Η ΟΥΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ‘’ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΥΘΜΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ’’
«Λύκους εν σχήματι προβάτων», τους
ονόμασε ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ στην εγκύκλιο του 1989/ 24 Μαρτίου 1907
Η
αυτοκαλούμενη ‘’Αποστολική Εξαρχία των Ελληνόρυθμων Καθολικών’’
δηλαδή των Ουνιτών, ιδρύθηκε το έτος 1923. Η ενέργεια τούτη των
Παπικών, ήταν το επακόλουθο προσπαθειών από τους Ουνίτες της Κωνσταντινούπολης,
οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στην Αθήνα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.
Λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής, την ίδια περίοδο οι Ουνίτες της Ανατολικής
Θράκης είχαν εγκατασταθεί στα Γιαννιτσά. Στα Γιαννιτσά οι Ουνίτες έχουν
δημιουργήσει δική τους ενορία, την ενορία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Η
εφημερίδα των Παπικών ‘’Καθολική’’, εκδίδεται από τους Ουνίτες. Το
‘’Γραφείο Καλού Τύπου’’στην Αθήνα, στους Ουνίτες ανήκει. Το τμήμα
του γυναικείου ‘’Τάγματος των Μικρών Αδελφών του Ιησού’’ στους Ουνίτες υπάγεται
και δραστηριοποιείται στην Αθήνα, στα Γιαννιτσά αλλά και στην Τήνο.
Υπάγονται
όπως όλοι οι Ουνίτες στον Πάπα και ακολουθούν δήθεν το Βυζαντινό τυπικό.
Λησμονούν οι Ουνίτες, ότι αυτοί που ακολουθούν το Βυζαντινό τυπικό είναι μόνο
οι Ορθόδοξοι. Γιατί χρησιμοποιούν τους λειτουργικούς τύπους των
Ορθοδόξων; Ποιος ο λόγος να ενδύονται οι ιερείς των με άμφια όμοια
των Ορθοδόξων; Ο λόγος είναι προφανής, όπως και ο σκοπός των.
Ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ τους ονόμασε «λύκους εν σχήματι προβάτων», στην
εγκύκλιο του 1989/ 24 Μαρτίου1907.
Η
ομοιότητα των εξωτερικών γνωρισμάτων των Ουνιτών ‘’ιερέων’’ με τους Ορθοδόξους
ιερωμένους, τους καθιστά επικίνδυνους για τον ανυποψίαστο Ορθόδοξο
Χριστιανό. Σε χώρες όπως αυτές που ταλαιπωρήθηκαν από τον αντίθεο
κομμουνισμό, όπου τα εξωτερικά γνωρίσματα δεν ήταν αρκετά, κάποτε η ουνιτική
βία συμπλήρωνε τις δόλιες προσπάθειες των Ουνιτών.
Ο
Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄, με το Διάταγμα της Β΄ Βατικανής συνόδου, «Orientalium
Ecclesiarum», για τις ‘’Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες’’ των Ουνιτών,
προστάτεψε ουσιαστικά την Ουνία. «Το Βατικανό υποστηρίζει την
Ουνία», έγραφε Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, «παρ’ ότι υποκριτικά
‘’καταδικάζει’’ την Ουνία ως μέθοδο ενώσεως των Εκκλησιών (κείμενο του
Balamand-Παρ.1), την επιβεβαιώνει αναγνωρίζοντας την ύπαρξιν των ουνιτικών
κοινοτήτων (Παρ.31) και ενισχύοντας ποικιλοτρόπως την παρουσία και
δραστηριοποίησή τους μέσα στα κανονικά όρια των Ορθοδόξων Εκκλησιών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου