Κυριακή Δ΄ Ματθαίου – Παράδειγμα πίστης και ταπείνωσης

Εὐαγγέλιον: Μάτθ. η´ 5−13

Ματθ. 8,5          Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·

Ματθ. 8,5                 Ενώ δε εισήλθεν ο Ιησούς εις την Καπερναούμ, τον επλησίασε με σεβασμόν ένας εκατόνταρχος παρακαλών αυτόν και λέγων·

Ματθ. 8,6          Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος.

Ματθ. 8,6                 “Κυριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι μου παράλυτος και βασανίζεται από τρομερούς πόνους”.

Ματθ. 8,7          καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.

Ματθ. 8,7                 Και λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· “εγώ θα έλθω και θα τον θεραπεύσω”.

Ματθ. 8,8          καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου.

Ματθ. 8,8                 Ο εκατόνταρχος όμως απεκρίθη και είπε· Κυριε, δεν είμαι εγώ άξιος να εισέλθης συ, ο Παντοδύναμος, κάτω από την στέγην μου. Αλλά πες ένα μόνον λόγον και αμέσως θα θεραπευθή ο δούλος μου.

Ματθ. 8,9          καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.

Ματθ. 8,9                 Ημπορείς δε να διατάξης και η διαταγή σου θα γίνη έργον. Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος, και ευρίσκομαι υπό την εξουσίαν των ανωτέρων μου, έχω δε υπό τας διαταγάς μου στρατιώτας και λέγω στούτον, πήγαινε και πηγαίνει, και στον άλλον, έλα και έρχεται, και στον δούλον μου κάμε τούτο και το κάμνει”.

Ματθ. 8,10        ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον.

Ματθ. 8,10               Ακούσας ο Ιησούς τα γεμάτα πίστιν αυτά λόγια εθαύμασε και είπεν εις αυτούς που τον ακολουθούσαν· “σας διαβεβαιώνω, ότι ούτε μεταξύ των Ισραηλιτών δεν εύρηκα τόσον μεγάλην πίστιν.

Ματθ. 8,11        λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν,

Ματθ. 8,11                Αληθινά δε σας λέγω ότι από τας χώρας της Ανατολής και της Δυσεως, από όλα τα μέρη της οικουμένης, θα έλθουν πολλοί και θα παρακαθήσουν στο πνευματικόν δείπνον μαζή με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ εις την βασιλείαν των ουρανών.

Ματθ. 8,12        οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

Ματθ. 8,12               Οι δε κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών, (οι απόγονοι δηλαδή των πατριαρχών, που έχουν τας επαγγελίας του Θεού), θα εκδιωχθούν και θα ριφθούν στο πυκνότατον σκότος του Αδου. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των οδόντων”.

Ματθ. 8,13        καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Ματθ. 8,13               Και είπεν ο Ιησούς στον εκατόνταρχον· “πήγαινε και όπως επίστευσες, ότι δηλαδή ημπορώ με ένα μου λόγον να θεραπεύσω τον δούλον σου, ας γίνη προς χάριν σου”. Και πράγματι εθεραπεύθη ο δούλος του αμέσως κατά την ώρα εκείνην.

Παράδειγμα  πίστης και ταπείνωσης

 Ο Χριστός εισέρχεται στην Καπερναούμ. Στο δρόμο συναντά τον εκατόνταρχο ο οποίος παρακαλεί για τον δούλο του, που είναι κατάκοιτος στο σπίτι και πονά. Γίνεται μια συζήτηση μεταξύ του Κυρίου και του Εκατοντάρχου με αποτέλεσμα την επιτέλεση του θαύματος, τη θεραπεία του δούλου.

Είναι αξιοπρόσεκτη η όλη συμπεριφορά του άρχοντα εκείνου. Παρουσιάζει πολλές αρετές οι οποίες αποτελούν και τις προσπάθειες για τις οποίες ο Κύριος άφησε την χάρη Tου να ενεργήσει θαυματουργικά.

Ο Εκατόνταρχος είναι ευσπλαχνικός, πονετικός. Ενδιαφέρεται για τον άρρωστο δούλο του όπως θα ενδιαφερόταν για τα μέλη της οικογένειάς του. Τις περιποιήσεις που δέχθηκε από τον δούλο του τις ανταποδίδει τώρα που ο «παις» του έχει ανάγκη και έτσι εξισώνεται με αυτόν χωρίς κανείς να του το επιβάλλει.

Ο τρόπος με τον οποίο μιλάει στον Κύριο για τον δούλο του δείχνει ότι υποφέρει, συμπάσχει. Αυτό είναι πρωτάκουστο! Ο Εκατόνταρχος είχε ψυχή χριστιανική πριν γίνει χριστιανός. Γι αυτό και ο Χριστός τον αναγνωρίζει για μαθητή του και τον ευεργετεί.

Για την βαριά ασθένεια του δούλου του καταφεύγει στο Χριστό γιατί έχει τη συναίσθηση ότι βρίσκεται μπροστά στον Κύριο, τον εξουσιαστή, σε ανώτερό του, τον οποίον σέβεται και συγχρόνως παρακαλεί και του ζητά την προστασία του. Γνωρίζει ότι ο Κύριος είναι η πηγή του καλού.

Έχει βαθιά πίστη στον Ιησού. Προσέρχεται βέβαιος για την παντοδυναμία Του και επομένως για το θαύμα. Δεν είμαι άξιος του λέει να έρθεις στο σπίτι μου, μόνον «ειπέ λόγω και ιαθήσεται ο παις μου».

Αξιοθαύμαστη είναι και η ταπείνωση του ανθρώπου. Μολονότι ανώτερος αξιωματικός μπροστά στον Κύριο ταπεινώνεται, αναγνωρίζει την υπεροχή Του μπροστά στη δική του μηδαμινότητα, ομολογεί την αναξιότητα να μπει ο Κύριος στο σπίτι του. Δεν λέει ότι δεν αξίζει ο δούλος τόση τιμή να τον επισκεφθεί, αλλά λέει «εγώ δεν είμαι άξιος να έλθεις στο σπίτι μου».

Είναι ευγενής ο Εκατόνταρχος και η ευγένειά του είναι καρπός της ταπείνωσης, της αγάπης και της αξιοπρέπειάς του. Αναφέρει το πρόβλημά του. Αφήνει στην διάκριση του Ιησού τον τρόπο της ενεργείας. Γι αυτό και ο Κύριος του απαντά: «Εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν».

«Κύριε δεν είμαι ικανός για μια τέτοια τιμή», απαντά και δείχνει ακόμη περισσότερο το μεγαλείο της ψυχής του.

Ο Εκατόνταρχος υπερέβαλε σε πίστη και αρετή και αυτούς τους καλλιεργημένους ισραηλίτες. «Ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον». Γι αυτό επαινείται και ανταμείβεται και παίρνει την δωρεά που εζήτησε. «ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι. Και ιάθη ο παις αυτού εν τη ώρα εκείνη».

Μέσα σε λίγη ώρα ο Εκατόνταρχος πόνεσε, ταπεινώθηκε, παρεκάλεσε, πίστευσε, νίκησε, πήρε το δώρο τη θεραπεία το θαύμα.

Να ένα λαμπρό παράδειγμα πίστης και ταπείνωσης.

Μ.Φ.Ν.Θ