Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, , Χάνεται η Ορθόδοξη Πίστη μπροστά στα μάτια μας. Το χρέος της Ιεραρχίας

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ

Τὸ χρέος τῆς Ἱεραρχίας

1. Θεομάχοι καὶ ἐκκλησιομάχοι ξερριζώνουν ἀξίες καὶ θεσμούς.

Ὁ τίτλος αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου προῆλθε ἀπὸ τροποποίηση μιᾶς σοβαρῆς ἐκτίμησης ποὺ ἔκανε μητροπολίτης τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς, βλέποντας τὸν κατήφορο ποὺ ἔχει πάρει ἡ χώρα μας, ὁ ὁποῖος δὲν πρόκειται νὰ σταματήσει, ἂν ὁ Θεὸς δὲν ἐπέμβει, γιὰ νὰ ἀνακόψει τὴν καταστροφικὴ αὐτὴ πορεία. 

Ὁ ἴδιος μητροπολίτης παλαιότερα εἶχε τιτλοφορήσει σχετικὸ ἄρθρο, ἐκφράζοντας τὴν ἴδια ἀγωνία, μὲ τὸ γνωστὸ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἱστορία λατινικὸ λόγιο, τροποποιημένο ὡς πρὸς τὸν ἀποδέκτη τοῦ ἐρωτήματος, ὅπου ἀντὶ τοῦ ἐρωτώμενου ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Πέτρο Χριστοῦ «Quo vadis Domine?», ἐρωτᾶ τώρα ὁ μητροπολίτης τὴν Ἑλλάδα «Quo vadis Graecia?», δηλαδή «Ποῦ πηγαίνεις Ἑλλάδα;»

Πρόκειται γιὰ τὸν μητροπολίτη Περιστερίου κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ τὴν εἰδησεογραφία τοῦ Διαδικτύου σὲ ὁμιλία ποὺ ἐξεφώνησε στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὰ Νέα Σεπόλια (26 Σεπτεμβρίου) εἶπε: «Ἡ πατρίδα μας χάνεται κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας. Μὴν τὰ ρίχνουμε ὅλα στοὺς ἄλλους, ἔχουμε καὶ ἐμεῖς εὐθύνη, νὰ τὰ ρίχνουμε στὴν ἀκηδία μας»[1].

Ἔχει δίκαιο ὁ καλὸς καὶ ἀγωνιστὴς παλαιότερα μητροπολίτης, ὅπως ἔ-χουν δίκαιο καὶ ὅσοι ἐπίσκοποι ἐξεγείρονται καὶ διαμαρτύρονται γιὰ τὴν πληθώρα τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἐκκλησιομάχων μέτρων ποὺ ἔλαβαν οἱ κυβερνήσεις τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ἰδιαίτερα ἡ παροῦσα κυβέρνηση τῶν ἀθέων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τῶν συγκυβερνώντων δῆθεν Ὀρθοδόξων καὶ πατριωτῶν τῶν ΑΝΕΛ, ποὺ κατήντησαν καταστροφικὸ δεκανίκι στὴν ἐκ-ρίζωση τῶν παραδοσιακῶν Ἑλληνορθοδόξων ἀξιῶν καὶ θεσμίων. Σὲ δραμα-τικὴ ἀφυπνιστικὴ ἔκκληση (25 Σεπτεμβρίου) πρὸς τὸν ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὰ μέλη τῆς νέας Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἄλλος μητροπολίτης, ὁ μητροπολί-της Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, προσπαθεῖ νὰ ἀφυπνίσει ὑπνώττουσες ἀρχιε-ρατικὲς συνειδήσεις γιὰ τὴν ἐπιτέλεση τοῦ ἐπισκοπικοῦ τους χρέους. Παρουσιάζοντας τὸν διωγμὸ ἐναντίον τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καὶ στὸ κεφάλαιο μὲ τίτλο «Ἡ Ἐκκλησία κοιμᾶται» καταγράφει τὰ σημαντικότερα ἐναντίον τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος «κατορθώματα» τῶν Ἐκκλησιομάχων: «Ὁ Χριστός μας ξανασταυρώνεται! – Ὁ Τίμιος Σταυρὸς ἀποκαθηλώνε-ται – Ὁ πρωθυπουργὸς κ. Τσίπρας ἀφαιρεῖ τὸν Σταυρὸν ἀπὸ τὸ κοντάρι τῆς Σημαίας μας! – Ἡ Παναγία μας ἐξοστρακίζεται ἀπὸ τὴν ζωή μας! – Ἡ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἀπορρίπτεται σὲ καλάθους ἀχρήστων! – Ἡ Ὀρθο-δοξία μας διώκεται! – Ἡ ἑβδόμη ἐντολὴ γιὰ τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς ἔχει καταργηθῆ! – Ὁ ἐκκλησιασμὸς τῶν μαθητῶν τῶν Δημοσίων Σχολείων ὁδηγεῖται πρὸς κατάργησή του! – Ὁ Ἰσλαμισμὸς εὐνοεῖται καὶ ἐξαπλοῦται ὁλοταχῶς! – Ἡ Ἑλλάδα μας ἀποχριστιανίζεται! – Ἡ νεολαία χάνεται! – Μᾶς ἀπαγορεύουν πιὰ νὰ λέμε τὸ σύνθημα “Πατρίδα, Θρησκεία, Οἰκογένεια!”. – Ἡ Ἐθνική μας συνείδηση ἀπονεκρώνεται! Ἡ Ὁμοφυλοφιλία νομιμοποιεῖται! – Δήμαρχος τοῦ Λεκανοπεδίου ἀρνεῖται τὴν ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου! – Ἡ ἔνδοξος ἱστορία μας ἀλλοιώνεται! – Ὅλα ἀναποδογυρίζονται καὶ ἀνατρέπονται! Ἡ ἀθεΐα θριαμβεύει! – Ἡ “πανθρησκεία” καὶ ὁ “Οἰκουμενισμός” προωθοῦνται συστηματικῶς καὶ ὁλοταχῶς!».

2. Τὴν πατρίδα θὰ σώσει ἡ Ὀρθοδοξία, ποὺ τώρα προδίδεται

Αὐτὸ πράγματι γιὰ τὸ ὁποῖο ἀπορεῖ κανεὶς εἶναι ἡ σοβαρὴ ἀρρώστια στὴν πνευματικὴ ὅραση πολλῶν, ἰδιαίτερα τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι βλέπουν μπροστὰ στὰ μάτια τους νὰ χάνεται ὄχι ἡ ἐπίγεια ἀλλὰ ἡ οὐράνια πατρίδα, ἡ σωτηρία τῶν πιστῶν, ποὺ κρέμεται ἀπὸ τὸ πετραχήλι τους καὶ δὲν πράττουν τίποτε γιὰ νὰ τὸ ἀποτρέψουν. Αὐτὸ ποὺ βλέπουν ἁπλοὶ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, χωρὶς θεολογικὲς σπουδὲς καὶ ὑψηλὰ ἀξιώματα, νὰ χάνεται, δηλαδὴ ἡ ὀρθὴ Πίστη, ἡ Ὀρθοδοξία, νὰ προσβάλλονται θεμελιώδη δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία μας, πολλοὶ ἐπίσκοποι καὶ οἱ περὶ αὐτοὺς μυωπάζοντες κληρικοὶ δὲν τὸ βλέπουν, ὡσὰν νὰ μὴν γνωρίζουν τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡσὰν νὰ τοὺς ἔχει ἀποκλείσει ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν σωτηριώδη γνώση· «ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσι»[2].

Ἀσφαλῶς ὅλοι ἀγαποῦμε τὴν πατρίδα μας καὶ θλιβόμαστε γιὰ τὰ φαινόμενα πνευματικῆς κατάπτωσης καὶ παρακμῆς. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι καὶ αὐτὸς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἦσαν φιλοπάτριδες· πόσες προσπάθειες ἔκανε γιὰ τὴν προσαγωγὴ τῶν ὁμοφύλων του Ἰουδαίων στὴν Ὀρθὴ Πίστη καὶ πόσο ἐθρήνησε γιὰ τὴν προβλεπόμενη ἀπὸ τὴν θεϊκή του ματιὰ καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ[3]; Τὸ ἴδιο ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι πάντες, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἐγνώριζαν ὅτι πάνω ἀπὸ τὴν ἐπίγεια, προσωρινή, πατρίδα μας εἶναι ἡ οὐράνια καὶ αἰώνια πατρίδα, πρὸς τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἔχουμε στραμμένη ὅλη τὴν ὕπαρξή μας, ὅλη τὴν ἀγάπη μας, ὅλα τὰ ἐνδιαφέροντά μας, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ μᾶς θέλει πολίτες, τοῦ Οὐρανοῦ· «Τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει»[4]. Ἐδῶ στὴ γῆ εἴμαστε πάροικοι καὶ παρεπίδημοι[5], δὲν δίνουμε ἀξία στὰ γήϊνα ἀγαθά, δὲν προσκολλόμαστε σ᾽ αὐτά, ἀλλὰ προχωροῦμε πολὺ πιὸ πέρα, ὅπως λέγει, Πρὸς τοὺς νέους, ὁ φιλόπατρις Καππαδόκης Μ. Βασίλειος: «Ἐπὶ μακρότερον πρόϊμεν ταῖς ἐλπίσι καὶ πρὸς ἑτέρου βίου παρασκευὴν ἅπαντα πράττομεν»[6].

Μία γρήγορη ματιὰ στὴν Ἱερὰ Ἱστορία καὶ εἰδικὰ στὴν ἱστορία τοῦ Γέ-νους μας εἶναι ἀρκετὴ νὰ καταδείξει ὅτι, ὅταν εἴμαστε κοντὰ στὸν Θεό, καὶ ἡ Πίστη μας εἶναι ἀκμαία καὶ δυνατή, ὁ Θεὸς σκεπάζει καὶ σώζει τὶς ἐπί-γειες πατρίδες, ἐνῶ μακρυὰ ἀπὸ Αὐτὸν ὅλα ἀνατρέπονται καὶ καταστρέ-φονται· εἶναι πνευματικὸς νόμος, πνευματικὸ ἀξίωμα, τό «εἰ ὁ Θεὸς μεθ᾽ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ᾽ ἡμῶν». Ἑπομένως, ὅσοι θλίβονται καὶ λυποῦνται γιατὶ «χάνεται ἡ πατρίδα κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας», πρέπει νὰ δεχθοῦν ἀναντίρ-ρητα ὅτι αὐτὸ συμβαίνει, διότι «χάνεται ἡ Πίστη μας», ὄχι κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας, ἀλλὰ ὁλοφάνετα μέσα ἀπὸ τὰ χέρια μας, μπροστὰ στὰ μάτια μας, μὲ δράστες καὶ συνεργοὺς αὐτοὺς ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι φύλακες, πρόμαχοι καὶ ὑπερασπιστές της. Ὅλοι συμφωνοῦμε ὅτι ἐπιχειρεῖται μὲ χί-λιους τρόπους καὶ μεθοδεύσεις ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῆς Ἑλλάδος, δηλα-δὴ ἡ ἀποορθοδοξοποίηση, διότι Χριστιανισμὸς ἴσον Ὀρθοδοξία· ἡ Ὀρθόδο-ξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη Ἐκκλησία ποὺ διασώζει τὸν γνήσιο Χριστιανι-σμό, ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ ὀνομάζονται χριστιανικά, ὅλες οἱ ἄλλες πίστες εἶναι αἱρέσεις καὶ πλάνες, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἐκφράζοντας τὴν διαχρονικὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας: «Ὅλες οἱ πίστες εἶνα ψεύτικες, κάλπικες, ὅλες τοῦ Διαβόλου. Τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινόν, θεῖον, οὐράνιον, σωστόν, τέλειον καὶ διὰ λόγου μου καὶ διὰ λόγου σας, πὼς μόνη ἡ πίστις τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι καλὴ καὶ ἁγία... νὰ χαίρεσθε καὶ νὰ εὐφραίνεσθε χιλιάδες φορὲς πὼς ἀξιωθήκατε καὶ εἶσθε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καὶ νὰ κλαίετε καὶ νὰ θρηνεῖτε διὰ τοὺς ἀσεβεῖς, ἀπίστους καὶ αἱρετικούς, ὅπου περιπατοῦν εἰς τὸ σκότος, εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Διαβόλου»[7].

3. Δύο μεγάλες προδοσίες τῆς Πίστεως

Αὐτὸ ποὺ καταλάβαιναν πάντως ὅλοι οἱ Ἅγιοι Διδάσκαλοι, Ἀπόστολοι καὶ Πατέρες, δὲν τὸ καταλαβαίνουν οἱ διάδοχοί τους σήμερα, οἱ ἐπίσκοποι καὶ λοιποὶ κληρικοί, στὴν πλειονότητά τους. Ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ κατὰ συνέπεια, ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, ἀποδεικνύονται οἱ περισσότεροι τῶν ἐπισκόπων, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους βέβαια χύνουν κροκοδείλεια δάκρυα, διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους ὀρθῶς γιὰ τὴν μεγάλη προδοσία τῆς Πίστεως ποὺ ἐπισυμβαίνει μὲ τὸ νέο πολυθρησκειακό, συγκρητιστικὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἀντὶ τοῦ ὁμολογιακοῦ ὀρθοδόξου μαθήματος, σιωποῦν ὅμως ἐνόχως γιὰ τὴν ἄλλη μεγάλη προδοσία τῆς Πίστεως, ποὺ ἔγινε μὲ τὴν ὑπο-γραφή τους ἤ μὲ τὴν συμφωνία τους στὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μήτρα ποὺ γέννησε τὸ συγκρητιστικὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἂν ἀνοίξει κανεὶς τοὺς «Φακέλλους Μαθήματος» ὅπως ὀνομάσθηκαν παραπλανητικὰ τὰ νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, αὐτὲς οἱ «παλιοφυλλάδες», ὅπως τὰ ὀνόμασε προσφυέστατα ὁ μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας, παρατηρεῖ ὅτι εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ κείμενα τῆς ψευδοσυνό-δου, λὲς καὶ περίμεναν οἱ συγγραφεῖς καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Ἀθεΐας καὶ Ἀντι-παιδείας, μὲ ἕνα ἐντυπωσιακὸ καὶ καλὰ σχεδιασμένο συγχρονισμό, νὰ προηγηθεῖ καὶ νὰ καρπίσει ἡ ψευδοσύνοδος, νὰ περάσει τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν Θεολογία, γιὰ νὰ τὴν διαφημίσουν κατόπιν καὶ νὰ δώσουν στὰ παιδιὰ τῶν σχολείων νὰ γευθοῦν τὸν πικρὸ αὐτὸ καὶ δηλητηριώδη καρπό της.  Ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία ἀποφάσισε συνοδικὰ ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιατί τώρα διαμαρτύρονται κάποιοι ἐπίσκοποι ἐναντίον τῆς ἄθεης πολιτείας, ποὺ ἐφαρμόζει τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας στὰ σχολικὰ βιβλία; Ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας ἰσχυρίζεται, ὅτι ὅλα ἔγιναν σὲ συμφωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἐπαινεῖ ὡς σπουδαῖο καπετάνιο τὸν μητροπολίτη Ὕδρας γιὰ τὴν ἄριστη συνεργασία ποὺ εἶχαν στὴν ἐκδίωξη τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὰ σχολεῖα, καὶ στὴν παράδοση τῶν νέων μας στὸ σκότος τῶν ἄλλων πίστεων, στὰ χέρια τοῦ Διαβόλου, κατὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ καὶ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους.

Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, ἀγωνιζόμενοι ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρουσιάσαμε τὴν μεγάλη διάβρωση ποὺ ἔχει προκαλέσει ἡ παναίρεση στὸ σῶμα τῶν Ἱεραρχῶν, στὶς Θεολογικὲς Σχολές, ἀκόμη καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος. Τώρα διαβρώνει καταστροφικὰ καὶ τὶς τρυφερὲς ψυχὲς τῶν μικρῶν παιδιῶν καὶ τῶν ἐφήβων στὰ σχολεῖα.. Αὐτὴ ἡ διάβρωση δὲν πρόκειται νὰ σταματή-σει, ἂν δὲν κλείσουμε τὴν πηγή, τὴν γενεσιουργὸ αἰτία. Πηγὴ τοῦ νέου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τοῦ πολυθρησκειακοῦ καὶ συγκρητιστικοῦ, εἶ-ναι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ τώρα ἡ συνοδικὴ κατοχύρωσή του ἀπὸ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Πυροβολοῦν στὰ τυφλά, στὸν ἀέρα, κατὰ τὴν ὡραία εἰκόνα ταλαντούχου ἱστολόγου – θεολόγου, τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου, ὅσοι θεολόγοι τῆς ΠΕΘ ψάχνουν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ νὰ βροῦν τοὺς αἰτίους τῆς μεταλλαγῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Πρωτεργάτης καὶ κατ᾽ ἐξοχὴν ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώ-νυμος, ὁ ὁποῖος ἐπὶ ἔτη συνεργάζεται μὲ τὴν ἐλάχιστη μειοψηφία τῶν θεο-λόγων τοῦ «Καιροῦ». Καθησύχασε γιὰ λίγο τὴν συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν θεολόγων τῆς ΠΕΘ (= Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων) καὶ τὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, λέγοντας πὼς τὰ νέα Προγράμματα εἶναι ἀπαράδεκτα καὶ ἐπικίνδυνα, ἄφησε ὅμως (καὶ ἐπευλόγησε;)  τὴν ὁρισθεῖσα Ἐπιτροπὴ Ἱεραρχῶν, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν μητροπολίτη Ὕδρας, νὰ ἐνεργεῖ ἀντίθετα πρὸς τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας περὶ διαλόγου μὲ τὸ Ὑπουργεῖο ἀπὸ μηδενικὴ βάση. Συμπορεύθηκε μὲ τὶς ἤδη ληφθεῖσες ἀποφάσεις τοῦ Ὑπουργείου, περὶ τοῦ νέου πολυθρησκειακοῦ καὶ συγκρητιστικοῦ μαθήμα-τος. Τὴν ἴδια ἀκριβῶς τακτικὴ κράτησε καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου. Ἄφησε πρὸ τῆς Συνόδου, στὴν σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Μαΐου τοῦ 2016, νὰ ληφθοῦν ὁμόφωνα ὀρθόδοξες ἀποφάσεις μὲ προτάσεις ποὺ ἀποδομοῦσαν τὸν Οἰκουμενισμό, τὶς ὁποῖες εὔκολα παρέβη καὶ ἐπρόδωσε κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς «συνόδου» μετὰ ἀπὸ ἕνα μήνα, χωρὶς νὰ ἐλεγχθεῖ οὔτε νὰ ἀπολογηθεῖ γι᾽ αὐτήν του τὴν στάση. Ποιές ἆραγε ὑποχρεώσεις καὶ ποιές δεσμεύσεις ἀναγκάζουν τὸν ἀρχιε-πίσκοπο νὰ κάνει τὰ θελήματα τοῦ Φαναρίου στὰ μείζονα θέματα Πίστεως καὶ Δόγματος καὶ τὸν δῆθεν ἀντίπαλο στὰ ἐλάσσονα θέματα τῆς ἐξουσίας, τῶν δικαιοδοσιῶν στὶς «Νέες Χῶρες» καί τινα ἄλλα; Τὸ ἴδιο ἐρώτημα ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία συναγωνίζεται τὴν Κωνσταντινούπολη στὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα, ἐρίζει ὅμως μαζί της γιὰ τὸ θέμα τῆς αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία καὶ γιὰ ἄλλα παρεμφερῆ.

Ἔχει ἀπόλυτο δίκαιο ὁ καλὸς ἐκπαιδευτικὸς (δάσκαλος) ἀπὸ τὸ Κιλκὶς Σάββας Ἠλιάδης, ὁ ὁποῖος σὲ ἄρθρο του στὸ Διαδίκτυο (29 Σεπτεμβρίου) μὲ τίτλο «Σχολικὰ βιβλία: Πότε καὶ γιὰ ποιό πρᾶγμα ἔπρεπε νὰ διαμαρτυρηθεῖτε ἅγιοι Ποιμένες;», συγχαίρει ὅσους γονεῖς καὶ ἄλλους, παλληκαρίσια καὶ μὲ τὴ λεβεντιὰ τοῦ Ρωμιοῦ, ὡς καὶ τὴν ἀγωνία γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, ξεσηκώθηκαν ἐναντίον τοῦ νέου μαθήματος. Πιστεύει, ὅμως, ὅτι εἶναι ὄψιμο τὸ ἐνδιαφέρον καὶ οἱ διαμαρτυρίες κάποιων ἐπισκόπων, διότι καὶ αὐτοὶ συνδημιούργησαν καὶ συνδιαμόρφωσαν αὐτὴν τὴν κατάσταση. Γράφει: «Ὅμως μᾶς πνίγει ὁ λογισμός, ὅταν βλέπουμε μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν “ἐξέγερση” νὰ ὀρθώνουν φωνὴ καὶ κάποιοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔπρεπε, ὄχι νὰ εἶχαν φωνάξει, ἀλλὰ νὰ εἶχαν διαρρήξει τὰ ἱμάτιά τους, μᾶλλον... τὰ ρᾶσα τους, ὅταν στηνόταν ἡ βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς διαμορφωθείσας κατάστασης. Αἰτία τῆς ὁποίας δημιουργοί, ἀμέσως ἢ ἐμμέσως ἦταν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι. Οἱ ποιμένες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καὶ δὲν χρειάζονται περιστροφὲς στὸ λόγο, καθὼς ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου ἦταν αὐτὴ ποὺ διέλυσε τὴν πιθανὴ διστακτικότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς ἔδωσε πλέον τὸ ἐλεύθερο νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν...

Αὐτὰ τὰ βιβλία εἶναι κατ᾽ οὐσία γεννήματα τῆς Οἰκουμενιστικῆς κίνησης, μὲ ἐγγυητὴ καὶ ἐπιβεβαιωτικὸ συνήγορο τὴν «ἀψευδῆ σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου. Τὼρα ἐνδιαφέρεστε γιὰ τὰ παιδιά; Ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ ἄσχετος, ἀλλὰ καλοπροαίρετος Χριστιανὸς μποροῦσε νὰ προβλέψει τὰ ἐπακόλουθα τοῦ Κολυμπαρίου. Ἐσεῖς δὲν τὸ περιμένατε; Ἔ, λοιπόν, εἶναι ἀπίστευτο!».

4. Ἡ Ἱεραρχία νὰ ἀπαιτήσει νὰ ἐπανέλθει ἡ Ὀρθοδοξία στὰ σχολεῖα καὶ σὲ νέα ἔκτακτη συνεδρία νὰ ἀπορρίψει τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης.

Ἐπειδὴ στὴν χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυνατὸν ἀπὸ ἀκηδία, ἀπὸ ἀμέλεια καὶ ἀφροντιστιά, ἤ ἀπὸ ἐπιπολαιότητα νὰ συμβοῦν πνευματικὰ ἀτυχήματα, τὴν ἐπικινδυνότητα τῶν ὁποίων ἀντιλαμβανόμαστε ἐκ τῶν ὑστέρων, ὑπάρχει ἀκόμη καιρὸς διορθώσεως τῶν πραγμάτων ἀπὸ ὅσους συνειδητὰ δὲν ἔχουν προσχωρήσει στὸ στρατόπεδο τῶν προδοτῶν τῆς Πίστεως, ποὺ εἶναι οἱ ἴδιοι καὶ στὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καὶ στὴν μεταλλαγὴ τοῦ ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ πολυθρησκειακό, συγκρητιστικό, οἰκουμενιστικό. Στὴν τακτικὴ σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας ποὺ συνεδριάζει αὐτὴν τὴν ἑβδομάδα, νὰ ζητήσουν ἐπίμονα ἀπὸ τὸν ἀρχιεπίσκοπο νὰ ἐγγραφεῖ στὴν ἡμερήσια διάταξη ἡ ἀπαίτηση νὰ ἀποσύρει ἡ Κυβέρνηση ἀπὸ τὰ σχολεῖα τὰ νέα αἱρετικὰ, ἀπαράδεκτα καὶ ἐπικίνδυνα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, καὶ νὰ ἐπανέλθει τὸ ὀρθόδοξο ὁμολογιακὸ μάθημα μὲ τὰ παλαιὰ βιβλία, ὅπως πράττουν ἤδη πολλοὶ γονεῖς ἀπὸ μόνοι τους, ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένας. Νὰ ζητήσουν ἐπίσης νὰ συγκληθεῖ τὸ Νοέμβριο ἔκτακτη Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, γιὰ νὰ πράξουν ὅ,τι δὲν ἔπραξαν τὸν περασμένο Νοέμβριο τοῦ 2016: Νὰ ἀπορρίψουν καὶ νὰ καταδικάσουν τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ποὺ ἐπεκύρωσε καὶ εἰσήγαγε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ τώρα μέσα στὰ σχολεῖα. Γνωρίζουμε τώρα καλύτερα τοὺς πικροὺς καὶ δηλητηριώδεις καρποὺς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ προσφέρονται στὰ παιδιά μας. Θὰ ἀφήσουμε τὸ δένδρο τοῦ Κολυμπαρίου νὰ τοὺς παράγει; Ἐπειδὴ εἶναι ἀψευδὴς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὅτι «ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται», δὲν ἔχουμε ἄλλη ἐπιλογὴ ἀπὸ τὸ νὰ ξερριζώσουμε ἤ νὰ καύσουμε τὸ σαπρὸ δένδρο τοῦ Κολυμπαρίου. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διδάσκει ἡ «σύνοδος» ὀρθόδοξα, ἐνῶ εἶναι οἰκουμενιστική. «Πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες;»[8]. Δὲν μαζεύουμε σταφύλια ἀπὸ τὰ ἀγκάθια οὔτε ἀπὸ τὰ τριβόλια σύκα. Γι᾽ αὐτὸ στὶς περιπτώσεις αὐτές «πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. Ἄραγε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς». Εἶναι μάλιστα ἐντυπωσιακὸ ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ λέγει ὁ Κύριος γιὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες, τοὺς ψευδοποιμένες δηλαδὴ καὶ ψευδοδιδασκάλους, «οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες»[9]. Εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀκο-λουθήσουμε καὶ νὰ κάνουμε ὑπακοὴ στοὺς καλοὺς ποιμένες, οἱ ὁποῖοι σὲ ὀρθόδοξες συνόδους θὰ λαμβάνουν ὀρθόδοξες ἀποφάσεις, ὅπως σταθερὰ καὶ ἀδιάκοπα μᾶς διδάσκει ἡ Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση καὶ ἡ ἀδιάκοπη συνέχεια καὶ διαδοχὴ τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, ποὺ ἀπορρίπτουν καὶ καταδικάζουν τὶς αἱρέσεις καὶ δὲν τὶς μεταμορφώνουν βλάσφημα καὶ σατανικὰ σὲ ἐκκλησίες, ὅπως ἔπραξε ἡ ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, ἡ ὁποία διακόπτει τὴν συνέχεια τῶν Ὀρθοδόξων συνόδων.

---

[1] Ἀκηδία = ἀφροντισιά, ἀμέλεια, ἀδράνεια.

[2]. Βλ. Λουκ. 8, 10.

[3]. Ματθ. 23, 37: «Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! Ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος».

[4]. Φιλιπ. 3, 20.

[5]. Α´ Πέτρου 2, 11.

[6]. Πρὸς τοὺς νέους 2, ΕΠΕ 7, 318.

[7]. Βλ. Ιω. Μενουνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές, Ἀθήνα 1979, σελ. 142-143. Τὰ ἴδια, λίγο διαφοροποιημένα, καὶ σὲ ἄλλη παραλλαγὴ τῆς ἴδιας Διδαχῆς, Αὐτόθι, σελ. 175-176.

[8]. Ματθ. 12, 33-34.

[9]. Ματθ. 7, 13-20.