Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Παράδοξα νεοπεντηκοστιανικά - χαρισματικὰ φαινόμενα «Ἡ πτῶσις εἰς τὸ ἔδαφος»

Παράδοξα νεοπεντηκοστιανικά - χαρισματικὰ φαινόμενα

«Ἡ πτῶσις εἰς τὸ ἔδαφος»

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Ἐπικ. Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Στίς ποικίλες μορφές καί ἐκδηλώσεις λατρείας τῶν Νέοπεντηκοστιανικῶν – Χαρισματικῶν κινήσεων συναντᾶμε, ἐκτός ἀπό τή μελέτη τῆς Βίβλου καί τό κήρυγμα, τό ἐκστατικό φαινόμενο τῆς γλωσσολαλιᾶς, τό χτύπημα τῶν χεριῶν, λατρεία μέ ἐνθουσιαστικές καί δυνατές φωνές, τή χρήση μουσικῶν ὀργάνων, τήν ὕψωση τῶν χεριῶν, τήν κλίση γονάτων, τή χρήση τῆς δεκάτης, χωρίς κατ’ ἀνάγκη ὅλα αὐτά, νά γίνονται ἀποδεκτά ἀπό ὅλες τίς κινήσεις.

Στίς μορφές λατρείας καί στά φαινόμενα τῆς νεώτατης Νεοπεντηκοστιανικῆς – Χαρισματικῆς κίνησης, πού εἶναι γνωστή ὡς «Τρίτο Κῦμα», συναντᾶ κάποιος μεταξύ τῶν ἄλλων παράδοξων πρακτικῶν της καί τή λεγόμενη «πτώση στό ἔδαφος ὑπό τήν ἐπίδραση θείας δυνάμεως», σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρισμούς τους.

Οἱ ποιμένες καί οἱ ὀπαδοί τοῦ «Τρίτου Κύματος» χαρακτηρίζουν τό ἐκστατικό καί παράδοξο αὐτό φαινόμενο ὡς ἔκφραση εὐλογίας, ὡς παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὡς σωματική ἀντίδραση στή δυναμική εἴσοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στό ἐσωτερικό τοῦ ἀνθρώπου.

Πρόκειται γιά φαινόμενο, τό ὁποῖο, συνήθως, εἶναι καρπός τῆς ἐπίθεσης τῶν χεριῶν τῶν «χαρισματικῶν» παστόρων στά κεφάλια τῶν ὀπαδῶν τους, πού ζητοῦν τήν προσευχή τους, λ.χ. γιά θεραπεία. Μέ τήν ἐναπόθεση τῶν χεριῶν στό κεφάλι τοῦ χαρισματικοῦ ὀπαδοῦ, αὐτός ὡς νά ἔχει κεραυνοβοληθεῖ πέφτει στό ἔδαφος.

Οἱ πτώσεις στό ἔδαφος συνοδεύονται ἀπό ἐκστατικοῦ χαρκτήρα ἐνέργειες, ὁράματα, ἄλλοτε ἀπό βίαιες κινήσεις, ρίγη, μορφασμούς, ἄλλοτε κατάσταση ἠρεμίας πού διακόπτεται ἀπότομα, ἄλλοτε ἀκινησία καί σέ πολλές περιπτώσεις μέ μορφολογικά χαρακτηριστικά, πού θυμίζουν ἐπιληπτικές ἐκδηλώσεις. Ἡ «πτώση στό ἔδαφος ὑπό τήν ἐπίδραση θείας δυνάμεως» πολλές φορές ἔχει μαζικό χαρακτήρα σέ διάφορες Χαρισματικές κοινότητες καί μπορεῖ νά διαρκέσει ἀπό μερικά λεπτά μέχρι ὥρα.

Ὁ Νεοπεντηκοστιανικός – Χαρισματικός χῶρος τοῦ «Τρίτου Κύματος» παρουσιάζει καί χαρακτηρίζει τό φαινόμενο αὐτό ὡς ἐμπειρία θεϊκῆς εὐλογίας καί ὡς ἀπόδειξη τῆς δυνάμεως καί τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν πιστῶν. Ἐντύπωση προκαλεῖ ἐπίσης τό γεγονὸς ὅτι στόν ἴδιο χῶρο γίνεται ἀπόπειρα νά τεκμηριωθεῖ ἁγιογραφικά ἡ παρουσία τοῦ ἐν λόγῳ φαινομένου. Ἡ προκρούστεια πρακτική εἶναι πολύ λίγη μπροστά στίς ἀσύληπτες ἁγιογραφικές ἑρμηνευτικές αὐθαιρεσίες πού ἐπιστρατεύουν οἱ ὀπαδοί τοῦ «Τρίτου Κύματος».

Πῶς ἀξιολογεῖται ἡ «πτώση στό ἔδαφος ὑπό τήν ἐπίδραση θείας δυνάμεως» ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου; Ἀναμφιβόλως, σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη νηπτική ἐμπειρία καί παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς ἔκφραση τῆς θεϊκῆς παρουσίας, ἀλλά ἀποτελεῖ μιά μορφή δαιμονοπληξίας.

Ορθόδοξος Τύπος,28/11/2014