«Ποτέ δεν έδειξεν ο Θεός τόσην αγάπην προς τους ανθρώπους, όσην όταν ανέστη» - Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

«ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΣΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΣΗΝ ΟΤΑΝ ΑΝΕΣΤΗ» - ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 «Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις θάνατον· ο Θεάνθρωπος όμως δια της αναστάσεώς Του ‘’καταδικάζει’’ τους ανθρώπους εις αθανασίαν.  Δια τα κτυπήματά τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς· δια τας ύβρεις τας ευλογίας· δια τον θάνατον την αθανασίαν.  Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεόν, όσο όταν Τον εσταύρωσαν· ποτέ δεν έδειξεν ο Θεός τόσην αγάπην προς τους ανθρώπους, όσην όταν ανέστη», αναφέρει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς για την Ανάσταση του Χριστού.

Η Ζωηφόρος και Αγία Ανάσταση του Κυρίου, είναι η μεγίστη έκφραση αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο.  Με την Ανάσταση του ο Χριστός εχάρισε ζωήν «τοις εν τοις μνήμασι».  «Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν».    Για τούτο και εμείς την Άγια τούτη μέρα της Ανάστασης, ομολογούμε «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  Αποτελεί ομολογία αντίδωρο, στην μεγάλη αυτή αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο.

‘’Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας’’.  Η μεγαλύτερη δωρεά στον άνθρωπο, δόθηκε με την Ανάσταση του Κυρίου μας.  ‘’Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος’’.  Αυτή τη χαρά ‘’ουδείς δύναται να άρη αφ’ ημών’’.

«Χάρις εις την ανάστασιν του Χριστού», σημειώνει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, «χάρις εις την νίκην επί του θανάτου οι άνθρωποι εγίνοντο και γίνονται χριστιανοί.  Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι τίποτε άλλο από τι, παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της  του Χριστού αναστάσεως, το οποίον συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας»

Την Αγία τούτη μέρα της Ανάστασης ομολογούμε «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  Ο αναστάσιμος χαιρετισμός είναι πρωτίστως μια ομολογία.  «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».   Τούτη τη μέρα είναι ημέρα με τον αναστάσιμο χαιρετισμό ομολογούμε την πίστη μας στο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού μας.  Για τούτο στο Άγιο Όρος καθ΄όλη τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, αποτελεί και τον  μόνο χαιρετισμό.  Ενω διαβαίνοντας  το Άγιον Όρος την υπόλοιπη περίοδο ακούς το ‘’Ευλογείτε’’, και την απάντηση ‘’ο Κύριος’’,  κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα ακούεις  τούτο τον χαιρετισμό της αναστάσιμης ομολογίας. «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  

«Εις τέσσαρας μόνον λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσαρα Ευαγγέλια του Χριστού : Χριστός ανέστη!  Αληθώς ανέστη!» σημειώνει εμφαντικά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.  Η αναστάσιμη τούτη ομολογία είναι  πηγή ανεκλαλήτου χαράς «ην ουδείς δύνατι να άρη αφ’ ημών». «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν, και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των Πατέρων, Θεόν και υπερένδοξον».  «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».   «Σήμερον σωτηρία τω κόσμω, ότι ανέστη Χριστός».