Επιστολή Μητροπ. Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης περί της αποποινικοποιήσεως του ἐγκλήματος της βλασφημίας

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 25ῃ Ἰουλίου 2016

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Δημοσιοποιεῖται ἡ ἐπιστολή τήν ὁποίαν ἀπέστειλε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ προς τον Ἐξοχώτατον κ. Νικόλαον Παρασκευόπουλον Ὑπουργόν Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων περί τῆς ἀποποινικοποιήσεως τοῦ ἐγκλήματος τῆς βλασφημίας πού διασαλεύει ἐγκληματικῶς τήν κοινωνική συνοχή και τήν θρησκευτική εἰρήνη.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 781                                   Ἐν Πειραιεῖ τῇ 25^ῃ Ἰουλίου 2016

Προς τόν

Ἐξοχώτατο Κύριο

Νικόλαο Παρασκευόπουλο

Ὑπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας

Και Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων

Εἰς ΑΘΗΝΑΣ

Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ,

Δημοσιοποιήθηκε η πρόθεσι του Υπουργείου Σας να περιληφθή στις αλλαγές του Ποινικού Κώδικος η αποποινικοποίησι του αδικήματος της βλασφημίας που προβλέπεται από τα άρθρα 198 και 199 αντιστοίχως και εις ανακοίνωσι Σας γνωστοποιείται ότι η αποποινικοποίησι του εγκλήματος της βλασφημίας «έχει τεθή υπό την κρίσι της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την αναθεώρησι του Ποινικού Κώδικα». Προσθέτετε δε και μίαν νομικήν άποψι που προιδεάζει για την «πρότασι» της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής ισχυριζόμενος ότι «Κατά το Ποινικό Δίκαιο η ποινή προϋποθέτει την τέλεσι πράξης. Ο προσδιορισμός της τελευταίας χωρεί με στάθμιση των εμπειρικών-αποδείξιμων αποτελεσμάτων της. Ωστόσο, στην περίπτωση της βλασφημίας λείπει οποιαδήποτε αποδείξιμη ενώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια της πράξης. Επομένως, η έννοια του εγκλήματος δεν διακρίνεται».

Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,

Εάν δεν είσαστε επαίων Νομικός και δη Καθηγητής του Ποινικού Δικαίου θα υπήρχε το ενδεχόμενο να έχετε παραπληροφορηθεί επί του θέματος. Ατυχώς όμως η εγνωσμένη νομική Σας επάρκεια δεν Σας χορηγεί μίαν τοιαύτη δυνατότητα διαφυγής εκ της πραγματικότητος. Ποια όμως είναι η νομική πραγματικότης η οποία εντέχνως διαστρέφεται με την ανωτέρω ανακοίνωσι;

Η κατάργησις των άρθρων 198 και 199 του Ποινικού Κώδικος που αφορούν στην κακόβουλη βλασφημία των θείων πάσης γνωστής κατά το Σύνταγμα, θρησκείας δηλ. εκείνης που δεν έχει κρύφια δόγματα και της οποίας η λατρεία δεν αντίκειται στην δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη, υπό τον τίτλον του Ποινικού Νόμου «Επιβουλή θρησκευτικής Ειρήνης» προσβάλλει και θέτει σε άμεση διακινδύνευσι το έννομον αγαθόν που προσδιορίζεται υπό του τίτλου «Επιβουλή θρησκευτικής ειρήνης». Ο ποινικός μας νομοθέτης δεν τιμωρεί την άρνησι ή την κριτική του θρησκευτικού γεγονότος αλλά την δημοσία κακόβουλη βλασφημία, την δολία δημοσία γενομένη καθύβριση του θείου που στοχεύει όχι στην κριτική άρνησι ή θεώρησι, αλλά στην χυδαία απομείωση του θρησκευτικού γεγονότος που αναποδράστως προκαλεί την οργή και τον βαθύτατο παραπικρασμό των πιστευόντων στην υβριζομένη θρησκευτική παραδοχή. Όπως ευχερώς αντιλαμβάνεσθε, η αιτιολογική βάσι των συγκεκριμένων ποινικών διατάξεων και η στόχευσι του ποινικού νομοθέτου ορίζεται από το νομικό προσδιορισμό των άρθρων «επιβουλή Θρησκευτικής Ειρήνης» και είναι η διατήρησι της κοινωνικής συνοχής μέσα στο κοινωνικό σύνολο και η προστασία αυτής της κοινωνικής συνοχής από την διάρρηξη που θα προκαλέσει αναπότρεπτα η δολία δημοσία εξύβρισι του θρησκεύματος κάποιων συμπολιτών που αναγνωρίζεται στη Χώρα. Συνεπώς με τις προβλέψεις του ποινικού μας νομοθέτου δεν προστατεύεται ο Θεός, αλλά το έννομο αγαθό της κοινωνικής συνοχής και η δημοκρατική ευστάθεια της χώρας, διότι το πρόσωπο του κάθε συναθρώπου μας που θρησκεύεται ταυτίζεται και συγκροτείται πνευματικά με την θρησκευτική του παραδοχή και κατά ταύτα η κακόβουλος βλασφημία του θείου που λατρεύει ως οντολογικό του θεμέλιο, προσβάλλει το ίδιο το πρόσωπο και προκαλεί εύλογα το θυμικόν του συναίσθημα με απροβλέπτους συνεπείας διά το κοινωνικόν σύνολον.

Η βλαπτική επομένως συνέπεια της βλασφημίας που είναι σαφώς αποδείξιμη εκ των συνεπειών και αποτελεσμάτων της ενώπιον της Δικαιοσύνης, είναι ad hoc η διακινδύνευσις της διατηρήσεως της θρησκευτικής Ειρήνης και της κοινωνικής συνοχής και η αποτροπή της κακουργηματικής θρησκευτικής αυτοδικίας.

Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,

Με την αποποινικοποίησι της κακόβουλης βλασφημίας οδηγείτε αναποδράστως στην κακουργηματική θρησκευτική αυτοδικία διότι δεν θα υφίσταται πλέον έννομος τρόπος αντιδράσεως και ικανοποιήσεως του πλησσομένου θρησκευτικού συναισθήματος που δολίως και χυδαίως θα καθυβρίζεται και θα απομειώνεται με πρόδηλο αποτέλεσμα την βαρυτάτη προσβολή του θρησκευομένου προσώπου που όπως ανέφερα συγκροτείται και νοηματοδοτείται ηθικά, πνευματικά και οντολογικά από την θρησκευτική του παραδοχή.

Τα πολύ ουσιώδη αυτά ενδεχομένως να μην έχουν τύχει αναλόγου μελέτης και προσεγγίσεως από διαφόρους Διεθνείς Οργανισμούς όπως η Διεθνής Αμνηστία και άλλοι που εσφαλμένα εκλαμβάνουν τις ανωτέρω ποινικές διατάξεις ως δήθεν «καταδίκη της ελεύθερης έκφρασης» διότι επαναλαμβάνω δεν τιμωρείται η έλλειψι σεβασμού προς τα θεία ή η άρνησι του θρησκευτικού γεγονότος ή η κριτική του δόγματος οιασδήτινος θρησκευτικής παραδοχής, αλλά η δημοσία κακόβουλος βλασφημία η οποία καιρίως πλήττει τον θρησκευόμενον άνθρωπον. Άλλωστε είναι εντελώς αντιφατικόν η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ να θεωρεί ότι πρέπει να ποινικοποιείται η περίπτωσι «εθνικού, θρησκευτικού ή φυλετικού μίσους που αποτελεί υποκίνησι διακρίσεων, εχθρότητας ή βίας» (άρθρο 20 παρ. 2 του Διεθνούς Συμφώνου) και την ίδια στιγμή να προτείνεται η αποποινικοποίησι του γενεσιουργού αιτίου που είναι η κακόβουλος βλασφημία, για την πρόκλησι και υποκίνησι θρησκευτικού μίσους.

Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,

Διά να μην στιγματισθήτε Εσείς και η Κυβέρνησι ως ηθικοί αυτουργοί της κακουργηματικής θρησκευτικής αυτοδικίας γεγονός που ειλικρινώς απευχόμεθα και εκ προοιμίου εντόνως καταδικάζομεν, στην οποία αναποδράστως θα οδηγήσετε τα πράγματα, συντρίβοντες την θρησκευτική Ειρήνη της Χώρας και την διατήρησι της κοινωνικής συνοχής προβάλλετε με την εγνωσμένη Σας νομική γνώσι την νομική αλήθεια του θέματος και μη χωρήσητε στο τραγικό έγκλημα αποσαθρώσεως της κοινωνικής συνοχής.

Μετά τιμής

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ