Εκτρώσεις -Ο θάνατος γεννά θάνατο

Άκρως διαλυτικό της οικογένειας στοιχείο είναι οι Εκτρώσεις.Συχνά ξεχνάμε ότι Δημιουργός και Αρχηγός της ζωής είναι ο Ίδιος ο Θεός, εξαρχής, από τον Παράδεισο. Γήινα, σωματικά και οικονομικά κριτήρια κυριαρχούν στη σκέψη και την απόφασή μας και αντί να σώσουμε μια ζωή, υπηρετούμε το θάνατο. Όμως με την εντολή Του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» και με τη δύναμή Του οι γονείς γίνονται συνδημιουργοί του Θεού και μεταδίδουν κι αυτοί με τη σειρά τους τη ζωή στα τέκνα τους. Δεν είναι δική τους η ζωή, αλλά πηγάζει από τον Θεό και φτάνει διαδοχικά σ΄αυτούς δια μέσου των γονέων τους. Τα παιδιά μας στην ουσία δεν είναι δικά μας, αλλά δικά Του, τα οποία και τα εμπιστεύεται ο Θεός στους γεννήτορες για να ζήσουν, να δούν το φώς της ζωής και να ανατραφούν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», να εισέλθουν δια του βαπτίσματος στην Εκκλησία και δια των Μυστηρίων στην άνω Βασιλεία.

Η ζωή συνεπώς και ο θάνατος βρίσκονται αποκλειστικά στα χέρια του Θεού. Και τα δύο γεγονότα αποτελούν ένα μυστήριο της αγάπης και της δυνάμεως του Θεού. Για παράδειγμα, ο Θεός δίνει ένα παιδί στον Αβραάμ, δύο παιδιά στον Ισαάκ, δώδεκα στον Ιακώβ. Σε άλλα ζεύγη δίνει από νωρίς τέκνα, σε άλλους αργεί, σε άλλους κάνει θαύματα και έκτακτες επεμβάσεις, εκπληρώνει τάματα και πολυχρόνιους πόθους καρδιών… Ο προγραμματισμός, ακόμη και σήμερα που η επιστήμη έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, ανήκει κυρίως στο Θεό και όχι στον άνθρωπο.

Πως λοιπόν έρχονται κρατικοί φορείς και ποικίλοι άνθρωποι και επεμβαίνουν στο έργο του Θεού, στο οποίο ούτε οι γονείς έχουν καθοριστικό ρόλο; Οι εκτρώσεις είναι μια ευθεία παρέμβαση γονέων και γιατρών στο έργο του Θεού, οι οποίοι μάλιστα υποσχέθηκαν να υπηρετούν τη ζωή. Οι γιατροί σύμφωνα με τον όρκο του Ιπποκράτη δήλωσαν ότι δε θα δίνουν στις έγκυες γυναίκες εκτρωτικά φάρμακα και δε θα κάνουν τη λεγόμενη διακοπή κυήσεως, δηλαδή ένα φόνο εν ψυχρώ.

Η έκτρωση έχει ασύλληπτα ψυχοσωματικά τραύματα για τη μητέρα ( αξεπέραστες τύψεις, βλέπουν εφιάλτες με βρέφη και αγγέλους, δεν μπορούν να ξανακάνουν παιδιά, γιατί πληγώνεται ανεπανόρθωτα η υγεία και η ακεραιότητα του σώματός τους, το πρώτο λίκνο της ζωής). Δήθεν θέλουν να κάνουν καλό οι γιατροί και το κακό που κάνουν στο μητρικό σώμα και στη μητρική ψυχή είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερα. Ειδικοί γιατροί ομολογούν ότι η έκτρωση ξυπνά τον καρκίνο στο σώμα της γυναίκας. Αν μπορούσαν να μιλήσουν τα εξομολογητήρια θα πνιγόταν ο κόσμος από τα δάκρυα των μετανοιωμένων μητέρων…

Για να μη βγούνε στο φώς ανάπηρα παιδιά λοιπόν καθιστούν δια βίου ανάπηρες τις μητέρες. Οι υποκριτές της κοινωνικής μας ζωής, που κόπτονται για τη διάσωση του γορίλλα στο Κογκό, για τη διάσωση της χελώνας καρέτα –καρέτα και της φώκιας μονάχους –μονάχους, και οι καλύτεροι που κλαίνε για τα παιδιά της Αφρικής και γι αυτά που πνίγονται στη Μεσόγειο, δεν τόχουν σε τίποτε να βάλουν βαθιά το μαχαίρι στα σπλάγχνα της κυοφορούσης γυναικός και να καταστρέψουν εκεί το ανυπεράσπιστο έμβρυο, το οποίο ούτε ζήτησε ποτέ ευθανασία, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και, αν τυχόν πεθάνει ο πατέρας του, και το έμβρυο ζήσει, αυτεπάγγελτα τον κληρονομεί.

Αυτόν όμως τον σύγχρονο κρυπτορατσιστικό καιάδα τους γιατί δεν τολμούν να τον εφαρμόσουν στα υπάρχοντα ανάπηρα παιδιά, εφόσον θέλουν μια κοινωνία με αρίους και χωρίς προβλήματα; Επίσης, ποιος ρώτησε τα σήμερα ζωντανά και κινούμενα ανάμεσά μας ανάπηρα παιδιά, αν δε θέλουν τη ζωή, ή ποιος ρώτησε τους γονείς τους αν δε τα θέλουν; Εξάλλου το κάθε έμβρυο είναι πλήρης και τέλειος άνθρωπος εν εξελίξει «εξ άκρας συλλήψεως αυτού». Δεν είναι ένα κομμάτι κρέας στο έλεος της δικαιοδοσίας των γονέων και των γιατρών. Παράδειγμα τρανταχτό ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο οποίος, όντας στην κοιλιά της αγίας μητέρας του Ελισάβετ, «εσκίρτησε εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία αυτής, ως ήκουσε τον ασπασμόν της Μαρίας η Ελισάβετ» (Λουκ. α΄ 41) Η έκτρωση είναι ένα θανάσιμο αμάρτημα, το οποίο συγχωρείται, αλλά δεν διορθώνεται, δεν αναπληρώνεται. Ο καθένας μας είναι μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα και δεν αντικαθίσταται.

Δυστυχώς αγνοούμε ότι αυτό το αγέννητο παιδί, που φονεύουμε με την έκτρωση, το στέλνουμε τυφλό και αβάπτιστο στην άλλη ζωή! Αν είμαστε χριστιανοί, εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε σα στόχο είναι το κυοφορούμενο να ζήση και να βαπτισθεί το συντομότερο…Όλες δε οι χριστιανικές ομολογίες συγκλίνουν στο γεγονός και στο συμπέρασμα ότι η έκτρωση είναι καθαρά φόνος και δεν έχει καμμιά δικαιολογία, ούτε οικονομικής ούτε ιατρικής φύσεως. Η νοοτροπία αυτή, που προτείνει σα λύση την έκτρωση, φανερώνει μια φίλαυτη άποψη για τη ζωή, όπου καλά περνάνε, όσοι είναι καλά στο σώμα, δεν έχουν κινητικά προβλήματα, και παραθεωρείται ο ψυχικός παράγοντας, η έννοια του Σταυρού και η δυνατότητα μέσα από την αρρώστια να βλέπει κάποιος τον ουρανό. Συνιστά μια πάρα πολύ στενή και ρατσιστική αντίληψη, η οποία θέτει πάνω από όλα την υγεία. Ζωή όμως χωρίς σταυρό, ασφαλώς δεν οδηγεί στην Ανάσταση.

Αλλά έστω κι αν γεννηθεί ένα παιδί με πρόβλημα, τι σημαίνει, ότι δεν έχει δικαίωμα στη ζωή; Τότε την μπαλαρίνα χωρίς χέρια, που παρουσίασε προ καιρού στην εκπομπή της η Στεφανίδου, θα την είχαμε καταδικάσει, την τυφλοκωφάλαλη Ελεν Κέλλερ επίσης, τον Στήβ Χώκινς το ίδιο, τον νάνο Τόμας Χόφμαν στην Ολλανδία που ερμήνευε Βιβάλντι, τον δικό μας τετραπληγικό Στέλιο που βράβευσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τον ηθοποιό με το σύνδρομο Ντάουν που πήρε βραβείο ανδρικού ρόλου προ ετών, τους αθλητές της παραολυμπιάδος… Δε θα είχαμε σήμερα τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, αν είχε γίνει η ολέθρια πράξη της εκτρώσεως, (όπως δήλωσε ο ίδιος).

Υστερα τα γεγονότα πάντοτε δεν ακολουθούν ευθεία νομοτελειακή διαδρομή. Γίνονται και θαύματα. Τρομερά θαύματα, που και οι άπιστοι τρίβουν τα μάτια τους. Η πίστη και η προσευχή, η Παναγία και οι Άγιοι κάνουν θαύματα και ανατρέπουν τα προγνωστικά των γιατρών. Τόσα και τόσα έχουν καταγραφεί κατά καιρούς…

Είναι απορίας άξιον ακόμη πως έρχονται σήμερα γιατροί και κρατικοί – και με ποια συνείδηση - με ματοβαμμένα τα χέρια από τις χιλιάδες αμβλώσεις και μιλάνε για την έκτρωση! Ξεχνάνε την προ καιρού αποκάλυψη ότι τα πεταμένα στις σακκούλες των χειρουργείων από τον σύγχρονο αιμοσταγή Ηρώδη βρέφη καταλήγουν στις βιομηχανίες καλλυντικών για κρέμες της γυναικείας επιδερμίδας; Η ζωή χάνεται στο βωμό της εμφάνισης!!!.

Πως μιλάνε για έκτρωση σήμερα που ένα πλήθος οργανώσεων, φορέων, προγραμμάτων και κηρυγμάτων, εξομολογήσεων και ψυχαναλύσεων εκφράζονται εναντίον των εκτρώσεων! Ο παγκόσμιας φήμης γυναικολόγος Νάθανσον, ο οποίος προτού εφευρεθούν τα σύγχρονα μηχανήματα έκανε χιλιάδες εκτρώσεις, με τρόμο διεπίστωσε μέσω των υπερήχων την αγωνία του μελλοθανάτου εμβρύου, το οποίο προσπαθεί να αποφύγει το νυστέρι του φονέα γιατρού και οπισθοχωρεί στα τοιχώματα της φιλοξενούσης μήτρας. Αυτός εξέδωσε μια βιντεοκασσέτα, την κυκλοφόρησε παντού, με τίτλο « Ἡ σιωπηλή κραυγή», και έκτοτε δεν ξανάκανε έκτρωση.

Εδώ η Ελλάδα έγινε χώρα γερόντων και φαντασμάτων και κινδυνεύουμε να σβήσουμε από τον χάρτη λόγω των 200 χιλιάδων εκτρώσεων ετησίως και της υπογεννητικότητας κι αυτοί μιλάνε ξανά για την έκτρωση… ΄Αλλοι παρακαλούν χρόνια για να τους χαρίσει ο Θεός ένα παιδάκι και άλλοι «ελαφρά τη καρδία» τα ρίχνουν στον υπόνομο!

Αλλά όλα γίνονται ένεκα της Ευρώπης. Σ΄ ένα νοσοκομείο του Λονδίνου υπάρχει μια μεγάλη επιγραφή: «Αμβλωση: Προγραμματίστε τη ζωή σας». Με τη άμβλωση όμως αποπρογραμματίζεται η ζωή της Μητέρας, η ζωή όλης της Οικογένειας, της Κοινωνίας, της Πατρίδας.

Κάποτε, προ ετών, στο Χάρβαρντ, ο καθηγητής της Χειρουργικής έθεσε στους φοιτητές της Ιατρικής ένα ιατρικό και ηθικό δίλημμα, εάν θα προέβαιναν σε διακοπή κυήσεως ενός εμβρύου, όπου είχε όλες τις αρνητικές μικροβιολογικές και εργαστηριακές ενδείξεις… Οι φοιτητές, όπως ήταν φυσικό, απήντησαν θετικά υπέρ της άμβλωσης. Τότε ο καθηγητής απάντησε προς γενική κατάπληξη όλων: «Κύριοι, μόλις τώρα φονεύσατε τον Μπετόβεν!!». Ο μεγάλος αυτός μουσικός, όπως φάνηκε και μετά, είχε από έμβρυο όλα αυτά τα στοιχεία σε βάρος της μελλοντικής του πορείας. Κι όμως μέσα από τα ερείπια της βιολογικής του καταστάσεως αναδύθηκε μια μουσική μεγαλοφυιϊα!

Λοιπόν, «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω και ο νοών νοείτω» και μη λησμονείτω, ότι, «ανέλεως η κρίσις τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. β΄ 13)

Χριστιανική Εστία Λαμίας