23 Δεκ 2016

Πρωτοπρ. Πέτρος Χίρς, Απάντηση στον κ. Αδαμάντιο Τσακίρογλου

Αποτέλεσμα εικόνας για Πέτρος Χίρς
Απάντηση στον κ. Αδαμάντιο Τσακίρογλου
Απαντώντας(ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ) στο πρόσφατο άρθρο μου με τίτλο, "Μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ: Οι Ορθόδοξοι πρέπει ν’ αποφύγουν τον φανατισμό και σεκταρισμό και να παραμείνουν ενωμένοι εν όψει της ‘Συνόδου’"http://aktines.blogspot.de/2016/12/blog-post_0.html#more, ο φιλόλογος και ιστορικός Αδαμάντιος Τσακίρογλου έλαβε αφορμή από το κάλεσμά μου να παραμείνουμε στην βασιλική οδό των Πατέρων, αποφεύγοντας τα δύο άκρα - τον φονταμενταλιστικό οικουμενισμό και τον αδιάκριτο ζηλωτισμό. Παρότι δεν έχω αμφιβολία, ότι ο, κατά τα λοιπά, σεβαστός  κ. Τσακίρογλου το μόνο που ήθελε πραγματικά, με την κριτική παρέμβασή του ήταν να φωτίσει ακόμη περισσότερο τον δρόμο της σωτηρίας μας, ωστόσο αστόχησε δυστυχώς, παρεξηγώντας προφανώς τόσο την τοποθέτηση του μακαριστού ασκητού, όσο και τη δική μου ανάλυση.

 Ο κ. Τσακίρογλου ερμηνεύει το άρθρο μου σαν αυτό να βάζει στο ίδιο επίπεδο, συλλήβδην, τους αγίους Πατέρες : στο επίπεδο εκείνων τους οποίους αναφέρει ως «Ἀδιάκριτους ζηλωτὲς και ἀκραίους φανατικούς". Επίσης δηλώνει ότι ο τρόπος της σκέψης μου "δικαιολογεῖ καὶ δικαιώνει τὶς διώξεις ποὺ ἐπιφέρουν οἱ Οἰκουμενιστὲς κατὰ τῶν ὁμολογητῶν ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, γιατὶ κατὰ τὴν γνώμη του εἶναι "φανατικοὶ ἀκραῖοι, σεκταριστὲς", που διασποῦν τὴν ὁμόνοια τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ἀκολουθοῦν τὴν "χρυσῆ ὁδό". Όμως διατυπώνει τους εξωφρενικούς αυτούς ισχυρισμούς του, χωρίς να υπάρχει στο κείμενό μου η παραμικρή βάση γι’ αυτούς, όπως θα καταστεί σαφές στη συνέχεια. 
Διότι στο άρθρο μου δεν προσδιορίζω το νόημα της φράσης «φανατικός και ζηλωτής ου κατ’ επίγνωσιν». Ούτε καν υπεισέρχομαι στο ζήτημα της διακοπής μνημονεύσεως ή εκκλησιαστικής κοινωνίας, όπως το κάνει ο κ. Τσακίρογλου. Συνεπώς, επί ποίας βάσεως ισχυρίζεται ότι γνωρίζει πως εγώ, στην πραγματικότητα, αναφέρομαι στους «ομολογητές μοναχούς και λαϊκούς;» ή Θεός φυλάξοι, στους Αγίους Πατέρες, όπως είναι ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ή ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ή ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, όταν μιλώ για αδιάκριτο ζηλωτισμό; Προφανώς, υπάρχουν πολλά που εκείνος υποθέτει και πολλά που ολοφάνερα τα αγνοεί, σε σχέση με όσα έγραψα και επίσης με όσα ο π. Σεραφείμ έκανε και πίστευε, από το 1977, όταν έγραψε αυτή την επιστολή έως το 1982, όταν εκοιμήθη εν Κυρίω.
Πρώτα απ’ όλα, ο κ. Τσακίρογλου εναντιώνεται στην εκκλησιολογική τοποθέτηση της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς (ROCOR) κατά τρόπο πρόχειρο και αποσπασματικό, υπεραπλουστεύοντας μια εξαιρετικά ευαίσθητη και σύνθετη κατάσταση καί θέση. Επιπλέον, επεξηγώντας αυτό που νομίζει ότι ήταν η θέση του π. Σεραφείμ για τους «ζηλωτές» και για το ζήτημα της κοινωνίας με άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, δεν παραθέτει κάποια αυτούσια αποσπάσματα του ίδιου του μακαριστού πατρός, αλλά μόνον του αρχιεπισκόπου Αβερκίου, τον οποίον ο π. Σεραφείμ σεβόταν, ασφαλώς, διότι ήταν ένας άγιος ιεράρχης και ομολογητής. Ωστόσο, η μέθοδος αυτή είναι όχι μόνο μη πειστική, αλλά και παραπλανητική, διότι ο π. Σεραφείμ έζησε άλλα έξι χρόνια, μετά την κοίμηση του αρχιεπισκόπου Αβερκίου, και στα τελευταία αυτά χρόνια υπήρξε αλλαγή στην αντίληψή του για το θέμα αλλά και στην πραγματικότητα της όλης εκείνης καταστάσεως. 
 Είναι δυσχερέστατο – περίπου αδύνατον - να μπορέσει κάποιος να εξηγήσει σ’ ένα σύντομο κείμενο, τις πολλυποίκιλες ‘αποχρώσεις’ που υπήρχαν σε σχέση με την εκκλησιολογία και την κοινωνία στην ROCOR, κατά τη δεκαετία του ’70, όταν γράφτηκε αυτή η επιστολή. Προτείνω, σε όσους ενδιαφέρονται, να διαβάσουν τη Ζωή του π. Σεραφείμ Ρόουζ (ιδίως το κεφάλαιο 99, με τίτλο ‘Ελπίδα’), καθώς επίσης τη σημαντική και λεπτομερή αναφορά στις σχέσεις της ROCOR με τις Τοπικές Εκκλησίες, τους Παλαιοημερολογίτες και τους ετεροδόξους – γραμμένη από τον π.Andrei Psarev (http://www.rocorstudies.org/articles/2008/11/18/the-development-of-russian-orthodox-church-outside-of-russias-attitude-toward-other-local-orthodox-churches-and-non-orthodox-christians/). Εκεί βλέπει κανείς ότι η ROCOR ουδέποτε ήταν 'παλαιομερολογίτικη' ομολογία, ούτε θεωρούσε τη δική της καταδίκη του οικουμενισμού (το 1983), ως δεσμευτική για τις άλλες εκκλησίες. Απεναντίας, προσέβλεπε σε μία μέλλουσα Πανορθόδοξη Σύνοδο, που θα καταδίκαζε τον οικουμενισμό, όπως άλλωστε και εμείς, που αγωνιζόμαστε εδώ στην Ελλάδα. 
 Εκείνο που έχει σημασία να καταλάβουμε, για τον σκοπό της απάντησής μας, είναι ότι η ROCOR ποτέ δεν διέκοψε επίσημα την κοινωνία της με οποιαδήποτε Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία – ούτε καν με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως – παρά μόνο με το Πατριαρχείο της Μόσχας, ενώ με την  Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρούσε κοινωνία και οι αρχιερείς συλλειτουργούσε. Ακόμη και η διακοπή κοινωνίας της με το Πατριαρχειο της Μόσχας θεωρήθηκε μέτρο προσωρινό, όπως έγραψε κάποτε ο π, Σεραφείμ Ρόουζ: "Η Εκκλησία μας δεν έχει κοινωνία με τη Μόσχα. Αλλά η Εκκλησία μας το αναγνωρίζει αυτό ως μια προσωρινή κατάσταση, η οποία θα τελειώσει όταν το κομμουνιστικό καθεστώς κλείσει τον κύκλο του (σελ. 993, κεφ, 99 – π, Σεραφείμ Ρόουζ: η Ζωή και τα έργα του)  
 Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ ήταν πραγματικά ένα πιστό τέκνο της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Διασποράς και υπέρμαχος των θέσεών της. Πιο συγκεκριμένα, καθώς ο ίδιος ωρίμαζε στην πίστη, έφθασε να προασπίζεται τις πιο μετριοπαθείς θέσεις της έναντι της ομάδας των «ζηλωτών» του Παλαιού Ημερολογίου, υπό τον π. Παντελεήμονα της Βοστόνης – ομάδα η οποία είχε προσχωρήσει στην ROCOR και προσπαθούσε να της επιβάλλει μια ακραία εκκλησιολογία (η οποία κήρυσσε ότι δεν υπάρχει χάρις στις Εκκλησίες που ακολουθούν το Νέο Ημερολόγιο). Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να κατανοήσουμε τα εγκώμια εκ μέρους του π. Σεραφείμ, για τον αρχιεπίσκοπο Αβέρκιο ως "ἠχηρὸ καὶ φλογερὸ παράδειγμα ὀρθόδοξης μετριοπάθειας." Είναι πάντα πολύ σημαντικό να μπορούμε να κατανοούμε τα συμφραζόμενα!
 Όπως θυμάται ο π.Alexey Young, ο πιο στενός μαθητής του π, Σεραφείμ, ο τελευταίος λυπόταν για τα άρθρα του «υπέρ των ζηλωτών», τα οποία είχε γράψει στα νεανικά χρόνια του. Του έλεγε: «εμείς βοηθήσαμε να δημιουργηθεί ένα τέρας και, γι αυτό, εγώ μετανοώ!» Πράγματι, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ακόμη και αν ορισμένοι πρότειναν επίσημη διακοπή κοινωνίας με τις Τοπικές Εκκλησίες, εκείνος άρχισε να μεταλαμβάνει τους λαϊκούς, άνδρες και γυναίκες, που ήταν εκτός ROCOR (βλ. ο.π. Η Ζωή…. σελ.. 994, αγγλική έκδοση,- στο κεφάλαιο με τίτλο «Ελπίδα»), επιμένοντας ότι πρέπει να «αρθούμε πάνω από τις διαφορές δικαιοδοσίας, προκειμένου να σώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές, Έγραφε τον Δεκέμβρη του 1981: «Ποιο θα είναι το τέλος, από πλευράς δικαιοδοσίας δεν το γνωρίζω. Αλλά πρέπει να διαμορφώσουμε την εικόνα της Ρωσικής Εκκλησίας Εξωτερικού μακριά από την «φανατική» γραμμή, που μέχρι τώρα προσπαθεί να επιβληθεί και που, τώρα, γίνεται εμφανής η αποτυχία της» (σελ. 995 αγγλικού κειμένου, ο.π.). 
 Παρόλο που ο π. Σεραφείμ δεν άλλαξε ποτέ τη βασική του στάση έναντι του οικουμενισμού, «εντούτοις, όταν είδε κάποιους ανθρώπους να αποκαλούν άλλους, υπαγομένoυν σε άλλες δικαιοδοσίες, [και διαπλεκόμενες με τον οικουμενισμό] «αιρετικούς», έγραψε τα εξής: « Ο οικουμενισμός είναι αίρεση, μόνον αν πραγματικά εμπεριέχει την άρνηση, ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. . . .Ασφαλώς, πρέπει κανείς να επικρίνει τη συμμετοχή των Ορθοδόξων στην Οικουμενική Κίνηση - κάτι που πράγματι είναι παραπλανητικό, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά και ασαφές σε ο,τι αφορά τη φύση της Εκκλησίας του Χριστού. Όμως, σήμερα, δεν μπορεί κανείς να αποκαλέσει αυτούς τους ανθρώπους «αιρετικούς», ούτε μπορεί να επιβεβαιώσει ότι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι –πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων - έχουν διδάξει πραγματικά τον οικουμενισμό ως αίρεση. Η μάχη για την αληθινή Ορθοδοξία στην εποχή μας δεν υποστηρίζεται από τέτοιες υπερβολές». Αλλού, πάλι, έγραψε «Οι υπερβολικές αντιδράσεις έναντι της Οικουμενικής Κινήσεως εμφορούνται από το ίδιο πνεύμα του κόσμου που είναι και στην ίδια την οικουμενική κίνηση» (βλ. σελ. 997).
 Δυστυχώς, η αντίδραση του κ. Τσακίρογλου, στο άρθρο μου, μου θυμίζει ότι τέτοιες υπερβολικές αντιδράσεις, εναντίον Ορθοδόξων, συνεχίζονται σήμερα. Αν ο π.. Σεραφείμ αρνιόταν να αποκαλέσει ανθρώπους στις Τοπικές Εκκλησίες – οι οποίοι, όχι μόνο ήταν σε κοινωνία με όσους κήρυτταν την αίρεση του οικουμενισμού, αλλά επίσης συμμετείχαν οι ίδιοι στον οικουμενικό διάλογο - αιρετικούς, κατά μείζονα λόγο είναι απίθανο να θεωρεί τους Ορθοδόξους εκείνους - που ενεργά αγωνίζονται κατά του συγκρητιστικού οικουμενισμού χωρίς να διακόπτουν την κοινωνία, ‘αντιπατερικούς’, πόσω μάλλον δε ‘υποστηρικτές των αιρετικών’.
- - -
Σημ.π. Πέτρου: Λόγω της μεγάλης έκτασης του παρόντος κειμένου, θα συνεχίσω σε άλλο άρθρο για το θέμα του αδιακρίτου – ου κατ‘ επίγνωσιν – ζήλου στη σύγχρονη εκκλησιαστική κατάσταση. 

[μετάφρ. Χαρά-Ανδριάνα Λιαναντωνάκη]

22 σχόλια:

Απόστολο είπε...

Σεβόμαστε τις απόψεις. Να δούμε όμως αν έρθει ο καρδινάλιος μέσα στον ναό τι θα γράφεται από πολλούς.

Ανώνυμος είπε...

Να αποφεύγονται τα άκρα· με τα άκρα δεν λύνονται τα θέματα....Δυστυχώς στην εποχή μας έχουμε πολλούς που ταράσσουν την Μητέρα Εκκλησία. Όσοι από αυτούς είναι μορφωμένοι έπιασαν το δόγμα με το μυαλό και όχι με το πνεύμα των Αγίων Πατέρων. Όσοι πάλι είναι αγράμματοι έπιασαν και αυτοί το δόγμα με τα δόντια, γι’ αυτό και τρίζουν τα δόντια, όταν συζητούν εκκλησιαστικά θέματα, και έτσι δημιουργείται μεγαλύτερη ζημία στην Εκκλησία από αυτούς παρά από τους πολέμιους της Ορθοδοξίας μας. (Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης)

Ανώνυμος είπε...

Οι αποτειχισθέντες θέλουν να παρασύρουν και άλλους στην πλάνη τους. Όπως ορθά προφήτεψε ο όσιος Παΐσιος, αν αρχίσουμε να αποτειχιζόμαστε, θα κομματιαστούμε όπως οι Προτεστάντες, συστήνοντας έκαστος μια δική του Εκκλησία. Θα καταντήσουμε σε πολλά μικρά συνοδικά σχήματα, αντιμαχόμενα αλλήλοις, όπως μας δίδαξε το πρόσφατο παράδειγμα του παλαιοημερολογιτισμού. Πρόκειται για εκκλησιολογικές πλάνες και τίποτε περισσότερο. Τώρα, αν θέλει ο καθένας να βρει ιστορικά και πατερικά «παραδείγματα» να δικαιώσει εαυτόν, μπορεί να το πράξει και να σχίσει την Εκκλησία.

Ανώνυμος είπε...

Όσο αγριεύουν τα πράγματα θα αφυπνιστεί ο κόσμος!

Ανώνυμος είπε...

Π.ΧΙΡΣ ΤΟΥΣ ΧΛΙΑΡΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΜΜΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ?ΜΑΘΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ Η ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ Η ΜΕ ΤΟ ΘΗΡΙΟ .

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΘΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ? ΟΤΙ ΜΑΣ ΗΡΘΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΡΑΦΕΤΕ .

Θεόδωρος είπε...

Για φανταστείτε. Σε ένα ορθόδοξο κι όχι οικουμενιστικό σάϊτ να υπάρχουν κάποιοι που γράφουν ότι μια πράξη που προβλέπουν κι επαινούν οι ΙΕΡΟΙ μας ΚΑΝΟΝΕΣ είναι πλάνη! Κατάντημα! Που παραποιούν το νόημα από τα λόγια του Αγίου Παϊσίου! Λόγια που είπε για τους Παλαιοημερολογίτες και μόνο, αφού τότε δεν υπήρχαν γνωστοί αποτειχισμένοι. Που παραβλέπει ότι η αίρεση γιγαντώνεται και ότι μέχρι σήμερα δεν έσβησε, όσους ελέγχους κι αν δέχτηκε! Και που θεωρεί σχισμα την αποτείχιση και ορθόδοξη πράξη την κοινωνία με τους αιρετικούς!

Θεόδωρος είπε...

Παρά τις διευκρινήσεις σας, το πρόβλημα παραμένει π. Πέτρο. Δεν είμαι ιστορικός και δεν ξέρω ποιός από τους δυό σας έχει δίκιο. Γράφετε: "Ούτε καν υπεισέρχομαι στο ζήτημα της διακοπής μνημονεύσεως ή εκκλησιαστικής κοινωνίας, όπως το κάνει ο κ. Τσακίρογλου". Όμως με αυτή την προοπτική -καλώς ή κακώς- έγραψε ο κ. Τσακίρογλου. Γι΄ αυτό το θέμα που πήρε φωτιά τις τελευταίες μέρες (και είναι το ζητούμενο), γιατί δεν πήρατε θέση; Πείτε μας: Είναι "τα άκρα" όπως υποστηρίζουν κάποιοι υποστηρικτές σας ή η οδός των Αγίων που αποτειχίστηκαν, όπως ο άγ. Μάξιμος, ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, άγ. Μάρκος Ευγενικός κ.ά.;
Θεόδωρος

Φαίη είπε...

Ευλογημένε άνθρωπε του Θεού ανώνυμε 23 Δεκεμβρίου 2016 - 6:30 μ.μ. ο Άγιος Παΐσιος είχε διακόψει το μνημόσυνο του Πατρ. Αθηναγόρα. Διακοπή μνημοσύνου και αποτείχιση είναι συνώνυμα. Το θέμα είναι πως θα γίνει αυτή η διακοπή μνημοσύνου / αποτείχιση τούτη τη δεδομένη στιγμή συντεταγμένα και σύμφωνα με τους Κανόνες χωρίς να οδηγήσει σε άλλες εκκλησίες και συνόδους όπως έγινε με τους παλαιοημερολογίτες.

Ανώνυμος είπε...

Οι καινοτομουντες δημιουργούν τα Σχίσματα και είναι Σχηματικοί.

Ανώνυμος είπε...

αποφεύγοντας τα δύο άκρα - τον φονταμενταλιστικό οικουμενισμό και τον αδιάκριτο ζηλωτισμό.


ΣΩΣΤΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

Είναι μαρτύριο να έχεις στο σπίτι σου, μέλος της οικογένειας, με αδιάκριτο ζηλωτισμό.

Fr. Peter Alban Heers είπε...

Θεόδωρε [23 Δεκ. 2016, 9:17μμ], βλ. στο τέλος του άρθρου απάνω: "Λόγω της μεγάλης έκτασης του παρόντος κειμένου, θα συνεχίσω σε άλλο άρθρο για το θέμα του αδιακρίτου – ου κατ‘ επίγνωσιν – ζήλου στη σύγχρονη εκκλησιαστική κατάσταση."

Aδαμάντιος Tσακίρογλου είπε...

Ευχαριστώ τον σεβαστό π. Πέτρο για τη απάντηση του. Είναι ωραίο να γίνεται ένας διάλογος με ήθος και την ανάλογη δεοντολογία. Γράφει: Ὁ κ. Τσακίρογλου «δεν παραθέτει κάποια αυτούσια αποσπάσματα του ίδιου του μακαριστού πατρός». Ναί, δὲν τὸ ἔκανα γιατὶ δὲν χρειαζόταν. Θα περιμένω και το δεύτερο μέρος της απάντησης του για να απαντήσω συνολικά και με όλες τις ανάλογες αναφορές. Πάντως δεν αποδεικνύεται από το κείμενο του π. Πέτρου, τι θα έκανε σήμερα ο π. Σεραφείμ (στην εποχή του δεν υπήρχε Μπάλαρμαντ και Κολυμπάρι), αφού η αίρεση του Οικουμενισμού κατωχυρώθηκε πια συνοδικά και έχει επεκταθεί σε όλους τους κύκλους της Εκκλησίας. Οι Πατέρες και οι Κανόνες της Εκκλησίας είναι ξεκάθαροι, πως πρέπει να αντιδράει ο πιστός σε καιρούς αιρέσεως, την οποία αίρεση διακρίνειι ξεκάθαρα και ο π. Σεραφείμ και ο π. Πέτρος.
Σας εύχομαι από την καρδιά μου καλά Χριστούγεννα π. Πέτρο.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στον π.Πέτρο Χίρς.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια π. Πέτρε, σας ευχαριστούμε! Είναι νωπά τα τραύματα ακόμη από το παλαιοημερολογητικό σχίσμα.... Ελπίζουμε να μη ζήσουμε πάλι τέτοιες καταστάσεις.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ π. Πέτρε είμαι ένας προβληματισμένος πιστός έχω δύο ερωτήσεις να σας κάνω, οι οποίες προέκυψαν από συζητήσεις με αδελφούς του παλαιού (εγώ είμαι με το νέο) και αν θέλετε τις συζητάμε:
1. Υπάρχουν κατά την γνώμη σας, σωστοί Παλαιοημερολογίτες στην Ελλάδα με ορθό ζήλο ή είναι όλοι ακραίοι, φανατικοί και με ζήλο χωρίς επίγνωση;
2. Πως νιώθετε για το γεγονός ότι ενώ αποπτύσατε την αίρεση του Αγγλικανισμού, τώρα κοινωνείτε εμμέσως μετ' αυτής διά του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, στο οποίο μετέχει δυστυχώς η Ιεραρχία μας.
Μετ'ευχών και εκτιμήσεων
Κωνσταντίνος Σιδέρης
Λάρισα

Ανώνυμος είπε...

Πατέρα Πετρο από τη στιγμή που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την αιρεση του οικουμενισμου συμφωνειτε με την παύση μνημόνευσης των αιρετικών επισκόπων; Αφού ο 15ος κανόνας είναι σαφής και επιτρέπει την παύση μνημόνευσης και μάλιστα ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ ΟΣΟΙ ΠΑΥΟΥΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ των αιρετικων.

Μιλώ για την παύση μνημόνευσης συγκεκριμένων επισκόπων βάση αυτου του δικαιώματος (του 15ου κανόνα) το οποίο ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ.

Αφού ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΣΥΝΟΔΟ;;; ;100 χρόνια ακαταδικαστης αιρεσης η οποία διαβρώνει την ορθοδοξία δεν είναι πολλά;;;; Έτσι που πάει θα υπάρξουν αν δεν υπάρχουν ήδη επισκοπές που οι "πιστοί" θα ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ" ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΌΜΗΡΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ;;;
ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΤΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΧΙΣΜΑ ΑΝ ΔΕΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ;;; Ακομα και αυτό δεν είναι απόδειξη της ομηρίας των ορθοδόξων από τους οικουμενιστες;;; Να απειλούνται με σχίσμα οι ορθόδοξοι επειδή δεν μνημονεύουν τους αιρετικούς;;;;;;
Όλη αυτή η καθυστέρηση καταδίκης της ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ του Οικουμενισμου μήπως τελικά αποδεικνύει ότι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΌΜΗΡΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ;;;; ΑΞΙΖΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ ΤΕΤΟΙΑ ΤΥΧΗ;;;;

Μήπως θα ήταν καλύτερα οι πάντες να πιεσετε προς τη κατεύθυνση μιας συνόδου η οποία θα καταδικάσει τον οικουμενισμό και θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους;;;;

Λωρίτου Ελένη είπε...

Σεβαστέ π. Πέτρο Χίρς πιστεύουμε στην προαιρετική διακοπή του μνημοσύνου των αιρετικών επισκόπων και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά σας να εντάσσεστε στην τάση της ομφαλοσκόπισης και παριδεώς φερόμενης μερίδος της εκκλησίας Ουδεμία αντίρρηση κανείς δέν σάς κατακρίνει Γιατί όμως θα πρέπει να αποδομείτε την ηρωϊκή στάση κάποιων άλλων που αναλαμβάνουν την μαρτυρική εφαρμογή του σχετικού κανόνος ομιλούντες πάντα εκ του ασφαλούς ; Εσείς δέν κινδυνεύετε μέ καρατομήσεις, καθαιρέσεις και απολογίες ενώπιον των εκκλησιαστικών κακουργοδικείων Γιατί θα πρέπει να επιβαρύνετε αυτούς που πρόκειται μαρτυρικώς να οδηγηθούν στό απόσπασμα πρός δόξαν του Θεού και της Αληθείας του υπερασπιζόμενος ποιον; Σας παρακαλούμε μήν συμβάλετε σέ έναν αποπροσανατολισμό της μαρτυρίας της εκκλησίας !

Ανώνυμος είπε...

Ελένη Λωρίτου πώς μιλάς έτσι στον π. Πέτρο; νομίζεις ότι είσαι καλύτερη και πιο θαρραλέα από τον π. Πέτρο; Έχω την αίσθηση ότι με το σχόλιο σου πολύ αδικείς τον π. Πέτρο.

Λωρίτου Ελένη είπε...



Ω! Μά τί λέτε αγαπητέ/ή μου , σέβομαι και αγαπώ όλους τους πατέρες ,μοναχούς , θεολόγους και αδελφούς που δίνουν μία μικρή ή μεγάλη μαρτυρία της πίστεως !Ειλικρινά δέν κατάλαβα σέ ποιούς αναφέρεται ο π. Πέτρος ως το άλλο άκρο Σέ όποιον όμως και άν αναφέρεται τώρα δέν μας φταίνε οι αδελφοί του παλαιου μέ τους οποίους μας ενώνουν οι ίδιες αγωνίες και θά πρέπει να διευκολύνουμε την προσέγγιση και να επιδείξουμε αγάπη ,αυτή την αγάπη που οι οικουμενιστές διαχέουν παντού σέ όλη την πλάση εκτός απο τους ΄΄ζηλωτάς΄΄ λές και αυτοί είναι η αιτία της κακοδαιμονίας μας Θεωρώ οτι μιλώντας περί ΄΄ζηλωτών΄΄ ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι θέλει γι'αυτό θεωρω αυτή την κουβέντα άκαιρη και επιζήμια Θεωρώ οτι θα πρέπει να φροντίσουμε για την σύμπνοια επί τη βάσει των Ιερών Κανονων και να μήν αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυνάμεις Ο π. Πέτρος λέει ετούτο, ο κ. Τελεβάντος λέει τό άλλο και ο καθείς καταλαβαίνει ό,τι θέλει Όπως είπα στο σχόλιό μου υποστηρίζουμε την αβίαστη έκφραση της συνειδήσεως όλων των τάσεων και δυνατοτήτων ,αλλά δέν πρέπει να δημιουργούμε πρόσκομμα σε αυτούς που είναι η θέση τους πάρα πολύ δύσκολη Χωρίς αίμα αγώνας δέν γίνεται και θα πρέπει κάποιος να αναλύσει στόν π. Πέτρο τον ελληνικό θρύλο του γεφυριού της Άρτας Αυτοί που έχουν προαναγγείλει την εφαρμογή του επίμαχου κανόνος έχουν επίγνωση των ρίσκων που αναλαμβάνουν και πολύ άγια πράττουν Ρίγη συγκινήσεως θα νιώσει η εκκλησία άν κάποιος συμπυκνώσει στο πρόσωπό του την ομολογία της εκκλησίας Εμεις ως λαός τό έχουμε ανάγκη ,αλλα και η εποχή μας Χρωστάμε σ'αυτούς που ήρθαν πέρασαν /θα έρθουν θά περάσουν /δικαστές θα μα δικάσουν /οι αγέννητοι ,οι νεκροί Στούς επερχομένους τί θα αφήσει η εποχή μας και στούς προαπελθόντας τί θά έχουμε να απολογηθούμε ; Βλέπετε οτι μέσα στά ιστολόγια μπαίνουν οι οικουμενιστές και μέ ασχετοσύνες προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση Προσπαθούν ακόμα νά δικαιολογήσουν τις εξαγγελίες του πατριάρχη για την υποχρεωτική καί δεσμευτική αξία των αποφάσεων του Κολυμπαρίου επί τη βάσει των Ιερών Κανόνων που αναφέρονται στά ποινικά και ηθικά παραπτώματα των επισκόπων Ας μήν επιτείνουμε και μείς αυτή την σύγχυση και δημιουργούμε ένα ακόμα μέτωπο εσωτερικό Πιθανόν αυτοι να μήν ενεργούν από μόνοι τους αλλά να είναι σέ διατεταγμένη υπηρεσία σέ υψηλά αφεντικά ,για να διαχέουν την σύγχυση μέσω των ιστολογίων Σέ καθε περίπτωση ζητώ συγνώμη άν μίλησα ανοικεια για τον π. Πέτρο που σέβομαι καί υπολήπτομαι ,δέν είχα αυτή την πρόθεση ,παρά μόνο νά επισημάνω ό,τι λέω καί στο δευτερο σχόλιό μου

Ανώνυμος είπε...

Πρός επίρρωσιν του προηγουμένου σχολίου μου παραθέτω ένα σχόλιο που συμπτωματικά συνάντησα στο ιστολογιο Κατάνυξη από τον ύποπτο χαφιέ μέ την τραγιάσκα που έχει χάσει το πρόσωπό του και κυκλοφορεί ανώνυμος Για ποιόν δουλεύει άραγε ;

28 Δεκεμβρίου 2016 - 5:55 μ.μ.
Δεν είναι τυχαίο που οι δυο καταξιωμένοι αντιοικουμενιστές καθηγητές στον τομέα της Δογματικής -ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης και ο πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χιρς- έχουν αποστασιοποιηθεί από τους "Αποτειχιστές-Αποσχιστές".


https://katanixis.blogspot.gr/2016/12/3-2016.html

Angelos Fotiadis είπε...

Επομένως θα εμεσει κι εσένα, γιατί ενώ το παίζεις "υπερευσεβης" ο Φαρισαίος μέσα σου βράζει. Ιεροκρισια λοιπόν μόνον όταν σας βολεύει..

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com