Το άρθρο 3 στόχος των
αθέων
Η από χρόνια επιδίωξη των αθέων, και των «εκσυγχρονιστών»,
ιδεολόγων της πολτοποίησης των εθνικών ταυτοτήτων, είναι η κατάργηση του άρθρου
3 του Συντάγματος. Ο μύθος, που εκπέμπει
συστηματικά η πανίσχυρη επικοινωνιακά προπαγάνδα τους, είναι ότι η
Ελλάδα, με την κατάργηση του άρθρου 3, θα προσχωρήσει στα «προοδευτικά
ουδετερόθρησκα κράτη».
Στην ουσία οι κάθε λογής άθεοι, δια
της καταργήσεως του άρθρου 3, απεργάζονται από χρόνια, μεταξύ των άλλων, την
κατάργηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως εκκλησιαστικής οντότητας, και τη φίμωση
Της, δια της υπαγωγής Της στο Φανάρι. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είναι σαφής: «
...Εάν επαναδιατυπώσουμε το άρθρο 3, φοβούμαι ότι μπορεί να ανοίξουμε τον ασκό
του Αιόλου. Διότι στην πραγματικότητα το κανονιστικό περιεχόμενο του άρθρου 3
δεν αφορά τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας της
Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αφορά την πολλαπλότητα των
εκκλησιαστικών καθεστώτων...Στο άρθρο 3 θεμελιώνεται η ίδια η υπόσταση της
Εκκλησίας της Ελλάδος, η εκκλησιολογική». (Από ομιλία του Ευαγ. Βενιζέλου, στις
28/11/2016, στην αίθουσα του Δ.Σ.Α.).
Για το σοβαρότατο αυτό θέμα ο κ.
Σωτήριος Ρίζος, πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας ε.τ. και διευθυντής του
Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, σημείωσε ότι στο άρθρο 3,
μεταξύ των άλλων, προβλέπεται «η
καθιέρωση της ανεξαρτησίας της ελληνικής εκκλησίας έναντι του Πατριαρχείου της
Κωνσταντινουπόλεως και του αυτοδιοικήτου αυτής...». (Από την ομιλία του στην
εκδήλωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών την Τετάρτη, 6η Ιουνίου 2017, στο
αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου).
Ο κ. Ρίζος σημείωσε επίσης ότι το
ΣτΕ, δια της Νομολογίας του, «προσδιόρισε την έννοια του <αυτοκεφάλου>,
οριοθετώντας τη σχέση Ελληνικής Εκκλησίας και Πατριαρχείου» και, στο πλαίσιο
αυτό, «δέχθηκε περιορισμένη σημασία της διακρίσεως των Μητροπόλεων σε αυτές των
Παλαιών και σε εκείνες των Νέων Χωρών», απόφαση υψίστης εθνικής σημασίας.
Ο πρόεδρος του ΣτΕ ε.τ. στην ίδια
ομιλία του ως απόδειξη του εντός του ισχύοντος συστήματος σχέσεων Πολιτείας
Εκκλησίας μεγάλου βαθμού ουδετερότητας
του ελληνικού κράτους και απολαύσεως του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής
ελευθερίας σημείωσε ότι ελάχιστα είναι τα παράπονα και οι δίκες που εγείρουν
ενώπιον του ΣτΕ τα λοιπά δόγματα του Χριστιανισμού και οι άλλες θρησκείες.
Περισσότερα είναι των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Συμπερασματικά ο κ. Ρίζος υπογράμμισε πως « είναι αδιανόητη
κάθε σκέψη αναθεώρησης του συντάγματος με στίγματα ανελευθερίας και
ποδηγετούμενης προς επικίνδυνες ατραπούς». Για το άρθρο 3 τόνισε ότι η
κατάργησή του θα ισοδυναμούσε με απορρύθμιση των σχέσεων Εκκλησίας και
Πολιτείας και πρόσθεσε: «Το Εθνικό Κράτος, που βάλλεται συστηματικά από
δυνάμεις εγχώριες και εξωχώριες, από δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν στη θέση
εθνών και λαών με διακριτικά γνωρίσματα, να βάλουν ποίμνια καταναλωτικά, έχει
συμφέρον να μην αποχωριστεί από σύμμαχο ασφαλή και αξιόπιστο». Μόνο που αυτό
ισχύει για ηγέτες υπεύθυνους και με γνώση της ιστορίας και της ιδιοπροσωπίας
μας.-
1 σχόλιο:
Παρατηρῶ δεκάδες σχολίων σὲ ζητήματα ἱεροκανονικὰ
καὶ ἀντιθέτως μικρὴ συμμετοχὴ σὲ ἄλλα ζητήματα, περισσότερο φλέγοντα,
ὅπως λ. χ. ἡ ἡγεμονία τῶν gay, ἡ ἀντικατάσταση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας μας ἤ ἡ (μὴ) ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 3 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ἡ ὁποία
-αὐτή, ναί! -
θ᾽ ἀποτελοῦσε πραγματικὸ ἀνασχετικὸ παράγοντα στὶς βλέψεις τοῦ Φαναρίου.
Τὴν ἴδια ὥρα, στὴν κοντινή μας Ρουμανία
(ναί, αὐτήν, ποὺ βρίζονται σκαιότατα ὁ Πατριάρχης κι ἡ Σύνοδός της ἀπὸ πολλοὺς ...)
βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη συνταγματικὴ ἀναθεώρηση ποὺ ἀφετηριάσθηκε κατόπιν λαϊκῆς πρωτοβουλίας, «ἀπὸ τὰ κάτω», μὲ συλλογὴ 3.000.000 ὑπογραφῶν, ἡ ὁποία κατατείνει στὴν συνταγματικὴ κατοχύρωση τοῦ γάμου ὡς ἑνώσεως προσώπων διαφορετικοῦ φύλου (λίγες ἑκατοντάδες χιλιάδες ὑπογραφὲς συγκέντρωσε ἡ ἀντίθετη ἄποψη). Ἀρχὲς Μαΐου 2017 μὲ συντριπτικὴ πλειοψηφία ἡ Κάτω Βουλὴ ἐνέκρινε τὸ αἴτημα καὶ ἀναμένεται ἡ προκήρυξη καὶ διεξαγωγὴ σχετικοῦ δημοψηφίσματος, ὅπως προβλέπει τὸ Σύνταγμά τους (σημειῶστε, ὅτι τὸ κίνημα αὐτὸ εἶχε ἐπίσημη, ἀνοικτὴ κι ἐνεργὴ στήριξη ὄχι μόνον ἀπ᾽ τὸ ἐκεῖ Πατριαρχεῖο, μὰ ἀπ᾽ ὅλες τὶς χριστιανικὲς κοινότητες τῆς Ρουμανίας). Ἀνάλογο, ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ἐγχείρημα συνταγματικῆς ἀναθεώρησης εἶχε γίνει πρὸ 3-4 ἐτῶν καὶ στὴν Κροατία καὶ τοὺς τὸν "ἔκοψε τὸ βήχα" τῶν εὐρωπαίων pro-gay.
[Τί νὰ κάνουμε, ποὺ εἶναι Παπικοί οἱ Κροάτες;
"Ξυδάκι" γιὰ τοὺς ἀκραιφνεῖς Ὀρθοδόξους,
τοὺς πολυνούστατους, τοὺς νομοκανονικὰ ξεσκολισμένους!].
Ὁπότε, ρὲ ἀδέρφια, τί συμβαίνει μὲ τὰ ἐνδιαφέροντά μας
(καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν μὲ τὰ μυαλά μας),
ἡμῶν τῶν ἁπλῶν πιστῶν, τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ πληκτρολογίου;
Ἂς ἀναρωτηθοῦμε!
[Κι ἂς μὴν ἐμπλέξουμε τὸν Κλῆρο στὴν ἀπάντησή μας. Ἂς τὸν ἀφήσουμε στὸ χουζούρι του]
Δημοσίευση σχολίου