Απόστολος:
Τιτ. γ΄ 8-15
Ευαγγέλιο:
Ματθ. ε΄ 14-19
«Υμείς έστε φως του κόσμου»
Σείς
είστε το φως του κόσμου, είπε ο Κύριος στους μαθητές του. Αλλά μόνο σ’ αυτούς;
Όχι. Τα λόγια του απευθύνονται σε όλους τους χριστιανούς, σε όλους όσοι θα τον
πίστευαν και θα τον ακολουθούσαν στο κύλημα των αιώνων.
Είμαστε,
λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, φως εκ φωτός, φως αναμμένο από τον Ήλιο της
Δικαιοσύνης, τον Χριστό, ο οποίος είναι το μοναδικό φως του κόσμου, η πηγή της
αληθινής ζωής. Και πρέπει άρα να λάμπουμε γύρω μας, να σκορπίζουμε τις ακτίνες
μας και να μας βλέπει ο κόσμος.
Ο
Χριστός φέρνει δυο ωραία παραδείγματα στην ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε.
Δεν είναι δυνατόν – λέγει – να κρυβεί μια πόλις χτισμένη στην κορυφή του
βουνού. Ούτε ανάβουν το λυχνάρι για να το τοποθετήσουν κάτω από τον κουβά, αλλά
το βάζουν πάνω στον λυχνοστάτη, για να λάμπει σε όλους όσοι βρίσκονται μέσα στο
σπίτι. Έτσι, λοιπόν, - συμπεραίνει ο Υιός του Θεού – ας λάμψει και το δικό
σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να ιδούν τα καλά έργα σας και να
δοξάσουν τον ουράνιο πατέρα σας.
Μη
κρύψετε το φως που κατέχετε, το φως που είστε ως μύστες μου και φίλοι μου.
Αφήστε το να χυθεί γύρω σας. Κάνετε να σας δουν, να σας προσέξουν, να διδαχτούν
από σας οι άνθρωποι. Γίνετε διαδότες του φωτός μου, τοποθετώντας το ψηλά, ώστε
να φαίνεται από παντού.
Και
για να μη πέσετε σε καμιά παρανόηση, σπεύδω να σας εξηγήσω τι εννοώ με τη λέξη
φως. Δεν εννοώ απλώς την πίστη ή την αγάπη σας σε μένα. Δεν εννοώ το γεγονός,
ότι έχετε αποταμιεύσει τους λόγους μου στην καρδιά σας, ότι γίνατε κοινωνοί της
αλήθειας, που έφερα στον κόσμο. Εννοώ όλα αυτά, αλλά προ παντός τα έργα, τους
καρπούς της πίστεως και της αγάπης σας προς εμένα. Εννοώ την εφαρμογή του
Ευαγγελίου μου στη ζωή σας. Διότι μονάχα έτσι θα είστε πραγματικά φως του
κόσμου. Μονάχα έτσι θα οδηγήσετε και τους άλλους ανθρώπους στην αγκαλιά μου.
Τα
έργα είναι εκείνα που μιλούν στις ψυχές και τις κάνουν να στραφούν προς τη
σωτηρία. Θα είστε, λοιπόν, φως του κόσμου, αν ανεβείτε στο ύψωμα του αγίου
βίου, αν τοποθετήσετε τον χριστιανισμό σας στον λυχνοστάτη της εμπράκτου
μιμήσεως μου. Δεν θέλω να μείνετε αποστηθιστές της διδαχής μου, απλοί μνήμονες
των λόγων μου. Δεν θέλω να δεχτείτε το τάλαντο, για να το θάψετε και να μην
εμπορευθείτε στην αγορά των αρετών, των θλίψεων, των δοκιμασιών, των άθλων. Σας
ζητώ να μεταφράσετε το Ευαγγέλιο σε πράξεις θεάρεστες. Να κάμετε την αλήθεια
μου ζωή και τη ζωή σας φορείο της αλήθειας μου.
Τότε
και μόνο τότε, θα είστε γνήσιοι μαθητές μου. Τότε και μόνο τότε, θα σας
ταιριάζει ο πανάκριβος τίτλος του Χριστιανού. Τότε και μόνο τότε, θα είστε φως
του κόσμου, που θα φωτίζει και θα διαλύει τα σκοτάδια του κόσμου.
Αυτά
μας λέγει, αγαπητοί αδελφοί, μέσα από τη σημερινή περικοπή ο Χριστός. Και,
χωρίς άλλο, τους πιο πολλούς από μας τα λόγια του τους βρίσκουν ενόχους,
παραμελητές της απαιτήσεως του. Γιατί, οι πιο πολλοί, τι παρουσιάζουμε;
Περισσότερη κατάνυξη και λιγότερα έργα. Περισσότερη γνώση και λιγότερη
εφαρμογή. Μοιάζουμε με πλοία που έχουν το πιο πολύ φορτίο προς τη μια τους
πλευρά κι έτσι δεν μπορούν να πλεύσουν ίσια, αλλά κινδυνεύουν να ανατραπούν.
Γιατί ενώ είμαστε πλούσιοι σε θεωρία και σε αίσθημα, είμαστε φτωχοί σε πράξεις
κι ενέργεια.
Τι
πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε όσοι παρουσιάζουμε αυτή την έλλειψη ισορροπίας, όσοι
γέρνουμε έτσι επικίνδυνα; Να πλουτίσουμε το βάρος των έργων. Να προσπαθήσουμε
από εδώ και πέρα αυτό: πώς να μη λεγόμαστε, αλλά και να είμαστε χριστιανοί, πώς
να περάσουμε από τα λόγια και τα αισθήματα και τους λογισμούς στα έργα,
που είναι ως τώρα λίγα, ενώ τα πρώτα είναι πολλά.
Γιατί
– σύμφωνα με μια όμορφη φράση του αγίου Ιγνατίου – όταν αποδειχθούμε στην πράξη
χριστιανοί, τότε θα μπορούμε και να λεγόμαστε.
Γιώργος
Σαββίδης –Μητρόπολη Πάφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου