Λυκούργος Νάνης, Οίστρος οικουμενιστικός έχει καταλάβει μεγάλο αριθμό κορυφαίων εκκλησιαστικών αξιωματούχων

Οίστρος οικουμενιστικός έχει καταλάβει μεγάλο αριθμό κορυφαίων εκκλησιαστικών αξιωματούχων

   Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Για μία ακόμη φορά ο κρίμασιν οις οίδε Κύριος διακρατών τους οίακας της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας του Χριστού ομίλησε τη γλώσσα του κόσμου τούτου, του αιώνος του καταργουμένου. Τη γλώσσα που "κληρονόμησε" από τους "μέντορές" του στον οικουμενισμό, τον Αθηναγόρα Σπύρου και το Μελίτωνα Χατζή.

Εξεφράσθη με όρους και κατηγορίες της λεγόμενης "Νέας Εποχής" και της "πολιτικής ορθότητας" και όχι με αντίστοιχους Ορθοδόξου πατερικής θεολογίας.

Ουδείς λόγος εξήλθε ποτέ από τα χείλη του, προτρεπτικός σε μετάνοια των πλανεμένων χριστιανών της Δύσεως και στην εν ταπεινώσει επιστροφή τους στη μάνδρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας από την οποία λόγω εγωισμού και οιήσεως απομακρύνθηκαν.

Ο κ.Βαρθολομαίος εδώ και πολλά χρόνια με συγκεκριμένες δηλώσεις και εκδηλώσεις του, με τις πράξεις και παραλείψεις του, ανασταυρώνει ΄και παραδειγματίζει το Θείο Δομήτορα της Αγιωτάτης Ορθοδόξου Εκκλησίας και προσθέτει συνεχώς νέες πληγές στο σώμα Της τορπιλλίζοντας το δογματικό και ιεροκανονικό υπόβαθρο του εκκλησιαστικού οργανισμού.
Εγκληματεί κατά συρροήν εις βάρος της Ορθοδόξου πίστεως.

Και όμως! Κάποιοι επιεικέστατα αφελείς ισχυρίζονται, προφανώς κατόπιν διαβεβαιώσεώς τους από την πλευρά του ιδίου σε κατ ιδίαν συζητήσεις τους, ότι αυτό γίνεται "για τα μάτια του κόσμου" και η Ορθοδοξία εις ουδέν βλάπτεται!

Αν είναι δυνατόν! Προδίδουμε την Ορθοδοξία με ανήκουστες δηλώσεις και επαίσχυντες πράξεις και μετά δικαιολογούμαστε ότι αυτό που πράξαμε το καναμε "για τα μάτια του κόσμου" και ότι δεν το εννοούσαμε;
Επομένως, με την ίδια γελοία και σαθρή "λογική", ο πρωτοκορυφαίος απόστολος που την αλήστου μνήμης νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης αρνήθηκε "για τα μάτια του κόσμου" το Χριστό δικαιολογείται για αυτήν του την άρνηση! Αφού δεν αρνήθηκε μέσα του το Χριστό αλλά μόνο εξωτερικά, "για τα μάτια του κόσμου"! Μόνο που ο θειότατος Πέτρος "εξελθών εξω έκλαυσε πικρώς"! ΚΑΙ ΕΞΕΠΕΣΕ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ! Και όλα αυτά "για τα μάτια του κόσμου"!

Αλλά όταν έχεις δίπλα σου αφελέστατους συνομιλητές τότε μπορείς με το αζημίωτο να ισχυρίζεσαι ό,τι θέλεις χωρίς ουσιώδη αντίλογο και να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα, αντιδράσεως και αντιστάσεως μη ούσης...

Έχει, πλέον, καταστεί ηλίου φαεινότερον ότι η κατάσταση με τον οικουμενισμό και τους οικουμενιστές έχει φθάσει στο απροχώρητο! Ουδέποτε στο πλαίσιο της νεοτέρας εκκλησιαστικής Ιστορίας είχαν σημειωθεί τόσες και τέτοιου είδους προδοσίες και με τέτοια μαζικότητα και επαναληψιμότητα όπως συμβαίνει στις ελεεινότατες ημέρες τις οποίες ζούμε! Οίστρος οικουμενιστικός έχει καταλάβει μεγάλο αριθμό κορυφαίων εκκλησιαστικών αξιωματούχων ενώ το οικουμενιστικό δηλητήριο έχει διαχυθεί σε βάθος εντός του εκκλησιαστικού σώματος τόσο σε επίπεδο κατωτέρου βαθμού κληρικών όσο και σε επίπεδο απλών μελών της Εκκλησίας. Τι δε να πει κανείς και για ικανό αριθμό επιστημόνων θεολόγων, ακαδημαικών και μη! Αντί οι τελευταίοι ταπεινώς και με βαθειά συναίσθηση της ιερής αποστολής τους να συντελέσουν στην απόκρουση της εισβολής του συγκρητισμού στον εκκλησιαστικό οργανισμό αυτοί εργάζονται για την καλλιέργεια και προαγωγή και περαιτέρω διάχυσή του στο εκκλησιαστικό σώμα! Και το χείριστον όλων! Ο οικουμενισμός εδραιώθηκε και σε επίπεδο "συνόδου"! Διότι, ναι μεν, στην περίπτωση της φαιδράς πανηγύρεως της Κρήτης δεν μπορούμε να μιλάμε για Σύνοδο αλλά για ψευδοσύνοδο, ληστρική σύνοδο, μόρφωμα συνόδου, συνοδικό έκτρωμα όπως επισταμένως έχει καταδειχθεί και σίγουρα οι αποφάσεις ενός σώματος με αντικανονική, εξ υπαρχής σύνθεση, πάσχουν ακυρότητα και ουδολως τυγχάνουν δεσμευτικές για το πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας(αφήνω το γεγονός ότι απουσίαζε το μείζον τμήμα του Ορθοδόξου κόσμου), τυγχάνουν, όμως, (οι εν λόγω αποφάσεις) δηλωτικές μαζικών τάσεων, ροπών και αντιλήψεων πάνω στο οικουμενιστικό ζήτημα και πρόβλεπτικές σχετικών μελλοντικών εξελίξεων κεκαλυμμενων με συνοδικό μανδύα και ο νοών νοείτω...

Επομένως τι πρέπει να γίνει κατόπιν της οικτράς διαπιστώσεως σύμφωνα με την οποία η κατάσταση με τη μειοδοσία της Πίστεως έχει φθάσει στο απροχώρητο, τόσο από απόψεως ποσότητος των αυτουργών της όσο και ποιότητος και μαζικότητός της;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ενδεδειγμένη υπό τις παρούσες περιστάσεις στάση των ορθοφρονούντων ποιμένων συνίσταται στην από την πλευρά τους διακοπή του μνημοσύνου του πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά το παράδειγμα της πλειοψηφίας των μονών του αγίου Όρους και των αοιδίμων τριών πεπαρρησιασιασμένων και ομολογητών ιεραρχών, πολυκλαύστων και παμποθήτων και περιποθήτων Αμβροσίου του λεοντόκαρδου, Αυγουστίνου του νεοχρυσοστόμου και Παύλου του απλού και κεχαριτωμένου οι οποίοι στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και την αρχή της δεκαετίας του 1970 μετά πολλής συνοχής της καρδίας μεν, υπείκοντες στην ύψιστη επιταγή της στιγμής δε, προέβησαν στην παύση του μνημοσύνου του πυραυλοκινήτως φερομένου, κατά τον μακαριστό Φλωρίνης Αυγουστίνο,προς ένωση μετά των αιρετικών παπικών κεκοιμημένου πατριάρχου Αθηναγόρα.

Έγραψε σχετικώς ο π.Αυγουστίνος σε επιστολή του προς τον επίσης κεκοιμημένο πατριάρχη Δημήτριο: " "Παρ όλην δε την έξωθεν πίεσιν, ίνα επαναλάβωμεν το μνημόσυνον, ημείς ΕΠΕΜΕΙΝΑΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗΝ, καθ όσον ο προκάτοχος υμών, παρά τας εκκλήσεις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και τας εντόνους διαμαρτυρίας των ευσεβών χριστιανών, δεν προέβη εις διάψευσιν ή διευκρίνησιν των προς τους δημοσιογράφους δοθεισών συνεντεύξεων, αι οποίαι δυστυχώς μέχρι του θανάτου αυτού μη διαψευσθείσαι ή διευκρινισθείσαι θα παραμείνουν δυστυχώς εις το παθητικόν της ιστορίας του προκατόχου υμών, ανδρός μεν κατά τα άλλα ευφυούς και εναρέτου, δυστυχώς όμως εξ υπερβολικής αισιοδοξίας εις επικινδύνους πρωτοβουλίας και ενεργείας παρασυρθέντος από τα πνέοντα εν ταις ημέραις ημών ισχυρά ρεύματα του οικουμενισμού και του συγκρητισμού". (Βλέπε Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ σελ.134). Αν έκανε τι έκανε ο Αθηναγόρας τότε τι να πούμε για το Βαρθολομαίο!!!

Διότι πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η συγκεκριμένη ενέργεια φρέναρε σε κάποιο βαθμό τον οικουμενιστικό οίστρο του τότε πατριάρχη με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την εύδρομη πορεία του σκάφους της Εκκλησίας μας.

Υ.Γ.Εννοείται ότι τα φληναφήματα περί δήθεν ακυρότητος των μυστηρίων που τελούνται από αρχιερείς που διακόπτουν το μνημόσυνο του πατριάρχη τυγχάνουν ανάξια σχολιασμού και εκθέτουν εκείνους που τα εκφέρουν και διατυπώνουν...
Λ.Ν.