5 Δεκ 2020

Άγιος Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας. «Τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια»

Ὁ ἅγιος Νικόλαος, Ἐπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, ὁ Θαυματουργός, εἶναι Ἅγιος μεγάλος καὶ δημοφιλέστατος. Ἤδη ἀπὸ τὴ βρεφική του ἡλικία εἶχε ἐκδηλωθεῖ ἡ ἐξαιρετικὴ εὔνοια τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐκεῖνον, καθὼς δὲν θήλαζε Τετάρτη καὶ Παρασκευή.

Τὸ πρόσωπο καὶ ἡ μορφὴ τοῦ Ἁγίου ἀκτινοβολοῦσαν ἔντονα τὴ θεία Χάρη. Ὅποιος τὸν συναντοῦσε στὸ δρόμο, ἄλ­λαζε διάθεση, ὅσο λυπημένος κι ἂν ἦ­­ταν. Μὲ τὰ λόγια του, μὲ τὴν παρουσία του ὁ Ἅγιος μετέδιδε στὸν συνομιλητή του τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλὰ καὶ τὸ πλῆθος τῶν ποικίλων καὶ θαυμαστῶν ἐλεημοσυνῶν του δὲν ἦταν ἁπλὲς καλὲς πράξεις, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἕνας ἠθικὸς ἄνθρωπος φρονεῖ ὅτι «πρέπει» νὰ κάνει. Ἦταν ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς του· μιᾶς καρδιᾶς καθαρῆς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἐξαγιασμένης, ἀναγεννημένης, ποὺ εἶχε χωρέσει τὸν Θεό. Ἀλλὰ ἀφοῦ «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α´ Ἰω. δ´ 8), καὶ οἱ ἄνθρωποι λοιπὸν τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄν­θρωποι ἀγάπης· ἀληθινῆς ἀγάπης, ὑ­­περ­­φυσικῆς ἀγάπης.
Τὸ νὰ ξεπεράσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του, νὰ νικήσει τὸν ἐγωισμό του καὶ νὰ ζεῖ γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους του, αὐτὸ δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα, ἀλλὰ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἀξιώνονται νὰ γίνουν κατοικητήριά Του, ναοὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ὅταν ἔλθει καὶ σκηνώσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τότε μέσα του πηγὴ ἀσυγκράτητη ξεχειλίζει ποταμοὺς Χάριτος στὸ περιβάλλον του: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ», εἶπε ὁ Κύριος, «ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶν­τος» (Ἰω. ζ´ 38).
Πῶς ἔγινε δεκτικὸς τῆς θείας Χάριτος ὁ ἅγιος Νικόλαος; Τὸ μυστικό του, ποὺ εἶναι μυστικὸ κάθε Ἁγίου, μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει τὸ ἀπολυτίκιό του: «Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια». Ἡ ἴδια ἡ πραγματικότητα, γράφει ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος, δηλαδὴ ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία σου, σὲ ἀνέδειξε στὰ μάτια τῶν πιστῶν ποὺ ἀποτελοῦσαν τὴν ποίμνη σου, «κανόνα πίστεως»: ὑπόδειγμα πίστεως ζων­­­τανῆς καὶ ἀκλόνητης στὸ Θεό, ἀλλὰ καὶ κριτήριο Ὀρθοδοξίας στοὺς ταρα­γμένους ἐκείνους καιρούς, κατὰ τοὺς ὁποίους ταλαιπωροῦσε τὴν Ἐκκλησία ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Σὲ ἀνέδειξε καὶ «εἰ­κόνα πραότητος», ζωντανὴ ἀποτύπωση τῆς πραότητος· ἀκόμη, «ἐγκρατείας διδάσκαλον», ἔμπρακτο διδάσκαλο τῆς ἐγκράτειας, τῆς περιεκτικότατης ἐκείνης ἀρετῆς, ποὺ σημαίνει ἀποχὴ ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, νίκη ἐνάντια σὲ ὅλα τὰ πάθη, τέλεια κατὰ Θεὸν αὐτοκυριαρχία. Αὐτὲς τὶς ἀρετὲς δὲν τὶς εἶχε ὁ Ἅγιος σὲ μέτριο ἀλλὰ σὲ πολὺ μεγάλο βαθμό – γι᾿ αὐ­­­τὸ καὶ τὶς ἀκτινοβολοῦσε ἀνεπιτήδευτα στὴν ἀναστροφή του καὶ ἀποτελοῦσε πρό­­τυπο καὶ σημεῖο ἀναφορᾶς.
«Διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια», συνεχίζει ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος. Ἐδῶ μᾶς ἀ­­πο­­καλύπτεται τὸ μυστικό του, ἡ ὁδὸς τῆς ἁγιότητος: Γι᾿ αὐτὸ ἀπέκτησες τὰ ὑ­­ψηλὰ καὶ οὐράνια μὲ τὴν ταπείνωση, καὶ τὸν ἀληθινὸ πλοῦτο μὲ τὴν κατὰ Θεὸν πτωχεία.
Ὁ ἅγιος Νικόλαος δὲν ἀναδείχθηκε μέ­­γας χωρὶς κόπο καὶ ἀγώνα. Ὅπως ὁ Κύριος «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος… διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε» (Φιλιπ. β´ 8-9), ἔτσι καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος.
Ταπεινώθηκε ὁ Ἅγιος, πολὺ ταπεινώθηκε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἔδωσε στὸ Θεὸ λίγα ἢ πολλά· Τοῦ τὰ ἔδωσε ὅλα, ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του. Ταπεινώθηκε μὲ τὴν ὁλοκάρδια, ἰσόβια ὑπακοή του στὶς ἅγιες ἐντολές Του. Ταπεινώθηκε καὶ ἀπέναντι στοὺς συνανθρώπους του, διακονώντας τους στὶς ποικίλες ἀνάγκες τους μὲ ὑποδειγματικὴ αὐταπάρνηση.
Ἀρνήθηκε τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων καὶ προτίμησε τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἀρνήθηκε κάθε ἐγωιστικὴ καύχηση, κάθε στήρι­γμα τῆς ἀνθρώπινης ματαιοδοξίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε τόσο πολύ, τὸν κατέστησε ἐπίγειο ἄγγελο καὶ οὐράνιο ἄνθρωπο, οἰκεῖο Του, «υἱὸν» Θεοῦ κατὰ χάριν, δυνατὸ πρέσβυ στὸ θρόνο Του.
Ὁ ἅγιος Νικόλαος προτίμησε τὴν πτωχεία γιὰ τὸν Χριστό. Περιφρόνησε τὰ ἐγκόσμια ἀγαθὰ ὡς ρέοντα καὶ φθαρτά, γιὰ νὰ κερδίσει τὰ αἰώνια καὶ μένοντα. Δὲν ἀναλώθηκε στὸ πολυώδυνο κυνήγι τοῦ ὑλικοῦ πλούτου, ἀλλὰ ἀφοσιώθηκε στὴ μυστικὴ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς, στὴ μακάρια καὶ ἀμέριμνη ἐπιδίωξη τῶν ἀ­­ρετῶν. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ χάρισε τὸν ἀληθινὸ καὶ ἄφθαρτο πλοῦτο: τὴν ἁγιότητα, τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸν μόνο ἀληθινὸ θησαυρό.
Ὁ Ἅγιος ἐπεδίωξε νὰ εἶναι ὁ Θεὸς τὸ μόνο ἀγαθό του, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, γιὰ νὰ τὰ μεταδίδει ὡς πιστὸς καὶ φρόνιμος οἰκονόμος στοὺς ἀναγκεμένους…
Στὶς ἀρχὲς τοῦ Δεκεμβρίου θὰ συναν­τήσουμε καὶ πάλι τὸν Ἅγιό μας. Θὰ ἐκ­κλησιασθοῦμε τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς του, θὰ ἀσπασθοῦμε τὴν εἰκόνα του, θὰ ψάλουμε τὸ Ἀπολυτίκιό του. Ὅμως ἂς μὴν ἀρκεσθοῦμε μόνο σ᾿ αὐτά. Ἂς μελετήσουμε τὸ ἅγιο παράδειγμά του. Ἂς τοῦ μιλήσουμε μὲ ἁπλότητα, καταθέτον­τας τοὺς πόνους καὶ τοὺς πόθους μας. Ἂς τοῦ ζητήσουμε μιὰ συνάντηση, ὅ­­πως τότε ποὺ ζοῦσε στὴ γῆ καὶ μετέβαλλε ὅσους τὸν συναναστρέφονταν. Ἂς τὸν πα­ρακαλέσουμε νὰ γαληνεύσει τὴν καρ­­­­διά μας, τὴν τρικυμισμένη ἀπὸ τοὺς ἄγριους ἀνέμους τῶν παθῶν· τὴν καρδιά μας τὴν κουρασμένη ἀπὸ τὶς μάταιες ἐπιδιώξεις καὶ ἀσχολίες μας· νὰ δώσει στὸ πλοῖο τῆς ζωῆς μας νέο στί­γμα πορείας: «τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτω­­­χείᾳ τὰ πλούσια».
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και πίστη,και εγκράτεια και πραότητα,και ταπείνωση! Υπόδειγμα χριστιανού στις μέρες μας! Και η Ρώμη τον τιμά,δε ξέρω οι άλλες παραφυάδες αν γνωρίζουν το βίο και τη πολιτεία του,αλλά με τις αλλεπάλληλες σταυροφορίες μπέρδεψαν το όνομά του με τον άγιο Βασίλειο και κανείς δε ξέρει ποιός είναι ποιός αν ρωτήσεις επισκοπίνες και καρδιναλίνες οσονούπω! Ακόμη και οι μουσουλμάνοι πίνουν νερό στο όνομά του αλλά για άλλους λόγους ξένους εντελώς από τη λαμπρή πορεία του πάνω στη γη. Να παρακαλούμε τον άγιο να μας προστατεύει,να φωτίσει και τους πρώην συμπατριώτες του αρνητές του Χριστού 'Τούρκους' να συνετιστούν και να επιστρέψουν τη μάνδρα του Χριστού απ όπου δραπέτευσαν οι παππούδες τους και πατέρες τους υπό εκβιασμό που πολύ θα το΄θελε και ο άγιος. Γιατί η ζωή αυτή είναι πρόσκαιρη και θα είναι τραγωδία να επιζητούν το παράδεισο και να δουν ότι μια ολόκληρη ζωή διάνυσαν μέσα στο ψέμα και την απάτη.

Ανώνυμος είπε...



Ποια θα ήταν η στάση της σημερινής "Ιεραρχίας" της Κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος εάν εμφανιζόταν , με τη χάρη του Θεού, ένας αντίστοιχος Άγιος Νικόλαος που θα χαστούκιζε στη "Σύνοδο" της Κρήτης, τον Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο ?



Ανώνυμος είπε...

Άγιε Νικόλαε πρέσβευε υπερ ημών!

Ανδρόνικος

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε 1:09 νομίζω ότι αγίους βγάζει κάθε εποχή,άλλοι εντελώς άγνωστοι κι άλλοι που αναδεικνύονται μεταγενέστερα. Αλίμονο αν δεν είχαμε αυτή την εποχή αγίους,θυμήσου μόνο εκείνη τη συνομιλία του Θεού με τον Αβραάμ περί αριθμού πιστών. Ε δε θα υπάρχουν ούτε 5 πιστοί αυτή την ζοφερή εποχή,αν δεν υπήρχαν θα μας είχε καταστρέψει σαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Γεωργός... είπε...

Αγιους ...σίγουρα θα υπάρχουν έως συντέλεια του αιώνος κατά τον αψευδη λόγο του Κυρίου .. αλλά οι σημερινοί γιατί δεν ομολογούν και δεν αντιδρουν στα τόσα κακώς κείμενα.. τόσα χρόνια σιωπή..έως πότε..καλώς είπε ο προηγούμενος σχολιαστής μήπως χρειάζεται αγιασμένη χείρα. σαν του Αγ. Νικολάου σε κάποιους που δεν καταλαβαίνουν ..δεν είναι αναρχία..αντίθετα η σιωπή είναι ΑΘΕΙΑ ο Αγ Κοσμάς ο Αιτωλός προτείνει...και προφητεύει για τους έσχατους καιρους τρόπους που φαίνονται επαναστατικοί..για να βοηθήσουν τους Χριστιανούς..ναι υπομονή ..προσευχή..αγωνιστικό φρόνημα..

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com