Φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό!

Ἐποχὴ εἰδωλολατρίας γιὰ τὸ Βόρειο Βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ ἀσεβὴς βασιλιὰς Ἀχαὰβ καὶ ἡ ἀσεβέστατη βασίλισσα Ἰεζάβελ ἐπιμένουν νὰ ἐπιβληθεῖ ἡ εἰδωλολατρία, χω­ρὶς νὰ συνετίζονται ἀπὸ τὴν ἀνομβρία ποὺ ἔπληξε τὸ Βασίλειό τους.

Ὁ Θεὸς προστάζει τὸν προφήτη Ἠλία νὰ παρουσιασθεῖ στὸ βασιλιὰ Ἀχαάβ. Ὁ θαρραλέος Προφήτης τολμάει νὰ τὸ κάνει, παρόλο ποὺ ὁ Ἀχαὰβ τὸν κυνηγοῦσε νὰ τὸν σκοτώσει. Ὅταν συν­αν­τῶνται οἱ δύο ἄνδρες, ὁ προφήτης Ἠλίας προτείνει στὸν Ἀχαὰβ νὰ φέρουν δύο βόδια καὶ νὰ ἑτοιμάσουν δύο θυσιαστήρια. Στὸ ἕνα θυσιαστήριο νὰ προσ­φέρουν τὴ θυσία τους οἱ τετρακόσιοι πενήντα προφῆτες τοῦ Βάαλ καὶ οἱ τετρακόσιοι προφῆτες τῆς Ἀστάρτης καὶ στὸ ἄλλο θυσιαστήριο νὰ προσφέρει ὁ ἴδιος τὴ θυσία του στὸ Θεό. Ἀλλὰ νὰ μὴ χρησιμοποιήσουν φωτιά. Τὴ φωτιὰ νὰ τὴν ἀνάψει θαυματουργικὰ ὁ Θεὸς ἢ οἱ θεοὶ ποὺ θὰ ἐπικαλεσθοῦν. Οἱ προφῆτες σου, τοῦ λέει, θὰ ἐπικαλεσθοῦν τοὺς δικούς τους θεοὺς κι ἐγὼ θὰ ἐπικαλεσθῶ τὸν Κύριο, τὸν Θεό μου. Ὅποιος ἀπὸ τοὺς δύο ἀπαντήσει καὶ στείλει φωτιά, γιὰ νὰ προσφερθεῖ ἡ θυσία, Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός. Ὁ Ἀχαὰβ καὶ οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ συμφωνοῦν μὲ τὴ σκέψη του νὰ γίνουν οἱ θυσίες στὸ Καρμήλιο ὄρος.

Πρῶτοι κάνουν τὴν ἀρχὴ οἱ προφῆτες τοῦ Βάαλ καὶ τῆς Ἀστάρτης ποὺ εἶναι καὶ οἱ περισσότεροι. Ἀρχίζουν ἀπὸ τὸ πρωὶ νὰ ἐπικαλοῦνται τὸν Βάαλ λέγον­τας: «Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Βάαλ, ἐπάκουσον ἡμῶν». Ἀλλὰ δὲν παίρνουν καμιὰ ἀπάντηση. «Οὐκ ἦν φωνὴ καὶ οὐκ ἦν ἀκρόασις» (Γ΄ Βασ. ιη΄ [18] 26). Φθάνει τό μεσημέρι χωρὶς νὰ φέρει ἡ προσ­ευχή τους κανένα ἀποτέλεσμα.

Ὁ προφήτης Ἠλίας, γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν πλήρη ἀδυναμία τῶν εἰδώλων τοῦ Βάαλ, τοὺς λέει: «Νὰ ἐπικαλεῖσθε μὲ δυνατότερη φωνὴ τὸν θεό σας, διότι μπορεῖ νὰ ρεμβάζει ἢ νὰ κοιμᾶται καὶ νὰ μὴ σᾶς ἀκούει. Φωνάξτε πιὸ δυνατά, γιὰ νὰ ξυπνήσει καὶ νὰ ἀκούσει τὴν προσ­ευχή σας!»

Ἐκεῖνοι γυρίζουν σὰν σβούρα γύρω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο, χαλοῦν τὸν κόσμο μὲ τὶς ἠχηρὲς κραυγές τους καὶ αὐτοτραυματίζονται μὲ μαχαίρια καὶ λόγχες, γιὰ νὰ ἐξαναγκάσουν τὸν Βάαλ νὰ τοὺς ἀκούσει, ἀλλὰ ἡ θορυβώδης προσευχή τους ποὺ συνεχίζεται μέχρι τὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα δὲν φέρνει κανένα ἀποτέλεσμα.

Ἔπειτα προσφέρει τὴ θυσία του ὁ προφήτης Ἠλίας. Ἐπιδιορθώνει μὲ δώδεκα λίθους ἕνα παλιὸ θυσιαστήριο ποὺ ὑπῆρχε ἐκεῖ, τοποθετεῖ ἐπάνω τὰ ξύλα καὶ τὸ σφάγιο τοῦ ὁλοκαυτώματος, σκάβει καὶ τάφρο γύρω ἀπ᾿ αὐτὸ καὶ λέει στοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ: Φέρτε τέσσερις στάμνες νερὸ καὶ καταβρέξτε τὰ ξύλα καὶ τὸ σφάγιο τοῦ ὁλοκαυτώματος. Φέρνουν νερὸ καὶ τὰ καταβρέχουν. Τοὺς ξαναλέει: «Δευτερώσατε». Νὰ ἐπαναλάβετε τὸ ἴδιο δεύτερη φορά. Τὸ ἐπαναλαμβάνουν. Τοὺς ξαναλέει: «Τρισσώσατε». «Καὶ ἐτρίσσευ­σαν». Βρέχονται τὰ πάντα, γεμίζει ἀκόμη καὶ ἡ τάφρος ἀπ᾿ τὸ πολὺ νερό. Ὅλα αὐτὰ ζητεῖ νὰ τὰ κάνουν ὁ Προφήτης, γιὰ νὰ μὴ δημιουργηθεῖ καμιὰ ὑπόνοια ὅτι ὑπάρχει κάπου κρυμμένη φωτιά.

Ἔπειτα γονατίζει καὶ προσεύχεται μὲ ταπείνωση καὶ θερμότητα στὸ Θεὸ λέγοντας: Κύριε ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰσραήλ (τοῦ Ἰακώβ), ἄκουσε τὴν προσευχή μου σήμερα καὶ στεῖλε φωτιά, γιὰ νὰ καταλάβει ὁ λαὸς ὅτι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὅτι ἐγὼ εἶμαι δοῦλος δικός Σου καὶ ἔκανα ὅ,τι ἔκανα κατόπιν ἐντολῆς Σου.

«Καὶ ἔπεσε πῦρ παρὰ Κυρίου...»! Πέφτει ἀμέσως φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ κατακαίει τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ τὰ ξύλα τοῦ θυσιαστηρίου. Ἐξατμίζει ὅλο τὸ νερὸ τῆς τάφρου. Ἀσβεστοποιεῖ ἀκόμη καὶ τὶς πέτρες. Καψαλίζει καὶ μαυρίζει ἀκόμη καὶ τὸ χῶμα. Ἔτσι ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι ὁ Θεὸς τοῦ προφήτη Ἠλία εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, στὸν Ὁποῖο ὀφείλουν νὰ πιστεύουν.

Μετὰ τὸ καταπληκτικὸ αὐτὸ θαῦμα ὅλος ὁ λαὸς πέφτει μπρούμυτα καὶ ὁμολογοῦν ὅτι πράγματι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ (Γ΄ Βασ. ιη΄ 17-39).

***

Προκαλεῖ θυμηδία ἡ ἀδυναμία τοῦ Βάαλ καὶ τῆς Ἀστάρτης νὰ εἰσακούσουν τὶς προσευχὲς τῶν προφητῶν τους. Μᾶς θυμίζει τοὺς Ψαλμικοὺς στίχους ὅτι τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν εἶναι «ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων». Στόμα ἔ­χουν, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ μιλήσουν. Μάτια ἔχουν, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν. Ἔχουν αὐτιά, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ ἀκούσουν... (Ψαλ. ριγ΄ [113] 12-15). Ἐνῶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακὼβ εἶναι ὁ Μόνος ἀληθινὸς Θεός! «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν;» (Ψαλ. ος΄ [76] 14). Ἔχει τὴ δύναμη ὄχι μόνο φωτιὰ νὰ στέλνει ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα καταπληκτικὰ καὶ θαυμαστὰ ἔργα νὰ ἐπιτελεῖ!

Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχουν πιστοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ προφήτης Ἠλίας, ποὺ ὑψώνουν «ὁσίας χεῖρας» καὶ προσεύχονται μὲ ταπείνωση καὶ θερμότητα ὄχι γιὰ τὴ δική τους δόξα, ἀλλὰ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ δώσει ὁ Θεὸς μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὸ λαό Του, ποὺ ἐπηρεαζόμαστε δυστυχῶς ἀπὸ τὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα καὶ κοντεύουμε νὰ χάσουμε τὴν πίστη μας.

Ὁ πύρινος προφήτης Ἠλίας προσευχήθηκε στὸ Καρμήλιο ὄρος νὰ δεχθεῖ ὁ Θεὸς τὴ θυσία του, γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός. Καὶ ὁ Θεὸς ἔστειλε φωτιὰ καὶ κατέκαυσε τὸ θυσιαστήριο. Μὲ τέτοια πίστη καὶ θερμότητα νὰ προσευχόμαστε κι ἐμεῖς στὸ Θεὸ καὶ θὰ εἰσακούονται πάντοτε οἱ προσευχές μας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”