ΑΚΤΙΝΕΣ: Μνημόσυνο Οκταετές Αγιορείτου Μοναχού Νικοδήμου Γρηγοριάτη [5 Φεβρουαρίου 2017]

Αποτέλεσμα εικόνας για ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΟΚΤΑΕΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΓΡΗΓΟΡIATH

23-01-2009 / 05- Φεβρουαρίου - 2017

<<… Mνήμη ποιείσθαι των πίστεως κοιμηθέντων εθέσπισαν…>>( Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού )

Αληθώς οκταετές μνημόσυνοπροσάγεται σημερον εις το υπερουράνιο της υπερθέου τριάδος θυσιαστήριο,στους εν πειραιεί ιερούς ναούς (Υπαπαντή του Κύριου και Ρόδο το Αμάραντο),δια ευχών πάντων των ευλαβών πειραιωτών χριστιανών υπέρ αιωνίας μνήμης και αναπαύσεως της ευσεβούς ψυχής του ταπεινού εν χριστώ αδελφού και πάτερα πάντων ημών Μοναχού Νικοδήμου Γρηγοριάτη.

…

Αδυνατούν τα πτωχά λόγιανα περιγράψουν ταπεινές,αγίες, ευαίσθητες ψυχές ,σύγχρονες ή παλιές μηεναρμονισμένεςστοκοσμικό πνεύμα τουδήθεν μοντέρνου .Πώς περιγράφεις μία πολυτάλαντη ιεροπρεπή μορφή – προσωπικότητα ρώτησα έναν αδελφό που είχε τηνευλογίανα τον γνωρίσει κι αυτός από κοντά.....Πατέρας Νικόδημος ο Γρηγοριάτης ο καρδιακός ,o οσιομάρτυρας ,ο μη δεχόμενος μόσχευμα καρδιάς από τον βαριά πάσχοντα αδελφό .Αυτό τα λέει όλα ,μου απαντά ορθά και κοφτά!Επιμένω να αντιλέγω , πώςσκιαγραφείς αυτόν που φρονεί τα γήινα και τα υλικά αγαθά ως όντως κατώτερα,αλλά συγχρόνως σέβεται με άγιο πόθο τον κτίσαντα και την κτίση όλη .Ακόμα πιο δύσκολοείναι να περιγράψουμε τους ασκητικούς αγώνες ενός ξένουαπό τον κόσμο τούτο,αλλά και τόσο δικό μουάνθρωπο, τόσο δικό σου ,τόσο δικό μας.Είναι εφικτό τελικά για εμάς τους κοσμικούς να αναμετρηθούμεμε έναν μοναχό που με την άσκηση και την υπακοή που κάνει από νεαρής ηλικίας,στον γέροντα τουτον μακαριστόπροηγούμενο Πατήρ Γεώργιο Καψάνη βρίσκεται εντός τόπου και εκτός τόπου,εντός χρόνου και εκτόςαυτού ,ακούραστος μπροστάρης στον στίβο της πνευματικής ζωής .Από πιο απύθμενο πηγάδι αντλείς τις δυνάμειςγια να πάρεις τελικά την απόφαση να γράψεις για αυτόν που απομακρύνεται απόόλα τα δημιουργήματα , καθώς παρευρίσκεται νοερώς και πρακτικώς κοντά στον Δημιουργό.Ποιόν να δοξολογήσουμε και ποιόν να ευχαριστήσουμε !!!Ποιόν να αγαπήσουμε έτι περισσότερο !!!Πού και πώς να εναποθέσουμε την ευγνωμοσύνη μας ,για την επί γης γνωριμία μας, με τον πατέρα Νικόδημο τον, Αγιορείτη,τον Γρηγοριάτη.Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμεθααπέναντι στον Πανάγαθο Θεό, στον δωροθέτη του παντόςεπιστητού και μη,ορατού και αοράτου .Με ποιόν τρόπονα ευχαριστήσουμε την του Θεού άπειρησοφία που πολλάκις σε κάθε εποχή μας αγκαλιάζει μέσα από τους αγίους καιτα θαύματα τους καιμας ελεεί,όστις ήθελε ελεηθεί,αποκαλύπτονταςλίγο - λίγο εις στους αποστατούντες,τηνμεγάληκαιλαμπροτάτη ,υπερκόσμιααγάπη καιδόξα του .΄Ω !Κύριε και δημιουργέ του παντός!!Σε, αγαπούμε,σε, δοξολογούμε , σε ευχαριστούμε δια την μεγάλη σου κατανόηση , δόξα και δικαιοσύνη !!Μόνε αληθινέ, μόνε φωτοδότα όλου του κόσμου δυνάμωσέ μας την κλίσηστο αγαθό ,δίδαξέ μας να μην σπαταλούμε αλόγιστα την δύναμη της αγάπης σε καταστροφικά για εμάς και τους άλλους πράγματα πρόσωπα και καταστάσεις . Βοήθα μας να ακολουθούμεμε σοφία , πίστη , και ελπίδαεσένατον μόνον επουράνιο Θεό καιΠατέρα ,ώστε να μην μείνουμε έξω από την πατρική οικία σαν απερίσκεπτα παιδιά , που εγκλωβίστηκαν από τα ψεύτικα και μιαρά παιχνίδια , αυτής της ζωής.Φανέρωσε μας Κύριε ως οδηγό το άκτιστο Φώς σου,έλα η αέναη πηγή όλων των καλών και όλων των αρετών εις τους κακούς, η πηγή της ευγνωμοσύνης στους αχαρίστους,η πηγή της σωφροσύνης στους άφρονες .Βοήθα μας να αναγνωρίζουμε εσένα και μόνο εσένα ,μέσα από τα μυριάδες χρηστά δώρα , που μας μοιράζεις απλόχερα με περίσσια πατρική αγάπη ,απ αρχής γενομένης του κόσμου, της ζωήςμας.Έλα,ξανά και ξανά ,μακρόθυμούντα και φιλάνθρωπε Κύριε εις τις καρδιές μας ,ξέχνα ξανά και ξανά την καθημερινή μας απληστία - αχαριστία .Ευλόγησε μας μετην Εσταυρωμένη αγάπηόλου του κόσμου, τον Εσταυρωμένο .Αυτήν την αγάπη,ξεχώριζες ,σταδιεισδυτικά λαμπερογάλαναταπεινά μάτιατου πατρός Νικοδήμου,που ξεχείλιζεστον βίο και τον πλούσιο λόγο του ως χείμαρρος ζωοποιού ποταμού .Η δίψα Θεού που κόχλαζε στην καρδιά του , μετέδιδε δίψα Θεού στην καρδιάμας,ενεργοποιώνταςτην κουρασμένη ψυχή μας να ορμήσεικαι αυτή,στην αέναη πηγή των πάντων( την Εσταυρωμένη αγάπη ).Γνωρίζουμεαπό τον ίδιο ότι,το πρώτο βήμα στην ένωση του με τον Θεό έγινε ως μοναχική κλήση στην παιδική δωδεκαετή καρδιά του,όταν μαζί με την μητέρα του βρέθηκε σε ένα συγγενικό σπίτι ,για προσευχή –απόδειπνο. Από τότε έβαλε στόχο και σκοπό της ζωής του ,το τελικό,αδιαχώριστοκαι μοναδικόεξελικτικό όριοτου ανθρωπίνου γένους την ένωση Θεού-ανθρώπου- το καθ’ ομοίωσιν .Με την αγάπη του Χριστούπου φλόγιζετα σπλάχνα του ως άλλη καιομένη βάτο,χωρίς όμως να βλάπτεται η καταπονημένη καρδιά του,έσβηνε με ευκολία τις δήθεν -παραπλανητικές αγάπες- του απατηλού κόσμου και του αιώνα τούτου ,εκ παιδιόθεν . Προσπαθώντας να ζήσει το Ίνα ώσιν εν του Κυρίου, η αγάπη του ενός έγινε η αγάπη του άλλου ,η συμπόνια του ενός συμπόνια του άλλου , ο λόγος του ενός λόγος του άλλου , η ζωή του ενός ζωή του άλλου . Με την άσβεστη φλόγα της αγάπης του Χριστού μας καθαρίζονταν , αγιάζονταν , λαμποκοπούσε και ευωδίαζε η καρδιά του πατρός Νικοδήμου , μέρα με την ημέρα , με αποτέλεσμα να βιώσει εν τέλει πλήρως το ζω δε ουκέτι εγώ ζεί εν εμοί Χριστός ,Χριστός τα πάντα και εν πάση .Ο καλοκάγαθος νηπτικός μοναχός της πόληςμας ,αρνιόταν να αψηφήσει οτιδήποτε ορατό ή αόρατο,επιβλέπειή έχει δημιουργήσει η χείρ του Κυρίου του Παντοκράτορος,σεβόμενος τις ενέργειες του Θεού στην κτίση, χωρίς όμως να τις παρερμηνεύει,με έννοιες όπως ( bigbang , εξέλιξη )συγχέονταςτον Κτίσανταή τις προαιώνιες,άρα καιάκτιστες ενέργειες τουμε αυτήν….Καθημερινά, ως γνήσιος κι ευγνώμων δούλοςτου αφέντη Χριστού,ζούσε, προωθούσε και αντανακλούσε, την προσωπικότητα και τοπρόσωποτου Θεούκαι κυρίως αυτό στις σχέσεις του με όλους τους ανθρώπους .... Παρότι μοναχός ,μακράν έξω του κοσμικού πνεύματος,αφουγκράζονταν τα προβλήματα που απασχολούσαν τον κόσμο σαν δικά τουκαι με αγία εσταυρωμένη αγάπη τα αγκάλιαζε και προσπαθούσε ταπεινά να τα λύσει .Αναζητώντας καθημερινώς και αδιαλείπτως την τελεία ένωση του ιδίου με τον Θεό , ερχόταν αβίαστα και η αρμονική συνύπαρξη του με την κοινωνία και όλη την δημιουργία .Χαρά Θεού και ειρήνη πλημύριζε τις καρδιές μας και την ατμόσφαιρα του μικρού αλλά καθαρού σπιτιού του κάθεφορά που βρισκόμαστανκοντά του .Ό χρόνος ,ένα από τα μυριάδεςκτιστά δημιουργήματα , ως γνήσιος υποτακτικός των ανθρώπων του Θεού,έκλινε γόνυ κι αυτός και υποτασσότανσε άλλους ρυθμούς . Άλλοτε πάγωνεγια να ακούσει ρήματα ζωής μαζί με εμάς και άλλοτε έτρεχε πολύ γρήγορα,για να παρασύρειμακριά την μισητή θλίψη –απογοήτευση φέρνοντας πάλι,την του Θεού ειρήνη ,ασφαλώς , μέσω της μεσιτείας του πατρός Νικοδήμου .Η φιλία – συνεργασία εν Χριστώμε αυτόν τον μοναχό κατέλυε τα δεσμά του διαβόλου και έφερνε πρόγευση παραδείσου,λίγο ή πολύ στην ζωή μαςδωρεάν καιαβίαστα,πάντοτεκατά αναλογίατης δεκτικότητας μας.Μεγάλη η ευλογία που μας δόθηκε από τον Θεό και μπορέσαμε να σε γνωρίσουμε από κοντά άγιε πατέρα!! Πιστεύουμε ότιπροσωρινάμας κρύφτηκες ,για να βρούμε Θεού θέλοντοςαιώνια,έναν επιστήθιο φίλο ,έναν μειλίχιο αδελφό,έναν σώφρων πνευματικό μοναχό και πατέρα.Πολλοί από εμάςαργήσαμε εξ αρχής να κατανοήσουμετο πνευματικό σου κάλλος,κάποιοι κατάλαβαν γρήγορατην προσωπικότητα και το πρόσωπο του Θεού να περιφέρεται ανάμεσα μας , καθώς αντανακλούσε και ζούσε μέσα από τα ηγιασμένααπό τον Θεό στοιχεία της δικής σου προσωπικότητας του δικού σου προσώπου .Συνέβη και κάποιοι να αργήσουννα αντιληφθούντο κενό που άφησε η απουσία σου στην ζωή μας …Συγχώραμαςόλους μαςάλλη μια φορά για την ελλιπήκαιαδύναμηκατανόηση τηςιερής δύναμης τηςυπακοής,μεταξύ μας , στον πνευματικό , στον Θεό .Περπατώνταςο ίδιος την στενή και αιματηρή οδό της υπακοής από μικρό παιδί ως καλογεράκι στο μοναστήριτου Αγίου Γεωργίου του Αρμά Χαλκίδος και ύστερα στη Μονή Οσίου Γρηγορίουτου Αγίου Όρους ένιωσε στο πετσί του και βίωσεμέρα με την ημέρατην ενεργή και ευεργετική δύναμη τηςυπακοής και της προσευχής .Ο πατέρας Νικόδημοςμε αδιάλειπτη καρδιακήπροσευχή, υπεράνθρωπες δυνάμεις λόγω της καρδιακής ανεπάρκειας και αγία παρότρυνση,προσπαθούσε να διαβιβάσει την πολύχρονη εμπειρία του δωρεάν με αγάπη,σεβόμενος συγχρόνωςτην ελευθερία και την δυνατότητα του κάθε προσώπουσε αυτά τα ζητήματα.Ως Ορατό Θεό,ακολούθησε με υπακοή τον γέροντα του ,ως το τέλος της ζωής του και έτσι με πανάγιο σεβασμό τοποθετούσε τον πνευματικό πατέραστην ζωή του καθενός μας .Άλλη μια Χρυσή παρακαταθήκη - μαρτυρίατηςπνευματικής διδαχής του ιερούαποστάγματος,της επίπονηςμοναχικής ζωήςτου επί της γης ,που μας την κληροδότησε, με λόγο και με πράξεις.<<Βάλτε αρχή>> ,βροντοφώναζειεροκρυφίωςη ζωή τουσε όλους μας.<<Έχει πολύ αγώνα η ζωή>>.Πολλαπλός όμως ο αγώνας που χρειάζεται και επιβάλλεταινα καταβληθεί για όσους επιζητούν τηντελείωση της πνευματικήςζωής τους.Μετάνοια ,νηστεία ,άσκησημε μέτρο,υπακοήεις τονορατό Θεό,ταπείνωσηκαι όχι ταπεινολογία,συμπάσχουμε με κατανόηση αλλά δεν συνταυτιζόμεθα . Αγάπημε διάκριση,πρόγευσηπαραδείσουεν ταπεινώση, όταν καιεάν,Κύριος θελήσει .Έχει απαιτήσεις η αγάπη του Θεού από το πλάσμα τουκαι γιατί όχι!!Εν πολύ σοφία και δικαιοσύνη άλλωστε, αφούαυτόν( κι εμάς )έστεψεβασιλέα της κτίσης, αυτόν(κι εμάς)έχρισειερέα όλης της δημιουργίας αυτός( κι εμείς )και μόνο το ανθρώπινο γένος από τηνχωματένια φύση –κτίση ευλογήθηκενα υψωθεί τόσο πολύ ,που να μπορεί να επικοινωνεί με τον Δημιουργό του μέσωτου προφητικού χαρίσματος.Αφού αυτόςκαι μόνο αυτός επλάσθει ιδιαιτέρωςκαι επιλέχθει μέσα από όλα τα δημιουργήματα της κτίσης και ευλογήθηκε με τόσαδωρεάν χαρίσματα , υποχρεούταιεις στο ελάχιστοναπό φιλότιμοκαι μόνο ,να αγωνίζεται, να αγρυπνεί και να τα φυλάττει με την ζωή του τα Θεικά τάλαντα, εάν και όποτε χρειαστεί για να μην τα απολέσει.( ο Αδάμ και εν συνεχεία όλο το ανθρώπινο γένος) .Βαρυσήμαντος ο ρόλος του θεματοφύλακα όλης της κτίσης,καταστροφικά τα αποτελέσματα της επιπόλαιας και κακήςφύλαξης της δημιουργίας. Ορατάτότε,ακόμα πιοορατά,έντονακαι επίπονα σήμερα,η δυστυχία , η κακία , ο πόνος καιη αρρώστια πλημύρισαν την γη μετά την πτώση για να την πνίξουν . Ως δήθεν <<λυτρωτής>>έρχεταικάποια στιγμήβίαιοςκαιοδυνηρόςο καταπέλτης του θανάτου.Τυραννικός ο καινούργιος Βασιλιάς,ο πνευματικός και ο βιολογικός θάνατοςήλθε για να μείνει ,απειλεί καθημερινά τον πρώην βασιλιά( τον Αδάμ ). Σκοτώνει ανελέητακαι αδυσώπηταη καινούργια βασιλεία , με υποκινητή– αρχηγό τον διάβολο,όλους ανεξαιρέτως ζωντανούς και μη,οργανισμούς.Συστενάζει η δημιουργία –η φύσης όλη!Έπεσε ο βασιλιάς, ο ιερέας, ο προφήτης !!! Ανετράπη η ευλογημένη από τον Θεό ημιευθεία της ζωής, επήλθε η αμαρτία καιτο χάος, ήρθε ο φαύλος κύκλος στον κόσμο ,ζωή –θάνατος – ζωή – θάνατος !!( τα οψώνια της αμαρτίας τελικά ίσον θάνατος ) .Αναθαρρήσατε ήρθεο λυτρωτής !! Οαίρωντας αστοχίαςκαι τας αμαρτίας του κόσμου όλου,ήρθενα σώσει το πληγωμένο έως θανάτου πλάσμα του και να αποκαταστήσει την βασιλική καταγωγή του.Δόξα εις τον Θεό Πατέρα Χριστός εσαρκώθη, Χριστός εσταυρώθη, Χριστός Ανέστη !!!Εσφαλμένη εντύπωση σε όποιονσκέφτηκεότι μέσα από τηνκαθημερινήζωή που διανύουμε,δεν μπορεί να έρθειη χάρις του Θεού στον άνθρωπο . Ακόμη μία ζωντανή απόδειξη, η ζωή ενός απλού μοναχούτου πατρός Νικοδήμουπου φεύγει από το Άγιο Όρος,χωρίς να έχει φύγει ,εν υπακοή του γέροντος του πατρός Γεωργίου ως<<αποκλειστικός νοσοκόμος>>της μητέρας του.Αποτέλεσμα της θυσίας και της υπακοής του αυτής είναι να λάβει την χάρη ενεργώς από τον Θεό ,ώστενα μπορεί να απαλύνει τον πόνο από καταρρακωμένες ψυχές,που τον πλησίασαν λόγω συγκυριών ή που τους πλησίασε αυτόςλόγω Θεϊκής παροτρύνσεως.Ήρθε ο πατήρ Νικόδημος στην πόλη μας και έφερε μαζί τουτηνχάρη του μοναστηριού του, την χάρη του Αγίου Όρους.Παρουσία Θεού , η παρουσία του κοντά μας, ζωντανήη μαρτυρία του Χριστού μας μέσω ενός ακόμα απλού, πράου, ταπεινού,και προσεχτικού μαθητού του Κυρίου.Αξιώνονται τα πλάσματα του Θεού να ακούσουν τον λόγο του Θεού,από ένανακόμηγνήσιο απόστολο του Κυρίουμεέργα και λόγο.Απαγορεύεται αυστηρώς η αποστήθιση,ή,ηξερή πανεπιστημιακή γνώση ,ως μοναδικό προσόν!Ενδείκνυται η βαθιά και εμπειρική διείσδυση στα δαιδαλώδη μονοπάτια της ψυχής που περπατήθηκαν και καθαρίσθηκαν μαζί, χέρι με χέρι επιμελώς με και από ,τον φιλάνθρωπο δημιουργό .Τον ίδιο και μοναδικό τρόπο που πήγε να εφαρμοσθεί από την αρχή της δημιουργίαςτην συνεργασία Θεού – ανθρώπων, δια το καθ΄ομοίωση, τάραξε τότε και συνεχίζει να ταράσσει τώρα ο διάβολος.Αδιάσπαστη συνεργασίασυνιστά οΧριστός μας .Άνευ εμού ουδέν ποιείν ουδέν,το επαναλαμβάνειακούρασταο πατέρας Νικόδημοςσε όλους,ίνα μη σκοντάψει χωρίς οδηγό ο επόμενος που θα θελήσει να αξιωθεί αυτής της χάρης, καινα λιάνειμαζί με τον Θεό του , τον Θεό σου ,τον Θεό μας,τα μονοπάτια της ψυχής του.Ο εργάτης του Θεού ,ξεριζώνει με αγία υπακοή,εν συνεχή μετανοία,τα πάθη του ένα –ένα καθημερινά .Έτσι, μετά από σκληρή προσωπική άσκηση και υπακοή,γνωρίζει και γνωρίζεται ως οικιακός στον αμπελώνα του Κυρίου του,του Κυρίου μας. Σε αυτήν την περίπτωση ο αμπελώνας δεν είναι τίποτα άλλο από τα χωράφια της ψυχήςμας ...Η χάρις του Θεού εδραιώνεται μέσα μας από την μεταξύ μας αγάπη,καιτην αμοιβαίακαι συνεχή αγάπη του υιού προς τον Θεό Πατέρα .Ο αγαπών εμέ τηρεί τας εντολάς μουλέγει ο Χριστός μας ,τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.. . Έτσι σθεναρά,από μικρό παιδί αγάπησε εξ όλης της καρδίας του και διαπαντός ο πατήρ Νικόδημος τον Χριστό μαςκαι τον νοητό Γολγοθά,που οδηγεί εις στην βασιλεία του Θεού.Αναρωτηθήκαμε αδέλφια μου ποτέ,με πόσο παράπονο μας κοίταξε από ψηλά με ανοικτή την ματωμένη αγκαλιά ο καρδιογνώστης ,ΕσταυρωμένοςΧριστός, την ώρα που ζητούσε νερό από εμάς τα πλάσμα τα του και εμείς αντί νερούτου προσφέραμε ξύδι από χαμηλά , ξεπέφτοντας ακόμα,πιο χαμηλά !!!Αναρωτηθήκαμε άραγε και με πόσο παράπονο η καρδιά του Νικοδήμου κοιτούσε τις σκληρές καρδιές μας , καθώς με την ανυπακοή μας εις στο θέμα της πενιχρής αγάπης ,απομακρυνόμεθα όχι από τον δύσκολη και σκληρή σταύρωση του Γολγοθά , αλλά από μικρά και απλά αιτήματα του αδελφού,του πλησίον,του συγγενή.Κωφεύουμε σκανδαλίζοντας τους γύρω μας , ενώ όλοι ,έχομε ξεκάθαρη εντολή του Χριστού μας να διανύομε δύο μίλια εάν ο αδελφός , μας ζητήσει να περπατήσουμε μαζί του έστω ένα .Επίσης όλοιέχομε εντολή να δίνουμε απλόχερα, κάνοντας τον συνάνθρωπο να ζει στην πράξη ζωντανό τον λόγο του Χριστού έωςσήμερα ,δωρεάν λάβατε δωρεάν δώτε,και έτσι,να δοξάζετεο μόνοςαγαπημένοςκαι υπαίτιος όλων των υλικών και πνευματικών αγαθώνστην ζωή μας , οδωροθέτης Θεός.Έχοντας συνεχώς στον νου του να μην λυπήσει τον Θεόήάθελά του σκανδαλίσει οιοδήποτεο Νικόδημος ,πρόσεχε την παραμικρή πράξη που θα κάνει έννοια ή λέξη που θα πειμέχρι το τέλος της ζωής του, ως ύστατη προσπάθεια αποχαιρετιστήριου,ορθοδόξου,ευαγγελισμού μας.Η απλή αλλά έντονη ,η διαχρονική αλλά συγχρόνως νηπτική παρουσία του,ταξίδευε τον οποιοδήποτε άνθρωπο - ακροατή που ερχόταν κοντά του σε ένα μέρος ιερό, ησυχαστικό.Ένα μέρος που τίποτα δεν μένει κρυφό από τον παντογνώστη Θεό,ένα μέρος που οι αναστεναγμοί της ψυχήςεκείκαι μένουν.Ένα μέρος που καταλύει το πνεύμα της εποχής,ως απαράδεκτο και μη αναγκαίο πουη εμφάνιση και τα μεγαλοπρεπή ντουβάρια δεν είναι τελικά αυτά που καθορίζουν τον χώρο και την σπουδαιότητα του .Αδελφοί μου ,προσοχή!!Έφτασεη βασιλεία του Θεού και η μετάβαση μας στους ουρανούς .Καλό για εμάς είναινα βάλουμεαρχήμετανοίας-αλλαγήτης κακής νοοτροπίαςμας επί της γής .Ας αναθαρρήσουμεκαι ας χαρούμε,διότι οαρχηγός μας Χριστός ενίκησε το κοσμικό πνεύμα και τον θάνατομε την ανάστασή του .Η αληθινή ευδαιμονία εις την άλλη ζωή ξεκινά και συνεχίζει . Aιωνίως , Aμήν…....!!!