶν, 60% Ὀρθόδοξη, 30% Ἰσλαμική, 10% Βουδιστική καί ἄλλων θρησκειῶν. Αὐτά θά διδάσκονται τά δικά μας παιδιά! Τί ἐνδιαφέρει τόν Ὀρθόδοξο μαθητή νά μάθει γιά τό Ἰσλάμ καί γιά τόν Βουδισμό καί μάλιστα σέ τέτοια μεγάλα ποσοστά... Θά μοῦ πεῖτε, σάν ἁπλή γνώση. Ναί, ἀλλά ὅταν μπορεῖ νά τήν ἀξιολογήσει, ὄχι τό ἑφτάχρονο, τό δεκάχρονο καί τό δεκατετράχρονο ἀκόμα. Θυμᾶμαι παλιά πού κάναμε τήν θρησκειολογία στίς τελευταῖες τάξεις τοῦ σχολείου μας.

«Αὐτή ἡ ποσοστιαία διδασκαλία ἀποτελεῖ πρόοδο καί ἐκσυγχρονισμό», ἔτσι λένε... Καί ἀφοῦ ἀποτελεῖ πρόοδο καί ἐκσυγχρονισμό, γιατί δέν ἐφαρμόζεται καί στούς Μουσουλμάνους, στούς Ἑβραίους καί στούς Ρωμαιοκαθολικούς; Ἐφαρμόζεται μόνο στά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων. Ἀπό ’δῶ φαίνεται ἡ ἐπιδίωξη τῶν κυβερνώντων νά ἀποορθοδοξοποιήσουν τή νέα γενιά, νά τήν «ξεβαφτίσουν» καί νά ἑτοιμάσουν πολίτες, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι χωρίς πίστη, χωρίς θρησκεία καί χωρίς βούληση τελικά, ὁπότε θά εἶναι εὔχρηστοι στό σύστημα, θά εἶναι χρήσιμοι εἴλωτες, χρήσιμοι δοῦλοι.

Τό ὅλο Πρόγραμμα δέν εἶναι νέο, εἶναι παλιό. Ἀπό τό 2011 πού δημοσιεύτηκε αὐτό τό Πρόγραμμα, καταγγέλθηκε ὅτι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά εἰσαγωγή τοῦ βρετανικοῦ «religious literacy» στήν Ἑλλάδα, τό ὁποῖο καί δέχθηκε ἐντονότατες ἀρνητικές κριτικές, ὅταν τό εἶδαν οἱ Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι καί ἡ πιλοτική του ἐφαρμογή ἀπέτυχε. Ἡ αἰτία τά ἀπίστευτα σφάλματά τους, οἱ ἐπικίνδυνοι πειραματισμοί τους πού ζημιώνουν ὅλους τούς μαθητές ὁποιασδήποτε θρησκείας.

Μέ τά παρόντα βιβλία οἱ μαθητές δέν μαθαίνουν σχεδόν τίποτε ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη. Πληθώρα ὑλικοῦ γιά ἄλλες θρησκεῖες καί δόγματα, τά ὁποῖα ἐπιφέρουν γνωσιολογική σύγχυση στούς μαθητές. Τά ἑφτάχρονα καί τά δεκάχρονα δέν ἔχουν τήν στοιχειώδη κρίση νά ξεχωρίσουν ποιό εἶναι τό καλό καί ποιό εἶναι τό κακό. Τό μικρό παιδί ἁπλῶς μιμεῖται, ἀντιγράφει.

Πρέπει νά ποῦμε καί νά παραδεχτοῦμε ὅτι οὐσιαστικά δέν ἔγινε διάλογος μέ τήν Ἐκκλησία. Καί νά πῶ καί κάτι... ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος δέν δέχτηκε τήν καινούρια ὕλη τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ ὁμόφωνη ἀπόφασή τους ἤτανε κατά. Μετά ὅμως, δυστυχῶς, ἡ ἐπιτροπή, ἐνίων ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν, ἔκανε αὐτή -νά τολμήσω νά τό πῶ ἔτσι- τήν «προδοσία». Καί σήμερα μᾶς λένε -καί δικαίως- γιατί φωνάζετε; ἀφοῦ ἡ ἴδια ἡ Ἱερά Σύνοδος δέχτηκε αὐτά τά βιβλία. Δέν τά δέχτηκε ἡ Ἱερά Σύνοδος. Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια.

Λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς γιά τόν Οἰκουμενισμό. Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός; Πού εἰσάγεται μέσα ἀπό αὐτά τά βιβλία... «εἶναι κοινό ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τίς ψευδοεκκλησίες τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του βρίσκεται ἡ καρδιά ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευτοχριστιανισμοί, ὅλες οἱ ψευτοεκκλησίες, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεση δίπλα σέ μιά ἄλλη αἵρεση». Αὐτό δέν φαίνεται στά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐκεῖ παρουσιάζονται ὅτι ὅλοι εἶναι σωστοί. Καί οἱ Παπικοί εἶναι σωστοί καί οἱ Προτεστάντες εἶναι σωστοί καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι σωστές. Ὅταν δείχνουν θέματα, λόγου χάρη, περί προσευχῆς, δέν ἔχουν κἄν ἔτσι... τήν ἱστορική διάταξη. Παρουσιάζουν θέματα καί λένε: ἐδῶ προσεύχεται ὁ Χριστιανός, ἐδῶ προσεύχεται ὁ Παπικός, ἐδῶ ὁ Μουσουλμάνος, ἐδῶ ὁ Ἑβραῖος. Καί τό παιδί τί μαθαίνει; Ὅτι ὅλοι προσεύχονται. Ποῦ προσεύχονται; Φυσικά στόν Θεό! Ἄρα τό ἴδιο πράγμα εἶναι... Καί μάλιστα, προσέξτε, τό μάθημα εἶναι βιωματικό, δέν εἶναι ἁπλῶς γνωσιολογικό. Στίς ὁδηγίες πού δίνονται στούς δασκάλους, ὑπάρχουν αὐτές οἱ κατευθύνσεις, τά παιδιά νά κάνουν λατρευτικές πράξεις πού κάνουν οἱ Μουσουλμάνοι, νά προσκυνοῦν κ.λ.π. ὥστε πλέον νά μπερδεύεται τελείως τό παιδί.

Ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοί μας ἔχουν καταδικάσει τόν Οἰκουμενισμό καί τήν Πανθρησκεία. Ὁ σήμερα ἑορταζόμενος Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε: «μία θρησκεία μόνο εἶναι, ἡ Ὀρθόδοξος χριστιανική Θρησκεία. Καί τό πνεῦμα αὐτό τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές. Τά ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης καί οἱ διδασκαλίες τους εἶναι μπερδεμένες. Μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη». Ξεκάθαρα πράγματα. Καί, δυστυχῶς, καί τόν Ἅγιο Πορφύριο τόν παρουσιάζουν κάποιοι ὡς Οἰκουμενιστή. Καί τό καταγγέλω, γιατί εἶναι γνωστό καί ὑπάρχει καί στό διαδίκτυο, μία εἰκόνα πού δείχνει τήν Παναγία νά κρατάει στό ἕνα χέρι τήν Ἁγιά Σοφιά καί στό ἄλλο τόν Ἅγιο Πέτρο τῆς Ρώμης. Κάνανε καί τήν Παναγία Οἰκουμενίστρια δηλαδή… Ἄν εἶναι δυνατόν! Καί αὐτό νά λέγεται ὅτι ἔγινε μέ ἔμπνευση καί ὁδηγία τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου. Εἶναι πράγματα ἀπαράδεκτα ὅλα αὐτά. Ὁ Ἅγιος τό λέει ξεκάθαρα: μόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἑνώνει. Γιατί μᾶς προβάλλουν κι αὐτό τό ἰδανικό τῆς εἰρήνης καί ὅτι πρέπει ὅλοι νά μποῦμε στήν Πανθρησκεία, γιά νά εἰρηνεύσει ὁ κόσμος. Ὄχι, δέν θά εἰρηνεύσει ἔτσι ὁ κόσμος. Ὁ κόσμος θά εἰρηνεύσει, ὅταν ὅλοι μποῦμε στήν Ὀρθοδοξία καί ἀποκτήσουμε τό πνεῦμα τῆς εἰρήνης πού εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα.

«Παραδέχομαι ὅλες τίς θρησκεῖες;», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ὄχι, δέν τίς παραδέχομαι!». Καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὀ ἀγαπητός μας, ἔλεγε: «ὁ διάβολος ἔχει τρία πλοκάμια». Προσέξτε! «Γιά τούς φτωχούς τόν κομμουνισμό, γιά τούς πιστούς τόν οἰκουμενισμό καί γιά τούς πλούσιους τή μασονία». Ξεκάθαρα πράγματα.

Φορέας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θά πρέπει νά τό γνωρίζετε αὐτό, εἶναι τό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν. Προτεσταντικό κατασκεύασμα στό ὁποῖο δυστυχῶς συμμετέχουμε κι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι καί μάλιστα τό καυχόμαστε μερικοί «ἐπί ἴσοις ὅροις». Δηλαδή τό ψέμα μέ τήν ἀλήθεια. Καί αὐτός πού ἔχει τήν ἀλήθεια καυχᾶται ὅτι εἶναι ἰσότιμος μ’ αὐτούς πού ἔχουν τό ψέμα! Γιατί ἡ αἵρεση, ὅπως εἶναι ὁ Παπισμός, καί ὅλες οἱ λεγόμενες «χριστιανικές ὁμολογίες», εἶναι φορέας τοῦ ψεύδους. Δυστυχῶς καί στήν «Σύνοδο» αὐτή τῆς Κρήτης ἀναγνωρίστηκαν ὅλοι αὐτοί οἰ αἱρετικοί ὡς «ἑτεροδοξες ἐκκλησίες». Ἔτσι ὀνομάστηκαν. Πράγμα τό ὁποῖο εἶναι βέβαια σχῆμα ὀξύμωρο καί σχιζοφρενικό. Εἶναι σάν νά λέει κανείς «ὑγιής ἄρρωστος». Ἤ ἄρρωστος θά εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἤ ὑγιής! Ἤ -συγγνώμη- «παρθένος ἔγκυος». Δέν μπορεῖ! Δέν γίνεται… Δέν μπορεῖ νά εἶσαι καί ἑτερόδοξος, νά εἶσαι καί Ἐκκλησία. Ἕτερη δόξα γιά τόν Θεό, ἄλλη δόξα γιά τόν Θεό εἶναι μόνο ἡ αἵρεση. Δέν μπορεῖ ὁ Θεός νά εἶναι κάτι καί νά εἶναι καί κάτι ἀντίθετο, κάτι διαφορετικό.

Ἑπομένως, φυσικά καί δέν τά δεχόμαστε ὅλα, γιατί, ὅπως λέει καί ἡ Σύνοδος τῶν Πατριαρχῶν, τῶν τεσσάρων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1848: «Παρ᾽ ἡμῖν οὔτε πατριάρχαι οὔτε σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστιν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτός ὁ λαός». Καί τελικά ὁ λαός εἶναι αὐτός, ὁ πιστός λαός, ὄχι ὁ χύδην ὄχλος, πού ἐπισφραγίζει καί κατακυρώνει μία Σύνοδο, ἄν εἶναι ὄντως Σύνοδος ἀληθινή ἤ εἶναι ψευδοσύνοδος, ληστρική σύνοδος κ.λ.π.

Τελικά ὁ Οἰκουμενισμός, ὅπως ἔλεγε καί ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, εἶναι πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου καί μάλιστα, ἔλεγε, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Δηλαδή πλησιάζουμε πρός τό τέλος. «Οἰκουμενισμός καί Κοινή Ἀγορά», ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, «ἕνα Κράτος μεγάλο, μιά θρησκεία στά μέτρα τους. Αὐτά εἶναι σχέδια διαβόλων». Ξεκάθαρα πράγματα... «Οἱ Σιωνιστές ἑτοιμάζουν κάποιον γιά Μεσσία». Πρίν λίγα χρόνια πού ἤμουνα στούς Ἁγίους Τόπους, ἐκεῖ στόν λόφο Σιών, εἶχα δεῖ μιά τέτοια ἀφίσα ἑβραϊκή, κοντά στόν τάφο τοῦ Δαβίδ. Ἀνακοίνωση, πού ἔλεγε: ἐλάτε, θά γίνει ὁμιλία γιά τόν «Μεσσία» πού ἔρχεται. Ἀκόμα περιμένουν τόν «Μεσσία». Καί βέβαια θά ἔρθει αὐτός πού περιμένουν, ἀλλά δέν θά εἶναι ὁ Μεσσίας, θά εἶναι τό ἀντίτυπο, τό κακέκτυπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἀντίχριστος. «Γι’ αὐτούς», γιά τούς Σιωνιστές, λέει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, «ὁ Μεσσίας εἶναι βασιλιάς, δηλαδή θά κυβερνήσει ἐδῶ στή γῆ». Θά εἶναι πολιτικό πρόσωπο. «Οἱ Ἰεχωβάδες καί αὐτοί ἀποβλέπουν σέ ἕναν βασιλιά ἐπίγειο. Θά παρουσιάσουν οἱ Σιωνιστές ἕναν, καί οἱ Ἰεχωβάδες θά τόν δεχθοῦν. Θά ποὺν «αὐτός εἶναι». Θά γίνει μεγάλη σύγχυση. Μέσα στήν σύγχυση αὐτή ὅλοι θά ζητοῦν ἕναν Μεσσία, γιά νά τούς σώσει. Καί τότε θά παρουσιάσουν κάποιον πού θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰμάμης, ἐγώ εἶμαι ὁ πέμπτος Βούδας, ἐγώ εἶμαι ὁ Χριστός πού περιμένουν οἱ Χριστιανοί, ἐγώ εἶμαι αὐτός πού περιμένουν οἱ Ἰεχωβάδες, ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας τῶν Ἑβραίων». Πέντε «ἐγώ» θά ἔχει!...», ὁ Ἀντίχριστος. Αὐτά εἶναι λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου.

Καί θά πεῖτε: - Γιατί δέν σταματάει τό κακό; Τό ἐξηγεῖ πάλι ὁ Ἅγιος Παΐσιος πολύ ὄμορφα.«Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση αὐτό πού μοῦ εἶπε ἕνας ἐπίσκοπος ἀπό τό Πατριαρχεῖο. Τοῦ εἶχα πεῖ: «Μά τί κατάσταση εἶναι αὐτή; Ἀπό τήν μιά ὁ Οἰκουμενισμός, ἀπό τήν ἄλλη ὁ Σιωνισμός, ὁ σατανισμός!.. Σέ λίγο θά προσκυνοῦμε τόν διάβολο μέ τά δυό κέρατα ἀντί γιά τόν δικέφαλο ἀετό». Κάνει ὡραῖο λογοπαίγνιο. «Σήμερα», τοῦ ἀπαντάει τώρα ὁ ἐπίσκοπος, «δύσκολα βρίσκεις ἐπισκόπους σάν τόν ἐπίσκοπο Καισαρείας Παΐσιο τόν Β'». Ὁ Παΐσιος ὁ Β' τί ἔκανε; Πήγαινε στόν Σουλτάνο γιά τά αἰτήματά του μέ ἕνα σχοινί δεμένο στήν μέση, ἀποφασισμένος δηλαδή νά τόν κρεμάσουν οἱ Τοῦρκοι. Σάν νά ἔλεγε στόν Σουλτάνο: «Μήν ψάχνεις σχοινί καί χασομερᾶς˙ ἅμα θέλεις νά μέ κρεμάσεις, ἕτοιμο τό ἔχω τό σχοινί»...». Πού σημαίνει τί; Ἄν μᾶς κυβερνοῦν τά πάθη μας, ἄν μᾶς νοιάζει ἡ καρέκλα μας, μετά φυσικά δέν μποροῦμε νά ἀντιδράσουμε, ἀλλά ὑποκύπτουμε σ’ ὅλο αὐτό τό ἀντίχριστο σύστημα.

Σταματῶ ἐδῶ, γιατί τελείωσε ὁ χρόνος. Ἄν θέλετε κάτι, ἴσως μετά στίς ἐρωτήσεις.. Ἕνα πράγμα νά εὐχηθῶ μόνο, αὐτό πού ἔλεγε καί ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, «Κράτει ὅ ἔχεις» (Ἀποκ. 3,11). Νά προσέξουμε, ἀδελφοί μου, νά κρατήσουμε τήν πίστη μας καί νά ἐμπνεύσουμε καί στά παιδιά μας τήν πίστη τήν ὀρθόδοξη, ἡ ὁποία, ὄχι ἁπλῶς κινδυνεύει, ἀλλά βάλλεται συστηματικά πλέον μέσα ἀπό τό σχολεῖο, μέσα ἀπό τά Θρησκευτικά, τά νέα Θρησκευτικά καί ὄχι μόνο. Καί ὁ πιό ἀποτελεσματικός τρόπος βέβαια εἶναι ἡ μετάνοιά μας, ἡ ἐκκοπή τῶν παθῶν μας, ἡ ἀντίσταση στόν διάβολο μέ τήν ὀρθή ζωή καί τήν ὀρθή πίστη τήν δική μας καί αὐτό μετά θά ἀκτινοβολήσει καί στά παιδιά μας.

………………………………….

Νά σᾶς πῶ κάτι πού μοῦ εἶπε μιά μητέρα. Πῆγε στό σχολεῖο καί εἶπε τήν ἀντίθεσή της καί τῆς λέει ἡ δασκάλα/ἡ καθηγήτρια: - Εἶναι κακό νά μάθουν τά παιδιά καί τίς ἄλλες θρησκεῖες; Καί τώρα ρωτάω ἐσᾶς. Συγχωρέστε με. Ἐσεῖς ξέρετε, ἄν εἶναι κακό ἤ καλό;

- Κακό εἶναι...

- Γιατί εἶναι κακό; Ξέρετε;

- ....................

- Θά σᾶς πῶ γιατί εἶναι κακό. Τό ἀπαγορεύουν οἱ Ἱεροί Κανόνες. Δέν ἐπιτρέπεται ὁ χριστιανός νά διαβάζει βιβλία τῶν αἱρετικῶν. Τελεία καί παύλα. Ἄν διαβάσεις βιβλία αἱρετικῶν, θά πρέπει νά εἶσαι θεολόγος, νά ξέρεις πάρα πολύ καλά τήν πίστη σου καί θά τό κάνεις, γιά νά τούς ἀντικρούσεις, ὅπως τό ἔκανε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι, πού καλά-καλά -συγχωρέστε με- δέν γνωρίζουμε τήν πίστη μας καί σφάλλουμε σ’ αὐτό... πῶς μποροῦμε νά κρίνουμε, ἄν αὐτά πού λέγονται στά παιδιά μας εἶναι ὀρθόδοξα, ὅταν στή ζωή μας δέν εἶναι κέντρο ὁ Χριστός;

Αὐτό πού εἶπε ἐκεῖ... γιά νά ἀφουγκραστοῦν τά παιδιά οἱ μητέρες... κι αὐτό δέν θά ἔχει τόσο κέρδος, ἄν ἡ μητέρα δέν ἔχει ἀφουγκραστεῖ πρῶτα τόν Χριστό.

Νά σᾶς πῶ κάτι ἀκόμα -συγχωρέστε με- ἔχετε ξεκαθαρίσει μέσα σας αὐτό πού λέει ὁ Χριστός ὅτι ἐγώ εἶμαι ἡ μόνη ἀλήθεια; Ἡ μόνη ἀλήθεια! Ἡ μόνη ὁδός! Δέν ὑπάρχει ἄλλος Θεός, ἄλλη ὁδός. Ἄν δέν τό ἔχει ξεκαθαρίσει μέσα του ὁ γονιός αὐτό, ἄν δέν ξέρει ὁ γονιός ποιός εἶναι ὁ Θεός μας... Πόσοι ἀπό τούς Ἕλληνες τούς Ὀρθοδόξους ξέρουν ὅτι ὁ Θεός μας εἶναι Τριαδικός καί τί θά πεῖ Τριαδικός Θεός;

Τό ξέρετε... Εἶναι τρία Πρόσωπα καί εἶναι ἕνας Θεός. Τί σημαίνει αὐτό... Δηλαδή, θέλω νά πῶ, ὅτι πρῶτα πρέπει ἐμεῖς νά γίνουμε μαθητές καί νά μάθουμε τήν πίστη μας, οἱ γονεῖς. Θά σᾶς πῶ καί κάτι πού ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος: προσέξτε τά παιδιά σας... γιατί μήν περιμένετε ἀπό κανέναν. Συγχωρέστε με Πατέρες, θά τό πῶ, κι ἀπό μᾶς μήν περιμένετε... γιατί ἡ προδοσία ἔρχεται κι ἀπό μᾶς. Τό εἶπαν καί οἱ ἄλλοι ὁμιλητές, τό εἶπα κι ἐγώ, δέν ξέρω ἄν τό καταλάβατε, ἡ προδοσία ἦρθε ἀπό μέσα. Καί ἔχουν δίκαιο αὐτοί πού λένε «τώρα… ἀφοῦ ἡ Σύνοδος συμφώνησε». Ἡ Σύνοδος δέν συμφώνησε, κάποιοι ὅμως μέσα ἀπό τήν Σύνοδο πρόδωσαν. Καταλάβατε; Καί δέν τό πιάσαμε... Δηλαδή, θέλω νά πῶ, τελικά ἐσεῖς θά σώσετε τά παιδιά σας. Καί ἐγώ λέω στούς γονεῖς πού ἐξομολογῶ, θά κάνετε στά παιδιά σας κατήχηση ὀρθόδοξη. Ἀλλά πῶς νά τήν κάνεις, ἅμα δέν ξέρεις; Ἅμα δέν ξέρεις τήν πίστη σου, τί θά πεῖς στό παιδί σου;

Σᾶς εἶπα αὐτό πού εἶπε αὐτή ἡ ἔξυπνη: Εἶναι κακό νά μαθαίνουν τίς ἄλλες πίστεις; Λοιπόν, ἀκοῦστε τόν τρόπο δράσης τοῦ διαβόλου. Τό ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος. Τέσσερα βήματα ἔχει ὁ διάβολος γιά νά μᾶς πλανήσει κι αὐτά φαίνονται ξεκάθαρα στήν πτώση, πῶς ἔπεσε ἡ Εὔα καί μετά καί ὁ Ἀδάμ. Τό πρῶτο βῆμα πού κάνει ὁ διάβολος εἶναι ἡ συνύπαρξη. Πάει καί κάθεται δίπλα σου. Ἡ Εὔα πῆγε δίπλα μέ τόν ὄφη. Συνύπαρξη! Τί μᾶς κάνουν τώρα; Συνύπαρξη... σοῦ λέει, μήν τσακώνεστε... νά συνυπάρχετε... μέ τούς λαθρομετανάστες, τούς μετανάστες, τούς ἄλλων θρησκειῶν.. δίπλα-δίπλα... εἶναι κακό αὐτό; Εἶναι κακό! Εἶναι τό πρῶτο βῆμα. Γιατί νά κάτσεις δίπλα;

Ὑπάρχει δεύτερο βῆμα. Μετά τήν συνύπαρξη ὁ διάλογος. Θά πιάσει ὁ διάβολος κουβέντα. Νά οἱ διάλογοι πού κάνουμε 100 χρόνια μέ τούς αἱρετικούς. Τό ξέρετε... Πρέπει νά τό ξέρετε... Ἔχουμε ἀρχίσει συζητήσεις μέ τούς Παπικούς, μέ τούς Προτεστάντες καί μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες γιά περίπου, μέ τούς πιό παλιούς, 80 - 100 χρόνια. Τό κέρδος; Ἔχουμε χάσει τούς ὀρθοδόξους. Ξέρετε πόσοι καθηγητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς σήμερα εἶναι Ὀρθόδοξοι; Μιλάω γιά τήν Θεσσαλονίκη πού ξέρω καί τέλειωσα. Νά σᾶς πῶ; Κανένας! Ὅλοι εἶναι Οἰκουμενιστές. Ἀπό αὐτούς τώρα πού θά βγοῦνε, πόσοι φοιτητές θά εἶναι ὀρθόδοξοι; Ξέρετε; Καί πόσοι θά ποῦνε στά παιδιά ὀρθόδοξα πράγματα; 0,001%, αὐτοί πού ἔχουνε πάρει τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τό σπίτι τους. Ὁπότε τί περιμένετε ἀγωγή στά παιδιά ἀπό τά σχολεῖα; Τί περιμένετε; Συγγνώμη πού εἶμαι λίγο ὠμός. Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια καί δέν εἶναι δικά μου λόγια, τά ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος, ὁ σοφός αὐτός ἄνθρωπος, πρίν ἀπό περίπου 30 χρόνια. Τά ἔλεγε ἀπό τότε στούς γονεῖς, πάρτε τήν εὐθύνη στά χέρια σας, μάθετε τήν πίστη μας καί διδάξτε την στά παιδιά. Δέν θά τήν διδάξει κανένας στά παιδιά.

Συγχωρέστε με Πατέρες... καί τά κατηχητικά μας πολλές φορές δέν κάνουν κατήχηση. Κάνουν πίνγκ πόνγκ, ζωγραφική, ἁγιογραφία, φροντιστήρια... Δέν λέω ὅτι εἶναι κακά αὐτά. Καλά εἶναι κι αὐτά, ἀλλά τό ζητούμενο ποιό εἶναι τελικά. Τά παιδιά μαθαίνουν τό ὀρθόδοξο μάθημα; Ὅπου γίνεται σωστά, μαθαίνουν. Ἀλλά, δυστυχῶς, ὑπάρχει αὐτή ἡ ἐκκοσμίκευση καί μέσα σέ μᾶς. Πολύ περισσότερο στό σχολεῖο... ὄχι ἐκκοσμίκευση ἁπλῶς, ἐκεῖ ἔχουμε ἀντί-κατήχηση. Ἔχουμε τήν διαμόρφωση τοῦ νέου τύπου ἀνθρώπου, πού εἶναι χωρίς Χριστό καί ἄρα, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος, εἶναι ὑπάνθρωπος, μέχρι νά καταντήσει ἀπάνθρωπος.

Μέ πῆρε μία Διευθύντρια Σχολείου, Γυμνασίου. Μοῦ λέει, πάτερ, τά παιδιά μας εἶναι ἄγρια... νά ἔρθεις λίγο νά τά ἠρεμήσεις. Θά παίξω τόν ρόλο τοῦ θηριοδαμαστή... δέν ξέρω ἄν εἶναι ἐδῶ καί μέ ἀκούει.. Ναί! Ἐκεῖ πᾶμε.. σέ λίγο τά παιδιά θά παίρνουν τά καλάσνικοφ καί θά θερίζουν. Ἤδη ἔχει γίνει στήν Ἀμερική. Μή μᾶς παραξενέψει αὐτό. Τό βλέπουμε στή μουσική. Ἡ μουσική ὅσο πάει καί γίνεται πιό ἄγρια. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος, πού γιορτάζουμε σήμερα, νά ἔχουμε τήν εὐχή του, ξέρετε τί ἔλεγε; Ξαναγυρνᾶμε στόν πρωτογονισμό, στόν ἄνθρωπο τῶν σπηλαίων. Ἐκεῖ ξαναγυρνᾶμε, κι αὐτό κατεξοχήν φαίνεται στή μουσική μας, πού γίνεται ὅλο καί πιό ἄγρια. Καί τά παιδιά μας τί βλέπουν σήμερα; Βία -συγγνώμη- καί σέξ. Αὐτό δέν εἶναι; Αὐτά εἶναι τά ἰδανικά, αὐτά προβάλλονται στό ἴντερνετ. Καί φωνάζω πολλές φορές καί λέω στούς γονεῖς τό στοιχειῶδες: - Γιατί δίνεις στό παιδάκι σου, τοῦ δημοτικοῦ, τό κινητό μέ τό ἴντερνετ; Γιά νά τά μάθει ὅλα καί νά τά κάνει ὅλα; Στοιχειῶδες μυαλό δέν ἔχουμε οἱ γονεῖς;

Λοιπόν... πάρτε τήν εὐθύνη πάνω σας. Μήν περιμένετε κατήχηση ἀπό κανέναν. Οὔτε ἀπό σχολεῖα οὔτε ἀπό μᾶς ἀκόμα -συγχωρέστε με Πατέρες, τό ξαναλέω. Ψάχνουμε νά βροῦμε, ὄχι στούς διδασκάλους πού τούς βρίσκεις πολύ σπάνια... ὑπάρχουν.. δέν τούς ἀπαξιώνω ὅλους, ὑπάρχουν, ἀλλά εἶναι πάρα πάρα πολύ λίγοι, τώρα ψάχνουμε καί γιά σωστούς κληρικούς καί γιά σωστούς ἐπισκόπους. Ὁ μακαριστός ὁ π. Ἀθανάσιος πάλι, θά τόν μνημονεύσουμε σήμερα ἀρκετά... ξέρετε τί ἔλεγε πρίν 30 χρόνια;! Ἀπό τούς 8.000 κληρικούς πού ἔχουμε, εἴμαστε βέβαιοι ὅτι οἱ 1.000 δέν πιστεύουν τίποτα. Σήμερα, φοβᾶμαι ἄν ὑπάρχουν 1.000 πού πιστεύουν... Θά εἶναι ζητούμενο. Καταλάβατε; Συγχωρέστε με, ἀλλά λέω τήν ἀλήθεια ὅπως εἶναι, γιά νά ξυπνήσουμε καί νά δημιουργηθεῖ τουλάχιστον ἀπό μᾶς μιά μαγιά.

- Νά πῶ κάτι πάτερ; Ἄν ἐσεῖς δέν ἐνδιαφερθήκατε νά πάρετε τήν πρωτοβουλία νά πεῖτε στό Κράτος νά μήν πάρουνε αὐτά τά βιβλία τά παιδιά, ποιός θά ἐνδιαφερθεῖ; Ἐμεῖς θά ἐνδιαφερθοῦμε.. μεμονωμένα;

- Ἐνδιαφερόμαστε κι ἐμεῖς.

- Γιατί ἐγώ νομίζω ὅτι στήν πολιτική ἔχουμε τούς Βουλευτές νά μᾶς ἐξουσιάζουν ἄς ποῦμε γιά τήν πολιτική. Πάνω στά θέματα τῆς θρησκείας οἱ ἀντιπρόσωποί μας εἶστε ἐσεῖς. Δέν ἔπρεπε ἐσεῖς νά μιλήσετε κι ἐμεῖς νά ἀκολουθήσουμε ἀπό πίσω;

- Νά πού μιλᾶμε! Τώρα αὐτό κάνω.. μιλάω.

- Ναί ἀλλά .... βλέπω ὅτι ἀπέχουν ἀπό δῶ... δέν μπορεῖτε νά πάρετε ὅλο τό βάρος...

- Ναί, ξέρετε γιατί; Γιατί ὁ λαός ἔχει διαφθαρεῖ. Καί κατά τόν λαό, τί λέει ἡ παροιμία; Καί οἱ ἄρχοντες. Καί οἱ ἄρχοντες εἶναι καί οἱ παπάδες. Καί ὁ παπάς εἶναι ἄρχοντας. Ἐπειδή ἔχει διαφθαρεῖ ἡ βάση, ὁ λαός... ἔχει χάσει τήν πίστη του ὁ λαός... κακά τά ψέματα... καί τό ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος πρίν χρόνια... Ἔχουμε γίνει εἰδωλολάτρες οἱ Ἕλληνες. Συγχωρέστε με, εἰδωλολάτρες ἔχουμε γίνει. Γιατί ὅλα αὐτά πού ἔχουμε τώρα… καί στήν ἐξουσία ἐκεῖ πάνω, ἐμεῖς τούς βγάλαμε, ἔτσι δέν εἶναι; Ἀνθρώπους πού δηλώνουν ἐπίσημα ἄθεοι. Δέν κάνω πολιτικολογία, συγχωρέστε με, καί οἱ ἄρχοντες. Δέν ἐπιτίθεμαι...

Ἀλλά ξέρετε τί σημαίνει ἀθεΐα; Ἀθεΐα εἶναι παρακάτω καί ἀπό τόν διάβολο. Ὁ διάβολος δέν εἶναι ἄθεος. Ὁ διάβολος πιστεύει. Τό ξέρετε; Δηλαδή ὁ ἄθεος πάει ἕνα σκαλοπάτι πιό κάτω. Τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή: «τά δαιμόνια πιστεύουν καί φρίσσουν» (Ἰακ. 2,19). Φρίττουνε δηλαδή μπροστά στόν Θεό. Ἀλλά ὁ διάβολος φυσικά δέν κάνει ὑπακοή, γι’ αὐτό εἶναι διάβολος. Ἕνας λοιπόν πού δηλώνει ἄθεος, πάει ἀκόμα πιό κάτω. Κι ὅμως οἱ Ἕλληνες, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες πάλαι ποτέ, αὐτούς ἔχουμε τώρα.. ξέρετε γιατί; Γιατί ἔχουμε γίνει εἰδωλολάτρες. Γιατί; Γιατί πιάνουν τόν βουλευτή καί τοῦ λένε, θά μοῦ τό διορίσεις τό παιδί; Ἐγώ θά σέ ψηφίσω. Ἔτσι δέν εἶναι; Δέν πάει νά εἶσαι ἄθεος... δέν πάει νά ἔβγαλες τούς πνευματικούς ἀπ’ τά σχολεῖα... δέν πάει νά βάζεις τήν Πανθρησκεία -μήπως ξέρω καί τί εἶναι αὐτό;- ἤ τόν Οἰκουμενισμό -μήπως ξέρω τί εἶναι αὐτό;... Σιγά νά μήν ἀσχολοῦμαι ἐγώ μ’ αὐτά.. Θά ἔχω νά φάω αὔριο; Αὐτό μέ νοιάζει. Αὐτό πού εἶπε καί ἡ κυρία καί ἔφυγε. Μά, αὐτό μᾶς νοιάζει; Ἔχουμε γίνει εἰδωλολάτρες, μόνο ἡ σάρκα δηλαδή, τό στομάχι, τίποτα ἄλλο. Καταλάβατε;

Ἄν δέν ξυπνήσουμε, δηλαδή ἄν δέν μετανοήσουμε, δέν θά γίνει τίποτα. Ἔτσι μέ νόμους δέν διορθώνεται ἡ κατάσταση. Ἔχουμε νόμους... ἔχουμε. Καί οἱ Εὐρωπαῖοι μᾶς ἔχουν κοροϊδέψει χίλιες φορές μέ τούς νόμους καί θά συνεχίσουν νά μᾶς κοροϊδεύουν... πού δέν τούς τηροῦν οὔτε καί οἱ ἴδιοι οὔτε καί οἱ δικοί μας τούς τηροῦν. Ἀλλά δέν θά διορθωθεῖ ἡ κατάσταση μέ νόμους, θά διορθωθεῖ ἄν διορθωθεῖ ὁ καθένας μας. Ἄν ὁ καθένας μας μετανοήσει καί γίνει ἅγιος, θά βοηθήσει καί τά παιδιά του καί ὅλο τό ἔθνος καί τήν οἰκουμένη. Καί τότε δέν θά ἔχουμε Οἰκουμενισμό, θά ἔχουμε Οἰκουμενικότητα, τήν Ὀρθόδοξη Οἰκουμενικότητα. 

«Πῶς γινόμαστε ἀληθινά πρόσωπα μέσα στήν Ἐκκλησία»

Ὁμιλία στίς 03-12-2017

Ἐρωταποκρίσεις

Ἐρ. : Εὐλογεῖτε πατέρα Σάββα. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ἀπό αὐτά πού ἀκούσαμε ὅτι ἡ φιλαυτία εἶναι αὐτή πού μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό σῶμα τοῦ Κυρίου καί ἡ αὐτονόμησή μας στό νά μή γίνουμε σῶμα Κυρίου;

Ἀπ. : Ἡ φιλαυτία εἶναι τό κατεξοχήν πάθος, εἶπαν οἱ Πατέρες. Προσέξτε τί εἶναι ἡ φιλαυτία καί εὐχαριστῶ γιά τήν ἐρώτηση. Εἶναι, λένε οἱ Πατέρες, ἡ ἄλογη ἀγάπη πρός τό σῶμα. Ἄλογη, χωρίς λογική δηλαδή, ἡ παράλογη, ἡ χωρίς λόγο. Βλέπετε, πόσοι ἄνθρωποι εἶναι κατά φαντασίαν ἀσθενεῖς. Τρέμουν μήπως κρυώσουν, μήπως εἶναι ἤδη ἄρρωστοι κ.λ.π. καί τρέχουν καί ψάχνουν τούς γιατρούς. Ἀλλά ὄχι μόνο αὐτό. Ἡ φιλαυτία ὑποβόσκει σέ ὅλους μας. Ὅλοι νομίζουμε πώς ἄν εἶναι ἀναπαυμένο τό σῶμα, ξεκούραστο καί καλοθρεμμένο, θά εἴμαστε εὐτυχεῖς. Κι αὐτό εἶναι βέβαια μιά ἀπάτη, γιατί ἡ χαρά ξεκινάει ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν ξεκινάει ἀπό τό σῶμα καί ἀπό τήν καλή κατάσταση τοῦ σώματος. Εἶναι τό κορυφαῖο πάθος ἀπό τό ὁποῖο γεννιόνται τά τρία ἄλλα πάθη πού εἴπαμε, τά ὁποῖα οὐσιαστικά συνιστοῦν αὐτό πού λέγεται κόσμος. Ἡ φιληδονία, ἡ φιλαργυρία καί ἡ φιλοδοξία εἶναι τά κύρια χαρακτηριστικά τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων καί εἶναι καί οἱ κυβερνῆτες τους. Κάθε ἄνθρωπος μακριά ἀπό τόν Χριστό κυβερνιέται ἀπό αὐτούς, ψέματα λέει ὅτι εἶναι ἐλεύθερος. Ὁ διάβολος σοῦ λέει «μήν πᾶς στήν Ἐκκλησία, γιά νά εἶσαι ἐλεύθερος νά κάνεις ὅ,τι θέλεις». Δέν κάνεις ὅ,τι θέλεις. Ἔχεις κυβερνῆτες. Ἔχεις αὐτά τά τρία κορυφαῖα πάθη. Ὑπακούεις στήν κοιλία σου, στίς ἡδονές καί στήν ἐπιθυμία γιά ἡδονές, στήν ἐπιθυμία γιά χρήματα, γιά ὕλη καί στήν ἐπιθυμία γιά δόξα, τί θά πεῖ ὁ κόσμος. Αὐτό δέν εἶναι σκλαβιά; Δέν εἶσαι ἐλεύθερος νά κάνεις ὅ,τι θέλεις. Βλέπει κανείς τά καημένα τά παιδιά τά νέα, ἄς ποῦμε, πού ὅλα ντύνονται καρμπόν. Γιατί; Δέν τολμοῦν νά ντυθοῦν διαφορετικά, γιατί θά τούς πεῖ κάτι ὁ ἄλλος καί θά τούς ἀπαξιώσει. Εἶναι δοῦλοι στήν κενοδοξία, στήν ἀνθρωπαρέσκεια. Ἤ δέν ἔχουν διαφορετική συμπεριφορά καί ὑπακούουν τί θά πεῖ λ.χ. ἡ ὁμάδα, ἡ παρέα. Λέει, δέν μπορῶ, ἀφοῦ ἠ παρέα μου θά πάει ἐκεῖ, θά πάω κι ἐγώ. Μά πῶς θά πᾶς, δέν εἶσαι ἐλεύθερος; Δέν εἶναι ἐλεύθερος. Ἐνῶ, ἄν εἶχε ζήσει ἐν Χριστῷ, ἐκκλησιαστικά, θά μποροῦσε κάλλιστα νά πεῖ, δέν ἔρχομαι. Γιατί; Γιατί δέν θέλω. Ὅπως ἐσύ θέλεις αὐτό, ἐγώ δέν τό θέλω. Ὅπως ἐγώ σέβομαι τό δικό σου θέλω κι ἐσύ νά σεβαστεῖς τό δικό μου. Ἀλλά δέν ἔχουν τό θάρρος νά τό ποῦνε, γιατί ἡ ἐλπίδα τους εἶναι αὐτοί, ἡ καταξίωσή τους εἶναι ὁ καλός λόγος πού θά ἀκούσουν ἀπ’ τόν ἄλλον. Ἐνῶ ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος εἶναι γεμάτος μέ τή Χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἔχει αὐτή τήν πληρότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί δέν ψάχνει γιά μιά ἀνθρώπινη ψευτοεπιβεβαίωση, τί θά πεῖ ὁ κόσμος κι ἄν θά πεῖ καλά λόγια ἤ δέν πεῖ καλά.

Ὁ κοσμικός, ἄν δέν ἀκούσει καλά λόγια, ἀρρωσταίνει. Ἐξαρτᾶται, δηλαδή, ἀπό τά χείλη τῶν ἄλλων ἡ εὐτυχία μας. Εἶναι τραγικό. Ἀλλά βλέπετε, πόσο ταλαιπωρούμαστε καί πόσο ξεγελιόμαστε ἀπό τόν διάβολο. Ὅταν ἀποβληθεῖ ἡ φιλαυτία καί γενικῶς μέσα στήν ἐκκλησία, ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά, τότε πραγματικά γίνεται ὁ ἄνθρωπος πρόσωπο, ἐλεύθερος, ἀληθινά ἐλεύθερος.

Ἐρ. : Θέλω νά πῶ κάτι πού μέ ἀπασχολεῖ. Ὅταν δύο ἄνθρωποι… ἐπειδή καί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, καί ὅπως εἴπατε κι ἐσεῖς καί ξέρουμε, ὅταν δύο ἄνθρωποι κι αὐτοί εἶναι μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ παντρευτοῦνε στήν Ἐκκλησία καί μετά ἀπό κάποιο διάστημα ὁ Θεούλης παίρνει τή μία ψυχούλα ἀπό τά δύο μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τόν ἄντρα ἤ τήν γυναῖκα, τότε τί γίνεται; Ἡ μία ψυχούλα, εἰδικά ὅταν πάει στόν Παράδεισο καί ὑπάρχει ἀγάπη καί ἀπό τή μιά μεριά καί ἀπό τήν ἄλλη…

Ἀπ. : Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει χωρισμός. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τί ἔλεγε; Δέν ὑπάρχουν ἀποστάσεις. Καί ὅταν θά φύγω, θά εἶναι καλύτερα, ἔλεγε, πιό πολύ θά ἐπικοινωνοῦμε, γιατί δέν θά ἔχω σῶμα. Δέν εἶναι μακριά ἡ ἄλλη ψυχή, δίπλα εἶναι..

Ἐρ. : Ὑπάρχει ἐπικοινωνία… Ἀλλά τί πρέπει νά γίνεται μετά; Ὡς πρός τό μυστήριο τοῦ γάμου. Τί γίνεται μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου; Τί πρέπει νά κάνει;

Ἀπ. : Ὁ γάμος εἶναι ἕνα σχῆμα τοῦ παρόντος αἰῶνος, τοῦ ἀπατεῶνος. Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν θά ὑπάρχει γάμος. Στόν Παράδεισο δέν θά ὑπάρχει γάμος, θά καταργηθεῖ. Ὅπως θά καταργηθεῖ καί ἡ κοιλία. Δέν θά ἔχουμε ἀνάγκη νά τρῶμε τότε, ἔτσι; Αὐτά εἶναι σχήματα τοῦ παρόντος αἰῶνος, προσωρινά. Ὅπως ὅταν πλαστήκαμε. Δέν ὑπῆρχε γάμος στούς Πρωτόπλαστους, ζούσανε μέ παρθενία. Ἡ φυσική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ παρθενία. Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ θά ἐπανέλθουμε στή φυσική κατάσταση καί ἀκόμα ὑψηλότερα, στήν κατάσταση πού θά ἔφταναν οἱ Πρωτόπλαστοι, ἄν ἔκαναν ὑπακοή. Θά γυρίσουμε στήν παρθενία ὅλοι. Γι’ αὐτό καί ὁ γάμος τελικά, κοιτάξτε, εἶναι ἕνας τρόπος γιά νά ὑπερβαθεῖ τό σαρκικό φρόνημα. Δέν εἶναι ἕνας τρόπος γιά νά ἱκανοποιηθεῖ ἀχαλίνωτα ἡ σαρκικότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἔχει καταντήσει σήμερα στούς κοσμικούς ἀνθρώπους, πού παίρνουν μέχρι καί χάπια, γιά νά μποροῦν ὅσο γίνεται περισσότερο καί σέ μεγαλύτερη ἡλικία νά ἔχουν σχέσεις… Μέσα στόν γάμο φυσικά δέν εἶναι ἁμαρτία αὐτό. Ἀλλά πρέπει καί μέσα στόν γάμο νά ὑπάρχει μία ἐξέλιξη πνευματική καί σιγά-σιγά νά ὑπερβαθεῖ τό σαρκικό στοιχεῖο καί ἡ ἀγάπη ἀπό σαρκική ἤ συναισθηματική, νά γίνει πνευματική, νά γίνει ἐν Χριστῷ, ὅπου πλέον δέν θά ὑπάρχει ἀνάγκη σαρκικῆς μίξης. Θά ὑπάρχει αὐτή ἡ παρθενία ἤ τά προστάδια, ἄν θέλετε, τῆς παρθενίας. Θά γλυκοχαράζει ἡ αὐγή, ἄς ποῦμε, γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπου ἐκεῖ πλέον δέν θά ὑπάρχει γάμος καί φυσικά θά πᾶνε αὐτοί πού δέν θά ἔχουν ἐπιθυμία σαρκικῆς μίξης.

Ἡ ἕνωση τώρα πού λέτε, δέν θά εἶναι μία ἕνωση ἁπλῶς, ὅπως εἶναι στόν γάμο, γιατί, νά σᾶς πῶ καί κάτι, ἡ ἕνωση στόν γάμο δέν εἶναι ἡ τέλεια ἀγάπη. Μέσα στόν γάμο ζητιέται καί ἡ ἀνταπόκριση τοῦ ἄλλου. Ἡ τέλεια ἀγάπη εἶναι νά μή ζητᾶς καμιά ἀνταπόκριστη ἀπό τόν ἄλλον. Νά δίνεις, χωρίς νά ζητᾶς τίποτε. Ἀλλά βλέπετε, λέει, δέν μ’ ἀγαπάει, χωρίζω. Ἐπειδή δέν παίρνει τήν ἀνταπόκριση. Ὁ ἄλλος ὅμως πού ἐν Χριστῷ ἀγαπάει δέν χωρίζει καί λέει, ἄς μή μέ ἀγαπάει ἐγώ θά τήν ἀγαπάω. Ἀκόμα κι ἄν τόν προδώσει ἤ ἀντίστοιχα ὁ σύζυγος τήν σύζυγο, ἐκεῖνος παραμένει, δέν παίρνει διαζύγιο. Γιατί ὁ Χριστός δέν ἐπιβάλλει διαζύγιο, λέει «δύνασαι», ὅταν ὑπάρξει μοιχεία. Μόνο τότε. Θέλω νά πῶ, κι αὐτή ἡ ἕνωση τοῦ γάμου δέν εἶναι τέλεια ἀλλά μπορεῖ νά γίνει σιγά-σιγά ἐν Χριστῷ ἀγάπη κι αὐτή τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη μετά δέν θά τήν ἔχεις μόνο μέ τήν σύζυγο, θά τήν ἔχεις μέ ὅλους. Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καταλάβατε; Ὁπότε, ἡ ἕνωση παραμένει καί ὄχι μόνο μέ τήν σύζυγο ἀλλά μετά γίνεται μέ ὅλους καί εἶναι τέλεια. Εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἕνωση.

Ἐρ. : Κανονικά ἕνας ἄνθρωπος ἀπό τή στιγμή πού θά χάσει τόν σύντροφό του, μέ τόν ὁποῖο ἑνώθηκε μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου καί ἦταν μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τί θά πρέπει νά κάνει, τό σωστό; Κατά τήν δική μου τήν ταπεινή ἄποψη, τήν ἁμαρτωλή, νομίζω θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά μείνει πιστός στό μυστήριο τοῦ γάμου.

Ἀπ. : Ἐννοεῖται, ἐννοεῖται. Βέβαια. Αὐτό ἐννοεῖται. Ἔχετε Πνευματικό φαντάζομαι καί θά σᾶς τά λέει αὐτά. «Εἶσαι δεμένος μέ γυναίκα;», λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «μή ζητᾶς λύσιν·λέλυσαι ἀπό γυναικός; μή ζήτει γυναῖκα» (Α΄ Κορ. 7,27). Ἄν αὐτό ἰσχύει γιά τό διαζύγιο, πόσο μᾶλλον ἰσχύει γιά τή χηρεία, ὅταν δηλαδή κοιμήθηκε ὁ σύζυγος ἤ ἡ σύζυγος. Ἀλλά πάλι κι ἐκεῖ γίνεται μία οἰκονομία, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀντέχει, ἔχει πολύ σαρκικό φρόνημα… προκειμένου νά κάνει ἄλλα χειρότερα, μπορεῖ νά τοῦ δώσει ἡ Ἐκκλησία μία εὐλογία νά κάνει δεύτερο γάμο. Ἀλλά τό τέλειο εἶναι αὐτό πού λέτε, ἀφοῦ ὁ Θεός τοῦ τό ἔδωσε, νά παραμείνει ἔτσι καί νά ἀγωνιστεῖ μέ τήν ἐν Χριστῷ σωφροσύνη καί ἁγνότητα μέχρι τέλους, προπαρασκευαζόμενος γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ «κόσμος παράγεται» (Α΄Ἰω. 2,17), φεύγει, τά χρόνια περνᾶνε πολύ γρήγορα. Πολύ γρήγορα θά φύγει ἡ ζωή μας. Λέει, νά φτιάξεις τή ζωή σου. Καί μετά; Νά τήν ξαναφτιάξεις. Μετά; Ξαναφτιάξτη… Μετά; Πόσες φορές νά τήν φτιάξεις τέλος πάντων; Μετά θά ἔρθει ὁ θάνατος, θά σέ βρεῖ ξαφνικά κι ἀκόμα δέν θά τήν ἔχεις φτιάξει τήν ζωή σου. Εἶναι μιά ἀνοησία ὅλο αὐτό, μᾶς ξεγελάει ὁ διάβολος, χάνουμε τόν χρόνο μας, ἐνῶ εἶναι πολυτιμότατος καί πρέπει νά τόν ἀξιοποιήσουμε στή μετάνοια καί στό νά φτάσουμε στήν κατά Χριστόν ἀπάθεια καί ἀγάπη.

Μάλιστα, νά σᾶς πῶ καί κάτι πού ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος, εἰδικά στά χρόνια μας, εἶναι καλύτερα, λέει, ὁ ἄνθρωπος νά μήν κάνει οἰκογένεια… καί μή μέ παρεξηγήσετε λέει γι’ αὐτό. Ὄχι ὅτι εἴμαστε κατά τῆς οἰκογένειας, ἀλλά εἶναι τόσο δύσκολες οἱ συνθῆκες σήμερα, πού πολύ δύσκολα θά φτιαχτεῖ μιά σωστή οἰκογένεια. Ἀκόμα καί γιά παιδιά, ἔλεγε, εἶναι δύσκολο. Καί εὐτυχισμένοι οἱ ἄνθρωποι πού δέν ἔχουν παιδιά. Καί ἔχει δίκαιο ὁ ἄνθρωπος, γιατί σήμερα μπορεῖ καί οἱ γονεῖς νά εἶναι ἄψογοι καί χριστιανοί ὅπως πρέπει καί τά παιδιά νά μήν ἀκολουθήσουν, γιατί ἔχουν τόσες ἀρνητικές, ἐξωτερικές διαβολικές ἐπιρροές.. τό ἴντερνετ, οἱ συμμαθητές, τό σχολεῖο, τά πάντα, ὅλα εἶναι ἀρνητικά. Δέν εἶναι ἐποχή πού νά συμφέρει νά κάνει κανείς γάμο καί νά κάνει παιδιά. Αὐτό ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος, δέν εἶναι δικά μου λόγια. Πάλι σᾶς λέω, δέν εἶμαι κατά, ἀλλά σᾶς λέω τήν δυσκολία τοῦ πράγματος καί μιλᾶμε γιά αὐτόν πού θέλει νά σωθεῖ, ὄχι γιά αὐτόν πού θέλει νά κάνει μία συμβατική καί σωστή ζωή, ὅπως τήν θεωρεῖ ὁ κόσμος.

Ἐρ. : ……………………….

Ἀπ. : Πῶς δέν θά συναντηθοῦνε! Βέβαια. Μέσα στόν Παράδεισο θά γνωριζόμαστε.

Ἐρ. : Εἶναι ὄμορφο σάν περιστατικό αὐτό.. νομίζω βοηθάει κάποιους πού ἔχουν χάσει τόν σύντροφό τους. Ζούσανε κάποιοι πάρα πολλά χρόνια μαζί καί εἶχαν τήν συνήθεια κάθε βράδυ νά ζητοῦν συγγνώμη ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον, γιά νά μποροῦν νά κοινωνήσυν. Ὁπότε, ὅταν κοιμήθηκε ἡ σύζυγος, ὁ σύζυγος ἔκανε τό ἴδιο πού ἔκανε κάθε βράδυ. Πῆγε στό φέρετρο, ἔσκυψε καί τῆς ζήτησε «συγγνώμη, αὔριο θά πάω νά κοινωνήσω», γιατί τήν αἰσθανότανε ζωντανή. Οἱ χριστιανοί πιστεύουμε πώς κοιμήθηκε ὁ σύντροφος, δέν πέθανε.

Ἀπ. : Μά, ὁ θάνατος δέν κόβει τήν ἕνωση καί τήν κοινωνία. Ὁ θάνατος, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, εἶναι σάν νά ἀνοίγεις τήν πόρτα καί νά πηγαίνεις στό διπλανό δωμάτιο. Πάλι μαζί εἴμαστε ἐφόσον εἴμαστε ἐν Χριστῷ, ἐν Ἁγίῷ Πνεύματι. Τό κακό εἶναι, ὅταν δέν εἴμαστε ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ. Τότε εἶναι τό πρόβλημα. Τότε οὔτε ἐδῶ εἴμαστε μαζί. Μπορεῖ σωματικά νά εἶναι μαζί ἀλλά δέν ὑπάρχει ἡ πραγματική ἕνωση.

Ἐρ. : Ὅταν ὁ συνάνθρωπός μας, πού εἴμαστε κοντά, σέ μιά γειτονιά, ἔχει κάποια πάθη πού σοῦ δημιουργοῦν ἀντιπάθεια, πῶς μποροῦμε νά πολεμήσουμε τήν ἀντιπάθεια πρός τό πρόσωπο καί ὄχι πρός τά πάθη; Βγαίνει αὐτόματα.. Ὁ ἐγωισμός, ἡ πονηρία, σοῦ βγάζει μία ἀπέχθεια, πῶς μποροῦμε νά τό πολεμήσουμε αὐτό, γιά νά μήν ἀντιπαθήσουμε τό πρόσωπο;

Ἀπ. : Οἱ Πατέρες μᾶς λένε νά κάνουμε μιά προσευχή. «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ τον/ἐλέησέ την καί ἐλέησε κι ἐμένα μέ τίς εὐχές του/της. Δηλαδή βάζεις πρῶτα τόν ἄλλον στήν προσευχή σου, νά ἐλεήσει πρῶτα ὁ Θεός τόν ἄλλον καί μέ τίς δικές του εὐχές, ὅταν θά ἐλεηθεῖ ἐκεῖνος καί θά ἔχει παρρησία στόν Θεό, νά ἐλεήσει ὁ Θεός κι ἐσένα. Αὐτό ἀρέσει πάρα πολύ στόν Θεό, γιατί εἶναι μία μεγάλη θυσία. Βάζεις σέ προτεραιότητα τόν ἄλλον καί ζητᾶς τό συμφέρον τοῦ ἄλλου πού σέ ἔχει ἀδικήσει, σ’ ἔχει βλάψει, σέ ἀντιπαθεῖ κ.λ.π. Ὑπερβαίνεις αὐτό, σύμφωνα μέ τό εὐαγγελικό πού λέει νά ἀγαπᾶμε καί τούς ἐχθρούς μας καί ζητᾶς νά ἁγιαστεῖ ὁ ἄλλος καί μέ τίς δικές του εὐχές νά ἁγιαστεῖς κι ἐσύ.

Ἔχει μία ὡραία ἱστορία στό Γεροντικό μέ κάποιον, ὁ ὁποῖος συστηματικά ἔκλεβε, ἀδικοῦσε ἕναν γέροντα. Ὁ γέροντας ἔκανε πώς δέν καταλάβαινε. Ἐκεῖνος ἦταν ὑποκριτής μέγας καί ὄχι μόνο ἔκλεβε καί ἀδικοῦσε ἀλλά συκοφαντοῦσε κιόλας. Ἔλεγε τά μύρια ὅσα γιά τόν γέροντα καί, ὅταν τόν ἔβλεπε, τόν ἀγκάλιαζε, τόν φιλοῦσε… γέροντά μου, τήν εὐχή σου… ἔτσι τελείως ὑποκριτικά ὅλα.. Ὁ γέροντας, ἐνῶ ἤξερε τά πάντα, τά μάθαινε, δέν τόν ἤλεγχε, δέν τοῦ ἔλεγε, δέν ντρέπεσαι ὑποκριτή, φύγε ἀπό δῶ. Μάλιστα κάποτε αὐτός μετανόησε, μετά ἀπό χρόνια καί πῆγε νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό αὐτόν τόν γέροντα. Καί τί τοῦ εἶπε ὁ γέροντας; Λέει, ἀδελφέ μου, ἐγώ ποτέ δέν ἔβαλα κακό λογισμό γιά σένα, παρόλο πού μάθαινα ὅ,τι ἔλεγες γιά μένα καί μάλιστα, νά σοῦ πῶ καί κάτι, κάποια φορά πού εἶχα ἀρρωστήσει πολύ στό μάτι μου, ἔκανα προσευχή στόν Θεό καί εἶπα, μέ τίς εὐχές τοῦ ἀδελφοῦ μου, τίς δικές σου δηλαδή, κάνε με καλά καί ὁ Θεός μέ ἔκανε καλά! Βλέπετε, πόσο μπορεῖς νά κερδίσεις ἀπό ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο; Νά πάρεις καί τήν θεραπεία σου! Γιατί αὐτό ἀγαπάει πολύ ὁ Θεός, νά συγχωροῦμε, νά χωροῦμε μαζί, νά προχωρᾶμε μαζί.

Ἐρ. : Συγγνώμη Γέροντα, ἤθελα νά ρωτήσω κάτι σάν γονεῖς πού εἴμαστε καί τά παιδιά μας, ὅπως εἴπατε κι ἐσεῖς, ἔχουν πιό κοσμικό φρόνημα ἀπό μᾶς. Τά παιδιά στήν ἡλικία τοῦ φοιτητή. Ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας; Νά τά συμβουλεύουμε διά τοῦ λόγου, πού πολλές φορές δυσανασχετοῦν, δέν θέλουν ν’ ἀκούσουν κ.λ.π. ἤ μέ τό παράδειγμά μας; Τί μᾶς συμβουλεύετε;

Ἀπ. : Θά σᾶς πῶ τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Λέει «τά λόγια χτυπᾶνε στά αὐτιά, ἡ προσευχή στήν καρδιά». Νά χτυπᾶτε στήν καρδιά. Στόχο τό κέντρο… μέ τήν προσευχή. Πολλή προσευχή. Τά λόγια εἶναι μέχρι τήν ἡλικία 6-7. Μετά τά 7-8 δέν πιάνουν πολύ τά λόγια. Προσευχή πολλή, ἁγία ζωή ἀπό σᾶς καί δάκρυα πολλά.

Ἐρ. : ……………………..

Ἀπ. : Πάλι μέ τή δική μας τή ζωή καί μέ τήν προσευχή μας. Μέ τήν ἁγιότητά μας καί μέ τήν προσευχή μας. Νά ἀκτινοβολήσουμε αὐτή τήν Χάρη καί νά δοῦνε τά παιδιά μας σέ μᾶς, ὄχι νά τούς δείξουμε μέ λόγια, ἀλλά νά δοῦν στήν πράξη σέ μᾶς τόν Χριστό. Νά δοῦνε τί μπορεῖ νά γίνουν, ἄν κι αὐτά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό. Ἐνῶ σέ περιμένουνε νά βρίσεις, νά θυμώσεις, νά χτυπήσεις, νά τσιρίξεις κ.λ.π. ἐσύ νά χαμογελᾶς, νά ἀνταποδίδεις καλό στό κακό, νά μήν ἀγχώνεσαι ποτέ, νά εἶσαι πάντα χαρούμενη, πάντα εἰρηνική, πάντα ἀγαπητική… Αὐτό προβληματίζει τόν ἄλλον καί κάποια στιγμή θά σοῦ πεῖ: Μάνα, πῶς τά καταφέρνεις νά εἶσαι ἔτσι; Θέλω κι ἐγώ. Κι ἐκεῖ μπορεῖς νά τοῦ πεῖς δυό λόγια γιά τόν Χριστό. Καταλάβατε; Ἀλλά πρέπει νά δεῖ σέ σένα τόν Χριστό. Δυστυχῶς, οἱ γονεῖς τί κάνουν; Λένε λόγια ἀλλά στήν πράξη τά ἀκυρώνουν μέ τή ζωή τους. Δέν τηροῦν οἱ ἴδιοι αὐτά πού λένε. Ὁπότε τό παιδί λέει, τί, ἀφοῦ εἶσαι ὑποκρίτρια.. Αὐτά πού λές, ἐσύ ἡ ἴδια δέν τά κάνεις… σκοτώνεσαι κάθε μέρα μέ τόν πατέρα, τί μοῦ λές ἐμένα γιά ἀγάπη καί γιά εἰρήνη.. γιά ἐσωτερική πίστη στόν Θεό, ἐμπιστοσύνη; Ἀφοῦ ἐσύ δέν τά ζεῖς… Κι ἔχουν δίκαιο. Περιμένουν νά δοῦν τόν Χριστό δηλαδή σέ μᾶς. Αὐτή εἶναι ἡ καλύτερη ἱεραποστολή, ὅπως εἴπαμε καί προηγουμένως. Ἡ μεγαλύτερη ἱεραποστολή εἶναι νά ἁγιαστοῦμε καί αὐτό μιλάει στούς ἄλλους. Πάει ἕνας ἅγιος στούς ἄγριους, ἄς ποῦμε, καί δέν λέει τίποτα. Ὅταν ὅμως εἶναι ἅγιος, μόνο πού κάθεται ἔτσι ἀνάμεσά τους, μόνο πού ἔχει αὐτή τήν ἠρεμία στό πρόσωπό του, τήν ταπείνωση πού ἔχει, τήν εὐταξία πού ἔχει στά μέλη του, ὅλα αὐτά διδάσκουν. Θά πλησιάσουν οἱ ἄλλοι κοντά του καί ἔτσι ἀρχίζει ἡ ἱεραποστολή.

Βλέπετε καί ὁ ἴδιος ὁ Θεός πῶς μᾶς διδάσκει; Βγαίνει κάθε μέρα 8-9 καί κάνει κήρυγμα ἄς ποῦμε;.. Ὄχι. Δέν μιλάει; Μιλάει. Πῶς μιλάει; Μέ τήν ἀγάπη Του. Συνέχεια μᾶς ἐκχέει ἄπειρη ἀγάπη μέσα ἀπ’ τήν Δημιουργία. Συνεχῶς. Τό βλέπουμε; Ὅσοι ἔχουν μάτια, τό βλέπουν. Εἶναι αὐτονόητο πού κάθε μέρα βγαίνει ὁ ἥλιος; Πού ἔχουμε ὅλη αὐτή τήν ἐναλλαγή, τίς ἐποχές, ὅλα αὐτά τά θαυμαστά; Ἡ γῆ νά αὐξάνει κάθε χρόνο τά χόρτα, τούς καρπούς, ὅλα αὐτά. Δέν εἶναι καθόλου αὐτονόητο. Ὅμως, δέν τό βλέπουν ὅλοι. Σοῦ λέει ἡ φύση... Τί θά πεῖ ἡ φύση; Ὀρίστε, φτιάξε ἐσύ κάτι κι ἄστο νά δεῖς τί θά γίνει. Μετά ἀπό λίγο δέν θά ὑπάρχει, θά καταστραφεῖ. Πῶς ὅλο αὐτό τό σύμπαν λειτουργεῖ τόσες χιλιάδες χρόνια καί συντηρεῖται; Κάποιος τό συντηρεῖ, ἔτσι; Ἁπλή λογική. Αὐτή ἡ ἀγάπη λοιπόν εἶναι τό κήρυγμα τοῦ Θεοῦ καί σοῦ λέει «νά ἐδῶ εἶμαι, ὑπάρχω καί σ’ ἀγαπῶ». Ἔ, ἔτσι κι ἐμεῖς νά εἴμαστε γιά τούς ἄλλους. Εἴμαστε ἐδῶ, ὑπάρχουμε, προσευχόμαστε γιά σᾶς, τά παιδιά μας, σᾶς ἀγαποῦμε καί σᾶς περιμένουμε.

Βλέπετε, αὐτή εἶναι ἡ ἀρχοντιά τοῦ Θεοῦ, ἀφήνει ἐλεύθερο τόν ἄνθρωπο. Ἐμεῖς πολλές φορές τά παιδιά μας τά καταπιέζουμε καί βιαζόμαστε. Γιά σκέψου κι ἐσύ, στήν ἡλικία του τί ἔκανες; Πῶς ζοῦσες; Ποῦ ἤσουνα; Στά 15 σου; Στά 20 σου; Πού θέλεις τώρα τό παιδί σου νά τό ζουλήξεις, νά τό βάλεις ἐκεῖ πού θέλεις ἐσύ; Ἤ ἐκεῖ πού θέλει ὁ Θεός, πές το κι ἔτσι, ἐντάξει. Ἀλλά δέν μπορεῖς νά τόν ἀναγκάσεις τόν ἄλλον. Πρέπει νά σέβεσαι τήν ἐλευθερία του, ὅπως κάνει καί ὁ Θεός. Δέν πρέπει νά φτάνουμε ποτέ νά παροργίζουμε τά παιδιά μας, εἶναι ἐντολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «μή παροργίζετε τά τέκνα ὑμῶν (Ἐφ. 6,4).

Ἐρ. : Πρόσφατα ἄκουσα μία ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου πού ἔλεγε γιά τά διαζύγια, πού εἶναι ἐπίκαιρο στό σήμερα. Κι ἐγώ εἶχα τήν ἐντύπωση ὅτι ἐπιτρέπεται νά χωρίσουνε καί νά ἔλθουν σέ δεύτερο γάμο κάποιοι, ἄν ὑπάρξει μοιχεία. Ἀλλά ἀνέφερε ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ὅτι στήν Παλαιά Διαθήκη εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡ μοιχεία ἐπιτρέπεται καί νά κάνει κανείς δεύτερο γάμο λόγω τῆς σκληροκαρδίας σας καί μόνο. Δηλαδή εἶναι μία κακή οἰκονομία πού κάνει ἡ Ἐκκλησία. Συγγνώμη τώρα, ἐπειδή τό ἀναφέρατε πρίν.. Εὐχαριστῶ.

Ἀπ. : Ναί, γιατί ζοῦμε ἀκόμα πολύ στήν Παλαιά Διαθήκη. Μοῦ ἔλεγε κάποιος, πάτερ, ἐμένα μοῦ ταιριάζει ἡ Παλαιά Διαθήκη. Δέν ἔχει φτάσει στήν Καινή ἀκόμα. Τοῦ ταιριάζει νά ἐκδικεῖται. Καί ἐδῶ βλέπετε τό πολύ ἀνόητο πού κάνουν κάποιοι καί καταστροφικό. Φοβερό! «Μοίχευσε ἡ γυναίκα; Θά μοιχεύσω κι ἐγώ..». Σιγά τό κατόρθωμα! Γιά νά τήν ἐκδικηθῶ, λέει. Αὐτή εἶναι ἡ μεγίστη ἀνοησία. Ἐπειδή αὐτοκτόνησε ἡ ἄλλη πνευματικά, νά αὐτοκτονήσεις κι ἐσύ. Γιά ποιό λόγο; Ἀλλά βλέπετε πῶς λειτουργοῦμε! Ὄχι μόνο στήν Παλαιά Διαθήκη… διαβολικά λειτουργοῦμε πολλές φορές. Καί ἡ Ἐκκλησία ἐπειδή εἶναι μάνα, τί νά κάνει; Προσπαθεῖ νά μᾶς συμμαζέψει καί ἔχει βάλει 8-9 λόγους διαζυγίου ἄς ποῦμε. Ἀλλά τό Εὐαγγέλιο λέει μόνο ἕναν. Διαβάστε τό Εὐαγγέλιο, μόνο γιά λόγο μοιχείας ἐπιτρέπεται, λέει, νά χωρίσεις.

Ἐρ. : ……………………..

Ἀπ. : Ἔ φυσικά, ὁ θάνατος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά εἶναι ἤ πνευματικός ἤ βιολογικός, τότε ὑπάρχει χωρισμός.

Ἤ ἐπιτρέπει καί δεύτερο γάμο καί τρίτο ἀκόμα, ἔ; Ἐνῶ ὁ Χριστός τί λέει; Ἄν «ἀπολελυμένην γαμήσει, μοιχᾶται» (Ματθ. 5,32), μή σᾶς σκανδαλίζει ἡ λέξη, τό λέει τό Εὐαγγέλιο. Κάνει μοιχεία! Καταλάβατε; Θά πεῖτε τώρα, ὁ π. Σάββας πολύ αὐστηρός εἶναι… Μά δέν τά λέω ἐγώ, ὁ Χριστός τά λέει.

Ἀλλά λέει ἡ μάνα μας ἡ Ἐκκλησία, τώρα τί νά τόν κάνεις; Νά τόν ἔχεις νά πορνεύει ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ; Ἄντε δῶσε μία εὐλογία, ἀλλά πές του ὅτι κάνει πορνεία. Στόν δεύτερο γάμο, ἄν δεῖτε τίς εὐχές, δέν λέει στεφάνωμα. Στεφάνωμα σημαίνει ὅτι εἶσαι νικητής καί σοῦ δίνει στεφάνια. Δέν παίρνεις στεφάνια… παίρνεις μία εὐχή, γιά νά μή ζεῖς τελείως ἀκατάστατα. Αύτή εἶναι ἡ μάνα μας ἡ Ἐκκλησία καί γι’ αὐτό ἔχουμε αὐτή τήν κατάσταση σήμερα.

Ἐρ. : Εὐλογεῖτε. Χθές εἴχαμε τήν τιμή νά βρεθοῦμε στή συζήτηση πού ἔγινε περί τῆς παιδείας, μ’ αὐτά πού γίνονται τώρα μέ τά βιβλία, τά μαθήματα, τήν Πανθρησκεία κ.λ.π. καί σήμερα εἶχα τήν εὐκαιρία νά βρεθῶ ἐδῶ στήν ὁμιλία, δόξα τῷ Θεῷ. Ἀλλά καί τίς δύο μέρες βρέθηκα σ’ ἕνα κόσμο πιό διαφορετικό, δηλαδή σήμερα μιλήσαμε γιά τόν ἐγκέφαλο, γιά τήν ψυχή, γιά τήν ἐπικοινωνία τοῦ ἐγκεφάλου μας μέ τό σῶμα, τό ὁποῖο τό παρομοιάζουμε λίγο μέ τήν ἐπικοινωνία μας μέ τόν Χριστό κ.λ.π. Ἄν σκεφτοῦμε ὅτι στόν θαλάσσιο κόσμο ὑπάρχει ἕνα θαλάσσιο ρεῦμα στό ὁποῖο μπορεῖς νά ταξιδέψεις ἀπό τόν ἕναν ἀτλαντικό στόν ἄλλον, τά θαλάσσια βέβαια πλάσματα πού ἔχει φτιάξει ὁ Θεός, καί σ’ αὐτόν τόν δρόμο γιά τά πλάσματα ὑπάρχει ἡ ἁρμονία, δέν ὑπάρχει ἐπιθετικότητα καί ὁ προορισμός εἶναι νά φτάσουνε τέλος πάντων κάπου, πού ἄν τό παρομοιάσουμε μέ τόν δρόμο τοῦ Χριστοῦ, ἴδιος εἶναι, γιατί ὁ δρόμος γιά τόν Χριστό ἔχει τήν ἀγάπη, τήν ἁρμονία κ.λ.π. κι ἄν φύγουμε ἀπό τόν δρόμο ἔχουμε τίς ἁμαρτίες καί ὅλα αὐτά. Πιστεύω πώς ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη καί πρέπει, πάνω ἀπ’ ὅλα, νά δώσουμε ἐμεῖς οἱ γονεῖς τήν ἐκπαίδευση στά παιδιά μας πῶς νά ἀντιμετωπίσουνε αὐτή τήν δύσκολη ἐποχή πού ζοῦνε πού εἶναι μία ἐποχή εἰδωλολατρίας, μία ἐποχή ἀθεΐας, μασονίας καί ὅλα τά σχετικά. Καί πάλι ὁ Θεός ἔχει πλάσει τά πλάσματα ἔτσι, ὥστε ἡ μάνα πού γεννάει τά μωρά, π.χ. ἡ λύκαινα πού θά γεννήσει τά μωράκια, τό πρῶτο πού θά τούς μάθει εἶναι νά κυνηγοῦν, γιά νά μπορέσουν νά ἐπιβιώσουν. Ἐμᾶς τό κυνήγι μας εἶναι ὁ Χριστός, νά μάθουμε τά παιδιά μας νά κυνηγᾶνε τόν Χριστό, πῶς θά βρεθοῦν στόν δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Ἐμεῖς τά ἔχουμε μάθει πῶς θά ντυθοῦνε καλά, πῶς θά βγοῦνε ἔξω, πῶς θά πᾶνε ἀπό δῶ καί ἀπό κεῖ καί γι’ αὐτό ἔχουμε φτάσει στήν ἐποχή αὐτή πού ζοῦμε καί νομίζω πώς εἴμαστε τυχεροί πού φτάνουμε πάλι σ’ αὐτό τό σημεῖο μέ τήν κρίση πού κάποιοι ἄνθρωποι χωρίς πλέον λεφτά, γυρίσανε πίσω καί ἀναθερωρήσανε τή ζωή τους. Ἁπλά θά πρέπει νά κινηθοῦμε κι ἐμεῖς σάν ἄνθρωποι καί νά βροῦμε σύγχρονα μέσα καταπολέμησης αὐτῆς τῆς κατάστασης πού βιώνουμε καί δέν ξέρω πῶς θά ἀκουστεῖ, ἁπλά σάν γνώμη, συζητήσαμε χθές μέ ἕναν Πατέρα ἐδῶ στήν Ἔδεσσα, νά κάνουμε ἕνα cd, τό ὁποῖο θά ἔχει αὐτά πού εἰπώθηκαν χθές ἀπό τούς πολύ καλούς ὁμιλητές καί νά τό μοιράσουμε κατά πρόσωπο στά σχολεῖα, στούς γονεῖς καί νά τούς παρακαλέσουμε πολύ θερμά νά κάνουν τήν κόπο, δέν ξέρω πόση ὥρα θά εἶναι τό cd, νά τό ἀκούσουν, νά τό δοῦνε καί νά ἐνημερωθοῦνε περί τό τί γίνεται. Δηλαδή, ἔχει σχέση καί μέ τό σημερινό θέμα, ἐγώ δέν θέλω σάν πατέρας τό σχολεῖο νά μήν ἔχει κοινωνία μέ τόν Θεό ἤ ἡ οἰκογένειά μου ἤ τά παιδιά μου νά μήν ἔχουν κοινωνία μέ τόν Θεό ἤ αὔριο μεθαύριο τά ἐγγόνια, ἄν μέ ἀξιώσει ὁ Θεός, νά τά δῶ νά μήν ἔχουν κοινωνία μέ τόν Θεό. Ὅπως καί ἐγώ παλεύω, δόξα τῷ Θεῷ, νά ἔρθω στόν δρόμο τοῦ Κυρίου καί νά ἔχω κοινωνία μαζί Του καί νά βρεθῶ στόν Παράδεισο, ἄν μέ ἀξιώσει κάποτε, ἔτσι νομίζω πρέπει νά κάνουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἕναν ἀγῶνα, νά βροῦμε λύσεις δηλαδή καί σύγχρονα μέσα, μέ ἀγάπη, καταπολέμησης ὅλων αὐτῶν πού συμβαίνουνε.

Ἀπ. : Νά κάνουμε -ἐγώ δέν ἔχω ἀντίρρηση- ὅ,τι μποροῦμε γιά νά κατηχηθεῖ ὁ λαός μας. Ὁ λαός μας εἶναι τελείως ἀκατήχητος, τελείως - τελείως. Μακάρι κι ἐσεῖς, ὁ καθένας σας νά ἐργαστεῖ. Ἡ μεγαλύτερη ἱεραποστολή, σᾶς εἶπα, εἶναι νά μετανοήσουμε ὁ καθένας μας προσωπικά, νά ἁγιαστοῦμε, νά ἠρεμήσουμε, νά φύγει ἡ ἀγριότητα τῶν παθῶν πού ὑπάρχει μέσα μας κι αὐτό μετά θά μιλήσει καί στά παιδιά, θά μιλήσει καί στούς ἄλλους γονεῖς, θά γίνει κι αὐτή ἡ κίνηση πού εἴπατε μέ τά cd, μέ ὅλα αὐτά. Ὅλα αὐτά τά ἐξωτερικά βοηθᾶνε, ἀλλά προπάντων, ξαναλέω, πρέπει νά τούς δείξουμε τήν μετάνοια. Γιατί αὐτός πού θά πάρει τό cd, ἐάν ἔχει φιλαυτία, ἀφήνω πού μπορεῖ νά μήν τό ἀκούσει, νά τό πετάξει… ἀλλά κι ἄν τό ἀκούσει, θά σοῦ πεῖ, δέν γίνονται αὐτά τά πράγματα… Δηλαδή, δέν μᾶς ἀφήνει ἡ τεμπελιά μας, ἡ ραθυμία μας, νά λειτουργήσουμε γιά τό καλό τῶν ἄλλων, ἀκόμα καί γιά τό καλό τῶν παιδιῶν μας. Γιατί ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι ὑποταγμένος στά πάθη του, ξέρετε, πολλές φορές οὔτε τή φυσική ἀγάπη δέν ἔχει, πολύ περισσότερο δέν τόν νοιάζει ἡ πνευματική του προκοπή. Ἀπόδειξη; Πόσοι ἀπό τούς γονεῖς μάθανε ὅτι μέ νόμο ἀπαγορεύτηκε ἡ εἰσοδος τῶν πνευματικῶν στά σχολεῖα τό 2006; Πόσοι τό ξέρουνε; Δέν τό ξέρουνε. Καί τά παιδιά ἔχουν ἀγριέψει, τό εἶπα καί χθές στήν ὁμιλία. Ἔτσι εἶναι καί ὅλο καί περισσότερο θά ἀγριεύουν. Καί ὄχι μόνο. Καί θά αὐτοκτονοῦν. Ἔχουμε παιδιά στά σχολεῖα πού δέν ἔχουν ποῦ νά ἀκουμπήσουν τήν ψυχή τους, εἶναι ἕτοιμα γιά αὐτοκτονία. Σέ ποιόν νά πᾶνε; Στόν ψυχολόγο;…

Ἐρ. : ……………………..

Ἀπ. : Ἤδη γίνεται καί θά δοῦμε καί χειρότερα. Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη γιά μετάνοια. Αὐτό νά τονίζετε καί στούς ἄλλους. Ἄν ἀλλάξει ὁ καθένας μας, θά ἀλλάξει καί τό σχολεῖο. Γιατί; Νά σᾶς πῶ κάτι πολύ ἁπλό, τό εἶπα καί χθές στήν ὁμιλία. Οἱ καθηγητές πού διδάσκουν τά Θρησκευτικά στά σχολεῖα, νομίζετε πώς ξέρουν τί διδάσκουν; Διδάσκουν ὀρθόδοξα; Ναί, τό λέω ὠμά. Ἀπό τούς καθηγητές τους στό Πανεπιστήμιο, ἐγώ πού ξέρω τουλάχιστον τί γίνεται στή Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, οὔτε ἕνας δέν εἶναι ὀρθόδοξος. Εἶναι ὅλοι Οἰκουμενιστές. Αὐτοί τί μαθητές θά βγάλουν; Τί καθηγητές θεολογίας θά βγάλουν; Ὁπότε καί τό σχολεῖο, γιά νά διορθωθεῖ, θά πρέπει νά διορθωθοῦν οἱ καθηγητές. Καταλάβατε; Γιά νά διορθωθοῦν οἱ καθηγητές, πρέπει νά περάσει αὐτό τό μήνυμα τῆς μετάνοιας. Ἀπό τούς φοιτητές τῆς Θεολογίας, κάποτε ἕνας καθηγητής μας ἔκανε στατιστική.. Πόσοι εἶχαν πάει τήν Κυριακή στήν Ἐκκλησία; Εἶχε ἐξετάσει 60. Ξέρετε πόσοι εἴχανε πάει; Φοιτητές Θεολογίας! Πού αὔριο θά διδάσκουν τά παιδιά Θρησκευτικά. Δύο!.. Καί ἀπό τούς δύο ὁ ἕνας εἶχε πάει μετά τό Εὐαγγέλιο! Δέν εἶχε ἀκούσει κἄν τό Εὐαγγέλιο, δέν ἤξερε τί Εὐαγγέλιο εἶχε. Καταλάβατε τί καθηγητές ἔχουμε στά σχολεῖα; Δέν εἶναι τά βιβλία μόνο τό πρόβλημα. Ἐντάξει, τότε πέστε ὅτι ἦταν καλύτερα τά βιβλία. Δέν ὠφελεῖ αὐτό. Τί θά διδάξει αὐτός ὁ ἄνθρωπος στά παιδιά; Τί πνεῦμα θά ἐμπνεύσει; Τίποτα… ἕνα κοσμικό πνεῦμα.

Ἑπομένως, τό ζητούμενο, ἡ μεγάλη ἀλλαγή, θά γίνει πρῶτα σέ μᾶς, μέσα μας. Ἄν ἐμεῖς ἀλλάξουμε, θά ἀλλάξει σιγά-σιγά καί ἡ κατάσταση ὅλη. Γι’ αὐτό βλέπετε καί ὁ Χριστός μας δέν ἔκανε ἀλλαγή στά συστήματα. Στό κοινωνικό σύστημα, στό πολιτειακό σύστημα, νά παρέμβει στήν παιδεία τῆς ἐποχῆς. Δέν ὑπῆρχε τότε παιδεία; Ὑπῆρχε. Εἶπε τίποτα; Τουλάχιστον στό Εὐαγγέλιο δέν διαβάζουμε τίποτα. Νά παρέμβει στούς Ρωμαίους Αὐτοκράτορες, στούς Ὑπουργούς Παιδείας τῆς ἐποχῆς ἐκείνης… κάτι θά ὑπῆρχε καί τότε, μιά ὀργάνωση. Τίποτα. Τί εἶπε; «Μετανοεῖτε». Ἐσύ, ἐγώ, προσωπικά.. ἀλλάξτε κι αὐτό θά φέρει τήν ἀλλαγή σιγά-σιγά καί στήν κοινωνία καί στό σχολεῖο καί σέ ὅλα τά συστήματα. Ἄν δέν ἀλλάξουμε προσωπικά, ὅσο τέλειο κι ἄν εἶναι τό σύστημα, τό σχολεῖο, τά βιβλία, ὁτιδήποτε.. τά κτίρια κ.λ.π. ὁ ἄλλος πού δέν ἔχει ἀλλάξει καί εἶναι κακός, θά βρεῖ τρόπο νά ὑπερβεῖ τό σύστημα, νά τό παραβεῖ. Στήν σοσιαλιστική Ρωσία, τήν κομμουνιστική Ρωσία πού οἱ ἰθύνοντες, οἱ ἄρχοντες, λέγανε γιά κοινοκτημοσύνη, γιά ἴση κατανομή τοῦ πλούτου κ.λ.π. οἱ ἴδιοι πού τά λέγανε αὐτά ξέρατε τί βίλες εἶχαν;! Οἱ ἴδιοι… τό ὑπερέβαιναν τό σύστημα καί κορόιδευαν τόν λαό. Οἱ ἴδιοι ζούσανε σάν Κροίσοι ἄς ποῦμε, μέ πάρα πολύ πλοῦτο καί ὁ λαός παρέμενε ὅπως ἦταν, στή μιζέρια του. Κάτι θέλετε νά πεῖτε…

Ἐρ. : Εὐχαριστῶ Γέροντα. Δέν ἤθελα νά ἀναφερθῶ σ’ αὐτό τό θέμα, γιατί εἶναι ἕνα τεράστιο θέμα καί θέλει μακρόχρονη συζήτηση. Εἶμαι Θεολόγος σέ Γυμνάσιο στήν Ἰτέα Φωκίδας. Εἶχα τήν τύχη νά πάρω πτυχίο ἀπό τόν π. Θεόδωρο Ζήση. Αὐτή τή στιγμή οἱ Θεολόγοι περνᾶμε πολύ δύσκολα στά σχολεῖα. Εἶμαι 29 χρόνια ἐνεργός καθηγήτρια καί αὐτή τή στιγμή ἔχω παιδιά μαθητῶν μου. Εἰλικρινά σᾶς μιλάω, παρακαλῶ τούς γονεῖς νά γίνουν κι αὐτοί βοηθοί καί συνεργοί μου καί νά κατηχοῦν καί οἱ ἴδιοι μαζί μου τά παιδιά τους, γιατί πλέον τά καινούρια βιβλία τά ἀποπροσανατολίζουν παρά ἔχουν σκοπό νά τά φέρουν στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν ἐμεῖς σάν Θεολόγοι καλούμαστε νά διδάξουμε στά παιδιά τή σχετικοκρατία, τόν σχετικισμό, ὅτι ὅλες οἱ ἰδεολογίες πού ὑπάρχουν εἶναι σχετικές, ἄρα λοιπόν ὅλες τίς δεχόμαστε, γιατί ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νά πιστεύει ὅ,τι θέλει, μετά τί νά ἀκούσουν τά παιδιά καί τί νά υἱοθετήσουν; Καταλαβαίνετε; Αὐτό εἶναι ἕνα δεῖγμα ἀπό αὐτά πού συμβαίνουν.. δέν μπορῶ νά σᾶς πῶ, εἶναι πολλές οἱ ἐμπειρίες μας καί πραγματικά κάθε μέρα θέλουμε πολλή προσευχή, γιά νά τά βγάλουμε πέρα καί νά ποῦμε ὅτι τελείωσε καί ἡ σημερινή ἡμέρα, βόηθα Θεέ μου, νά βγάλουμε πέρα καί τήν αὐριανή.

Ἀπ. : Μάλιστα… Εὐχαριστοῦμε. Ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς μετανεωτερικότητας, ὅπως τήν λένε, δηλαδή ἔχει καταργηθεῖ κάθε αὐθεντία καί σοῦ λέει, δέν ὑπάρχουν ἀπόλυτες ἀλήθειες, ὅλα εἶναι σχετικά. Πλέον δέν μιλᾶμε γιά Χριστό. Ἡ νέα θρησκεία πού ἔρχεται, ξέρετε γιά τί θά μιλάει; Τό λέει ὁ π. Κυριακός Τσουρός, γιά «χριστική κατάσταση». Τί εἶναι ὁ Χριστός; Εἶναι κάτι τό ἀφηρημένο, κάτι καλό… ὅπως εἶναι καί οἱ ἄλλοι ἀβατάρ, οἱ ἄλλοι σπουδαῖοι, μύστες. Αὐτό τώρα τό περνᾶμε στά σχολεῖα ἐπίσημα καί θά διδάσκουμε ἐπίσημα τήν Πανθρησκεία. Ἀλλά ὅλα αὐτά ξεκινᾶνε ἀπό πίσω… ξεκινᾶνε ἀπό τίς Θεολογικές Σχολές, ξεκινᾶνε ἀπό τήν ἀλλοτρίωση τοῦ λαοῦ μας. Γιατί δέν τό πιάνουμε ὁ λαός; Γιατί ἀκριβῶς δέν ἔχουμε κατηχηθεῖ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Καί ἐγώ τό λέω στούς γονεῖς, νά κάνετε κατήχηση στά παιδιά σας. Ἀλλά τί κατήχηση θά κάνετε; Θά εἶναι ὀρθόδοξη κατήχηση; Ἄν ἐσεῖς οἱ ἴδιοι δέν ἔχετε ξεκαθαρίσει μέσα σας, π.χ. ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση. Πόσοι τό ἔχουν ξεκαθαρίσει ἀπό τούς Ἕλληνες; Ἤ ὅτι οἱ Προτεστάντες εἶναι αἵρεση; Σοῦ λέει, γιατί εἶναι αἵρεση; Κι αὐτοί γιά τόν Χριστό μιλᾶνε, γιά τόν Χριστό λένε. Ἄντε νά βρεῖς ἄκρη… Πλήρες σκοτάδι καί ἄγνοια. Ἐγώ σᾶς λέω γιά τούς Θεολόγους. Πάρα πολλοί δέν ἔχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση, νομίζουν ὅτι εἶναι ἐκκλησία καί μιλᾶνε γιά ρωμαιοκαθολική ἐκκλησία. Ἔτσι φτάσαμε καί στή «Σύνοδο» τῆς Κρήτης καί σέ ὅλες αὐτές τίς σχιζοφρενικές διατυπώσεις... «ἑτερόδοξες ἐκκλησίες». Πού εἶναι σχιζοφρένεια αὐτό τό πράγμα, ἔ; Ὑγιής ἄρρωστος! Αὐτό θά πεῖ ἑτερόδοξη ἐκκλησία. Ἑτερόδοξος = αἱρετικός. «Ἔχουμε τήν κανονική Ἐκκλησία καί ἔχουμε καί αἱρετικές ἐκκλησίες. Καί ἡ μέν καί οἱ δέ σώζουν…». Ὅλη αὐτή ἡ σχιζοφρένεια, λοιπόν, τώρα διοχετεύεται στά παιδιά μας.

Ἀλλά πάλι, ξαναλέω, ἡ διόρθωση θά ἔρθει ἀπό μᾶς, ἀπό τόν καθένα μας. Γι’ αὐτό ἐνδιαφερθεῖτε νά ἀλλάξετε μέσα σας, διαβάστε Ἁγίους Πατέρες, διαβάστε Ἅγιο Νικόδημο Ἁγιορείτη, διαβάστε Ἅγιο Σιλουανό, διαβάστε Φιλοκαλία, διαβάστε Εὐεργετινό.. πού τά κάνουμε κι ἐδῶ. Ἐπίτηδες τά κάνουμε. Βλέπετε, προσπαθῶ νά μή λέω δικά μου λόγια. Γιατί ἐκεῖνο πού μᾶς ζητάει ἡ ἐποχή, καί ὁ καθένας μας ζητάει, εἶναι τό γνήσιο, τό ἀνόθευτο, πού εἶναι τό Ἁγιοπνευματικό, τό ἁγιοπατερικό. Ἄν ἀκολουθήσουμε τούς Ἁγίους Πατέρες, σωθήκαμε.

Ἡ σύγχρονη θεολογία εἶναι οἱ λεγόμενοι μεταπατερικοί καί αὐτοί ἔχουν φτιάξει αὐτά τά βιβλία… μήν κρυβόμαστε. Καί πίσω ἀπό αὐτούς εἶναι ἡ μασονία, νά τά λέμε τά πράγματα μέ τόν ὄνομά τους. Οἱ ἴδιοι, τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, πρίν χρόνια εἴχανε πεῖ ὅτι εἴμαστε μασόνοι. Τό Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο εἶναι αὐτοί πού φτιάχνουν τά βιβλία, τώρα τό λένε κάπως ἀλλιῶς, Ἰστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς.. κάπως ἔτσι. Οἱ ἴδιοι τό εἴχανε πεῖ ὅτι εἴμαστε μασόνοι. Ξέρετε τί σημαίνει μασονία; Εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ ἀρχαίου γνωστικισμοῦ. Εἰδωλολατρία εἶναι ἡ μασονία. Καί ὁ ΜΑΤΣ, ὁ Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μπαφομέτ, ἀπό τόν διάβολο. Λοιπόν… αὐτοί ἔφτιαξαν τά βιβλία αὐτά καί αὐτοί ἔχουνε τέτοια δόγματα, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴσες, ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο, μή μιλᾶτε γιά ἀποκλειστικότητα σωτηρίας, μή λέτε ὅτι ὁ Χριστός μόνο σώζει… ἐντάξει κρατῆστε τόν Χριστό σας, ἀλλά μή λέτε ὅτι εἶναι μόνο Αὐτός… ἀλλά καί ἄλλοι. Αὐτά τά λένε οἱ μασόνοι καί ὁ τελικός σκοπός, τό λένε οἱ ἴδιοι, εἶναι νά καθαιρεθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία. Ὅλα αὐτά ἐκεῖ στοχεύουν, γιατί μόνο ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀλήθεια. Τούς ἄλλους τούς ἔχει ὁ διάβολος στό χέρι καί τούς Παπικούς καί τούς Προτεστάντες.. δέν τόν νοιάζει γι’ αὐτούς, δικοί του εἶναι. Τόν νοιάζει νά σβήσει ἡ Ὀρθοδοξία, ὁπότε, σοῦ λέει, τί θά τήν κάνω; Θά τήν βάλω σέ ἕνα «μπλέντερ» καί θά ἀνακατέψω ὅλες τίς θρησκεῖες. Αὐτή εἶναι ἡ Πανθρησκεία. Ὁπότε ἐκεῖ μέσα χάθηκε ἡ Ὀρθοδοξία. Πῶς βάζεις διάφορα φροῦτα μέσα σ’ ἕνα μπλέντερ; Μετά δέν φαίνεται τί εἶναι τό καθένα, χάνεται. Ἔτσι θέλουν νά κάνουν καί τήν Ὀρθοδοξία μας. Φυσικά δέν θά τούς γίνει ἡ χάρη. Μπορεῖ οἱ μεγάλοι νά ἔχουν ὑποκύψει… Καί ἔχουν ὑποκύψει, σᾶς τό λέω, ἔχουν γίνει οἰκουμενιστές οἱ μεγάλοι μας στήν Ἐκκλησία, γιατί δέν τούς ἀφήνουν νά φτάσουν ἐκεῖ ἐάν δέν δηλώσουν ὑποταγή στή μασονία καί στόν οἰκουμενισμό, οἱ πολύ-πολύ μεγάλοι ἐκκλησιαστικά. Ἀλλά ἡ βάση εἶναι πού κρατάει καί ἡ βάση εἶναι ὁ λαός. Καί ἡ πίστη τελικά κρίνεται ἀπό τόν λαό. Καί ὅλες οἱ Σύνοδοι κρίνονται ἀπό τόν λαό. Ἄς ὑπογράφουν ὅ,τι θέλουν, ἄν ὁ λαός πεῖ ὄχι, καί θά πεῖ ὄχι, γιατί ὁ λαός ἔχει τούς Ἁγίους του, τούς ὀρθοδόξους του, ἡ πίστη θά διαφυλαχτεῖ ἐκεῖ στόν ἁπλό παπά, στόν ἁπλό ἐπίσκοπο, στόν ἁπλό ὀρθόδοξο λαϊκό. Καί δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτα, μόνο νά φοβηθοῦμε τόν ἑαυτό μας, μήν προδώσουμε ἐμεῖς τόν Χριστό.

Γι’ αὐτό, ξαναλέω, μετάνοια νά λέτε καί στούς ἄλλους κι ἐσεῖς στό σχολεῖο, ταπεινά αὐτό σᾶς λέω, καί στά παιδιά νά μιλᾶμε γιά μετάνοια καί μετά, ὅπως μᾶς φωτίσει ὅλους μας ὁ Θεός. Σκόπιμα ἀπαξιώνεται τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Μέ ὅλη αὐτή τήν μεθόδευση ἡ στόχευση ἡ τελική εἶναι αὐτή, τό παιδί νά κάνει τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ὥρα τοῦ παιδιοῦ, ἁπλῶς νά διασκεδάζουν. Γιατί ὁ σκοπός τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι τελικά νά καταργήσει κάθε σέβασμα, ὅπως λέει στήν Ἁγία Γραφή. Θά καταργηθοῦνε ὅλες οἱ θρησκεῖες, ὅταν θά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος καί θά ἐμφανιστεῖ καί θά καθίσει αὐτός ὡς θεός καί θά ἀπαιτήσει τήν προσκύνησή μας. Τό λέει σαφῶς στήν Ἀποκάλυψη. Καί ὅλο αὐτό εἶναι ἡ προειδοποίσηση. Ἑτοιμάζεται ὁ δρόμος γιά τόν Ἀντίχριστο μέ τήν Πανθρησκεία καί μέ τά νέα Θρησκευτικά καί μέ τόν Οἰκουμενισμό καί τήν μεταπατερική θεολογία.

Ἐρ. : ……………………..

Ἀπ. : Ναί, φοβᾶται τήν Ὀρθόδοξη ζωή, φοβᾶται καί τόν ἕναν! Γι’ αὐτό μή δειλιάζουμε πού εἴμαστε λίγοι… φαινόμαστε λίγοι. Δέν εἴμαστε λίγοι, εἴμαστε πάρα πολλοί, γιατί εἶναι καί οἱ Ἅγιοι μαζί καί τά τρισεκατομμύρια τῶν Ἀγγέλων… Ὁ διάβολος φοβᾶται καί τόν ἕναν πού ἀντιδρᾶ. Ὁπότε νά μή φοβόμαστε, νά ἀντιδροῦμε, νά φωνάζουμε, μέσα στήν Ἐκκλησία χωρίς νά φεύγουμε καί νά λέμε τήν ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια ἔχει δύναμη ἀπό μόνη της.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης –από childrenistologio2.