Τὸ ἄκαρπο καρποφόρο
«Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται
πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾽ οὗ σκέπονται πολλοί» (Ἀκάθ. ὕμν. Ν3)
Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Τρίτη (Γ΄) στάσις
τῶν Χαιρετισμῶν. Ἔχουμε πεῖ ἄλλοτε ὅτι οἱ Χαιρετισμοὶ εἶνε ἕνα ὑπέροχο ἐμπνευσμένο ποίημα, τὸ ὁποῖο συνέταξαν οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μας ὅταν διασώθηκαν ἀπὸ τὸν φοβερὸ κίνδυνο ἁλώσεως τῆς Πόλεως ἀπὸ βαρβαρικὰ στίφη. Τὸ ποίημα αὐτὸ εἶνε ὕμνος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Εἶνε ἡ ἐπανάληψις τοῦ ἀγγελικοῦ χαιρετισμοῦ (βλ. Λουκ. 1,28)· 144 φορὲς ἐπαναλαμβάνει τὸν χαιρετισμὸ ποὺ ἔφερε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Κόρη τῆς Ναζαρέτ, τὴν Παρθένο Μαρία, γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλῃ τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς ὅτι θὰ γεννήσῃ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου