Ποιμαντορική Εγκύκλιος για το Πάσχα του 2017 Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

 

Ναύπακτος, Πάσχα 2017

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 81

Πρός τούς Κληρικούς καί λαϊκούς τῆς καθ᾿ ἡµᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Χριστός Ἀνέστη , ἀδελφοί!

Κάθε χρόνο τήν ἡµέρα τοῦ Πάσχα ἑορτάζουµε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τό µεγάλο αὐτό γεγονός στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τό πανηγυρίζουµε λαµπρῶς, τό ἑορτάζουµε πανηγυρικῶς, τό χαιρόµαστε καρδιακῶς.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, µαζί µέ τόν Σταυρό Του, εἶναι τό κέντρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα γεγονός τῆς πίστεως τῶν Ἀποστόλων, δέν εἶναι ἕνα γεγονός µιᾶς ἁπλῆς παραδόσεως, τήν ὁποία παραλάβαµε καί τήν διαφυλάσσουµε, δέν εἶναι µόνον ἕνα κεντρικό σηµεῖο τοῦ πολιτισµοῦ µας καί τῶν ἐθίµων µας, πού τό ἀποδεχόµαστε χωρίς νά µποροῦµε νά τό ἀποδείξουµε. Εἶναι κυρίως ἕνα γεγονός τό ὁποῖο ἐπιβεβαιώνεται σέ κάθε ἐποχή.

Κάθε φιλοσοφία ἀντικαθίσταται ἀπό µιά ἄλλη νεώτερη φιλοσοφία· κάθε ἐπιστηµονική γνώση συµπληρώνεται ἀπό µεταγενέστερες γνώσεις· κάθε παράδοση ἀποδοµεῖται ἀπό ἄλλες παραδόσεις. Αὐτό δέν γίνεται µέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ παραµένει στούς αἰῶνες ὡς ἕνας φάρος φωτός, ὡς µιά ζωή ἀληθινή πού γεµίζει τούς ἀνθρώπους ἀπό ἐλπίδα, ἀγάπη καί φῶς.

Αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἀναγεννῶνται καθηµερινά, πού τελειοποιοῦνται στήν πνευµατική τους ζωή, πού ἁγιάζονται. Ὅλα αὐτά γίνονται µέ τήν δύναµη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Αὐτός χορηγεῖ φῶς καί ζωή, ἀναγέννηση καί πληρότητα, ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, ἐλπίδα αἰώνιας ζωῆς. Οἱ ἅγιοι εἶναι γεµάτοι ἀπό αὐτό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, µέ τήν διαφορά ὅτι αὐτοί δέν προξενοῦν τήν θέωση, ἀλλά πάσχουν τήν θέωση, πού σηµαίνει ὅτι ἁγιάζονται ἀπό τόν Χριστό καί δέν εἶναι αὐτοί πηγή τοῦ ἁγιασµοῦ.

Ὅσοι ἐπισκέπτονται τό Ἅγιον Ὄρος κατά τήν ἑβδοµάδα τῆς ∆ιακαινησίµου, δηλαδή µεταξύ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα καί τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωµᾶ, διαπιστώνουν µέ πόση πνευµατική εὐφροσύνη οἱ ἁγιορεῖτες µοναχοί ἑορτάζουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Πανηγυρίζουν λαµπρῶς, καρδιακῶς καί αἰσθητῶς. Κυρίως, κάνουν λιτανεῖες, ἐξέρχονται, ἀνάλογα µέ τό τυπικό κάθε Μονῆς, ἀπό τήν Μονή κρατώντας λαµπάδες, ἑξαπτέρυγα, λείψανα ἁγίων καί εἰκόνες, οἱ ἱερεῖς καί οἱ διάκονοι εἶναι ἐνδεδυµένοι τά λαµπρά ἄµφιά τους καί ψάλλοντας ἀναστάσιµα τροπάρια περιέρχονται τούς κήπους καί τά δάση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, γιά νά ἀναγγείλουν σέ ὅλη τήν κτίση τό γεγονός τῆς Ἀναστά- σεως τοῦ Χριστοῦ.

 Κατά τίς λαµπρές αὐτές λιτανεῖες οἱ µοναχοί κρατοῦν εἰκόνες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί λείψανα ἁγίων, τά ὁποῖα θέτουν σέ προσκύνηση στούς παρευρισκοµένους. Ἡ παρουσία τῶν εἰκόνων τῆς Παναγίας µας δείχνει τήν χαρά τῆς Θεοτόκου γιά τήν ἔγερση τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της. Καί τά λείψανα τῶν ἁγίων δείχνουν ὅτι ἁγιάσθηκαν µέ τήν δύναµη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ καί εἶναι πραγµατικά µέλη τοῦ ἐνδόξου Σώµατός Του. Τά λείψανα τῶν ἁγίων, ἄλλωστε, τά ὁποῖα ἄλλα εἶναι ἄφθαρτα καί ἄλλα µυροβλύζουν καί εὐωδιάζουν, εἶναι φανέρωση τῆς ἀληθείας ὅτι καταργήθηκε ὁ θάνατος, ὅτι αὐτό πού λέγεται θάνατος εἶναι ὕπνος, ὅτι οἱ ἅγιοι εἶναι ἀναστηµένοι πνευµατικά, καί ἀναµένουν καί τήν ἀνάσταση τῶν σωµάτων τους κατά τήν ∆ευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ ἅγιοι κατά τήν διάρκεια τῆς ζωῆς τους ἔζησαν τήν ἀνάσταση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, τήν ἀνάσταση τῆς καρδίας τους, γι’ αὐτό ἄγγιξαν τήν αἰώνια ζωή, πράγµα πού φανερώνουν τά λείψανά τους, καί µέ αὐτήν τήν βεβαιότητα ἀναµένουν καί τήν δεύτερη ἀνάσταση, δηλαδή τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, τήν ἀνάσταση τῶν σωµάτων τους καί τήν εἴσοδό τους στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

 Ἔτσι, τά λείψανα τῶν ἁγίων εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ µαρτυρία ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι µιά φιλοσοφική καί θρησκευτική ἰδέα, δέν εἶναι µιά αὐταπάτη καί µιά ψευδαίσθηση, ἀλλά εἶναι πραγµατικότητα ἐπιβεβαιωµένη. Ἔχουµε τεκµήρια θαυµαστά τοῦ µεγάλου αὐτοῦ γεγονότος, εἶναι ἡ ἐµπειρία µιᾶς θαυµαστῆς ζωῆς.

Γνωρίζουµε καλῶς ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε γιατί µᾶς τό εἶπαν οἱ Ἀπόστολοι πού ἦταν µάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, γιατί τό διακήρυξαν οἱ ἅγιοι διά µέσου τῶν αἰώνων, καί γιατί τό διαβεβαιώνουν τά ἱερά λείψανά τους. Αὐτές εἶναι οἱ ἀποδείξεις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό σηµαίνει ὅτι ὅλη ἡ ἐκκλησιαστική ζωή εἶναι ἐκείνη πού µᾶς προσφέρει τήν µαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό τό νόηµα ἔχουν οἱ ἀναστάσιµες λιτανεῖες. Καί ἐµεῖς πού κατακυριευόµαστε ἀπό τόν θάνατο, ὅταν µᾶς καταλαµβάνη ὁ φόβος τοῦ θανάτου καί τῆς ἀπελπισίας, συµµετέχουµε αἰσθητῶς καί νοερῶς σέ αὐτές τίς λιτανεῖες µέ τά λείψανα τῶν ἁγίων γιά νά ἀποκτᾶµε τήν βεβαιότητα τῆς νίκης τῆς ζωῆς πάνω στόν θάνατο καί προσπαθοῦµε νά ζοῦµε τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τῶν φίλων Του, πού εἶναι οἱ ἅγιοι.

Εὔχοµαι σέ ὅλους τούς Χριστιανούς τῆς Τοπικῆς µας Ἐκκλησίας χρόνια πολλά, εὐλογηµένα καί ἀναστάσιµα.

Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί!

Μέ θερµές πατρικές εὐχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ