π. Αθανάσιος Μυτιληναίος – Περί της Θείας Κοινωνίας.

Αφορμή αυτής της ομιλίας (1987) του π. Αθανασίου Μυτιληναίου που θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, ήταν η παρέμβαση ενός βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, του Βασιλείου Αγοράστη, για τον ‘κίνδυνο μόλυνσης’ από την Θεία Μετάληψη.

Η απάντηση που ήρθε από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνώνκονιορτοποίησε τους ‘ισχυρισμούς’ του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ:

«.. ιατρικώς δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ βεβαιωμένη περίπτωσις απλού πιστού στον οποίον να έχει μεταδοθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε και ιερέως, ο οποίος μάλιστα μετά την κοινωνία των πιστών κάνει την «κατάλυση» και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός [μέχρι τον πάτο], μαζί με ό,τι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος δια της Αγίας Λαβίδας κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο. Ούτε ακόμη και τότε που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε η σίφυλλη και η λέπρα ήτανε ευρύτατα διαδεδομένη. Τα ίδια προφανώς θα ίσχυαν αν ετίθετο θέμα και για το AIDS. 

Δεδομένα τα οποία να οδηγούν την ιατρική σε παρέμβαση δεν υπάρχουν. … Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω. Εφόσον αμφότερες εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δεν κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και σε διαφορετικά επίπεδα. Χρειάζεται βεβαίως επίγνωση των ορίων εκάστης και αλληλοσεβασμός στην τήρηση των αποστάσεων εκατέροθεν.»

Απομονώνω επίσης αυτό το απόσπασμα από την απάντηση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών:

«… Στο όνομα της πίστεώς του [του πιστού] και στην αξιοπιστία του Θεού του, του είναι αδιανόητον ότι ο Παντοδύναμος Θεός, ο Οποίος αγάπη εστί και από αγάπη δια τον άνθρωπον ανέβηκε στον Σταυρό, θα επέτρεπε ποτέ να μεταδοθεί στον μεταλαμβάνοντα μια οποιαδήποτε αρρώστια με το ίδιο Του το Σώμα και με το δικό Του Αίμα όταν με αυτά τον αγιάζει. Επομένως δια τον πιστόν πρόβλημα δεν υπάρχει. Εκείνοι όμως οι οποίοι αμφιβάλλουν ή φοβούνται μην πάρουν κάποια αρρώστια με τη Θεία Κοινωνία, όσοι δεν πιστεύουν στην ουσία της Θείας Κοινωνίας, αυτοί που δεν έχουν λόγο να μεταλάβουν -και είναι δικαίωμά τους-, να απέχουν. Ας αφήσουν όμως τους άλλους ήσυχους. Είναι μάλιστα παρατηρημένο ότι οι μη πιστεύοντες είναι κυρίως εκείνοι οι οποίοι περισσότερον ομιλούν δια τους ‘κινδύνους’ από την Θεία Κοινωνία, όπως, και το ότι ‘κόπτονται’ «για το καλό των πιστών», εξ εκείνων οι οποίοι ασκούν πολεμική εναντίον της Πίστεως.»

Σημειωτέον, ο βουλευτής για το ίδιο θέμα έκανε ερώτηση και στο Υπουργείο Παιδείας. Χαρακτηριστική εδώ είναι η απάντηση που δίνει ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, κάτι που σήμερα με τις εξελίξεις στο Μάθημα των Θρησκευτικών δείχνει να έχει ‘ξεπεραστεί’ από το ‘Υπουργείο Παιδείας’ αλλά ακόμη χειρότερα και από τη διοίκηση της Εκκλησίας: «Σε θέματα Πίστεως το Υπουργείον Παιδείας δεν είναι αρμόδιον. Αρμοδία είναι μόνο η Εκκλησία του Χριστού.» Οι υποχρεώσεις του Υπουργείου Παιδείας σε αυτό το θέμα ορίζονται από το Σύνταγμα της Ελλάδος, συμπληρώνω.

Από την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία που ακολουθεί, η οποία μπαίνει εις βάθος στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, απομονώνω δύο παραδείγματα που αναφέρει ο π. Μυτιληναίος από την ίδια τη ζωή της Εκκλησίας όπου είχαν μεταλάβει φυματικοί.

***

«Καταρχάς θα ήθελα να αναφερθώ σε μίαν επιστολογράφο εδώ της πόλεώς μας που έστειλε στην τοπική εφημερίδα μία επιστολή και αναφέρεται σε έναν Λαρισαίον ιερέα τον παπα Στάμο Κονταξή. Εγώ δεν τον πρόλαβα, νομίζω ήταν στο Νεκροταφείο δεν θυμάμαι, ίσως εκεί. Πρέπει να έχει πεθάνει προ του ’60.

Λοιπόν. Αυτός κάποτε πήγε λέγει να μεταλάβει κάποιον φυματικόν. Μόλις κοινώνησε ο φυματικός δεν κατάφερε να καταπιεί, κοντυλιάστηκε τι έπαθε δεν ξέρω, έβηξε και έβγαλε το περιεχόμενον επάνω εις το πάπλωμά του. Δεν εδίστασε, λέγει η επιστολογράφος, ο ιερεύς να φάγει εκείνο που βγήκε από το στόμα του φυματικού. Ο ιερεύς αυτός μετά από το περιστατικό αυτό, χωρίς βέβαια να γίνει φυματικός, έζησε άλλα 35 χρόνια και έφτασε στην ηλικία των ενενήντα τεσσάρων ετών.

Αλλά πρέπει να σας πω ότι αυτό το περιστατικό έχει μυριάκις επαναληφθεί. Θα το ακούσετε σε κάθε τόπο γιατί απλώς επαναλαμβάνεται το φαινόμενον αυτό.

Ακούστε όμως και το αντίθετο παράδειγμα.

Κάποτε αγαπητοί μου ένας ιερεύς μ’ έναν διάκονο επήγαν σ΄ έναν ιδρυματικόν ναόν, δηλαδή σε ένα ίδρυμα που ήταν φυματικοί, ένα Σανατόριο, να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία. Ετέλεσαν την Θεία Λειτουργία και βεβαίως όλοι οι τρόφιμοι του Σανατορίου, δηλαδή οι φυματικοί, εκοινώνησαν από το Άγιον Ποτήριον. Κατά την τάξη, ο διάκονος έπρεπε να κάνει την κατάλυση αλλά ο διάκονος δεν κινείται να καταλύσει. Καταλύω λέγεται τρώγω το περιεχόμενο, το υπόλοιπο του Αγίου Ποτηρίου. Αυτό λέγεται κατάλυση στη γλώσσα την ιερατική.

Του λέει ο ιερεύς, -Παιδί μου κάνε κατάλυση. -Εγώ; Ποτέ, λέγει ο διάκονος. Τόσοι φυματικοί κοινώνησαν, εγώ θα κάνω κατάλυση; Ποτέ. -Παιδί μου, του λέγει, είναι πολύ μεγάλη αμαρτία να το ισχυρίζεσαι αυτό. -Εγώ δεν το κάνω, λέγει ο διάκονος.

Και κατέλυσε ο ιερεύς.

Το επόμενον έτος που γιόρταζε πάλι αυτός ο ναΐσκος εκεί του Σανατορίου, επήγε πάλι ο ιερεύς για να λειτουργήσει. Ήτανε μόνος του. Τέλεσε την Θεία Λειτουργία και άρχισε να κοινωνεί τους τροφίμους, δηλαδή τους φυματικούς. Ανάμεσα εις τους φυματικούς φυματικός πια ήταν και ο διάκονος, ενώ ο ιερεύς αγαπητοί μου δεν έγινε φυματικός.»

Σχολιασμός / απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ

Πηγή βίντεο: elena1111ful