Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού – Απόδειξη άπειρης αγάπης

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Γαλ. ϛ΄ 11-18

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ἰω. γ΄ 13-17

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΠΕΙΡΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν»

Καθὼς πλησιάζει ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ἀναλογιστοῦμε τὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτὴ κορυφώθηκε μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. 

Σ’ αὐτὴ τὴ θεϊκὴ ἀγάπη ἀναφέρεται ὁ Κύριος μὲ ἕνα συγκλονιστικὸ λόγο του, ποὺ ἀκοῦμε στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν». Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο τῶν ἀνθρώπων ποὺ ζοῦσαν στὴν ἁμαρτία, ­ὥ­­­στε γιὰ τὴ σωτηρία τους παρέδωσε σὲ θάνατο τὸν μονάκριβο υἱό του.

Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν αὐτὸν τὸν βαρυσήμαντο λόγο τοῦ Κυρίου, ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης καὶ νὰ δοῦμε πῶς ὁ Τίμιος Σταυρὸς φανερώνει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸ ἀποκορύφωμά της.

1. ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ

Τόσο πολύ, μᾶς λέει ὁ Κύριος, ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, «ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν». Δὲν ἔστειλε κάποιον δοῦλο, κάποιον ἄγγελο ἢ ἀρχάγγελο, ἀλλὰ τὸν Μονογενὴ Υἱό του! Αὐτὸν γιὰ τὸν Ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς Πατὴρ εἶχε διαβεβαιώσει σὲ ἐπίσημη ὥρα ὅτι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. γ΄ 17). Αὐτὸν τὸν μονάκριβο καὶ ἀγαπημένο Υἱό του ἀπέστειλε στὴ γῆ «ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» (Α΄ Ἰω. δ΄ 10)· τὸν παρέδωσε δηλαδὴ μὲ σκο­πὸ νὰ προσφέρει τὸ αἷμα του θυσία ἐξιλεωτικὴ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Καὶ εἶδε ὁ Θεὸς Πατὴρ ἐσταυρωμένο τὸν Υἱό του ἐν μέσῳ κακούργων καὶ ληστῶν. Τὸν εἶδε πληγωμένο καὶ ἐξουδενωμένο, μὲ τὸ ἀκάνθινο στεφάνι στὴν κεφαλή, μὲ λογχισμένη τὴν πλευρά, μὲ τὰ καρφιὰ στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια του. Τί συγκλονιστικό! Ὁ Θεὸς Πατὴρ παραδίδει τὸν Υἱό του σὲ θάνατο σταυρικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας! Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει ὅτι ὁ Σταυρὸς εἶναι «τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγάπης ἡ ἀπόδειξις» (ΕΠΕ 26, 98).

2. ΠΟΙΟΥΣ ΑΓΑΠΑ

Ὡστόσο τὸ μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς θείας ἀ­­γάπης φανερώνεται σὲ ἀκόμη μεγαλύτερο βαθμό, ἂν σκεφθοῦμε σὲ ποιοὺς ἐκδηλώνει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν ἀγάπη. Ὁ Κύριος μᾶς ἀπέδειξε ὅτι «ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον». Ἀλλὰ ποιὸν κόσμο; Ἕναν κό­­σμο ἁμαρτωλό, διεφθαρμένο, ­ἀλαζονικό... Κι ἐνῶ τὸ φυσικὸ θὰ ἦταν ἕνας τέτοιος κόσμος νὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, γίνεται τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο! Ὁ πανάγαθος Θεὸς ἐκδηλώνει τὴν ἄπειρη καὶ τέλεια ἀγάπη του πρὸς τὸν ἀποστατημένο ἄνθρωπο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει χαρακτηριστικὰ ὅτι σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς συν­ίσταται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, «ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρωμ. ε΄ 8). Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ χάρη μας, τὴ στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς ἤμασταν ἁμαρτωλοί, ἀσεβεῖς, ἀχάριστοι! Τί πα­­ράδοξη ἀγάπη!

Κι ἡ ἀγάπη αὐτὴ τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται ὄχι μόνο γενικὰ πρὸς ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ ξεχωριστὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Αὐτὴ τὴν προσωπικὴ ἀγάπη αἰσθάνεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὁμολογεῖ: «Ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀ­­­­­­­­­­­­­­­γαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ». Δηλαδή, ζῶ ἐμπνεόμενος καὶ κυριαρχούμενος ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό του γιὰ τὴ σωτηρία μου (Γαλ. β΄ 20). Ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγ­κίνητος μπροστὰ στὴν ἄπειρη αὐτὴ συγ­κατάβαση τῆς θείας ἀγάπης;

3. ΤΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ

Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα τρίτο σημεῖο ποὺ ἀποδεικνύει ἀσύγκριτη τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τὰ μοναδικὰ δῶρα ποὺ μᾶς χαρίζει μὲ τὴ σταυρική του θυσία: ἄφεση ἁμαρτιῶν, λύτρωση, σωτηρία, ζωὴ αἰωνία! Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς θυσιάστηκε καὶ παραδόθηκε στὸ σταυρικὸ θάνατο: «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16). Γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θὰ πιστέψουν σ’ Αὐτὸν ἀλλὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή. Ἀσύλληπτες δωρεές! Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται καὶ νικᾶ τὴν ἁμαρτία. Ὁ Κύριος μὲ τὴ θυσία τοῦ Σταυροῦ ἄνοιξε τὴν πύλη τοῦ Παραδείσου ὄχι μόνο γιὰ τὸν μετανοημένο ληστὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ πιστεύει καὶ μετανοεῖ εἰλικρινά. Καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ὄχι μόνο σώζει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη, ἀλλὰ τοὺς κάνει κληρονόμους ἀ­­­­σύγκριτης δόξας καὶ ἀτελεύτητης μακαριότητας στὴν πανευφρόσυνη Βασιλεία του!

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ τὸν δοῦ­­με νὰ ὑψώνεται πανηγυρικὰ σὲ ­λίγες ἡμέρες, ἀποτελεῖ μιὰ διαρκὴ ἐνθύμηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή, δυναμώνει τὴ θέληση, εἰρηνεύει τὴν καρδιά, στηρίζει τὶς ἐλπίδες μας! Ἀλήθεια, τί ἔχουμε νὰ φοβηθοῦμε ἐφόσον ὁ Κύριος τόσο πολὺ μᾶς ἀγαπᾶ;... Ἀρκεῖ κι ἐμεῖς νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις. Νὰ παραμερίσουμε ὅ,τι μᾶς χωρίζει ἀπὸ Αὐτὸν καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε ὡς πιστοὶ μαθητές του μέχρι τέλους. Γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γίνουμε μέτοχοι στὴν ἄπειρη χαρὰ καὶ μακαριότητα ποὺ ὑπόσχεται σὲ ὅλα τὰ ἀγαπημένα παιδιά του!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”