Δίνουμε καλές εξετάσεις;

Ο σοφός Παροιμιαστής προτρέπει νά είναι ή διαγωγή μας ένώπιον τού Θεού και ένώπιον τών άνθρώπων έπαινετή: «Προνού καλά ένώπιον Κυρίου και άνθρώπων» (Παροιμ. γ' 4). Παραπλήσιες προτροπές άπευθύνει και ό άπόστολος Παύλος στήν πρός Ρωμαίους έπιστολή, όπου γράφει: «Προνοούμενοι καλά ένώπιον πάντων άνθρώπων» (Ρωμ. ιβ' 17). Άλλά και στή Β' πρός Κορινθίους έπιστολή: «Προνοούμενοι καλά ού μόνον ένώπιον Κυρίου, άλλά και ένώπιον άνθρώπων» (Β' Κορ. η' 21).

Ή κύρια έννοια τών τριών αύτών παραλλήλων χωρίων είναι τό νά προσέχουμε στή ζωή μας, στις συναναστροφές και τή συμπεριφορά μας και νά δίνουμε καλές έξετάσεις ένώπιον Θεού και άνθρώπων.

Πότε δίνουμε καλές έξετάσεις ένώπιον τοΰ Θεού; "Οταν ζούμε ζωή άληθινής θεοσέβειας. Ένας άρχαίος έρμηνευτής, ο Προκόπιος Γαζαίος, παρατηρεί: «Πρό πάσης άλλης έννοίας, διανοού έμπροσθεν μέν Θεοϋ τό πρός αύτόν εύσεβές». Πρίν  άπό κάθε άλλη σκέψη σου, σκέψου πώς θα  έκδηλώσεις τήν εύσέβειά σου στόν Θεό. Και ό άπόστολος Παϋλος στήν πρός Τίτον έπιστο­λή του μάς προτρέπει νά ζήσουμε στήν παρούσα ζωή μέ εύσέβειά (β' 12). Τότε είναι έπαινετή ή δι­αγωγή μας ένώπιον τού Θεού, όταν άπ' όλα πιο πολύ μάς άπασχολεί «ή τού Θεού εύαρέστησις», όταν καλλιεργούμε ένθεο ζήλο και άγάπη πρός τόν Θεό, όταν έχουμε τήν άσφαλή πληροφορία τής άγαθής συνειδήσεως ότι πορευόμαστε σύμ­φωνα μέ τό άγιο θέλημα τού Θεού.

Ό άπόστολος Παϋλος είχε τήν παρρησία νά λέει: «Έγώ πάση συνειδήσει άγαθή πεπολίτευμαι τώ Θεώ» (Πράξ. κγ' 1). Τόν πληροφο­ρούσε ή άγαθή του συνείδηση ότι ζούσε σύμ­φωνα μέ τό θέλημα τού Θεού, «τό άγαθόν και εύάρεστον και τέλειον» (Ρωμ. ιβ' 2). Πο­θούσε νά είναι σέ όλη του τή ζωή «δούλος Θεού» (Τίτ. α' 1) και νά ύπηρετεί τόν Κύριο μέ πλήρη αύταπάρνηση.

Τό φωτεινό του παράδειγμα νά άκολουθοΰμε κι έμείς. Νά εύθυγραμμίζου-με τή ζωή μας σύμφωνα μέ τό θέλη­μα τοϋ Θεού. Νά βαδίζουμε μέ συνέ­πεια τήν όδό τοϋ άγιασμού. Νά ζούμε μέ άληθινή θεοσέβεια!

Πότε δίνουμε καλές έξετάσεις ένώπιον τών άνθρώπων; Όταν είμαστε εύεργετικοί, χρήσιμοι και ώφέλιμοι στούς άλλους! Ό έρμηνευτής Προκό­πιος Γαζαΐος σημειώνει ότι οφείλου­με «έμπροσθεν τών άνθρώπων» νά καλλιεργούμε «τό πρός αύτούς εύεργετικόν». Κι ό άπόστολος Παύλος παρακινεί στήν πρός Τίτον έπιστολή του νά φερόμαστε στούς συνανθρώπους μας μέ δικαιοσύνη (β' 12), πού σημαί­νει ότι ούτε στή ζυγαριά θά τούς κλέ­βουμε, ούτε μέ ύπέρογκες τιμές θά πωλούμε τά προϊόντα μας, οϋτε θά νοθεύουμε τά προϊόντα μας, ούτε τήν τέχνη μας θά τήν ψευτίζουμε. Άλλά θά είμαστε εύσυνείδητοι στό καθήκον μας, τίμιοι στήν έργασία μας, ειλικρι­νείς στις συναλλαγές μας, έλεήμονες και πονετικοί στούς συνανθρώπους μας. Κι όλα αύτά δέν θά τά κάνουμε άπό έπίδειξη ή άπό άνθρωπαρέσκεια, άλλά «έκ ψυχής», «ώς τώ Κυρίω», σάν νά τά κάνουμε στόν ίδιο τόν Κύριο (Εφεσ. ς' 6-7).

'Επίσης νά προσέχουμε, «ώστε μηδενί διδόναι πρόφασιν σκανδάλου». Νά μή δίνουμε σέ κανέναν άφορμή νά μάς κατηγορήσει ούτε γιά πλαστογρα­φίες, ούτε γιά άπόκρυψη άληθών στοι­χείων, ούτε γιά ψεύδη, ούτε γιά θυ­μούς, ούτε γιά άσεμνο ντύσιμο, ούτε γιά προκλητική συμπεριφορά.

Κι άκόμη νά προσέχουμε οί λόγοι μας νά είναι γλυκείς, γιά νά μήν πληγώνουν τούς άλλους. Νά είναι «άλατι ήρτυμένοι», άλατισμένοι, γιά νά νοστι­μίζουν και νά οικοδομούν. Τά αίσθήματά μας νά είναι φιλάδελφα πρός τούς συνανθρώπους μας. Οί άλλοι άνθρω­ποι διαισθάνονται άν τούς άγαπάμε άληθινά ή ύποκριτικά, άν είμαστε ειλι­κρινείς ή άνειλικρίνεις, άν έχουμε ιδιο­τέλεια ή άνιδιοτέλεια, άν έχουμε άγαθό ή πονηρό λογισμό.

Μέ δυό λόγια φροντίζουμε ώστε οτι­δήποτε λέμε ή κάνουμε νά είναι «εις διδασκαλίαν» και «πρός οίκοδομήν» τών συνανθρώπων μας (Ρωμ. ιε' 2, 4), νά συμβαδίζουν τά λόγια μέ τά έρ­γα μας, νά δίνουμε καλή μαρτυρία, νά είμαστε «έπιστολή Χριστού», «γινωσκομένη και άναγινωσκομένη ύπό πάντων άνθρώπων» (Β' Κορ. γ' 2-3). Καταβάλλουμε φιλότιμη προσπάθεια νά είναι ή διαγωγή μας άψογη ένώπιον τοϋ Κυρίου και ένώπιον τών άνθρώπων.

Άν δέν δίνουμε καλές έξετάσεις ένώ­πιον Θεού και άνθρώπων, γινόμαστε άφορμή νά κακοσυσταίνεται τό Εύαγγέλιο και νά βλασφημείται τό όνομα τοϋ Θεού στά έθνη. «Τό όνομα τοϋ Θεού δι' ύμάς βλασφημείται έν τοις έθνεσι» (Ρωμ. β' 24). Ενώ, άντίθετα, άν άκτινοβολούμε τό φώς τοϋ Χριστού, δη­μιουργούμε άτμόσφαιρα γαλήνης και ειρήνης στό περιβάλλον μας, ζεστασιά στις άνθρώπινες σχέσεις, στηρίζουμε τούς νέους στόν άγιο φόβο τοϋ Θεού, δείχνουμε σέ όλους άγάπη και καλο­σύνη και γινόμαστε άφορμή νά δοξά­ζεται τό άγιο όνομα τοϋ Θεοΰ. Διότι βλέπουν οί άνθρωποι τά καλά έργα μας και δοξάζουν «τόν πατέρα ήμών τόν έν τοις ούρανοίς» (Ματθ. ε' 16).

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”