Η ομιλία της Δρ Ελισάβετ Προδρόμου στο Σικάγο το 2007 που .. προδρόμησε την αντορθόδοξη σύναξη του Κολυμπαρίου

Το Νοέμβριο του 2007 η Δρ Ελισάβετ Προδρόμου μαζί με μια σειρά ομιλητών, παρευρέθησαν στη διάσκεψη που είχε διοργανώσει η ένωση ‘Λαϊκοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι’ [Orthodox Christian Laity – OCL] με τίτλο: ‘Η Ανάγκη για μία Αγία και Μεγάλη Σύνοδο’ [The Need for a Great and Holy Counci]. Δεν μπορεί σε αυτό το σημείο να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι μία ομάδα ανθρώπων, άγνωστοι στην συντριπτικότατη πλειοψηφία του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συζητάει για μία ‘Αγία και Μεγάλη Σύνοδο’ η οποία εμφανίζεται με αυτό ακριβώς το όνομα 9 χρόνια αργότερα.

Η ‘Orthodox Christian Laity’, που διοργάνωσε την ομιλία το 2007, προσδιορίζεται ως μία ανεξάρτητη, εθνική, παν-ορθόδοξη, μη κερδοσκοπική (και απαλλαγμένη από τους ομοσπονδιακούς φόρους), εκπαιδευτική οργάνωση που έχει ως βασικό σκοπό την «προώθηση της ανανέωσης της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες..». Μία πρώτη γεύση αυτής της οργάνωσης παίρνει ο αναγνώστης από αυτό το βίντεο για την «Παρουσία της Ορθοδοξίας στον Νέο Κόσμο». 

Μία δεύτερη γεύση παίρνει επίσης από μια ρήση του τέκτονα Οικουμενικού Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη, η οποία δεσπόζει πρώτη-πρώτη στον ίδιο σύνδεσμο που παρουσιάζει τον σκοπό της οργάνωσης, η οποία λέει: «Το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας το είδα στη Διασπορά και κατάλαβα, πώς θα μπορούσε να ανυψωθεί το όνομα της Ορθοδοξίας, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, εάν πάνω από δύο εκατομμύρια Ορθόδοξοι ενώνονταν σε μία εκκλησιαστική οργάνωση, μία Αμερικανική Ορθόδοξη Εκκλησία.»

Με μία πρόχειρη έρευνα στην ιστοσελίδα της παραπάνω οργάνωσης ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Παρουσιάζω ενδεικτικά τον τρόπο που σχολίασαν την επίσκεψη του Πάπα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τον Νοέμβριο του 2014: «Ο ίδιος ο Πάπας της Ρώμης που έπλυνε τα πόδια ενός Χριστιανού Ορθόδοξου το 2013 ξεχώρισε πάλι για την ταπεινότητά του, ζητώντας την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.» Η γνωστή σε όλους μαςφωτογραφία από εκείνη την επίσκεψη περιγράφεται ως «μία τρυφερή υπενθύμιση του πραγματικού νοήματος της ηγεσίας και της ιστορικής σχέσης ανάμεσα στην Χριστιανική Ανατολή και Δύση». Λίγο πιο κάτω το ίδιο άρθρο μας λέει ότι «οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν να μάθουν πολλά από τον Πάπα Φραγκίσκο ο οποίος έχει εκφράσει με συνέπεια ένα βαθύ σεβασμό για την Ορθόδοξη Εκκλησία». Ο Πάπας στο ίδιο άρθρο συγκρίνεται με τους πρώτους Αποστόλους «ως ποιμένας που ξέρει πως να ταρακουνήσει το ποίμνιό του» αλλά και με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο για την «τολμηρή ευαγγελική ομιλία» που έδωσε στις 22 Δεκεμβρίου του 2014.

Ενημερώνω τους αναγνώστες ότι οι θέσεις που εξέφρασε η Δρ Ελισάβετ Προδρόμου σε εκείνη την ομιλία, μαζί με την παρουσία της στην αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην λεγομένη ‘Αγία και Μεγάλη Σύνοδο’, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία δεδομένου ότι λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση αυτής της ‘Συνόδου’, και συγκεκριμένα στις 28 Ιουνίου του 2016, η Δρ Ελισάβετ Προδρόμου εμφανίστηκε σε εκδήλωση του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations) μαζί με τον Αρχιμανδρίτη Ναθαναήλ Συμεωνίδη της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αμερικής, διευθυντή του Γραφείου Διορθοδόξων, Οικουμενικών και Διαθρησκειακών Σχέσεων, για να παρουσιάσουν τις εκτιμήσεις του αποτελέσματος. Η ονομασία της εκδήλωσης αυτής ήταν: «Σύγκλησις Συνεδρίου Θρησκεία και Εξωτερική Πολιτική: Οι Επιπτώσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας του 2016». Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, μία γρήγορη ανάγνωση ΕΔΩ πιστεύω ότι θα τους κατατοπίσει/ανησυχήσει επαρκώς.

Η Δρ Προδρόμου μας λέει ότι ως κοινωνικός / πολιτικός επιστήμων και καθηγήτρια των Διεθνών Σχέσεων μελετά και διδάσκει τη σχέση θρησκείας και πολιτικής. Συμμετέχει στη δημόσια πολιτική και στην Αμερικανική διπλωματία και είναι μέλος της Επιτροπής των Ηνωμένων Πολιτειών για την Θρησκευτική Ελευθερία. Σε αυτήν την επιτροπή συμμετέχουν 9 ιδιώτες οι οποίοι αναφέρονται απευθείας στον Λευκό Οίκο, στον Πρόεδρο και στον Γενικό Γραμματέα της Πολιτείας [Secretary of State], για «τη δέσμευση της Αμερικής να προωθήσει την θρησκευτική ελευθερία στο εξωτερικό».

Η ομιλία της Προδρόμου χωρίζεται σε τρεις ενότητες: α) Γιατί πρέπει να έχουμε μία Αγία και Μεγάλη Σύνοδο β) Γιατί δεν είχαμε μία έως τώρα γ) Τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε μια Άγία και Μεγάλη Σύνοδο. Θα παραθέσω τα σημεία της ομιλίας που ξεχώρισα, χωρίς να παρέμβω με σχολιασμό.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ

1) η «μοναδικότητα της παρούσας ιστορικής στιγμής»

Η Προδρόμου μας μιλάει για «την μοναδικότητα της παρούσας ιστορικής στιγμής» όπου η Εκκλησία ζει μέσα σε «μοναδικές και πρωτοφανείς συνθήκες από αυτές που .. έχει αντιμετωπίσει ποτέ στην ιστορία Της».

Οι άνθρωποι, μας λέει, από τη μία έχουν την ικανότητα να καταστρέψουν όλη τη Δημιουργία του Θεού -ανθρωπότητα, περιβάλλον, ζώα- από την άλλη όμως βρίσκονται κοντά στο να δημιουργήσουν ανθρώπινη ζωή με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από την πράξη του έρωτα.

Η Εκκλησία δηλαδή ζει μέσα σε συνθήκες όπου ο άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί να απειλήσει η πραγματικά να αντικαταστήσει το ρόλο του Θεού ως Δημιουργός. «Με άλλα λόγια», λέει, «.. ζούμε σε συνθήκες αξιοσημείωτης ισχύος αλλά και αξιοσημείωτης ύβρεως και αυτό πιστεύω είναι μία πολύ τρομακτική ιστορική πραγματικότητα.»

2) «παγκόσμιος θρησκευτικός πλουραλισμός»

Η ίδια η Εκκλησία, μας λέει, ζει μέσα στην πρωτοφανή κατάσταση του παγκόσμιου θρησκευτικού πλουραλισμού, κάτι το οποίο οι Ορθόδοξοι [της Αμερικής] το βλέπουν και σημειώνει ότι αυτός ο πλουραλισμός δεν είναι ο ίδιος με τον πλουραλισμό των αιρέσεων που υπήρχε στο παρελθόν, -όπως κάποιοι ιστορικοί ενδεχομένως να υποστηρίξουν- ο πλουραλισμός αυτός είναι πολύ πιο διαφορετικός.

«Η παγκόσμιας εμβέλειας θρησκευτική πολυμορφία σήμερα είναι άνευ προηγουμένου καθώς και η αμοιβαία επίγνωση και αλληλεπίδραση των πιστών και των μη πιστών. Έχουμε επίγνωση της παγκόσμιας εξάπλωσης της θρησκευτικής πολυμορφίας και του πλουραλισμού».

«Η παγκοσμιοποίηση της θρησκείας είναι πλέον μέρος της ιστορίας μας» λέει η Προδρόμου, και σημειώνει ότι υπάρχουν παντού Ορθόδοξες Εκκλησίες, στην Ινδία, στην Ιαπωνία και αλλού. «Είναι γεγονός ότι η ίδια η Ορθόδοξη Εκκλησία τώρα είναι μία παγκόσμια Εκκλησία που ζει σε συνθήκες παγκόσμιου θρησκευτικού πλουραλισμού».

Αυτή η πολυμορφία συνεχίζει, αντί να ενώσει την Εκκλησία την έχει τεμαχίσει, δηλαδή ο παγκοσμιοποιημένος πλουραλισμός επέφερε και έναν εσωτερικό πλουραλισμό και σημειώνει ότι αυτό το στοιχείο θα επηρεάσει τον τρόπο που θα γίνει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος και τα θέματα που θα συζητηθούν.

3) «ανεπαρκείς / ελλιπείς οι Κανόνες της Εκκλησίας να αντιμετωπίσουν την πολυπλοκότητα των ζητημάτων»

Η Προδρόμου μας λέει εδώ ότι λόγω της «μοναδικότητας της παρούσας ιστορικής στιγμής» υπάρχει ένα θέμα περιεχομένου ή ουσίας: «Η φύση των ζητημάτων, τα είδη των ζητημάτων, που αντιμετωπίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα -Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ζουν στον κόσμο- διαφοροποιούνται ριζικά από εκείνα που διαμόρφωσαν τη ζωή της Εκκλησίας στους πρώτους 8 αιώνες.» Η αντιμετώπιση αυτών των πολύπλοκων και ριζικά διαφορετικών ζητημάτων συνεπώς «καθιστά τους Κανόνες ανεπαρκείς ή μάλλον για την ακρίβεια ελλιπείς».

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΕΩΣ ΤΩΡΑ; ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ.

(Η Προδρόμου σε αυτό το σημείο αναφέρει ότι η Σύνοδος έχει καθυστερήσει εδώ και 1220 χρόνια.)

1) Ποιος έχει το Πρωτείο να καλέσει τη Σύνοδο – ο 28ος Κανόνας της 4ης Οικουμενικής Συνόδου

Ο 28ος Κανόνας της 4ης Οικουμενικής Συνόδου είτε θα στηρίξει είτε δεν θα στηρίξει τον Πατριάρχη να κάνει μία τέτοια Σύνοδο. Αυτόν τον Κανόνα, λέει η Προδρόμου, θα πρέπει να τον δούμε υπό το πρίσμα της εξελισσόμενης πολιτικής πραγματικότητας.

Ιστορικά, μας λέει η Προδρόμου, η εμφάνιση των Μητροπόλεων, των Εξαρχάτων και των Πατριαρχείων δεν βασιζόταν μόνο σε θρησκευτικά ζητήματα και θεολογικά θεμέλια αλλά και σε πρακτικά θέματα πολιτικής ισχύος, στο πόσο κοντά βρίσκονταν σε κέντρα πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας. Έτσι εξηγείται, συνεχίζει, γιατί η Κωνσταντινούπολη -η οποία εκτός από τη Ρώμη είχε την μεγαλύτερη πρόσβαση και συγκέντρωση πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος- πήρε τη θέση της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ.

Και συνεχίζει: «Με αυτό το σκεπτικό και κατά κάποιον τρόπο καμμία από τις αποκαλούμενες Εκκλησίες του Παλαιού Κόσμου ή Μητέρες Εκκλησίες δεν δύναται, από άποψη εξουσίας, να καλέσει τη σύγκληση μίας Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Αντ’ αυτού, αυτό θα πρέπει να γίνει από μια εκκλησία στην Ουάσινγκτον ή μια εκκλησία στη Νέα Υόρκη, [με] πρόσβαση σε πολιτική και στρατιωτική ισχύ και εξουσία.. » Και μας λέει ότι εδώ εξηγείται και η κόντρα μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Μόσχας.

Το συμπέρασμα της Προδρόμου σε αυτό το σημείο είναι ότι ο 28ος Κανόνας είναι απλά μία δικαιολογία που προόρισαν οι ιεραρχίες είτε για να δέχονται είτε για να μην δέχονται τη σύγκληση μιας Συνόδου και δυστυχώς, μας λέει, αυτός ο Κανόνας χρησιμοποιείται ως δικαιολογία ακόμα και από ιερείς και λαϊκούς για το αν μπορεί ή δεν μπορεί η Κωνσταντινούπολη να καλέσει τη σύγκληση μιας Συνόδου.

2) ‘νομικισμός’ [legalism] / τάση προς μια ‘ανιστορική’ [a-historical] θέση

Αυτό είναι το πιο σοβαρό και το πιο επικίνδυνο εμπόδιο σύμφωνα με την Προδρόμου. Πρόκειται, μας λέει, για μια νοοτροπία η οποία απορρίπτει την έννοια της Ζώσας Παράδοσης και είναι ανησυχητική διότι την συμμερίζονται όχι μόνο πολλοί στην ιεραρχία αλλά υπάρχει και ανάμεσα στους ιερείς, στους διακόνους, στους μοναχούς, στους λαϊκούς.

Και μας εξηγεί η Προδρόμου τι εννοεί: «Το ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ή καμμία ανάγκη να έχουμε μία Μεγάλη Σύνοδο διότι ήδη έχουμε γράψει το Βιβλίο για τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα να συζητήσουμε, έχουμε τους Κανόνες .. και αυτή η άποψη, αυτή η ανιστορική θέση, λέει ότι έχεις τους Κανόνες και δεν υπάρχει χώρος για ερμηνεία. Οι Κανόνες δεν μπορούν να προσαρμοστούν, δεν μπορούν να αναθεωρηθούν, δεν μπορούν να επεκταθούν και σε μερικές περιπτώσεις ίσως, δεν μπορούν αναγκαστικά να απορριφθούν. Και νομίζω ότι το εμπόδιο αυτό είναι πολύ ανησυχητικό και επικίνδυνο όσον αφορά τον τρόπο που σκεπτόμαστε και ενεργούμε με ελευθερία και διάκριση.» Δεν διστάζει σε αυτό το σημείο μάλιστα να παρομοιάσει τη στάση των Ορθοδόξων που θέλουν να παραμείνουν πιστοί στους ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας με τις φονταμενταλιστικές θέσεις άλλων θρησκευτικών παραδόσεων μπροστά στην ιδέα μιας εσωτερικής αλλαγής και μεταμόρφωσης. Όλο αυτό, λέει, της θυμίζει την καταδίκη του Χριστού από τους Φαρισαίους, ότι δεν μπορεί να κάνει θαύματα το Σάββατο διότι είναι αίρεση.

3) Εμπόδιο τα θέματα της ατζέντας διότι δεν συζητούνται ανοιχτά.

Θέματα ημερήσιας διάταξης που σύμφωνα με την Προδρόμου αξίζουν συζήτησης: βιοηθική, βλαστοκυτταρική έρευνα, άμβλωση, κλωνοποίηση, γάμος, διαζύγιο, σεξουαλικότητα, αγαμία στον κλήρο, ευαγγελισμός έναντι προσηλυτισμού -πως κάνουμε τη διάκριση, έχει σχέση μας λέει με τον παγκόσμιο θρησκευτικό πλουραλισμό ο οποίος διακατέχεται από μία σχεδόν ανταγωνιστική δυναμική-, διακυβέρνηση, διαφάνεια, δεοντολογία, ηθική συμπεριφορά μέσα στην Εκκλησία. Είναι σίγουρη, είπε στην αρχή, ότι όλοι θα τσακωθούν για το αν το τραπέζι θα είναι στρογγυλό ή διαγώνιο ή παραλληλόγραμμο ..

Σε αυτό το σημείο τόνισε ότι το πιο επείγον θέμα είναι το ζήτημα της ενότητας στην Αμερική και ότι εμφανώς αυτό θα είναι ένα κεντρικό σημείο της ημερήσιας διάταξης αλλά θα πρέπει να το δουν εντός του ευρύτερου πλαισίου του παγκόσμιου θρησκευτικού πλουραλισμού αλλά και της συνεχώς γεωγραφικά διευρυμένης και παγκοσμιοποιημένης Ορθοδοξίας. Το βάρος του Ορθόδοξου κόσμου έχει μετατοπισθεί ή τουλάχιστον απλωθεί από την αρχική του θέση (Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο, Ανατολική Ευρώπη) στην Αμερική αλλά και σε όλες τις 5 Ηπείρους, μας λέει η Προδρόμου.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ

* Τονίζει συνεχώς: Πρέπει να πιέσουμε, να πιέσουμε, να πιέσουμε για να γίνει μία Σύνοδος. Ο στόχος είναι να γίνει μία Σύνοδος «αναγνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα μίας τέτοιας Συνόδου μπορεί να προκαλέσει μετατόπιση της ισορροπίας των δυνάμεων όσον αφορά την εξουσία και όλοι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για αυτό συμπεριλαμβανομένου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Μπορεί επίσης να παράγει επανισχυροποίηση της δομής της εξουσίας και πάλι όλοι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι». Αναρωτιέται μάλιστα σε αυτό το σημείο τι θα γινόταν αν ο Βαρθολομαίος έστελνε μία ωραία πρόσκληση με την ατζέντα των θεμάτων σε όλες τις εκκλησίες -και σε αυτές που είναι αναγνωρισμένες και σε αυτές που δεν είναι-, αναρωτιέται, αν θα δεχόντουσαν να λάβουν μέρος σε αυτή τη Σύνοδο.

* Τονίζει τη σημασία της δημιουργίας μιας «πνευματικής κουλτούρας» στην οποία θα καλλιεργείται η προσευχή και η συλλογικότητα έτσι ώστε όλοι να γίνουν πιο δεκτικοί στα αποτελέσματα αυτής της Συνόδου η οποία φυσικά δεν είναι το τελικό σημείο αλλά μία στάση σε μια πορεία εξέλιξης και μεταμόρφωσης όλων. Τονίζει πως όλοι πρέπει να δουλέψουν σε τοπικό επίπεδο (στις εκκλησίες της ενορίας τους) αλλά και σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο για την δημιουργία αυτής της «πνευματικής κουλτούρας».

* Τονίζει τον κρίσιμο ρόλο που έχει να παίξει η ένωση ‘Λαϊκοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί’ στην πνευματική επιμόρφωση του ποιμνίου όπου δεν θα πρέπει να ενθαρρύνεται μια πολωτική στάση αποκλεισμού (από τις άλλες εκκλησίες πχ θέματα αυτοκεφαλίας, γλώσσας) αλλά μία τάση ενσωμάτωσης.

***

Σχόλιο.

Ολόκληρη η ομιλία βασίζεται πάνω σε μία ορθολογιστική ουμανιστική προσέγγιση: Κατεβάζω τον Θεό στα μέτρα μου για να επιλύσει τα προβλήματά μου και τον τρόπο που εγώ ζω. Ο τρόπος που εγώ ζω είναι δεδομένος, ο Θεός είναι ο ‘ευλύγιστος’ υπηρέτης μου. Και αντί να αντιστρέψουμε την πρόταση -έστω χάριν ενός φιλοσοφικού προβληματισμού βρε αδερφέ- και να πούμε: τα προβλήματά μας εμείς τα δημιουργήσαμε, κινδυνεύουμε από τους ίδιους τους εαυτούς μας, ή ο τρόπος που εμείς ζούμε μας προβληματίζει, μας έχει απομακρύνει από το Θεό, πρέπει πάση θυσία μέσα σε αυτόν τον κόσμο να διατηρήσουμε την επαφή μας μαζί Του .. εμείς επιμένουμε να προσδιορίζουμε τη σχέση μας με το Θεό βάζοντας το εγώ μας στο επίκεντρο. Σώνει και καλά πρέπει να Τον θάψουμε μέσα στα μπάζα της δικής μας κοσμοαντίληψης.

Υπάρχει μία καλά ριζωμένη απιστία και ένας υπέρμετρος εγωισμός μέσα σε αυτό το σκεπτικό: δεν πιστεύω πραγματικά ότι η πνευματική μου κατάσταση είναι ο βασικός ρυθμιστής όλων των πραγμάτων που εγώ δημιουργώ στον υλικό κόσμο. Δεν πιστεύω ότι για το δικό μου το καλό όλα όσα κάνω και σκέφτομαι πρέπει πρώτα να περνάνε μέσα από τον Χριστό, ότι χωρίς Αυτόν είμαι ένα άχρηστο κουφάρι, ένα σκουριασμένο κονσερβοκούτι όπως έλεγε ο γλυκός μας Άγιος Παΐσιος. Η παρέμβαση (του Αρχιεπισκόπου Αμερικής αν δεν κάνω λάθος) που ακούστηκε στην λεγομένη ‘Αγία και Μεγάλη Σύνοδο’ ότι δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για θεολογίες την ώρα που ο κόσμος πεινάει, εκφράζει ακριβώς αυτό το πνεύμα της απιστίας και του εγωισμού. Η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στο μυαλό αυτών των ανθρώπων, μετατρέπεται από Σωτήρια Κιβωτός των ψυχών της ανθρωπότητας σε άλλον έναν ανθρωποκίνητο οργανισμό πασπαλισμένο με μπόλικο ηθικό-πνευματικό σχετικισμό.

Τι να πει κανείς από κει και πέρα για την ομιλία της Ντόκτορος;; Μήπως να μιλήσει για την αγωνιώδη της προσπάθεια να μας σκιαγραφήσει μια προβληματική για την οποία μας έχει και τη λύση; (η γνωστή μέθοδος problem – solution) Να μιλήσει για την ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργήσει ζωή!!! ή μήπως να μιλήσει για την «μοναδικότητα της παρούσας ιστορικής στιγμής»; Μα αυτό που περιγράφει δεν είναι τίποτε άλλο από την αλαζονεία του ανθρώπου η οποία τον συνόδευε πάντα στο διάβα της ιστορίας. Εκτός και αν η αλαζονεία του ανθρώπου μετριέται από το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλέσει και όχι από το αυτό καθ’ αυτό συναίσθημα. Φυσικά, συμπονούμε την κατάσταση της κυρίας Προδρόμου, διότι η δική της αμερικανική κουλτούρα κάπως έτσι αντιλαμβάνεται τα πράγματα, απλοϊκά και μετρήσιμα σε μεγέθη -όσο μεγαλύτερο, τόσο το καλύτερο!!! Όπως ακριβώς δηλαδή αυτή η χώρα συνδιαλλάσσεται και με τον υπόλοιπο κόσμο, με την επιβολή της ισχύος και το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να επιφέρει στους άλλους. Ας αναρωτηθεί όμως εδώ η κυρία Προδρόμου πως έγινε και φτάσαμε σε αυτό το σημείο, να απειλούμε οι ίδιοι την ύπαρξή μας πάνω στη γη. Πως μας ξέφευγε πάντα αυτή η αλαζονεία; Η ίδια είναι, δεν άλλαξε. Μήπως επειδή πάντα ξεφεύγαμε και δρούσαμε έξω από το θέλημα του Θεού; Μήπως επειδή κάναμε ακριβώς αυτό που αμετανόητα μας συστήνει να κάνουμε;

Η έννοια της Εκκλησίας διατηρείται μόνο στο όνομα αλλά όχι στην ουσία. Τι είδους Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία μπορεί να είναι αυτή όταν αποκοπεί από την Θεοφώτιστη Αλήθεια των Αγίων Πατέρων και των Αποστόλων; Οι προηγηθείσες Σύνοδοι που έγιναν αποδεκτές από το πλήρωμα της Εκκλησίας ερμήνευσαν τους Κανόνες και αυτό ΔΕΝ αλλάζει. Δεν μπορεί η Μία Αλήθεια να έχει πολλές ερμηνείες για τον κάθε παλαβό. Δεν μπορεί η ενότητα της Πίστεως, του Αγίου Πνεύματος, της Λατρείας, της Πνευματικής Ζωής, της Διοικήσεως, να αλλάζει κατά τις δικές μας συνήθειες. Όποιος ηθελημένα επιχειρεί να αλλάξει τους Κανόνες της Εκκλησίας κατά τα δικά του γούστα, αντί να αλλάξει ο ίδιος, τότε αυτομάτως αποχωρεί μόνος του από Αυτήν την Εκκλησία. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε στη γη για να ‘κάνουμε χωριό’ μαζί Του και να βολευτούμε, για να μας ξεβολέψει ήρθε.

Αναρωτήθηκε λοιπόν η Δρ. Προδρόμου με μια ελαφρότητα – και το αναφέρω επειδή στις λεπτομέρειες βρίσκει κανείς την αλήθεια- τι θα γινόταν αν ο Βαρθολομαίος καλούσε όλες τις εκκλησίες σε μία Σύνοδο, είτε είναι αναγνωρισμένες είτε όχι; «Θα πήγαιναν;», ρωτάει. Αυτός ήταν και είναι ο καημός της φιλενωτικής υπό την αιγίδα των σιωνιστών των ΗΠΑ Ντόκτορος, να έρθουν όλες οι «εκκλησίες». Τι λέτε Δρ Προδρόμου για τον σχισματικό Πατριάρχη Κιέβου Φιλάρετο; Θα έπρεπε να πάει; Ορθόδοξο αποκαλεί τον εαυτό του (όπως και εσείς), λιβανίζει τον προστατευόμενό σας Οικουμενικό Πατριάρχη, συμφωνεί με τις αποφάσεις της αποκαλούμενης ‘Αγίας και Μεγάλης Συνόδου’ και παίρνει και ευλογία από μουσουλμάνο.

Ειρωνεύτηκε επίσης με μια υπεροψία η Προδρόμου όταν έκφρασε την πεποίθησή της ότι όλοι θα μαλώσουν για το αν το τραπέζι θα είναι στρογγυλό, παραλληλόγραμμο κτλ. υπονοώντας έτσι αφενός μια ευκαμψία στους ‘εκσυγχρονιστές’ σαν του λόγου της που πασχίζουν να λύσουν ‘φλέγοντα’ ζητήματα’ και αφετέρου μια ακαμψία στην Ορθόδοξη Παράδοση που αδυνατεί να απευθυνθεί στα σύγχρονα προβλήματα διότι έχει κολλήσει στους τύπους. Δεν γνωρίζει η κατά τα άλλα ‘ορθόδοξη’ Δρ. τι συμβολίζει το στρογγυλό ημικύκλιο στις Συνόδους. Ο ένας δίπλα στον άλλον, ίσοι, όχι μπροστινοί και πισινοί σε ένα μπασταρδο-ημικύκλιο όπως μας επέβαλαν, με τον Ιησού Χριστό Αρχιερέα και όχι τον προστατευόμενο των ΗΠΑ και επίδοξο πάπα-Βαρθολομαίο να ξεχωρίζει όπως μας επέβαλαν, και με το ημικύκλιο να συμπληρώνεται από το πλήρωμα της Εκκλησίας το οποίο οφείλει να εκφράζει η Σύνοδος και όχι από τους αιρετικούς όπως μας επέβαλαν. Ιδού η ‘ευκαμψία’ των ‘ευαίσθητων εκσυγχρονιστών’, ιδού και οι μέθοδοί τους.

Δεν πρόκειται όμως για μια απλή ελαφρότητα και άγνοια αλλά για ευθύ εμπαιγμό και προσβολή εναντίον της Ορθοδοξίας. Να έχουμε κατά νου τους Πατέρες της Εκκλησίας που με ταπεινότητα, νηστεία και προσευχή, με φόβο Θεού, συμμετείχαν στις Συνόδους για να εκφέρουν Θείο Λόγο και μετά να βλέπουμε όλο αυτό το κακό συναπάντημα των κοσμικών βουτηρο-ευαίσθητων να διαπράττει τη βλασφημία της καινοτομίας. Όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι που είδαμε στην τηλεόραση, την κυρία με τα συνολάκια, τα κλαμπατσίμπανα και τους χορούς, τις συμπροσευχές, τις αναμνηστικές φωτογραφίες και τα σούρτα φέρτα με τους αιρετικούς, τα περιποιημένα μουσάκια μιας νέας ράτσας ‘ιερωμένων’, τα στημένα ‘Δελτία Τύπου’ που σου θύμιζαν κάτι από ενημέρωση του Αμερικανικού Πενταγώνου στους δημοσιογράφους αλλά σε πιο χαλαρό στυλ με όλους τους παρατρεχάμενους να κάθονται στην αράδα σαν σχολιαρόπαιδα πάνω στην εξέδρα. Όλη αυτή η απ’ έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα, όπως λέει ο λαός μας, τυπική σχολαστική αμερικλανιά μας πρόσβαλε και μας εξόργισε, όχι μόνο διότι αυτού του είδους οι σκηνοθεσίες απευθύνονται σε ηλιθίους αλλά κυρίως διότι γνωρίζαμε και νοιώθαμε μέσα στο πετσί μας ότι ήταν απλά ένα φτηνιάρικο show για τα μάτια του κόσμου την ώρα που εκείνοι μαγείρευαν την Ορθόδοξη Πίστη και ΑΣΕΛΓΟΥΣΑΝ πάνω Της.

Ρίχνοντας κανείς μια ματιά ΕΔΩ στην επεξήγηση του logo της Ένωσης των ‘Λαϊκών Χριστιανών Ορθοδόξων’ οι οποίοι έχουν ως πρότυπο των μασόνο Μελέτιο Μεταξάκη και παρομοιάζουν τον Πάπα Φραγκίσκο με τους Αγίους Αποστόλους και με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, και στους οποίους η ‘ορθόδοξη’ Δρ. Προδρόμου απένειμε τον «κρίσιμο ρόλο» της «πνευματικής αφύπνισης» του ποιμνίου για την «ενσωμάτωση» των εκκλησιών, μπορεί κανείς να καταλάβει τηδολιοφθορά που επιχειρείται και σταθερά συντελείται μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Κοντά 100 χρόνια το παλεύουν, να σπάσουν την Παράδοση της Εκκλησίας με αυτή τη Σύνοδο. Μας είχε προειδοποιήσει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς για την παναίρεση του οικουμενισμού, έβλεπε από τότε ότι η σχεδιαζόμενη Σύνοδος εκεί αποσκοπούσε. Μας είχαν προειδοποιήσει επίσης για το διαβολικό και διασπαστικό πνεύμα των ‘ενωτικών’ ο Άγιος Παΐσιος, ο Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο Άγιος Πορφύριος, ο Φιλόθεος Ζερβάκος και τόσοι άλλοι.

Γράφει λοιπόν το επίμαχο σημείο στον σύνδεσμο που έβαλα πιο πάνω: «Μερικοί αντιλαμβάνονται την ενότητα και την διαφορετικότητα να βρίσκονται σε αντίθεση η μία με την άλλη. Αντιθέτως, το Σώμα του Χριστού έχει ¨πολλά μέλη¨ που κατέχουν μεγάλη ποικιλομορφία αλλά εξακολουθούν να διατηρούν μια ενότητα. Το συνοδικό διοικητικό μοντέλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας επιτρέπει μια ποικιλομορφία στην πολιτισμική και λειτουργική έκφραση αλλά συνεχίζει να διατηρεί μία πίστη.»

Μία ‘πίστη’ που αγνοεί τους Κανόνες της Εκκλησίας και τους θεωρεί «ελλιπείς», περιέργως, όπως ακριβώς οι παπικοί θεωρούν την Ορθόδοξη Εκκλησία «ελλιπή». Μία ‘πίστη’ που παθαίνει χρονικό … πατατράκ και διαγράφει τις Συνόδους (μιας και επικαλούνται το Συνοδικό σύστημα) των τελευταίων 1200 ετών. Παρόμοιο, ‘τυχαίο’, πατατράκ έπαθε και ο Πρόεδρος της περίφημης Ελληνικής ‘Δημοκρατίας’ Παυλόπουλος στην ομιλία που έδωσε πριν την διαβόητη ‘Αγία και Μεγάλη Σύνοδο’, γονάτισε όμως αργότερα και διόρθωσε το ‘λάθος’ που είχε κάνει πριν. Μια ‘πίστη’ ‘καλοσμιλευμένη’, ‘καλλίγραμμη’ και ‘καλλίφωνη’, υποταγμένη στον παγκοσμιοποιημένο «θρησκευτικό πλουραλισμό», στον οικουμενισμό, για να μην προκαλεί παραφωνία. Αλλά μας είπε η Δρ. ότι ζούμε «μοναδικές στιγμές», ότι η Ορθοδοξία παγκοσμιοποιήθηκε μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον «θρησκευτικής ποικιλομορφίας» όπου όλοι είναι ανακατεμένοι τέλος πάντων, διάφοροι πιστοί και άπιστοι μαζί και το ξέρουν κιόλας !! και για αυτόν τον λόγο εμείς τώρα πρέπει να υποστούμε μετάλλαξη. Μία ‘πίστη’ αυτοδημιούργητης «πνευματικής κουλτούρας» [βλ. ηθικό-πνευματκός σχετικισμός] για να κάνουμε τη δουλειά μας και όταν αυτό δεν ‘πιάσει’ επιβάλλουμε φασιστικά τη γνώμη μας με την ψήφο ΔΕΚΑ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΕΓΓΡΑΦΩΣ από τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις μας.

Μία όντως αφασική νομικίστικη ‘πίστη’ που διαστρεβλώνει τις έννοιες διότι δεν τις συμμερίζεται. Μας μίλησε η Δρ. για έναν «νομικισμό» που βλέπει στους κόλπους της Εκκλησίας, μία τάση την οποία είχε το .. νομικίστικο θράσος να ονομάσει «ανιστορική» επειδή λέει απορρίπτει την έννοια της Ζώσας Παράδοσης. Για ποια Ζώσα Παράδοση μας μιλάει; Για αυτήν των 1200 ετών που διέγραψε; Και μαζί με όλες αυτές τις Συνόδους διέγραψε και όλη την Ορθόδοξη εμπειρία της δεύτερης χιλιετίας. Ζώσα Παράδοση δεν είναι μόνο οι Σύνοδοι που ασχολούνταν κυρίως με θεολογικά, ποιμαντικά και διοικητικά θέματα και συνήθως για την αντιμετώπιση των αιρέσεων. Ζώσα Παράδοση είναι και η προσευχή, είναι το καθημερινό θαύμα στη ζωή του απλού πιστού, είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας, είναι ΟΙ ΑΓΙΟΙ και οι ασκητικοί τους αγώνες, είναι οι ομολογητές και οι Μάρτυρες της Πίστεως. Η ζωή στην Εκκλησία ΕΙΝΑΙ η Παράδοση. Οι Σύνοδοι που αποδέχτηκε ο λαός την Παράδοση ακολούθησαν, οι Άγιοι και οι Μάρτυρες της Εκκλησίας δεν έλεγαν κάθε φορά που τα έβρισκαν δύσκολα, πάμε να φτιάξουμε μια πίστη προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες και στις δυσκολίες της εποχής μας αλλά την Παράδοση ακολούθησαν. Η ‘ορθόδοξη’ Δρ. Προδρόμου από που φύτρωσε και δεν τα βλέπει αυτά; Δεν τα βλέπει γιατί δεν την συμφέρει. Είναι προφανές ότι με το αιχμάλωτο Οικουμενικό Πατριαρχείο βρήκαν την ευκαιρία κάποιοι (με τις ευλογίες του Βαρθολομαίου πάντα) να κάνουν παιχνίδι και μας βάπτισαν το ψάρι κρέας, την δική τους επιθυμία για τη σύγκληση της ψευτοσυνόδου την βάπτισαν ακαμψία της Εκκλησίας και εμάς «φονταμενταλιστές» και «ακραίους». Τον σεβασμό τους στη Ζώσα Παράδοση τον είδαμε και ήταν αναμενόμενο αυτό διότι ένας αιχμάλωτος Πατριάρχης δεν μπορεί να εκπροσωπήσει το ποίμνιό του αλλά εκείνον στον οποίον εξαρτάται.

Πρέπει όμως να δείξουμε και μια κατανόηση για την κυρία Προδρόμου. Που να καταλάβει τι είναι η Ζώσα Παράδοση; Εκεί στην Αμερική μόνο όπλα, θάνατο και ‘ανθρώπινα δικαιώματα’ με τη σέσουλα παράγουν, Αγίους δεν παράγουν. Έναν άγιο τους στείλαμε κι εμείς από το Άγιον Όρος, τον Εφραίμ της Αριζόνας, και τον έχουν κατασυκοφαντήσει τον άνθρωπο. Κι όμως, ένας άνθρωπος δίχως μόρφωση, δίχως συνέδρια, δίχως χρήματα, δίχως πανίσχυρους χορηγούς, δίχως επικοινωνιολόγους, ‘σπουδαγμένος’ από την Παράδοση μέσα στις σπηλιές, έχει φτιάξει πάνω από 20 Μοναστήρια και όλος ο πλανήτης πάει να τον δει και να πάρει την ευλογία του. Η Δρ. Προδρόμου που αποκαλεί τον εαυτό της ‘ορθόδοξη’ έχει πάει να πάρει την ευλογία αυτού του αγίου ανθρώπου για αυτά που κάνει ή αρκείται στις ‘ευλογίες’ του Ομπάμια, της CIA και των χορηγών του Συμβουλίου των Εξωτερικών Σχέσεων;

Δεν θα κατάφερνε τίποτα όμως η Προδρόμου χωρίς την συνεργασία των δικών μας. Δέκα άνθρωποι όλοι κι όλοι διέπραξαν ΑΝΤΑΡΣΙΑ στο καράβι της Εκκλησίας μαζί με την συγκατάθεση πολλών Μητροπολιτών και εμείς ακόμα περιμένουμε την Διαρκή Ιερά Σύνοδο να πάρει ξεκάθαρη θέση και να καλέσει σε απολογία τον Ιερώνυμο που πήρε την απόφασή της και την πέταξε στα σκουπίδια.

Αλήθεια !! Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι ο Ιερώνυμος τρόμαξε από τον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Χρυσόστομο ή μήπως ήταν όλα .. σκηνοθετημένα;

Εκείνη η πρόταση περί «ιστορικής ονομασίας» ‘των μη όντων’ ήταν η έμπνευση μιας βραδιάς ή μήπως ήταν .. το PLAN B;

Έχουν όμως οι άνθρωποι τα σχέδιά τους έχει και ο Θεός τα δικά Του.

Απομαγνητοφώνηση/ μετάφραση /σχολιασμός, Φαίη/ ΑΒΕΡΩΦ