Η ‘’ομο-λογοτεχνία’’ την παιδοθεσία εξυπηρετεί

Η ‘’ΟΜΟ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ’’  ΤΗΝ ΠΑΙΔΟΘΕΣΙΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Τον τελευταίο καιρό στην Ευρώπη κυρίως έχουν γίνει αρκετές εκδόσεις παιδικών εικονογραφημένων βιβλίων, με θεματολογία ανάλογη των διηγήσεων για δύο μαμμάδες ή δύο μπαμπάδες.  Η σκοπιμότητα είναι προφανής.  Προετοιμάζει τα παιδιά για την αποδοχή της παιδοθεσίας, που ολοένα εξαπλώνεται στην Ευρώπη.

Να αναφέρομε ότι στα πλαίσια του ερευνητικού αυτού προγράμματος στην Ευρώπη κλήθηκαν οι μαθητές να γράψουν τις δικές τους εκδοχές των γνωστών κλασσικών  παραμυθιών,  όπως συνέβη για παράδειγμα με το παραμύθι της Σταχτοπούτας.  Αρκετά  παιδιά, όπως ήταν το κατευθυνόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, χρησιμοποίησαν ομοφυλόφιλους χαρακτήρες. 

Οι ερευνητές Elizabeth Atkinson και Renée De Palma του Πανεπιστημίου του Sunderland σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Exeter  και του Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ερεύνησαν  τρόπους  ενάντια στην καλούμενη ‘’ομοφοβία΄’’.  Το ερευνητικό αυτό έργο χρηματοδοτήθηκε από το Economic and Social Research Counsil, με σκοπό την αμφισβήτηση της ‘’ομοφοβίας’’ στα Δημοτικά Σχολεία.

Στο ερευνητικό  αυτό πρόγραμμα συμμετείχαν και δημοτικά σχολεία, στα οποία έγινε  χρήση βιβλίων, με ‘’μη ετερόφυλους χαρακτήρες’’ (non-heterosexual characters) όπως τους ονόμασαν.  Ανάμεσα στα αναγνώσματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους ερευνητές, εκτός από την ανοησία με το  ομο-παραμύθι με τους πεγκουΐνους   ‘’And Tango Makes Three’’ ήταν και  το ομο-παραμύθι ‘’King and King’’ (Ο βασιλιάς και ο βασιλιάς), όπου δύο πρίγκηπες ερωτεύονται μεταξύ τους. Άλλο κατασκέυασμα  ήταν και  το ομο-παραμύθι με το κορίτσι και τις δύο μαμμάδες ‘’Spacegirl Pukes’’.   Επίσης το ‘’ One Dad, Two Dads, Brown Dad, Blue Dads’’ όπου αφορούσε ιστορία με δύο μπαμπάδες.   Ποιά αγωγή θα δοθεί στα παιδιά, με τα ομο-παραμύθια που ετοιμάζουν;

Ενδεικτικά παραθέτομε  κάποια από τα παιδικά εικονογραφημένα βιβλία, που κυκλοφορούν στην Ευρώπη με παρόμοιο περιεχόμενο :

 ‘’Daddy’s Roommate’’, του Mighael Willhoite (Συγκάτοικος του μπαμπά).

‘’Molly’s family’’, (ένα βιβλίο με δύο μαμμάδες)  της Nancy  Garden.

‘’A tale of two mommies’’ (μια ιστορία με δύο μαμμάδες)  της Vanita Oelschlanger.

‘’Daddy, Papa and me’’ (μια ιστορία με δύο μπαμπάδες)  του Andrew R. Aldrish.

‘’Mommy, Mamma, and Me’’ (μια ιστορία με δύο μαμμάδες)  της Leaslea Newman.

‘’Heather has two Mommies’’  (μια ιστορία με δύο μαμμάδες)  της Leaslea Newman.

‘’Stella brings the family’’ (μια ιστορία που ξεδιπλώνει το πρόβλημα της μικρής Στέλλας λόγω της επερχόμενης εορτής της μητέρας, τη στιγμή που αυτή έχει δύο μπαμπάδες),  της Mirriam B. Shiffer.

Αυτά είναι μόνο λίγα από τα παιδικά εικονογραφημένα βιβλία με ιστορίες με δύο μπαμπάδες ή δύο μαμμάδες, που κυκλοφορούν στην Ευρώπη.  Το να γραφούν κάποια κείμενα σίγουρα ευαισθητοποιούν την κοινή γνώμη και ενημερώνουν, αλλά πιστεύω η Ποιμαίνουσα Εκκλησία είναι εκείνη που  πρέπει ποιμαντικώς να αντιμετωπίσει το μεγάλο αυτό πρόβλημα, γιατί το θέμα της παιδοθεσίας είναι προ των πυλών, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο.