Κυριακή Β΄ Ματθαίου – «οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ»

Ἀπόστολος: Ρωμ. β´ 10−16

Εὐαγγέλιον: Ματθ. δ´ 18−23

Ἦχος: α´.— Ἑωθινόν: Β´

«οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ»

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς παρουσιάζει τὴν κλήση τῶν τεσσάρων πρώτων μαθητῶν καὶ ἀποστόλων ἀπὸ τὸν Κύριο. Σὲ μία ἄλλη καθημερινὴ στιγμὴ ὁ Κύριος συναντᾶ τοὺς Σίμωνα Πέτρο καὶ Ἀνδρέα, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη, τοὺς υἱοὺς Ζεβεδαίου, νὰ καταγίνονται μὲ τὸ ἐπάγγελμά τους. Ἦσαν ἁλιεῖς καὶ ἔρριχναν τὰ δίκτυά τους στὴν λίμνη τῆς Γαλιλαίας, γνωστὴ ἄλλως καὶ ὡς λίμνη Γεννησαρὲτ ἢ λίμνη Τιβεριάδος. Ἐκεῖ τοὺς βρίσκει ὁ Κύριος πάνω στὴν ὥρα τῆς ἐργασίας καὶ τοῦ καθημερινοῦ μόχθου.

Ὅμως, ἐκείνη ἡ ἡμέρα δὲν ἐπρόκειτο νὰ εἶναι ὅπως μία ἄλλη συνηθισμένη ἡμέρα. Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Χριστὸ θὰ ἄλλαζε ὅλη τους τὴν ζωή. Καὶ ὄντως πάντα ἔτσι συμβαίνει. Ὅταν συναντήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ ὑπακούσουμε στὸ κάλεσμά Του, ἀλλάζει ἡ ζωή μας, ἀξιωνόμαστε τῆς μεγάλης τιμῆς νὰ γίνουμε μαθητές Του καὶ ἀκόλουθοι.

Ὁ Χριστὸς μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ λιτό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν αὐθεντία τοῦ θεϊκοῦ κύρους, προσκαλεῖ τοὺς τέσσερις ψαράδες: "δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων". Λόγος πραγματικὰ παράδοξος. Οἱ τέσσερις ἦσαν ἔμπειροι ψαράδες. Ὅμως ὁ Κύριος τοὺς καλεῖ πρὸς μία ἄγνωστη γιὰ αὐτοὺς διαδρομή, νὰ καταστοῦν ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Τοὺς καλεῖ νὰ ἀνταλλάξουν τὰ δίκτυά τους μὲ τὴν λογικὴ σαγήνη (δίκτυ), νὰ τὸ ρίψουν στὴν θάλασσα τοῦ βίου καὶ νὰ ψαρεύουν ὄχι πλέον ψάρια, ἀλλὰ ἀνθρώπους (Εὐθύμιος Ζιγαβηνός).

Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, συμβολικὸς καὶ παραβολικός, καλεῖ τοὺς τέσσερις σὲ μία πνευματικὴ μαθητεία , σὲ μία πορεία διακονίας καὶ θυσίας προκειμένου νὰ κερδίσουν ψυχὲς γιὰ τὸν Χριστό. Δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε κατὰ πόσον οἱ τέσσερις ἁπλοὶ καὶ ταπεινοὶ ψαράδες τῆς Γαλιλαίας κατανοοῦσαν πλήρως τὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ σὲ ὅλες τὶς μεγαλειώδεις του διαστάσεις. Ἦσαν ὅμως καταλλήλως προετοιμασμένοι γιὰ τὶς δυσκολίες τῆς μεγάλης ἀποστολῆς, ποὺ θὰ τοὺς ἀνέθετε ὁ Κύριος. Ὡς ψαράδες, ἦσαν συνηθισμένοι νὰ ἐργάζονται καὶ νὰ κοπιάζουν μὲ ὑπομονὴ χωρὶς πάντοτε νὰ ἔχουν τὸ ἀνάλογο ἀποτέλεσμα. Ἡ ἐργασία τους ἀπαιτοῦσε συνεργασία, ὑπομονή, ὁμόνοια, συστηματικότητα, ἀρετὲς ποὺ θὰ τοὺς φαίνονταν χρήσιμες στὴν νέα τους ἀποστολὴ ὡς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.

Ἀλλὰ καὶ ἡ καρδιά τους ἦταν καταλλήλως προετοιμασμένη, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Κύριο, ἔτσι ἁπλά, χωρὶς δισταγμοὺς ἢ δεύτερες σκέψεις, μὲ ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ. "Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα, ἠκολούθησαν αὐτῷ". Ἔχει σημασία τὸ ἐπίρρημα "εὐθέως", διότι δηλώνει ἀμέσως, χωρὶς νὰ τὸ σκεφθοῦν μὲ λογισμοὺς ὑπολογιστικούς. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος γιὰ νὰ τονίσει τὴν προθυμία τῶν τεσσάρων νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Κύριο, λίγο παρακάτω, στὴν ἴδια περικοπή, ἐπαναλαμβάνει γιὰ τοὺς υἱοὺς Ζεβεδαίου ὅτι καὶ αὐτοὶ " εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ".

Πίστη καὶ ὑπακοὴ ἐπιδεικνύουν οἱ τέσσερις. Μὲ ἀξιοθαύμαστη προθυμία τὰ ἄφησαν ὅλα πίσω τους, καὶ πλοῖα καὶ δίκτυα καὶ γονεῖς καὶ συγγενεῖς, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Χριστό. Τοὺς ἔφθανε ὅτι θὰ ἦσαν μαζί Του. Τὸν ἀκολούθησαν γενόμενοι ὑπήκοοι μέχρι θανάτου, πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι στὸν Χριστό. Μὲ τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς τους καὶ τῆς θυσιαστικῆς διακονίας τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ ἀπόστολοι ἀπέδειξαν ὅτι ὄντως ὁ Κύριος ἦταν κυρίαρχος στὴν καρδιά τους. Τὸν ἀγάπησαν ὁλοκληρωτικά, "ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύι καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ" (Λουκ. ι´ 27), διότι, σὲ Αὐτὸν βρῆκαν "ρήματα ζωῆς αἰωνίου" (Ἰω. στ´ 68).

Ἐπειδὴ οἱ μαθητὲς ἀνταποκρίθησαν μὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν τρόπο στὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ, Αὐτὸς τοὺς ἐτίμησε "πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας καὶ δι᾽ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας".

Ὁ Χριστὸς ἐπιφυλάσσει σὲ ὅσους Τὸν ἀκολουθήσουν ἀπολύτως καὶ μὲ ἀφοσίωση, μεγάλες πνευματικὲς τιμὲς καὶ εὐλογίες. Γεμίζει τὶς καρδιές τους μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση. Ἐμεῖς σήμερα ἀποδίδουμε στὸν Χριστὸ τὴν ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του; Ὑπακούουμε στὸν Χριστό; Ἐκτελοῦμε τὶς ἅγιες ἐντολές Του; Θέτουμε σὲ πρώτη προτεραιότητα τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἢ μήπως τὸ δικό μας; Τὸν ἀποκαλοῦμε Κύριο καὶ ὄντως τὸ ἐννοοῦμε; Ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ὡς πρὸς τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τους στὸν Κύριο; Τί θυσιάζουμε γι᾽ Αὐτόν; τὴν ἄνεσή μας, τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες, τὸν ἐγωϊσμό μας, τὴν φιλία μὲ τὸν κόσμο;

Νὰ εὐχηθοῦμε, ὅποτε ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ σὲ κάποιο πνευματικὸ ἔργο, σὲ κάποια διακονία προσφορᾶς, ἀγάπης, φιλανθρωπίας, διαδόσεως τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, νὰ ἀναγνωρίζουμε τὴν τιμητικὴ πρόσκληση καὶ νὰ ἀνταποκρινόμαστε ἀμέσως, "εὐθέως", ὅπως τὸ ἔπραξαν οἱ ταπεινοὶ ψαράδες τῆς Γαλιλαίας.

Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

Oρθόδοξος Τύπος, 13/06/2014