Παναγιὼτατε,
αγαπητέ Aδελφέ,
η
βραδιά φέρνει πάντα μαζί της ενα μικτό αίσθημα ευγνωμοσύνης γιά την
ημέρα που βιώθηκε καί τρεμάμενη εμπιστοσύνη μποστά στην νύχτα που πέφτει.
Απόψε η ψυχή μου είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, που με αξιώνει
να βρεθώ εδώ και να προσευχηθώ μαζί με την Παναγιότητα Σας και με αυτήν
την αδελφή Εκκλησία, στο πέρας μιάς έντονης ημέρας αποστολικής
επίσκεψης, και συγχρόνως η ψυχή μου είναι σε αναμονή της ημέρας που ήδη
αρχήσαμε λειτουργικά: της εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, Προστάτου
αυτής της Εκκλησίας.
Διά
μέσου των λόγων του Προφήτου Ζαχαρίου, ο Κύριος μάς εδώρησε ακόμα μια
φορά, σε αυτήν την εσπερινή προσευχή, το θεμέλιο που είναι η βάση της
προέκτασης μας προς το ενα σήμερον και προς το ενα αύριον, ο στερεός
βράχος επι του οποίου μπορούμε να οδηγήσουμε μαζί τα βήματα μας με χαρά
και ελπίδα, αυτό το απο βράχο θεμέλιο, είναι η υπόσχεση του Κυρίου:
«Ιδού εγώ σώζω τον λαόν μου απο γής ανατολών και απο γής δυσμών...εν
αληθεία και δικαιοσύνη» (8, 7.8)
Μάλιστα,
σεβάσμιε και αγαπητέ αδελφέ Βαρθολομαίε, ενώ εκφράζω το εγκάρδιο
ευχαριστώ για την αδελφική Σας υποδοχή, αίσθανομαι οτι η χαρά μας είναι
πιό μεγάλη γιατί η πηγή της βρίσκεται αλλού, οχι σε εμάς, οχι στο
καθήκον μας και στις προσπαθείες μας, οι οποίες βεβαίως υπάρχουν, αλλά
στην κοινή αφοσίωση στην πιστότητα του Θεού, που θέτει το θεμέλιο για την
ανασυγκρότησι του ναού του που εἰναι η Εκκλήσια (βλ Ζαχ. 8,9). «Ιδού ο
σπόρος της ειρήνης» (Ζαχ 8.12), ιδού ο σπόρος της χαράς. Αυτή η ειρήνη
και αυτή η χαρά που ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει, αλλά που ο Κύριος Ιησούς
υποσχέθηκε στους μαθητές του, και τους εδώρησε με την Ανάσταση του,
δυνάμει του Παναγίου Πνέυματος.
Ο
Ανδρέας και ο Πέτρος άκουσαν αυτήν την υπόσχεση, έλαβαν αυτήν την
δωρεάν. Ήσαν αδελφοί εξ αίματος, αλλά η συνάντηση με τον Χριστό, τους
μετέβαλε σε αδελφούς εν τη πίστη και εν τη αγάπη. Και σ'αυτήν την
χαρμόσυνη βραδιά, σε αυτήν την προεόρτιαν προσευχήν θα ήθελα προ πάντων
να πώ : αδελφοί στήν ελπίδα.
Οποία
χάρις, Παναγιώτατε, να μπορούμε να είμαστε αδελφοί εν τη ελπίδι του
Αναστάντος Χριστού! Οποία χάρις, και οποία ευθύνη, να μπορούμε να
βαδίζουμε μαζί σ'αυτήν την ελπίδα, ενισχυμένοι με την μεσιτεία των Αγίων
αδελφών Αποστόλων Ανδρέα και Πέτρο! Γνωρίζοντας οτι αυτή η κοινή ελπίδα
δεν θα μας απογοητεύσει, γιατί είναι θεμελιωμένη οχι επάνω στις πτωχές
μας δυνάμεις, αλλἀ στην πιστότητα του Θεού.
Με
αυτήν την χαρούμενην ελπίδα, γεμάτη ευγνώμοσυνη και τρεμάμενη αναμονή,
εκφράζω προς την Παναγιώτητα Σας, προς όλους τους παρόντες, και προς την
Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως την θερμήν μου αδελφικήν ευχήν επι τη
εορτή του Αγίου Προστάτου Της.
Δείτε και:
3 σχόλια:
AΙΣΧΟΣ - ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΤΕ ΜΑΥΡΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΝΘΟΣ ΔΙΟΤΙ ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΔΕΙΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ. ΑΙΣΧΟΣ
«Κωνσταντίνου ἡ Πόλις,
Πρωτοκλήτου λυχνία τε,
ἅγει ἑορτήν λαμπροφόρον,
δεχομένη τόν Πρόεδρον,
Ρωμαίων Ἐκκλησίας τῆς σεπτῆς,
Καθέδρας κορυφαίου μαθητοῦ,
διαδέχων διαθέσει τε ἐκ ψυχῆς,
εὐξώμεθα γηθοσύνως,
μεῖνον Παράκλητε ἐν ἡμῖν,
ἄγων ἡμᾶς πρός σήν βοήθεια,
ἥν ὁμοφώνως στόματι ἑνί,
καρδίᾳ σέ δοξάζομεν»!
Ποία βέβηλος χειρ "ορθοδόξου" χριστιανού συνέταξε τον παραπάνω κατάπτυστο "ύμνο" προς τιμήν του αιρεσιάρχη επαναλαμβάνοντας χωρίς ίχνος ντροπής το ανοσιούργημα του 2006; Και από πού άντλησε την ιεροκανονική νομιμοποίηση "ορθόδοξος" ιερωμένος στο χθεσινό εσπερινό προκειμένου να αναπέμψει δέηση "υπέρ του αγιωτάτου sic επισκόπου και πάπα Ρώμης";Κατά τα άλλα, επί τη βάσει των ισχυρισμών του ίδιου του πατριάρχη, των Φαναριωτών επισκόπων αλλά και τινων φιλοπατριαρχικών καλάμων διακηρύσσεται στη διαπασών ότι "δεν προδίδεται η Ορθοδοξία". Και περιμένουν να λάβουμε σοβαρά υπόψιν τα λεγόμενά τους! Και αντιδρούν κι από πάνω (οι προαναφερθέντες κάλαμοι κατά κύριο λόγο) όταν καταγγέλεται η συντελούμενη προδοσία και καταφεύγοντας στο "ανθολόγιο" των χαρακτηρισμών που επιδαψιλεύονται για όσους αντιδρούν στεντορεία τη φωνή στα οικουμενιστικά αίσχη, και αντλώντας από κει, εξαπολύουν τα αντίστοιχα "κοσμητικά επίθετα" εναντίον τους όπως επί παραδείγματι "ταλιμπάν", "φονταμενταλιστές", "μουτζαχεντίν", "τζιχαντιστές", "ακραίες ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες", "ορθοδοξοαμύντορες" "διακατεχόμενους από φοβικά σύνδρομα", "επαρχιώτες", "στενοκέφαλοι","θιασώτες της εσωστρέφειας και του απομονωτισμού", "ανίκανοι να αγαπήσουν" και ό,τι άλλο συντονίζεται με το διεστραμμένο φιλοοικουμενιστικό τρόπο του σκέπτεσθαι.
Οι στοχοποιημένοι, όμως, πιστοί ομιλούν και γράφουν επί τη βάσει αδιασείστων ντοκουμέντων. Τα όσα αήθη και απόβλητα από ορθοδόξου πλευράς έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα κατά το τριήμερο της ανομίας στο Φανάρι είναι προσιτά στον καθένα προς μελέτη, έλεγχο και εξαγωγή συμπερασμάτων . Δεν τα έβγαλαν απ το μυαλό τους οι αντιδρώντες. Ας πάψουν, λοιπόν, να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας ισχυριζόμενοι ότι "δεν προδίδουν την Ορθοδοξία"! Προκαλούν θυμηδία και καγχασμό!
Λ.Ν.
Πόσο δίκαιο είχε ο μακαριστός Νικόλαος Σωτηρόπουλος που ονόμαζε αρχιπροδότη τον πατριάρχη Βαρθολομαίο;
Δημοσίευση σχολίου