Σάββας Ηλιάδης, Είναι ποτέ δυνατόν να εξισωθεί και να ενωθεί η αστρολογία με την αστρονομία;

Είναι ποτέ δυνατόν να εξισωθεί και να ενωθεί η αστρολογία με την αστρονομία; (π. Ιωάννης Ρωμανίδης)

 Γράφει ο Σάββας  Ηλιάδης, δάσκαλος

    «Εμείς στη Χάλκη διδαχθήκαμε βιωματικά το βάθος της αρετής της εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας», λέει ο Μητροπολίτης Γερμανίας, αναφερόμενος στη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας και των άλλων Εκκλησιών, που δε συμμετέχουν στη Σύνοδο.

     Κατ` αρχάς, ίσως είναι αλήθεια πως υπάρχουν αυτές οι σκοπιμότητες, στις οποίες αναφέρεται ο Σεβασμιότατος. Τουλάχιστον  υπάρχουν ενδείξεις, σ` εμάς τους απλούς ανθρώπους, για: «εθνοφυλετικές επιδιώξεις και πρωτοκαθεδρίες», όπως τις χαρακτηρίζει. Αλλά, αποδείξεις και σκοπιμότητες, και μάλιστα επικίνδυνες, προδοτικές και αντιεκκλησιαστικές, υπάρχουν και από την άλλη μεριά, στην οποία τάσσεται. Σκοπιμότητες που πλήττουν το κύρος και την μοναδικότητα της Εκκλησίας του Χριστού. Που καταργούν τα όρια και σέρνουν βιαίως και ασεβώς το καράβι της Σωτηρίας στη ρότα του Οικουμενισμού και της Παγκοσμιοποίησης.

     Γι` αυτό είναι βαρύς, βαρύτατος ο λόγος του Μητροπολίτη. Γιατί; Διότι η βιωματική διδασκαλία, την οποία επικαλείται, απαιτεί πρώτα διδασκάλους με βιώματα. Των βιωμάτων όμως προηγείται η Αγιοπνευματική αποκάλυψη, η εμπειρία. Η έλλαμψη διά του φωτός της Χάριτος, το οποίο αναπαύεται στους Αγίους.  Δηλαδή στους κεκαθαρμένους, στα «δοχεία του φωτός του Πνεύματος», στους φορείς της αποκαλύψεως. Στους θεραπευμένους, στους αγιασμένους. Αυτοί είναι οι αληθινοί διδάσκαλοι. Άρα οι μαθητές πρέπει να  θέλουν να διδαχθούν και να μιμηθούν τους δασκάλους τους, κάνοντας υπακοή.

     Οι μαθητές της Χάλκης κάνουν υπακοή στους αγίους; Σέβονται την παρακαταθήκη τους; «Ορθοτομούν και δοξάζουν της ευσεβείας το μέγα μυστήριον», όπως έκαναν οι άγιοι στις Τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους θεολογούντες και στη ζωή τους αξίως πολιτευόμενοι; Όχι. Σαφώς όχι. Εναγκαλίζονται τους αιρετικούς, συμπροσεύχονται αναιδώς, χρίονται «αγιαζόμενοι» από τους αιρετικούς, βεβηλώνουν τις εκκλησίες εισάγοντάς τους στα Άγια των Αγίων, μιλούν ασυστόλως και  γυμνή τη κεφαλή περί άλλων «εκκλησιών», υπογράφοντας ερήμην του λαού του Θεού συμφωνίες μαζί τους, που καταπατούν τον ευαγγελικό νόμο αλλά και τις αποφάσεις των Συνόδων, κάνοντας εντέλει και εντελώς παρακοή στην κοινή των αγίων γνώμη περί Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής ορθοδόξου Εκκλησίας.

      Μπορεί κανείς με αυτές τις ενέργειες να μιλά για «διδαχή του βάθους της αρετής της εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας»; Κι αν υπήρξε αυτή η διδαχή, δεν υπάρχει, τουλάχιστον, εφαρμοζόμενη στην εκκλησιαστική ζωή από τους ίδιους τους ποιμένες. Ή λοιπόν δεν υπάρχει γνώση (πράγμα αδύνατον)  ή υπάρχει υποκρισία, πίσω από την οποία κρύβονται σκοπιμότητες.

     Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, αναφερόμενος στους διαλόγους με τους παπικούς και λοιπούς «χριστιανούς», αφού κάνει διάκριση ανάμεσα στην αστρονομία και την αστρολογία, αναγνωρίζοντας την πρώτη ως επιστήμη και τη δεύτερη ως εμπειρική και δεισιδαίμονα εργασία, γράφει:

     «Φανταστείτε τώρα να καλούμεθα με συνεχή παράπονα των πολιτικών σε μια προσπάθεια για το καλό της κοινωνίας, να βρεθεί κάποιος τρόπος να ενωθεί η αστρολογία με την αστρονομία και να μη μαλώνουν μεταξύ τους πλέον οι αστρολόγοι και οι αστρονόμοι, δηλαδή, και να έχουμε την επιταγή και την πίεση της σημερινής κοινωνίας να ενωθούνε οι αστρολόγοι και οι αστρονόμοι και να μην έχουμε δυο ενώσεις διαφορετικές, να υποταχθούνε σε μια παγκόσμια ένωση.

     Ας υποθέσουμε ότι υπήρχαν δυο τρεις «associations», δηλαδή ενώσεις αστρολόγων και μια ένωση αστρονόμων. Θα ήταν δυνατόν σήμερα ο σοβαρός κόσμος που άρχεται και άρχει μέσα στον κόσμο, θα υπήρχε ποτέ καμιά σοβαρή προσπάθεια να παραγγέλλουν οι ιθύνοντες, οι πολιτικοί αρχηγοί και όλοι, δηλαδή, να γίνει μια προσπάθεια η αστρολογία να ενωθεί με την αστρονομία; Και να γίνουν μια επιστήμη και με ενιαίους επιστήμονες και μια ενιαία διοίκηση; Γίνεται αυτό το πράγμα, δηλαδή; Ρωτώ, δηλαδή. Δεν θα προκαλούσε το γέλωτα όλου του κόσμου, εάν κανείς πρότεινε ποτέ ένα τέτοιο πράγμα; Ρωτάω. Εσείς τι νομίζετε, δηλαδή; Θα ήταν αστείο δηλαδή, αστείο δεν θα ήταν; Και βέβαια θα ήταν αστείο». (Μητροπολίτου Ιερόθεου Βλάχου, «Εμπειρική Δογματική»)

     Δεν ξέρουμε πότε τα είπε αυτά ο π. Ιωάννης, αλλά φαίνεται πως προφήτεψε τα μελλούμενα, διότι ακριβώς αυτό συμβαίνει σήμερα. Είναι συμμέτοχοι στο ξεθεμέλιωμα οι πολιτικοί και οι δυνάμεις του πλούτου. Τα ξέρουν αυτά οι επίσκοποι, αλλά, μεταξύ άλλων, έχουν και αυτοί τη σφοδρή επιθυμία να ταιριάξουν τα αταίριαστα εις βάρος του σωτηριώδους έργου της Εκκλησίας, ισοπεδώνοντας τα πάντα. Αυτό προφανώς δεν μπορεί να θεωρείται «υγιές εκκλησιαστικό φρόνημα»  και ιδιαίτερα «αρετή εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας», όπως επικαλείται Σεβασμιότατος.

Ηλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

Κιλκίς, 17-6-2016