ΑΝΤΙΦΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ ;
Επειδή
εισερχόμεθα στην Αγία και Μεγάλη τεσσαρακοστή και οδεύουμε προς τον εορτασμό
του Ορθοδόξου Χριστιανικού Πάσχα, κρίναμε σκόπιμο να παρουσιάσουμε αυτή την
μικρή μελέτη αναφορικά με το τελευταίο Δείπνο του Κυρίου με τους μαθητές του
και να ξεκαθαρίσουμε ορισμένες ανακρίβειες και συκοφαντίες που εκτοξεύονται
ενάντια στον Μυστικό Δείπνο και την Αγία Γραφή από αθέους, Νεο-παγανιστές και
Αιρετικούς Προτεστάντες και Παπικούς.
Οι
πάσης φύσεως Άθεοι κατήγοροι της Βίβλου συκοφαντούν αυτή ότι δήθεν έχει αντιφάσεις
και άρα δεν είναι θεόπνευστη. Μία συνηθισμένη κατηγορία/ συκοφαντία ενάντια
στην Αγία Γραφή είναι και η εξής : Οι συνοπτικοί Ευαγγελιστές (Ματθαίος,
Μάρκος, Λουκάς) παρουσιάζουν τον Ιησού στο τελευταίο του δείπνο να τρώγει Νομικό
Πάσχα κάνοντας συνεπώς χρήση Αζύμου άρτου. Από την άλλη πλευρά ο Ευαγγελιστής
Ιωάννης παρουσιάζει το τελευταίο δείπνο του Ιησού να λαμβάνει χώρα πριν το
Πάσχα άρα να μην είναι το γεύμα αυτό το Νομικό Πασχάλιο δείπνο ! Υπάρχει λοιπόν
αντίφαση που κατά την θλιβερά γνώμη των εχθρών της Γραφής αποδεικνύει την μη
θεοπνευστία αυτής! Ασφαλώς αν υπήρχε πραγματική αντίφαση ανάμεσα στους
Ευαγγελιστές αυτό θα σήμαινε πράγματι μη θεοπνευστία. Αλλά κάτι τέτοιο δεν
συμβαίνει όπως θα δούμε.
Απροσδόκητοι
σύμμαχοι των αθέων στην μάχη τους ενάντια στην Βίβλο, αποτελούν οι αιρέσεις (ή
μάλον παναιρέσεις) του εωσφορικού Παπισμού και του πολυκέφαλου εκτρώματος της Διαμαρτυρήσεως.Οι αιρετικοί αυτοί με την κακοδιδασκαλία τους περί Αζύμου άρτου και
βρώσεως από τον Χριστό κατά το τελευταίο δείπνο Νομικού Πασχαλίου γεύματος,
στην ουσία επικροτούν την θρυλούμενη από τους αθέους δήθεν αντίφαση ανάμεσα
στον Ευαγγελιστή Ιωάννη και τους Συνοπτικούς Ευαγγελιστές !!!
Και
εδώ ακριβώς βρίσκεται η υποκρισία των αιρετικών διαστροφέων της αληθείας. Διότι
ενώ παρουσιάζονται ως δήθεν Χριστιανοί, ως μελετώντες και σεβόμενοι την Αγία
Γραφή και υποστηρίζοντες την θεοπνευστία και το αλάθητο αυτής, συγχρόνως με την
κακοδιδασκαλία τους γίνονται οι πλέον ύπουλοι υπονομευτές του κύρους της Βίβλου
! Και όταν βρεθεί Ορθόδοξος Χριστιανός να τους ασκήσει κριτική….τότε….από τα
απύλωτα στόματά τους ξερνάνε χολή και ύβρεις !!! Αυτοί είναι οι αιρετικοί που
αν δεν τους ασκείς κριτική φορούν την μάσκα της ψευδοαγάπης και ομιλούν με
γλυκό τρόπο και ρητορείες για την Αγάπη, την Αγία Γραφή, τον Ιησού, τους άλλους
ανθρώπους….Μόλις όμως τους ξεσκεπάσεις και με επιχειρήματα τους φιμώσεις….τότε
αρχίζουν οι λοιδορίες, τα ψεύδη, οι συκοφαντίες, οι αποκλεισμοί, η άρνηση του
διαλόγου….η μάσκα πέφτει και το αληθινό πρόσωπο των εχθρών της Αγίας Γραφής
φανερώνεται σε όλη την ασχήμια του. Γιαυτό απαιτείται μεγάλη προσοχή. Κανείς να
μην πλανηθεί από τους φορείς του πνευματικού δηλητηρίου της αιρέσεως.
Η Ορθοδοξία διδάσκει ότι ο Ιησούς δεν έφαγε Νομικό Πάσχα
στο τελευταίο του Δείπνο αλλά συνέστησε το ΚΑΙΝΟ ΠΑΣΧΑ, το Μυστήριο της Θείας
Κοινωνίας. Για να καταλάβουμε το λάθος
των αιρετικών και το μέγεθος της διαστροφής της αληθείας εκ μέρους των,
απαιτείται να δούμε πολύ προσεκτικά αρκετά ζητήματα.
Σύμφωνα
με την Αγία Γραφή η ημέρα αρχίζει με την Δύση του Ηλίου και τελειώνει με την
επόμενη Δύση. Παράδειγμα:
«
Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· καὶ
τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου
τούτου ἡμέρα ἐξιλασμοῦ, κλητὴ
ἁγία ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε τάς ψυχὰς ὑμῶν, καὶ προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῷ
Κυρίῳ. πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ· ἔστι γὰρ ἡμέρα ἐξιλασμοῦ αὕτη ὑμῖν, ἐξιλάσασθαι
περὶ ὑμῶν ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν. πᾶσα
ψυχή, ἥτις μὴ ταπεινωθήσεται ἐν αὐτῇ
τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς. καὶ πᾶσα ψυχή, ἥτις ποιήσει ἔργον ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἀπολεῖται ἡ
ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς. πᾶν ἔργον
οὐ ποιήσετε· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάσαις κατοικίαις ὑμῶν. σάββατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε
τὰς ψυχὰς ὑμῶν· ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνός,
ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν» Λευϊτικό 23: 26-32
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή η ημέρα του Εξιλασμού εορτάζονταν την 10η
ημέρα του Εβδόμου μηνός. Η εορτή αυτή είχε διάρκεια ΜΙΑΣ ημέρας (10η
του Εβδόμου μηνός) και άρχιζε από το
εσπέρας της 9ης του μηνός και τελείωνε το εσπέρας της 10ης
του μηνός . Η εορτή κρατούσε ΜΙΑ ημέρα από εσπέρας έως εσπέρας. Το εσπέρας
δηλαδή με το οποίο τελείωνε η 9η του μηνός άρχιζε η 10η
του μηνός. Κάθε ημέρα αρχίζει με το εσπέρας και τελειώνει με το εσπέρας. Το
εσπέρας με το οποίο αρχίζει μία ημέρα είναι ταυτόχρονα το εσπέρας με το οποίο
τελειώνει η προηγούμενη της. Το επόμενο εσπέρας, με το οποίο τελειώνει μία
ημέρα είναι ταυτόχρονα το εσπέρας με το οποίο αρχίζει η επόμενή της. Δηλαδή μία
ημέρα ορίζεται ως το χρονικό διάστημα από ένα εσπέρας έως το επόμενο. Αυτό
συγκρατείστε το στο μυαλό σας.
Στην Αγία Γραφή γίνεται διάκριση
ανάμεσα στα Εβδομαδιαία Σάββατα και στα Ειδικά Σάββατα.
Εβδομαδιαίο
Σάββατο : « ἓξ ἡμέρας ποιήσεις ἔργα, τῇ
δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα ἀνάπαυσις κλητὴ ἁγία τῷ Κυρίῳ· πᾶν ἔργον οὐ
ποιήσεις, σάββατα ἐστι τῷ Κυρίῳ ἐν πάσῃ κατοικίᾳ ὑμῶν» Λευιτικό 23:3
Ειδικό
Σάββατο : « καὶ τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς
τοῦ ἑβδόμου τούτου ἡμέρα ἐξιλασμοῦ,
κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν….. πᾶν ἔργον οὐ
ποιήσετε ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ…… σάββατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν, καὶ
ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν· ἀπὸ ἐνάτης
τοῦ μηνός, ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν»
Λευϊτικό 23:27-28,32
Η ημέρα του Εξιλασμού που
εορτάζονταν σε σταθερή ημερομηνία είναι Ειδικό Σάββατο όχι εβδομαδιαίο. Αυτό σημαίνει
ότι η 10η ημέρα του εβδόμου μηνός δεν πέφτει πάντα ημέρα Σάββατο
αλλά μπορεί να είναι μία οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδος και όχι απαραιτήτως η
έβδομη ημέρα της εβδομάδος. Αν ένα Ειδικό Σάββατο έπεφτε ημέρα Σάββατο, τότε
ονομάζονταν Μεγάλο ή διπλό Σάββατο- « Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ
σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ,
ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα
ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη,
καὶ ἀρθῶσιν» Ιωάννης 19:31
«Είπε
δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ ᾿Ααρὼν ἐν γῇ Αἰγύπτου λέγων. ὁ μὴν οὗτος ὑμῖν ἀρχὴ μηνῶν, πρῶτός ἐστιν ὑμῖν
ἐν τοῖς μησὶ τοῦ ἐνιαυτοῦ. λάλησον πρὸς
πᾶσαν συναγωγὴν υἱῶν ᾿Ισραὴλ λέγων· τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τούτου λαβέτωσαν ἕκαστος
πρόβατον κατ᾿ οἴκους πατριῶν, ἕκαστος πρόβατον κατ᾿ οἰκίαν. ἐὰν δὲ ὀλιγοστοὶ ὦσιν ἐν τῇ οἰκίᾳ, ὥστε μὴ εἶναι
ἱκανοὺς εἰς πρόβατον, συλλήψεται μεθ᾿ ἑαυτοῦ τὸν γείτονα τὸν πλησίον αὐτοῦ κατὰ
ἀριθμὸν ψυχῶν· ἕκαστος τὸ ἀρκοῦν αὐτῷ συναριθμήσεται εἰς πρόβατον. πρόβατον τέλειον, ἄρσεν, ἐνιαύσιον ἔσται ὑμῖν·
ἀπὸ τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν ἐρίφων λήψεσθε. καὶ
ἔσται ὑμῖν διατετηρημένον ἕως τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης
τοῦ μηνὸς τούτου, καὶ σφάξουσιν
αὐτὸ πᾶν τὸ πλῆθος συναγωγῆς υἱῶν ᾿Ισραὴλ πρὸς ἑσπέραν. καὶ λήψονται
ἀπὸ τοῦ αἵματος καὶ θήσουσιν ἐπὶ τῶν δύο σταθμῶν καὶ ἐπὶ τὴν φλιὰν ἐν τοῖς οἴκοις,
ἐν οἷς ἐὰν φάγωσιν αὐτὰ ἐν αὐτοῖς, καὶ φάγονται τὰ κρέα τῇ νυκτὶ ταύτῃ· ὀπτὰ
πυρὶ καὶ ἄζυμα ἐπὶ πικρίδων ἔδονται.
οὐκ ἔδεσθε ἀπ᾿ αὐτῶν ὠμὸν οὐδὲ ἡψημένον ἐν ὕδατι, ἀλλ᾿ ἢ ὀπτὰ πυρί,
κεφαλὴν σὺν τοῖς ποσὶ καὶ τοῖς ἐνδοσθίοις.
οὐκ ἀπολείψετε ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕως πρωΐ καὶ ὀστοῦν οὐ συντρίψετε ἀπ᾿ αὐτοῦ· τὰ
δὲ καταλειπόμενα ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕως πρωΐ ἐν πυρὶ κατακαύσετε. οὕτω δὲ φάγεσθε αὐτό· αἱ ὀσφύες ὑμῶν
περιεζωσμέναι, καὶ τὰ ὑποδήματα ἐν τοῖς ποσὶν ὑμῶν, καὶ αἱ βακτηρίαι ἐν ταῖς
χερσὶν ὑμῶν· καὶ ἔδεσθε αὐτὸ μετὰ σπουδῆς· πάσχα ἐστὶ Κυρίῳ. καί διελεύσομαι ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ
καὶ πατάξω πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἐν πᾶσι τοῖς
θεοῖς τῶν Αἰγυπτίων ποιήσω τὴν ἐκδίκησιν· ἐγὼ Κύριος. καὶ ἔσται τὸ αἷμα ὑμῖν ἐν σημείῳ ἐπὶ τῶν οἰκιῶν,
ἐν αἷς ὑμεῖς ἐστε ἐκεῖ, καὶ ὄψομαι τὸ αἷμα καὶ σκεπάσω ὑμᾶς, καὶ οὐκ ἔσται ἐν ὑμῖν
πληγὴ τοῦ ἐκτριβῆναι, ὅταν παίω ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.
καὶ ἔσται ἡ ἡμέρα ὑμῖν αὕτη μνημόσυνον· καὶ ἑορτάσετε αὐτὴν ἑορτὴν Κυρίῳ
εἰς πάσας τὰς γενεὰς ὑμῶν· νόμιμον αἰώνιον ἑορτάσετε αὐτήν. ἑπτὰ
ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε, ἀπὸ δὲ τῆς ἡμέρας τῆς πρώτης ἀφανιεῖτε ζύμην ἐκ τῶν οἰκιῶν
ὑμῶν· πᾶς ὃς ἂν φάγῃ ζύμην, ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐξ ᾿Ισραὴλ ἀπὸ τῆς ἡμέρας
τῆς πρώτης ἕως τῆς ἡμέρας τῆς ἑβδόμης.
καὶ ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη κληθήσεται ἁγία, καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται
ὑμῖν· πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε ἐν αὐταῖς, πλὴν ὅσα ποιηθήσεται πάσῃ ψυχῇ,
τοῦτο μόνον ποιηθήσεται ὑμῖν. καὶ
φυλάξετε τὴν ἐντολὴν ταύτην· ἐν γὰρ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐξάξω τὴν δύναμιν ὑμῶν ἐκ γῆς
Αἰγύπτου, καὶ ποιήσετε τὴν ἡμέραν ταύτην εἰς γενεὰς ὑμῶν νόμιμον αἰώνιον. ἐναρχόμενοι
τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα ἕως ἡμέρας
μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ μηνός, ἕως ἑσπέρας.
ἑπτὰ ἡμέρας ζύμη οὐχ εὑρεθήσεται ἐν ταῖς οἰκίαις ὑμῶν· πᾶς ὃς ἂν
φάγῃ ζυμωτόν, ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ συναγωγῆς ᾿Ισραήλ, ἔν τε τοῖς
γειώραις καὶ αὐτόχθοσι τῆς γῆς· πᾶν
ζυμωτὸν οὐκ ἔδεσθε, ἐν παντὶ δὲ κατοικητηρίῳ ὑμῶν ἔδεσθε ἄζυμα. ᾿Εκάλεσε δὲ
Μωυσῆς πᾶσαν γερουσίαν υἱῶν ᾿Ισραὴλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀπελθόντες λάβετε ὑμῖν
αὐτοῖς πρόβατον κατὰ συγγενείας ὑμῶν καὶ θύσατε τὸ πάσχα. λήψεσθε δὲ δέσμην ὑσσώπου, καὶ βάψαντες ἀπὸ
τοῦ αἵματος τοῦ παρὰ τὴν θύραν καθίξετε τῆς φλιᾶς καὶ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν σταθμῶν
ἀπὸ τοῦ αἵματος, ὅ ἐστι παρὰ τὴν θύραν· ὑμεῖς
δὲ οὐκ ἐξελεύσεσθε ἕκαστος τὴν θύραν τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἕως πρωΐ. καὶ παρελεύσεται Κύριος πατάξαι τοὺς Αἰγυπτίους
καὶ ὄψεται τὸ αἷμα ἐπὶ τῆς φλιᾶς καὶ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν σταθμῶν, καὶ παρελεύσεται
Κύριος τὴν θύραν καὶ οὐκ ἀφήσει τὸν ὀλοθρεύοντα εἰσελθεῖν εἰς τὰς οἰκίας ὑμῶν
πατάξαι. καὶ φυλάξασθε τὸ ρῆμα τοῦτο νόμιμον
σεαυτῷ, καὶ τοῖς υἱοῖς σου ἕως αἰῶνος. ἐὰν
δὲ εἰσέλθητε εἰς τὴν γῆν, ἣν ἂν δῷ Κύριος ὑμῖν, καθότι ἐλάλησε, φυλάξασθε τὴν
λατρείαν ταύτην. καὶ ἔσται ἐὰν λέγωσι πρὸς
ὑμᾶς οἱ υἱοὶ ὑμῶν· τίς ἡ λατρεία αὕτη;
καὶ ἐρεῖτε αὐτοῖς· θυσία τὸ πάσχα
τοῦτο Κυρίῳ, ὡς ἐσκέπασε τοὺς οἴκους τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐν Αἰγύπτῳ, ἡνίκα
ἐπάταξε τοὺς Αἰγυπτίους, τοὺς δὲ οἴκους ἡμῶν ἐρρύσατο. καὶ κύψας ὁ λαὸς προσεκύνησε. καὶ ἀπελθόντες ἐποίησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ καθὰ ἐνετείλατο
Κύριος τῷ Μωυσῇ καὶ ᾿Ααρών, οὕτως ἐποίησαν» Έξοδος 12: 1-28.
«
ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ
ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ. καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ Κυρίῳ· ἑπτὰ
ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε. καὶ ἡμέρα ἡ πρώτη
κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε· καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ Κυρίῳ ἑπτὰ ἡμέρας·
καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε»
Λευϊτικό 23: 5-8
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, την 14η
ημέρα του Πρώτου μηνός «πρὸς ἑσπέραν» εσφάζετο ο Πασχάλιος Αμνός. Τι σημαίνει η
φράση «πρὸς ἑσπέραν» ; Σημαίνει προς την Δύση του Ηλίου. Δηλαδή πριν την δύση
του Ηλίου της 14ης ημέρας που σημαίνει την αρχή της 15ης.
(Βλέπε και εδάφιο Λουκάς 24:29 «καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν λέγοντες· μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν,
ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστὶ καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα.
καὶ εἰσῆλθε τοῦ μεῖναι σὺν αὐτοῖς», το διάστημα που ονομάζεται «πρὸς ἑσπέραν» είναι το τελείωμα
της ημέρας – «κέκλικεν ἡ ἡμέρα»).
Η Γραφή έχει και την φράση « ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν». Δηλαδή η σφαγή του Αμνού
εγίνετο το χρονικό διάστημα από την στιγμή που ο Ήλιος άρχιζε να κλίνει προς
την Δύση από το μεσουράνημα έως την τελική Δύση του. Έτσι τελείωνε η εορτή της 14ης
ημέρας του Πρώτου μηνός ( του μηνός Αβίβ / Νισάν). «θύσεις τὸ πάσχα ἑσπέρας πρὸς δυσμὰς ἡλίου» Δευτερονόμιον
16:6
Η 15η ημέρα του Πρώτου
μηνός που άρχιζε με την Δύση του Ηλίου της 14ης αποτελούσε την πρώτη
ημέρα της επταήμερης εορτής των ΑΖΥΜΩΝ. Ο Πασχάλιος Αμνός εσφάζετο πριν την
Δύση-«πρὸς ἑσπέραν»-της 14ης
ημέρας που σηματοδοτούσε αυτή η
Δύση την αρχή της 15ης. Η βρώση του Αμνού που συνοδεύονταν με πικρά
χόρτα και άζυμους άρτους γίνονταν αυτή
την νύχτα μετά δηλαδή το εσπέρας- «καὶ φάγονται
τὰ κρέα τῇ νυκτὶ ταύτῃ· ὀπτὰ
πυρὶ καὶ ἄζυμα ἐπὶ πικρίδων ἔδονται».
Η βρώση λοιπόν του Πασχάλιου Αμνού γίνονταν με την έναρξη της 15ης
ημέρας. Δηλαδή η σφαγή και η βρώση του Αμνού γίνονταν όχι την ίδια ημέρα, αλλά
η σφαγή γίνονταν προς το τέλος της 14ης ημέρας και η βρώση (μαζί με
Άζυμα και πικρά χόρτα), στην αρχή της 15ης ημέρας.
«ἐναρχόμενοι
τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα ἕως ἡμέρας μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ μηνός,
ἕως ἑσπέρας. ἑπτὰ ἡμέρας ζύμη οὐχ εὑρεθήσεται
ἐν ταῖς οἰκίαις ὑμῶν»
Η φράση «ἐναρχόμενοι τῇ
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα» δεν σημαίνει ότι την 14η
ημέρα έτρωγαν Άζυμα. Διότι τα Άζυμα τα έτρωγαν «ἀφ᾿ ἑσπέρας» από την Δύση
δηλαδή του Ηλίου που σήμαινε την έναρξη της 15ης ημέρας. Η φράση
δηλαδή είναι όμοια με την φράση από το παράδειγμα της εορτής του Εξιλασμού που
δώσαμε: «ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνός, ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε
τὰ σάββατα ὑμῶν» που αφορά την ημέρα του Εξιλασμού (10η ημέρα του
Εβδόμου μηνός). Το ειδικό Σάββατο του Εξιλασμού ήταν ΜΙΑ ημέρα – η 10η ημέρα
του Έβδομου μηνός- η οποία άρχιζε «ἀπὸ ἑσπέρας» της 9ης ημέρας του
Εβδόμου μηνός. Έτσι και η ΕΠΤΑΗΜΕΡΗ εορτή των Αζύμων άρχιζε την 15η
ημέρα του Πρώτου μηνός «ἀφ᾿ ἑσπέρας» της 14ης ημέρας και έληγε την
εσπέρα της 21ης ημέρας του
Πρώτου μηνός. Τα Άζυμα τα έτρωγαν 7
ημέρες (15-21 του πρώτου μηνός) όχι
8 ημέρες (14-21 του Πρώτου μηνός)- «ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε». Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια ότι η εσπέρα από την οποία άρχιζε η βρώση
των Αζύμων –« ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα»- είναι η εσπέρα με την οποία τελείωνε η
14η ημέρα και όχι η εσπέρα με την οποία άρχιζε !
« ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ. καὶ ἐν
τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ Κυρίῳ· ἑπτὰ
ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε. καὶ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν,
πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε·
καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ Κυρίῳ ἑπτὰ ἡμέρας· καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ
ποιήσετε» Λευϊτικό 23: 5-8
Η πρώτη και η έβδομη ημέρα της
επταήμερης εορτής των Αζύμων, (δηλαδή η 15η ημέρα του Πρώτου μηνός
και η 21η ημέρα του ίδιου μήνα) είναι Ειδικά Σάββατα όπως η ημέρα
του Εξιλασμού που είδαμε προηγουμένως. Να
σημειωθεί παρακαλώ πολύ το Ειδικό Σάββατο της 15ης ημέρας του Πρώτου
μηνός.
Επειδή
ο Πασχάλιος Αμνός που σφάζονταν την 14η ημέρα (Ημέρα του Πάσχα) τον
έτρωγαν την αμέσως επόμενη ημέρα 15η – πρώτη ημέρα από τις επτά
ημέρες εορτής και βρώσεως των Αζύμων- οι
δύο εορτές, (Πάσχα- Άζυμα), έγιναν ΜΙΑ εορτή ! Δηλαδή το διάστημα των 8 ημερών
(14-21 του Πρώτου μηνός) θεωρήθηκε μία ενιαία εορταστική περίοδος που
ονομαζόνταν ΠΑΣΧΑ ή ΑΖΥΜΑ.
«
Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον
οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;»
Ματθαίος 26:17
«
Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ
πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν
ἵνα φάγῃς τὸ πάσχα;» Μάρκος 14:12
«Ηγγιζε
δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα»
Λουκάς 22:1
«῏Ηλθε
δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι
τὸ πάσχα» Λουκάς 22:7
Όπως βλέπουμε ως «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων» και «ἡμέρα τῶν ἀζύμων»
ονομάζεται η ημέρα κατά την οποία « τὸ πάσχα ἔθυον». Το Πάσχα όμως εθύετο την
14η ημέρα «προς εσπέραν» και όχι την 15η ημέρα . Δηλαδή η
φράση «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον» αναφέρεται όχι στην πρώτη
ημέρα βρώσης των Αζύμων (15η του μηνός Αβίβ/ Νισάν) αλλά στην πρώτη
ημέρα της ενιαίας εορταστικής περιόδου του Πάσχα και των Αζύμων, δηλαδή στην 14η ημέρα του μηνός Αβίβ/ Νισάν προς το εσπέρας
της οποίας «τὸ πάσχα ἔθυον» ! Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο της παρερμηνείας των
αιρετικών. Ο λόγος επαναλαμβάνω, που οι δύο εορτές (Πάσχα- Άζυμα), θεωρούνταν την εποχή του Χριστού ως ενιαία
εορτή, είναι το ότι την ημέρα του Πάσχα (14η Νισάν), εθύετο ο
Πασχάλιος Αμνός, ΠΡΙΝ την Δύση του Ηλίου και την ΝΥΧΤΑ που ακολουθούσε την
Δύση, δηλαδή στην αρχή της 15ης Νισάν έτρωγαν τον Αμνό μαζί με
Άζυμα.
«
᾿Εκάλεσε δὲ Μωυσῆς πᾶσαν γερουσίαν υἱῶν ᾿Ισραὴλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀπελθόντες
λάβετε ὑμῖν αὐτοῖς πρόβατον κατὰ συγγενείας ὑμῶν καὶ ΘΥΣΑΤΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ. λήψεσθε δὲ δέσμην ὑσσώπου, καὶ βάψαντες ἀπὸ
τοῦ αἵματος τοῦ παρὰ τὴν θύραν καθίξετε τῆς φλιᾶς καὶ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν σταθμῶν
ἀπὸ τοῦ αἵματος, ὅ ἐστι παρὰ τὴν θύραν· ὑμεῖς δὲ ΟΥΚ ΕΞΕΛΕΥΣΕΣΘΕ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΩΣ ΠΡΩΪ»
Έξοδος 12:21-22
«
᾿Εσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου
τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον
καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ
αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
…. Καὶ ὑμνήσαντες ΕΞΗΛΘΟΝ εἰς
τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν.Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν
ἐμοὶ ἐν τῇ ΝΥΚΤΙ ΤΑΥΤΗ, γέγραπται
γάρ, πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης»
Ματθαίος 26:26-31
« καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι
σὺ ΣΗΜΕΡΟΝ ἐν τῇ ΝΥΚΤΙ ΤΑΥΤΗ ΠΡΙΝ ἢ δὶς
ΑΛΕΚΤΟΡΑ ΦΩΝΗΣΑΙ τρὶς ἀπαρνήσῃ με» Μάρκος 14:30
« καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον
ὁ σατανᾶς. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὃ ποιεῖς, ποίησον τάχιον. τοῦτο δὲ οὐδεὶς ἔγνω
τῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεν αὐτῷ· τινὲς γὰρ ἐδόκουν, ἐπεὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχεν
ὁ ᾿Ιούδας, ὅτι λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, ΑΓΟΡΑΣΟΝ
ὧν χρείαν ἔχομεν ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ, ἢ τοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῶ. λαβὼν οὖν τὸ
ψωμίον ἐκεῖνος εὐθέως ΕΞΗΛΘΕΝ·
ἦν δὲ ΝΥΞ» Ιωάννης 13:27-30
Ο Ιησούς δεν έφαγε Νομικό Πάσχα στο τελευταίο
Δείπνο με τους Μαθητές του. Συνεπώς ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΑΖΥΜΟ ΑΡΤΟ ΑΛΛΑ ΕΝΖΥΜΟ.
Οι συμμετέχοντες στην βρώση του Νομικού Πάσχα δεν επιτρεπόνταν να βγούν πριν το
ξημέρωμα από την οικία στην οποία βρίσκονταν. Ο Ιησούς όμως και οι Μαθητές και
ο Ιούδας βγήκαν την νύχτα . Και αυτοί οι Ιουδαίοι που τον συνέλαβαν βγήκαν
επίσης και τον βρήκαν στην ύπαιθρο. Κατά την νύχτα της βρώσεως του Νομικού
Πάσχα δεν γίνονταν αγοραπωλησίες γιατί ήταν Ειδικό Σάββατο. Όμως οι Μαθητές
νόμιζαν ότι ο Ιούδας θα πήγαινε για να αγοράσει πράγματα για την Εορτή. Άρα η
Εορτή δεν είχε αρχίσει ακόμη. Οι αγορές για μία εορτή γίνονται πριν την εορτή,
όχι όταν το δείπνο έχει τελειώσει και τα μαγαζιά είναι κλειστά λόγω Ειδικού
Σαββάτου. ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΕΚΕΙΝΗ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΝ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΑΡΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΑΖΥΜΑ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΠΑΣΧΑ – ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΥΟΝΤΑΝ Ο ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΑΜΝΟΣ- « ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον
τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον
Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ· ἦν
δὲ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε
ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:13-14
«ΠΡΟ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα εἰδὼς
ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐλήλυθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα ἵνα μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν πατέρα,
ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς. καὶ δείπνου γενομένου, τοῦ διαβόλου
ἤδη βεβληκότος εἰς τὴν καρδίαν ᾿Ιούδα Σίμωνος ᾿Ισκαριώτου ἵνα αὐτὸν παραδῷ»
Ιωάννης 13:1-2
Η
ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ.ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΥΣΗ
ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ – « ᾿Οψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα» Ματθαίος 26:20. ΤΟ
ΔΕΙΠΝΟ ΚΑΙ Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΕΓΙΝΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΚΑΙ
ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΥΣΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΑ.....
«
Καὶ ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον, ἐρχόμενον ἀπ᾿ ἀγροῦ, τὸν πατέρα ᾿Αλεξάνδρου καὶ Ρούφου, ἵνα ἄρῃ
τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» Μάρκος 15:21
Ο
Σίμων ο Κυρηναίος όταν τον αγγάρευσαν οι Ρωμαίοι να σηκώσει τον Σταυρό του
Ιησού επέστρεφε από τον αγρό ! Άρα η ημέρα της Σταύρωσης δεν ήταν η ημέρα της
15ης Νισάν που είναι Ειδικό Σάββατο κατά το οποίο απαγορεύονται οι
αγροτικές εργασίες. Το Νομικό Πάχα όπως δείξαμε, το έτρωγαν στην αρχή της 15ης
Νισάν – την νύχτα πριν το ξημερωμα.
«
καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ
καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ» Μάρκος 15:46
Ο
Ιωσήφ ο Αριμαθαίος αγόρασε σινδόνα για να ενταφιάσει τον Ιησού. Πράγμα που δεν
θα μπορούσε να κάνει αν η ημέρα του θανάτου του Ιησού Χριστού ήταν η 15η
Νισάν (Ειδικό Σάββατο- αργία – απαγόρευση αγορών και πωλήσεων) .
«
Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας,
ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν»
Λουκάς 23:55-56
Η
Γραφή λέγει ότι οι γυναίκες ετοίμασαν πρώτα τα αρώματα και κατόπιν «τὸ μὲν σάββατον
ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν». Αυτό επίσης δείχνει ότι οι γυναίκες την ημέρα της
Σταύρωσης δεν ησύχαζαν (άρα δεν ήταν αργία – Ειδικό Σάββατο 15ης
Νισάν). Οι απαγορεύσεις για τα Ειδικά και τα Εβδομαδιαία Σάββατα ήταν οι ίδιες,
όχι διαφορετικές. Οι γυναίκες σέβονταν τον Νόμο και ησύχασαν το Εβδομαδιαίο
Σάββατο που ακολουθούσε την ημέρα της Σταύρωσης. Δεν ησύχαζαν την ημέρα της Σταύρωσης διότι η ημέρα αυτή
δεν ήταν ούτε εβδομαδιαίο ούτε Ειδικό Σάββατο- 15η Νισάν.
«ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα»
Ματθαίος 26:20 ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΤΡΩΓΑΝ ΑΝΑΚΕΙΜΕΝΟΙ !!! ΑΛΛΑ ΕΤΟΙΜΟΙ ΠΡΟΣ
ΦΥΓΗΝ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ- « οὕτω δὲ φάγεσθε αὐτό· αἱ ὀσφύες ὑμῶν
περιεζωσμέναι, καὶ τὰ ὑποδήματα ἐν τοῖς ποσὶν ὑμῶν, καὶ αἱ βακτηρίαι ἐν ταῖς
χερσὶν ὑμῶν· καὶ ἔδεσθε αὐτὸ μετὰ σπουδῆς· πάσχα ἐστὶ Κυρίῳ» Έξοδος 12:11 ΑΡΑ
ΔΕΝ ΕΦΑΓΕ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ.
«
῎Αγουσιν οὖν τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον· ἦν δὲ πρωΐ· καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν,
ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα» Ιωάννης 18:28
Σύμφωνα
με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, το πρωΐ μετά
τον Δείπνο, ο Ιησούς μεταφέρθηκε στον Πιλάτο. Όμως οι κατήγοροι του Χριστού
Αρχιερείς δεν εισήλθαν προς τον Πιλάτο για να μην μιανθούν αλλά να μπορέσουν να
φάνε το Πάσχα.Άρα ο Ιησούς δείπνησε με τους μαθητές του μία νύχτα πριν το
Πασχάλιο δείπνο, άρα δεν υπήρχαν Άζυμοι άρτοι για να χρησιμοποιήσει !
Μερικοί
πονηροί αιρετικοί, παρερμηνεύουν ως εξής το εδάφιο αυτό προκειμένου να
υποστηρίξουν ότι ο Ιησούς έφαγε Νομικό Πάσχα και συνεπώς έκανε χρήση Άζυμου
άρτου. Ισχυρίζονται ότι η φράση «ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα»
δεν αφορά την βρώση του Πασχάλιου Αμνού η οποία είχε δήθεν γίνει τη παρελθούσα
νύχτα, αλλά αφορά την βρώση της θυσίας
του Πάσχα που γίνονταν όταν είχε ξημερώσει η 15η Νισάν μετά την
νυχτερινή βρώση του Πασχαλίου Αμνού. Η θυσία αυτή είναι γνωστή με το όνομα
Chagigah !!! Αυτή η άποψη ανατρέπεται εύκολα και αυτό διότι αν οι Ιουδαίοι
ομιλούσαν για την Chagigah και όχι τον Πασχάλιο Αμνό, με δεδομένο ότι ο Ιησούς
έφαγε (όπως λέγουν οι αιρετικοί) Νομικό Πάσχα, καταλήγουμε και πάλι στην άτοπη
ημερομηνία Σταύρωσης της 15ης Νισάν (που οι Ιουδαίοι θα έτρωγαν την
Chagigah) που είναι ειδικό Σάββατο –
αργία όπου τα αναφερόμενα περιστατικά της αγοράς σινδόνας, επιστροφής του
Σίμωνα του Κυρηναίου από τον αγρό και της ετοιμασίας των αρωμάτων δεν θα
μπορούσε να γίνει…!
Ο
Ιησούς Χριστός δεν έφαγε Νομικό Πάσχα, συνεπώς δεν έκανε χρήση Αζύμων.
Σταυρώθηκε την 14η Νισάν.Ο Αμνός του Θεού πέθανε την ώρα που στον Ναό
σφαγιάζονταν οι Πασχάλιοι Αμνοί. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου