Ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ για τις σχέσεις Πατριάρχη Βαρθολομαίου - Πάπα Φραγκίσκου και την Πανορθόδοξη Σύνοδο

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ 
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΕΙΣ ΤΟ «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ»

            Ἔχω μπροστά μου, κ. Μάνο Χατζηγιάννη, 11 ἐρωτήσεις σας˙ γι' αὐτό -γιά οἰκονομία χώρου καί χρόνου- θά προσπαθήσω νά δώσω σύντομες ἀπαντήσεις, ἀφοῦ σᾶς εὐχαριστήσω προηγουμένως, γιατί εἴχατε τήν πρωτοβουλία τῆς ἐπικοινωνίας μας γιά πρώτη φορά.

            Ἐρώτησις 1η : Σεβασμιώτατε, στίς 27 Ιουνίου κλείνουν 10 ἔτη ἀπό τήν ἐκλογή σας καί στίς 30 Ἰουλίου ἀπό τήν ἐνθρόνισή σας στήν Μητρόπολη Κυθήρων & Ἀντικυθήρων. Ἦταν δύσκολα χρόνια; Τί ἔχει μείνει πιό ἔντονα στή μνήμη σας; 

            Ἀπάντησις : Δοξάζω τόν Πανάγαθο Κύριό μας, γιατί σύν Θεῷ συγκλείεται μιά 10ετία ἀπό τῆς ἐκλογῆς, χειροτονίας καί ἐνθρονίσεώς μου στήν Ἱερή καί Θεοστήρικτη Μητρόπολι Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων. Παρέρχεται ἤδη μία εὐλογημένη ἀπό τόν Κύριο 10χρονη Ποιμαντορία ταπεινῆς διακονίας καί προσφορᾶς. Δέν ἦταν καθόλου δύσκολα χρόνια, ἀλλά πλημμυρισμένα στήν εὐλογία καί τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, χωρίς, βέβαια, νά ἔλειψαν ἐνίοτε καί κάποιες δυσχέρειες καί στενώσεις, κυρίως οἰκονομικές, ἀφοῦ ἡ Ἱ. Μητρόπολίς μας εἶναι ἡ μικρότερη καί πτωχότερη στόν Ἑλλαδικό χῶρο.

 Μέ δυσκολίες, ἀλλά καί μέ τήν συμπαράστασι τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας μας τῆς Μυρτιδιώτισσας καί τοῦ ἐν Ἀθήναις Κυθηραϊκοῦ Τριφυλλείου Ἱδρύματος, καθώς καί εὐγενῶν χορηγῶν, καλύπτουμε τίς ἀπαραίτητες λειτουργικές ἀνάγκες τῶν Μητροπολιτικῶν μας Γραφείων, τά ἔξοδα κινήσεως καί τίς βασικές δραστηριότητες τῆς Ἱ. Μητροπόλεως.

             Οἱ ἐτήσιες Κληρικολαϊκές καί οἱ μηνιαῖες Ἱερατικές Συνάξεις. Τά Συνέδρια - Ἡμερίδες τιμῆς καί μνήμης ἀειμνήστων Προκατόχων μου (Ἐπισκόπων Εὐθυμίου Καββαθᾶ καί Μελετίου Γαλανοπούλου) καί τοῦ μόνου Κυθηρίου Ἀρχιερέως τοῦ 20οῦ αἰώνα ἀοιδίμου Μητροπολίτου Θήρας Γαβριήλ, μέ τούς ἐκδοθέντας Τιμητικούς Τόμους γιά τούς δύο τελευταίους. Ἡ Ἡμερίδα τοῦ Σεπτεμβρίου 2007 στή Μονή τῶν Μυρτιδίων γιά τά 150 χρόνια ἀπό τήν ἀνέγερσι τοῦ νέου Καθολικοῦ τῆς Μονῆς καί ὁ κυκλοφορηθείς ἐπετειακός Τόμος. Ἡ καθ' ὅλην τήν 10ετία συνέχισις τῆς περιοδικῆς ἐκδόσεως «ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ», ὡς καί τοῦ Ἐγκολπίου Ἡμερολογίου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, μέ τήν προβολή κάθε χρόνο τῶν κατά τόπους συστάδων βυζαντινῶν καί μεταβυζαντινῶν μνημείων τῶν Κυθήρων. Ἡ κάθε μήνα συγκαλουμένη ἀνελλιπῶς σέ διάφορες περιοχές καί ἐνορίες τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καθόλη τήν 10ετία καί τά τρία προηγούμενα χρόνια, Ὁμάδα Κοινωνικῆς Φροντίδας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Οἱ ἄτυπες Σχολές Γονέων (στή Χώρα - Κεραμωτό καί Ποταμό) μέ τήν 9χρονη προσφορά τους καί ἡ ἄτυπη Σχολή Βυζαντινῆς Μουσικῆς μέ τήν 7χρονη λειτουργία της (μέ τήν εὐγενῆ χορηγία εὐσεβεστάτης συνεργάτιδος). Τά Κατηχητικά μας Σχολεῖα μέ τίς γιορτινές τους ἐκδηλώσεις καί τά χορευτικά τους. Οἱ τακτικοί ἐκκλησιασμοί τῶν Σχολείων. Τό Ραδιοφωνικό «Μήνυμα τῆς Κυριακῆς» καί τά κατά Κυριακήν γραπτά θεῖα Κηρύγματα. Ὅλα αὐτά, μαζί μέ τά ἔργα ἀποκαταστάσεως Ἱερῶν Μονῶν, Προσκυνημάτων, Ναῶν καί Παρεκκλησίων, παλαιοτέρων καί νεωτέρων ἐκκλησιαστικῶν μνημείων, καί ὅλες οἱ πυκνές λατρευτικές ἐκδηλώσεις καί περιοδεῖες ὅλης τῆς χρονιᾶς ὑπερκαλύπτουν καί σηματοδοτοῦν τό παρελθόν δεκαετές διάστημα, πληροῦν δέ ἐπαρκῶς τό πρόγραμμα τῆς Ἀρχιερατικῆς μας διακονίας καί τῆς ἐνταῦθα ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

            Ὅταν δέ στά πρῶτα χρόνια τῆς Ἀρχιερατείας μου ἐρωτήθηκα ἄν πλήττω στήν ἀπόμερη μικρή αὐτή Μητροπολιτική Ἐπαρχία, ἀπάντησα: κάθε ἄλλο˙ δέν μοῦ ἐπαρκεῖ ὁ χρόνος γιά ὅλα τά ἐν θέματι καθήκοντά μου. Ἔνοιωσα ὅτι τό «χέρι τοῦ Θεοῦ» μέ ἔφερε ἐδῶ καί πώς, ὅσο μέ ἀνεχθῆ ἡ ἀγαθότητά Του, θά πρέπει νά ἀναλώσω ἑαυτόν στή διακονία τοῦ πεπιστευμένου μοι ποιμνίου. Σ' αὐτό συμβάλλει καθοριστικά ἡ ἀμοιβαία θερμή ἀγάπη καί ἀποδοχή Ποιμενάρχου, Ἱεροῦ Κλήρου καί Ποιμνίου.

            Ἐρώτησις 2η : Ὅποτε χρειάστηκε ἔχετε παρέμβει γιά κοινωνικά ζητήματα τῆς Μητροπολιτικῆς σας περιφέρειας, ὅπως γιά παράδειγμα τό ἀκτοπλοϊκό. Θεωρεῖτε πώς ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἐκφράζει πολιτικό λόγο;

            Ἀπάντησις : Πολιτικό λόγο μέ τή στενή καί γνωστή ἔννοια θεωρῶ πώς δέν πρέπει νά ἐκφράζει ἡ Ἐκκλησία. Νά μή γίνεται δηλ. ἡ συνηθισμένη πολιτικολογία, γιατί αὐτό διχάζει καί δέν ἑνώνει τό χριστεπώνυμο πλήρωμα καί γενικότερα τήν κοινωνία. Λόγο, ὅμως, καί μέριμνα γιά τούς πολίτες, τή ζωή τους, τά προβλήματα, τίς ἀγωνίες καί ἀνησυχίες τους, τήν ἐργασία ἤ τήν ἀνεργία τους, τίς συνθῆκες ζωῆς, διατροφῆς καί διαβιώσεως, πρέπει ἀπαραίτητα νά ἔχη ἡ Ἐκκλησία καί νά ἐκφράζη ὡς Μητέρα καί πνευματική τροφός. Χωρίς, ὅμως, νά ἀρκεῖται μόνο σ'αὐτά καί νά ἐξαντλῆ ἐκεῖ τό ἐνδιαφέρον της, ἀλλά νά μεριμνᾶ πρωτίστως καί κυρίως γιά τήν πνευματική βρῶσι, γιά τόν Οὐράνιο Ἄρτο, γιά τόν εὐαγγελισμό ἤ ἐπανευαγγελισμό τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Νά φροντίζη γιά νά γεμίζη, κατά τό δυνατόν, τά ἄδεια στομάχια τῶν πεινασμένων καί ξεχασμένων ἀπό ἄλλους φορεῖς, ἀλλά πρωταρχικός της ρόλος εἶναι ἡ πνευματική τροφοδοσία τῶν πιστῶν καί ἡ ἀποτροπή τῆς συμφορᾶς τοῦ νά ὑπάρχη «λιμός τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Κυρίου», κατά τόν μεγαλοφωνότατον τῶν Προφητῶν Ἡσαΐαν.

            Ἀσφαλῶς καί συμπαρασταθήκαμε καί συμπαραστεκόμαστε στά κοινωνικά ζητήματα τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφέρειας (ἀκτοπλοϊκό, θέματα λειτουργίας τῶν Σχολείων μας, ζητήματα ἰατρικῆς περιθάλψεως τῶν κατοίκων, καί μάλιστα τῶν Ἀντικυθηρίων καί λοιπά βιοτικά θέματα), χωρίς, βεβαίως, νά ἐπεμβαίνουμε σέ θέματα ἁρμοδιότητας φορέων τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης.

            Ἐρώτησις 3η : Ἕνα ἄλλο μέγιστο κοινωνικό ζήτημα, ἔτσι ὅπως ἐξελίσσεται, εἶναι τό μεταναστευτικό μέ τή Μεσόγειο νά ἔχει μετατραπεῖ πολλάκις σέ ὑγρό τάφο. Τί πιστεύετε πώς πρέπει νά γίνει καί ποιά στάση νά κρατήσει ἡ Ἐκκλησία;

            Ἀπάντησις : Τό μεταναστευτικό εἶναι ἐμφανέστατο καί μεγίστης σημασίας κοινωνικό ζήτημα. Προέρχονται ἀπό τίς χῶρες τῆς Ἀσίας καί ἰδιαίτερα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὅπου, ἐκτός τῶν μαρτυρικῶν θανάτων, διώκονται καί ἐκτοπίζονται ὑψηλά ποσοστά χριστιανῶν γιά τήν πίστι τους. Συχνά θρηνοῦμε πολύνεκρα ναυάγια στή Μεσόγειο, ἡ ὁποία μετατρέπεται, ὅπως λέτε, σέ ὑγρό τάφο.

            Βασικά τό ὀξύτατο αὐτό κοινωνικό πρόβλημα ἀφορᾶ στή χώρα μας τήν Ἑλληνική Πολιτεία καί τήν περί αὐτοῦ πολιτική της. Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς πνευματική Μητέρα φροντίζει κατά τό μέτρο τῶν δυνατοτήτων της νά ἐφαρμόζει τούς Κυριακούς λόγους : «τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλλω ἔξω»[1], καί «πᾶς ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει καί τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται»[2]. Δέν ξεχνάει ὅτι ὁ μέγας μετανάστης ἦταν τό Θεῖο Βρέφος καί παλαιότερα οἱ Πατριάρχες Ἀβραάμ καί Ἰακώβ, ὁ Ἰωσήφ, ὁ Μωϋσῆς, ὁ Ἰσραηλιτικός λαός στήν Αἴγυπτο καί ἀργότερα στή Βαβυλῶνα. Καί στήν μετά Χριστόν ἐποχή οἱ διωκόμενοι χριστιανοί, κατά τήν ἀρχαία περίοδο τῶν σκληρῶν διωγμῶν, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος Ἀλεξανδρείας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, οἱ ἅγιοι Πατέρες στήν μακρά περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, οἱ ἅγιοι Κολλυβάδες Πατέρες ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος (18ος αἰώνας) καί τελευταῖα ὁ ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως. Οἱ συμπατριῶτες μας, μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή, καί οἱ πρίν καί μετά τήν κατοχή πολυάριθμοι μετανάστες μας πρός τίς ἄλλες ἠπείρους. Γι' αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας φέρεται συμπαθῶς πρός τούς ἐμπερίστατους πρόσφυγες αὐτούς ἀνθρώπους καί κάνει τό καλλίτερο δυνατόν, κατά τό «ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με»[3] τοῦ Κυρίου μας.

            Ἐρώτησις 4η : Ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σας γιά τούς διαχριστιανικούς διαλόγους καί τίς συχνές ἐπαφές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μέ τόν Πάπα;

            Ἀπάντησις :  Ὁμολογουμένως, οἱ διαχριστιανικοί διάλογοι, τόσο μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς, πού ἐπιμένουν στήν διατήρησι τῆς Οὐνίας καί τίς αἱρετικές τους ἀποκλίσεις ἀπό τά ὀρθόδοξα δόγματα καί τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ὅσο καί μέ τούς Ἀγγλικανούς, μέ τήν χειροτονία γυναικῶν σέ «ἱερεῖς» καί «ἐπισκόπους» καί τίς διάφορες αἱρέσεις τους, διέρχονται βαθειά κρίσι καί καρκινοβατοῦν, ἐπειδή, προφανῶς, δέν γίνονται ἐν φόβῳ Θεοῦ καί ὡς κατενώπιον Κυρίου Παντοκράτορος. Γι' αὐτό, καί δέν προάγονται, οὔτε τελεσφοροῦν. Ἴσως δέν ὑπάρχει σ' αὐτούς ἡ ἀκόρεστος δίψα ἀναζητήσεως τῆς σωζούσης ἀληθείας καί ὁ ἅγιος πόθος τῆς κατά Θεόν ἑνώσεώς των μέ τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία. Δέν τολμοῦν νά ἀποπτύσουν τίς αἱρετικές τους θέσεις καί διδασκαλίες καί νά ἀσπασθοῦν τά ὀρθόδοξα δόγματα καί τήν κοινή ἀνόθευτη ὀρθόδοξη παράδοσι τῶν 9 πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων.

            Οἱ ἐπαφές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μέ τόν Πάπα, ἄν περιορίζονταν σέ ἐπίπεδο θεολογικῶν συζητήσεων ἤ συνομιλιῶν καί συνεργασίας σέ θέματα πού ἀφοροῦν στήν εἰρηνική συνύπαρξι καί τίς καλές καί ὁμαλές σχέσεις μεταξύ τῶν λαῶν δέν θά ἦσαν κατακριτέες. Ὅταν, ὅμως, ἐξελίσσονται σέ συμπροσευχές, ὄχι ἁπλῶς σέ ἕνα σπίτι -πού κι' αὐτό καταδικάζει ὁ 10ος Ἀποστολικός Κανών, ὁρίζων ὅτι «εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κἄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω»-, ἀλλ' εἴτε κατά τήν Θρονικήν ἑορτήν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἤ σέ λατρευτική ἐκδήλωσι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν στή Ρώμη, προεξάρχοντος τοῦ Πάπα, ὑπάρχει σοβαρό κανονικό πρόβλημα, διότι αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό συμπροσευχή, καί ὑπολείπονται, βεβαίως, τῆς πλήρους συλλειτουργίας, πού προϋποθέτει τό κοινόν ποτήριον.

            Ὅμως, οἱ ἐν ὥρᾳ λατρείας συμπροσευχές ἐγγίζουν τά κράσπεδα τῆς συλλειτουργίας, ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης εὐλογεῖ τόν ρωμαιοκαθολικό διάκονο πρός τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί ὁ Πάπας τόν Ὀρθόδοξο. Εἰσέρχεται ὁ ἡγέτης τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν διά τῆς Ὡραίας Πύλης στό Ἱερό Βῆμα. Εἰρηνεύουν ἀμφότεροι τό ἀλλότριο γι΄ αὐτούς ποίμνιο, ἀνταλλάσσουν τόν λειτουργικό ἀσπασμό καί συμπροσευχόμενοι ἀπαγγέλλουν στό ἀλλότριο χριστιανικό πλήρωμα τό Σύμβολο τῆς πίστεως καί τήν Κυριακή προσευχή. Καί ταῦτα, ἐνῷ ὑφίστανται ἀβυσσαλέες δογματικές καί ἐκκλησιολογικές διαφορές καί γίνονται ἑκατέρωθεν προσπάθειες νά γεφυρωθοῦν μέ τήν «ἀγαπολογία» καί ὄχι μέ τήν ἀκραιφνῆ θεολογία καί ἐκκλησιολογία, τήν Ἀποστολική καί Ἁγιοπατερική καί τά δεδομένα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.

Ἐρώτησις 5η : Τί πιστεύετε γιά τήν προετοιμασία τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου, ἡ ὁποία εἶναι προγραμματισμένη γιά τό ἑπόμενο ἔτος; Πῶς κρίνετε ὅσα διαδραματίστηκαν στό Σαμπεζύ;

Ἀπάντησις : Ἡ προετοιμασία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τοῦ προσεχοῦς ἔτους 2016 (ἡ ὁποία συγκαλεῖται ὡς τοιαύτη καί ὄχι ὡς Οἰκουμενική) εἶχε δυό καθοριστικούς σταθμούς : τήν Α' καί Γ' Προσυνοδική Πανορθόδοξο Διάσκεψι (1976 καί 1986 στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης). Στήν πρώτη διαμορφώθηκε τελικά καί ὁμόφωνα ἡ θεματολογία τῆς ἡμερησίας διατάξεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, πού προσδιορίσθηκε σέ 10 θέματα, χωρίς νά εἶναι δυνατόν νά προστεθῆ, νά ἀφαιρεθῆ ἤ νά τροποποιηθῆ κάποιο θέμα, ὡς κριτήριο δέ τῆς ἐπιλογῆς των ἦσαν ὅτι αὐτά «ἐνδιαφέρουν ἀμεσώτερα τήν Ἐκκλησίαν». Στή δεύτερη Διάσκεψι ψηφίσθηκε ὁμόφωνα ὁ «Κανονισμός λειτουργίας τῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων».

Κατά τήν περυσινή Σύναξι τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τό Πατριαρχεῖο Μόσχας ἐπεσήμανε ὡρισμένα θέματα ἐξ αὐτῶν, τά ὁποῖα χρῄζουν ἐπικαιροποιήσεως καί ἐπαναδιατυπώσεως, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἀπεδέχθη ὁμοφώνως ἡ Σύναξις τῶν Προκαθημένων καί ἀποφασίσθηκε νά συγκροτηθῆ Εἰδική Διορθόδοξος Ἐπιτροπή, πού μέσα στό Α' Ἑξάμηνο τοῦ τρέχοντος 2015, ἄλλα κείμενα θά ἀναθεωροῦσε καί σέ ἄλλα θά ἔκανε φιλολογική ἐπιμέλεια.

Δυό ἀπό τά ὑπό ἀναθεώρησιν κείμενα : «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ἡ Οἰκουμενική Κίνησις» καί «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» καί τό ὑπό φιλολογικήν ἐπιμέλειαν «Ἀναπροσαρμογή τῶν περί νηστείας ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων» εἶναι, ὑπέρ τά λοιπά, ἄκρως εὐαίσθητα δογματικά - ἐκκλησιολογικά καί κανονικά θέματα καί ἡ προσέγγισις εἰς αὐτά πρέπει ἀπαραίτητα νά γίνη μέ γνώμονα τήν δογματική διδασκαλία καί τά ἱεροκανονικά θέσμια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας.«Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου. Πρόσχωμεν».

Ἀφοῦ δέ, κατά τόν ἐκπρόσωπον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τόν Θεολογικόν διάλογον μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Σεβ. Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ.Χρυσόστομον, «ἡ ἰδία ἡ θεματολογία, ὡς αὕτη καθωρίσθη πανορθοδόξως καί ὁμοφώνως, καί ὁ σκοπός συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, προσδιορίζει καί τόν χαρακτῆρα Αὐτῆς τῆς Συνόδου οὐχί ὡς Οἰκουμενικῆς, ἀλλ' ὡς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας»[4], τό Ὀρθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα εἰκότως ἀναμένει τόν ἀπόλυτο σεβασμό, τόσο στούς θεολογικούς - ἐκκλησιολογικούς ὅρους καί τήν δογματική διδασκαλία τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Τοπικῶν, «ἅς ἐκεῖναι ἀποδεξάμεναι ἐπεκύρωσαν», ὅσο καί στίς θεῖες ἐπιταγές τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων αὐτῶν.

Τά θέματα τῆς ἀπαγορεύσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας (συμπροσευχές καί συλλειτουργίες) μετά τῶν ἀκοινωνήτων καί αἱρετικῶν, ἐάν «ἀποποινικοποιηθοῦν» κανονικῶς δι΄ ἀποφάσεως τῆς ἐν θέματι Συνόδου καί ἐνοχοποιοῦνται τοῦ λοιποῦ οἱ διά τοῦτο δικαίως  διαμαρτυρόμενοι, τότε ἀντί νά ἐπιλυθοῦν ὡρισμένα θέματα, θά προκληθοῦν μείζονα καί δισεπίλυτα κανονικά προβλήματα καί ζητήματα. Τό ἴδιο φοβοῦμαι ὅτι θά συμβῆ καί μέ τό θέμα τῆς ἀναπροσαρμογῆς τῶν περί νηστείας ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων. Ταπεινῶς φρονῶ ὅτι οἱ θεῖοι καί ἱεροί Κανόνες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας δύνανται, ἑρμηνευόμενοι καί κατανοούμενοι ὀρθοδόξως νά δώσουν ἀπαντήσεις καί εἰς νεοφανῆ κανονικά ζητήματα, ἄν ὄχι κατά τό γράμμα τους κατά τό πνεῦμα των. Μία ὄντως Πατερική Σύνοδος δέν θά διενοεῖτο ποτέ νά ἀλλάξη ἤ νά ἀλλοιώση κάποια κανονικά ζητήματα καθ΄ ὑπέρβασιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐκτός τῶν περιπτώσεων, κατά τάς ὁποίας Ἱεροί τινες Κανόνες εἶχαν προσωρινήν ἤ περιοδικήν ἐφαρμογήν.

Ὡστόσο καί ἡ προσεχής Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος θά εἶναι Πανορθόδοξος, ἐνδεικνυμένης τῆς συμμετοχῆς ὅλων των Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, παρά τό περιωρισμένον τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐκπροσώπων ἐξ ἑκάστης Ὀρθοδόξου (Τοπικῆς) Ἐκκλησίας, πού προκαθορίζεται. Εὐκταῖον θά ἦτο νά ἰσχύσῃ ἡ κανονική ἀρχή· «ἡ ψῆφος τῶν πλειόνων κρατείτω» (ὅπως συνέβαινε καί στίς ἅγιες Οἰκουμενικές Συνόδους) καί ὄχι ἑκάστη Ἐκκλησία νά ἔχη μίαν ψῆφον καί νά εἶναι δεδομένη ἡ ὁμοφωνία στό σῶμα τῶν ἐκπροσώπων της ἀπαραίτητα.

Ὅσο γιά τό δεύτερο σκέλος τῆς ἐρωτήσεώς σας: «πῶς κρίνετε ὅσα διαδραματίσθηκαν στό Σαμπεζύ», δέν μπορῶ νά ἀπαντήσω, διότι, ἐνῶ ὑπῆρξαν διαψεύσεις σέ ἐκκλησιαστικές ἱστοσελίδες γιά θέματα, πού δέν συζητήθηκαν (ὅπως τό τῆς ὁμοφυλοφιλίας), παρά ταῦτα δέν εἶδα σαφῆ ἀνακοίνωσι γιά θέματα πού συζητήθηκαν. Γι' αὐτό ὑποχρέωσις τῶν Σεβ. ἐκπροσώπων τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας εἶναι νά ἐνημερώσουν τήν Δ.Ι.Σ. καί δι' αὐτῆς νά ἐνημερωθῆ ἡ Ι.Σ.Ι. δι' ὅσα ἐλέχθησαν ἤ δέν ἐλέχθησαν στό Σαμπεζύ, ἤ καί ὅσα πρόκειται προσεχῶς νά συζητηθοῦν.

Ἐρώτησις 6η : Παρατηροῦμε στίς ἄλλες ὁμολογίες ἀπίστευτα πράγματα. Ὁμοφυλόφιλοι ἱερεῖς στούς προτεστάντες, γυναίκες ἱερεῖς & Ἐπίσκοποι στούς Ἀγγλικανούς καί ἄλλα τινά. Πῶς θωρακίζεται ἡ Ὀρθοδοξία μας ἀπέναντι σέ ὅλους αὐτούς τούς δῆθεν προοδευτισμούς;

Ἀπάντησις :  Εἶναι ἀξιοθρήνητα τά φαινόμενα αὐτά καί ὄντως ἀπίστευτα πράγματα. Σέ καμμιά περίπτωσι, ἀλλά ἰδιαίτερα στήν ἱερωσύνη δέν συγχωρεῖται ποτέ ἡ ὕπαρξις καί ἡ δραστηριοποίησις ὁμοφυλοφίλων κληρικῶν. Τό ἀπαγορεύουν ἡ Θεία Γραφή καί οἱ Ἱεροί Κανόνες (τό Ἱερό Πηδάλιο) τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅμως στήν αἵρεσι καί τήν πλάνη δέν ὑπάρχουν τέτοιες ἀπαγορεύσεις. Ὅπου λείπει ὁ Θεός καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ὅλα ἐπιτρέπονται. Τό ἴδιο ἰσχύει καί μέ τήν χειροτονία γυναικῶν σέ «ἱερεῖς» καί «ἐπισκόπους», πού συμβαίνει στούς Ἀγγλικανούς. Καί μή χειρότερα...

Ὅταν κάποιοι ἀποκόπτονται καί ἀποσκιρτοῦν ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, δέν ἔχουν Ἱερωσύνη καί Ἀποστολική διαδοχή, δέν ἔχουν ἔγκυρα Μυστήρια, δέν ἑρμηνεύουν Ὀρθόδοξα τήν Ἁγία Γραφή, δέν ἔχουν τήν Ὀρθόδοξη Ἀποστολική καί Ἁγιοπατερική Παράδοσι καί ἑπομένως δέν ἀνήκουν στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, πού εἶναι τό ἅγιο σῶμα μέ κεφαλή τόν Χριστό, τότε στεροῦνται τήν  παρουσία καί τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἑπομένως παρ΄ ὅτι λέγονται Χριστιανοί, δέν ἔχουν τόν Χριστό «κατοικοῦντα καί μένοντα» μέσα τους.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας θωρακίζεται μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, τήν σώζουσα ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, τό Πανάγιο Πνεῦμα, μέ τό ὁποῖο τελεσιουργοῦνται ὅλα τά ἅγια Μυστήρια, μέ τήν προσήλωσι στά Θεῖα δόγματα, τούς Ἱερούς Κανόνας, μέ τήν ἀφοσίωσι στή διδαχή τῆς Θείας Γραφῆς, τόν Θεῖο Νόμο καί μέ τήν ἀληθινή Θεία Λατρεία. Μέ ἕνα λόγο: ὅταν ὑπάρχη ἡ ἑνότητα τῆς ἀμώμητης καί θεοπαράδοτης Πίστεώς μας καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν διαφυλάσσει ἀλώβητο τόν ἀνεκτίμητο θησαυρό τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Ὅταν στήν Ὀρθοδοξία μας τά πάντα καί ἐν πᾶσι εἶναι ὁ Χριστός.

Στό σημεῖο αὐτό θά διακόψωμε τήν συνέντευξί μας κ.Μάνο Χατζηγιάννη, γιά εὐθετώτερο χρόνο, νά μή κουράσωμε περισσότερο τούς ἀναγνῶστες μας, ἀφοῦ ἐπεκτάθηκε ἀρκετά ἡ μέχρι τώρα συνομιλία μας. Εὐχαριστῶ θερμά γιά τήν φιλοξενία.-

---

[1] Ἰωάν. 6, 37.

[2] Ματθ. 7, 8.

[3] Ματθ. 25, 35

[4] Χρυσοστόμου Σαββάτου, Μητροπολίτου Μεσσηνίας, Εἰσήγησις ἐνώπιον τῆς Ι.Σ.Ι. μέ θέμα : «Ἐνημέρωσις περί τῆς μελλούσης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», σελ. 8, §2.