Αναφορά σε αναξιόπιστο "πασχαλινό" δημοσίευμα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν  Πειραιεί  τη 5ῃ  Μαΐου 2014.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ «ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ» ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ

 Έχει γίνει πια «καθεστώς» η τακτική των χριστιανομάχων να λασπολογούν και να ρίχνουν τα φαρμακερά τους βέλη κατά της Χριστιανικής μας Πίστεως κατά την περίοδο των μεγάλων εορτών και κυρίως το Πάσχα. Εφέτος για μια ακόμη φορά «εφρύαξαν» μέσω του τύπου, της τηλεοράσεως και του διαδικτύου, προβάλλοντας ιστορικώς αναξιόπιστα και άκρως βλάσφημα δημοσιεύματα κατά του δι’ ημάς Παθόντος, Ταφέντος και Αναστάντος Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα προσπάθησαν να δώσουν μια διαφορετική εικόνα για Εκείνον από την πίστη της Εκκλησίας μας. Επιχείρησαν να τον μειώσουν και να τον απογυμνώσουν από τη Θεότητά του, να τον καταβιβάσουν στην κατηγορία των «σημαντικών ανθρώπων»!

Ένα από αυτά τα δημοσιεύματα επανέφερε στην επικαιρότητα παλαιότερο τετριμμένο άρθρο, έχοντας ως θέμα την «ανεύρεση» τμήματος παπύρου, στο οποίο αναγράφεται, ότι δήθεν ο Χριστός ήταν νυμφευμένος και πως είχε και γυναίκες μαθήτριες (εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 11-4-2014). Τίτλος του άρθρου: «Είναι γνήσιος ο πάπυρος περί συζύγου Ιησού». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο ο πάπυρος εξετάστηκε από ομάδα επιστημόνων, η οποία αποφάνθηκε ότι είναι «αρχαίος και όχι σύγχρονη απομίμηση». Το ελαχίστων εκατοστόμετρων τμήμα παπύρου το έφερε στη δημοσιότητα το 2012 η καθηγήτρια της θεολογίας του Χάρβαρντ Κάρεν Κίνγκ. Σε αυτό ισχυρίζεται ότι υπάρχει η φράση «η σύζυγός μου … θα μπορεί να γίνει μαθήτριά μου». Με βάση αυτή την φράση οι διάφοροι χριστιανομάχοι προσπάθησαν να πλάσουν την σχιζοφρενικό σενάριό τους, ότι ο Χριστός ήταν έγγαμος και μάλιστα είχε σύζυγο, την αγία Μαρία τη Μαγδαληνή!

Κατ’ αρχήν το πρώτο το οποίο θα θέλαμε να επισημάνουμε σχετικά με το αμφιλεγόμενο αυτό σπάραγμα παπύρου, με βάση τη δημοσίευση της ως άνω εφημερίδος, είναι οι πολλές αντικρουόμενες απόψεις, που διετυπώθησαν από διαφόρους ερευνητές, τόσο ως προς την γνησιότητά του, όσον επίσης και ως προς την χρονολόγησή του. Έτσι οι καθηγητές της χημικής μηχανικής, χημείας  και βιολογίας των κορυφαίων πανεπιστημίων Κολούμπια, Χάρβαρντ και ΜΙΤ χρονολογούν τον πάπυρο σ’ ένα ευρύτατο χρονικό πλαίσιο τεσσάρων αιώνων, «από τον 4^ο μέχρι και τον 8^ο αιώνα», ενώ η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου της Αριζόνα τον τοποθετεί στα «προχριστιανικά χρόνια»! Επίσης πολύ σημαντική είναι η δήλωση της ίδιας της κ. Κάρεν Κίνγκ, «ότι ο πάπυρος δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη ότι ο Ιησούς ήταν νυμφευμένος, αλλά μόνο ως ένδειξη, ότι οι πιστοί των πρωτοχριστιανικών χρόνων συζητούσαν ανοιχτά τα θέματα της αγαμίας, του σεξ, του γάμου και της μαθητείας». Με την δήλωσή της αυτή προφανώς έρχεται σε αντίφαση με τον αρχικό ισχυρισμό της (το 2012), ότι «είχε εντοπίσει (στον εν λόγω πάπυρο) την πρωτοφανή για τις Γραφές φράση ‘ο Ιησούς τους είπε η σύζυγός μου’…». Τότε, στην πρώτη αυτή δημοσίευσή της «είχε παρουσιάσει με φανφάρες το τμήμα του παπύρου σε συνέδριο στη Ρώμη το 2012, αντιμετωπίζοντας αμέσως κύμα αμφισβήτησης από ακαδημαϊκούς κύκλους». Επίσης πολύ σημαντική, ως προς το θέμα της γνησιότητας του εν λόγω παπύρου είναι η θέση του καθηγητού της Αιγυπτιολογίας του Πανεπιστημίου του Μπράουν Λίο Ντιπουί, ο οποίος «χαρακτηρίζει πλαστό πέρα από κάθε αμφιβολία τον πάπυρο λέγοντας, ότι είναι ‘κατάλληλος για σκετς της ομάδας Μόντι Πάιθον’». Άλλοι επιστήμονες, ειδικοί επί των Γραφών (σύμφωνα πάντα με την ίδια εφημερίδα) «εκτιμούν πως τα γραμματικά σφάλματα στην αιγυπτιακή κοπτική γλώσσα, που περιέχει το μικροσκοπικό θραύσμα, καθώς και οι πάμπολλες ομοιότητές του με το απόκρυφο γνωστικό ευαγγέλιο του Θωμά, αποδεικνύουν, ότι ο πάπυρος αποτελεί προϊόν πλαστογραφίας». Με βάση επομένως τα παρά πάνω θεωρούμε ότι ο τίτλος του δημοσιεύματος της εφημερίδος θα έπρεπε να είχε ένα ερωτηματικό στο τέλος.

Ενώ λοιπόν από την πλευρά του αμφιλεγόμενου αυτού σπαράγματος τίποτε δεν είναι σίγουρο σχετικά με την γνησιότητά του, αλλά ούτε και η ίδια η κ. Κάρεν Κίνγκ, μπορεί με την ανακάλυψή της να μας βεβαιώσει «ότι ο Ιησούς ήταν νυμφευμένος», από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει ούτε μία ένδειξη, ή μαρτυρία περί συζύγου, ή γάμου του Κυρίου στους τρείς αρχαιότερους κώδικες της αγίας Γραφής, παγκοσμίως ανεγνωρισμένων εδώ και αιώνες τώρα, ως προς την γνησιότητα και αυθεντικότητά των, δηλαδή του Βατικανού Κώδικος (αρχές του 4^ου αιώνος), του Σιναϊτικού (μέσα του 4^ου αιώνος) και του Αλεξανδρινού (5^ος αιώνας). Δεν υπάρχει επίσης η παρά μικρά νύξη περί γάμου και συζύγου στα άνω των 5000 μελετηθέντα χειρόγραφα μόνον του πρωτοτύπου (δηλαδή στην ελληνική γλώσσα).Αν υπήρχε μια τέτοια μαρτυρία στους παρά πάνω κώδικες και χειρόγραφα, είναι αδύνατον να μην είχε επισημανθεί από τους μελετητές αυτών και να μην είχε γνωστοποιηθεί. Άρα λοιπόν δύο ενδεχόμενα, κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι δυνατόν να υπάρχουν: Ή ότι το σπάραγμα είναι πλαστό, σύμφωνα με την άποψη του καθηγητού Λίο Ντιπουί, ή ότι ναι μεν είναι γνήσιο, αλλά προέρχεται είτε από εξωχριστιανικούς κύκλους αθέων και απίστων, είτε από αιρετικούς της αρχαίας Εκκλησίας. Άλλωστε παρόμοια κείμενα, με συναφές περιεχόμενο, μας είναι γνωστά από τα αρχαία χρόνια και ονομάζονται «Απόκρυφα Ευαγγέλια», είναι δε στην πλειονότητά τους έργα «διαφόρων αιρετικών, των Γνωστικών, των Εβιωνιτών, των Μανιχαίων, των Ναζαρινών και εξής προς διάδοσιν διά τούτων των πελανημένων των δοξασιών»[1]. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχουν απορριφθεί από τον Κανόνα των γνησίων των κανονικών και θεοπνεύστων Ευαγγελίων. Χωρίς βέβαια να αποκλείεται και το ενδεχόμενο οι ερευνητές που μελέτησαν το εν λόγω σπάραγμα και συνηγορούν υπέρ της γνησιότητάς του, να έφθασαν σ’ αυτό το συμπέρασμα, όχι με αντικειμενικά και αμερόληπτα επιστημονικά κριτήρια, αλλά με βάση την προσωπική τους αρνητική τοποθέτηση απέναντι στο πρόσωπο του Χριστού.

Περαίνοντας την σύντομη αυτή αναφορά μας, θέλουμε να συστήσουμε στον πιστό λαό του Θεού, να μη δίνει την παραμικρή σημασία στα προφανώς αναξιόπιστα και ανιστόρητα αυτά «πασχαλινά» δημοσιεύματα, που μοναδικό στόχο έχουν να διασπείρουν την σύγχυση και την αμφιβολία με απώτερο σκοπό να οδηγήσουν στην απιστία και αποστασία.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

Ο υπεύθυνος

Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος

Ο Γραμματέας

Λάμπρος Σκόντζος, θεολόγος

---

[1]Θ.Η.Ε., Εκδ. Αθ. Μαρτίνος, Αθήναι 1963, Τομ. 2, σελ. 1109.