Δημήτρης Νατσιός, Πάγκαλες χαιρεκακίες

Πάγκαλες χαιρεκακίες

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς

«Ωραίο, φρικτό, και απέριττο τοπίον!

Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.

Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων

κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου».

Καρυωτάκης «Η πεδιάς και το νεκροταφείον»

«Θεόδωρος Πάγκαλος! Τι ενδιαφέρον όνομα! συνήθιζε να λέει ο Καβάφης». (Το αναφέρει ο Γ. Σαββίδης στο βιβλίο του «πάνω νερά», σελ. 97, εκδ. Ερμής).

Καβάφης και Καρυωτάκης ασχολούνται με τον Πάγκαλο, τον πάππο βέβαια. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι πολλάκις οι τρανοί ποιητές εμπνέονται από μεγάλες τραγωδίες και εξαίσια τέρατα και …σημεία τους. Κατά μία περίεργη σύμπτωση ο Καρυωτάκης τιτλοφόρησε το ποίημά του «η πεδιάς και το νεκροταφείον». Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύτηκε ότι ο εγγονός Θεόδωρος, για να συμβάλλει στην ανάπτυξη της καθημαγμένης πατρίδας, προτίθεται να ασχοληθεί με την εισαγωγή και εμπορία μηχανημάτων για την καύση των νεκρών. Κάτι ψυχανεμιζόταν ο ποιητής… (Ο τυμπανιαίας αποφοράς «πολιτισμός» της Νέας Εποχής θέλει τα σκυλιά να θάβονται και οι άνθρωποι να αποτεφρώνονται. Σημειωτέον ότι ο Θ.Πάγκαλος ζήτησε, όταν αναχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο, η σορός του να καεί. Υποψιάζομαι ότι πολλοί, πολύ θα ήθελαν να ανάψουν το φιτίλι).

Πρόσφατα, ανοίξας το στόμα του, δήλωσε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες. Όλοι. Βεβαίως, «όπου γενικότης εκεί επιπολαιότης» κατά τον αείχλωρο λόγο του Παπαδιαμάντη. Η θωριά του κ. Πάγκαλου δεν προδίδει άνθρωπο που ιδρωκόπησε στην ζωή του. Ο Πάγκαλος, γόνος στρατιωτικών, δικτατόρων για να αποσείσει το στίγμα της καταγωγής, έγινε αριστερός. (Όταν ακόμη ζούσε η μακαρίτισσα η Σοβιετική Ένωση, για να αποδείξει την κομματική του αφοσίωση, κάποιος νεαρός, ο Πάβελ Μορόζιν, κατήγγειλε τους γονείς σαν κουλάκους προκαλώντας τον χαμό τους. Του έστησαν άγαλμα. Κάτι παρόμοιο, από την ανάποδη, έπρατταν και οι γόνοι φασιστικών οικογενειών. Το γνωστό φαινόμενο του γενιτσαρισμού). Έχοντας λοιπόν οικονομική άνεση, πήγε στα Παρίσια, αντιστάθηκε στη Χούντα απολαμβάνοντας την κραιπαλώδη ζωή του «Μάη του ‘68», γύρισε, εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, μισό αιώνα υπουργός, διαζύγιο, νέα «σύντροφος» γιατί η πρώτη γέρασε -εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Ανδρέας και ο Άκης- και στην δύση του βίου του, χολερικά σχόλια. Όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις «ανήρ δύσοργος εν γήρα βαρύς», άνθρωπος ευέξαπτος εν γήρα ανυπόφορος και βαρετός.

Το 2002 είχε δηλώσει ότι «οι δάσκαλοι πηγαίνουν στα σχολεία τους αξύριστοι και άπλυτοι». Σε τοπική εφημερίδα του Κιλκίς είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο «Πάγκαλες χαιρεκακίες». Το ανασύρω και το παραθέτω ως είχε. Είναι σατιρικό, γιατί η ανοησία μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί και να αναχαιτιστεί.

<<Χαράς ευαγγέλια. Εντοπίστηκε ο ιός που προσβάλλει το ημιθανές σώμα της παιδείας μας. Αρχή και ρίζα του κακού είναι η εμφάνιση των εκπαιδευτικών. Σκιρτούν από χαρά και αγαλλίαση, για τις προκοπές του εγγονού του, τα οστά του Θεόδωρου Πάγκαλου πάππου, του πολιτικού και στρατηγού, ο οποίος στις 4 Ιανουαρίου του 1926, κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα της ασπαίρουσας από το μικρασιατικό μακελλειό, τότε, χώρας και ανέλαβε μόνος την εξουσία, ως δικτάκτωρ. «Η δικτατορία του στρατηγού Πάγκαλου», γράφει ο Αλ. Σβώλος λίγα χρόνια μετά την ανατροπή της «εγελοιοποίησεν εαυτήν διά των ανερμάτιστων και αλλοπρόσαλλων της πράξεων, αλλά εζημίωσεν όσον ηδύνατο την χώραν, διότι, όπως συνήθως συμβαίνει εις τας δικτατορίας, διέφθειρε τα πολιτικά ήθη…». Εκτός της επικίνδυνης φαιδρότητάς της, η δικτατορία του Πάγκαλου, έμεινε στην ιστορία και για το εξής γεγονός που προκαλούσε την γενική θυμηδία: αστυνομική διάταξη απαγόρευε να φορούν οι γυναίκες φούστα που να απέχει πάνω από 30 πόντους από το έδαφος. (Οι χωροφύλακες κυκλοφορούσαν με μια μεζούρα στο χέρι). Αν λάβουν τον κόπο και μετρήσουν οι αναγνώστριες την απόσταση, θα διαπιστώσουν ότι ο ιδιόρρυθμος παππούς Πάγκαλος επέτρεπε να εκτίθεται στην κοινή θέα μόνον ο γυναικείος, περίπου, αστράγαλος. Ζηλώσας, προφανώς, την δόξα του αλήστου μνήμης πάππου του, ο εγγονός, Θεόδωρος κι αυτός, Πάγκαλος διεπίστωσε ότι η Παιδεία μας νοσεί βαρύτατα εξαιτίας των πωγωνοφόρων εκπαιδευτικών. (Ο πώγων-ος, =γένι. «Εκ πώγωνος η σοφία» έλεγαν οι αρχαίοι, σατιρίζοντας αυτούς που έτρεφαν πλούσιο πώγωνα, μόνο και μόνο, για να φαίνονται σοφοί) . Προχωρώντας ο  Θεόδωρος εγγονός, στηλίτευσε και τους δασκάλους οι οποίοι προσέρχονται στα σχολεία, χωρίς να έχουν επισκεφτεί το, εν τω οίκω, βαλανείον τους (=λουτρό, μπάνιο. Το ελληνικό βαλανείον εισήχθη από την λατινική, ως αντιδάνειο, και σήμερα λέμε όλοι μας μπάνιο, αγνοώντας την ελληνική προέλευση του μεταμορφωμένου όρου), εισέρχονται, λοιπόν, οι εκπαιδευτικοί, σύμφωνα με τον κυρ Θόδωρο, άπλυτοι στο σχολείο με αποτέλεσμα η άσχημη οσμή που αναδίδουν, να προκαλεί δυσφορία στους μαθητές, με θλιβερή συνέπεια την παρατηρούμενη καθίζηση της Παιδείας. («Παχεία γαστήρ ου λεπτόν τίκτει νόον» το παχύ στομάχι δεν γεννά «λεπτόν», έξυπνο νου, έλεγε ο Μέγας Βασίλειος. Πάντα επίκαιροι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας).

Έχοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν τον «βίο και την πολιτεία» του δικτάτορος Θεόδωρου Πάγκαλου, διαβάζοντας και τα λεγόμενα του εγγονού του δικτάτορος Θεόδωρου Πάγκαλου, η στήλη προτείνει τα εξής ρηξικέλευθα και ριζοσπαστικά μέτρα, τα οποία, πιστεύω, «ακραδάντως», ότι και τα προβλήματα της Παιδείας μας θα λύσουν διά παντός και τον «βαρύμηνιν» κ. Πάγκαλο θα ικανοποιήσουν.

Πρώτον: Με χρήματα του Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και με ταχύτατες διαδικασίες να ανεγερθούν στην είσοδο όλων των, εν Ελλάδι, εκπαιδευτηρίων «βαλανεία» (λουτρά). Μετά την ανέγερση των λουτρώνων όλοι οι εκπαιδευτικοί θα είναι υποχρεωμένοι, πριν από την είσοδο στο σχολείο, να λούζονται και να πλένονται. Το μέτρο, παράλληλα, θα μας αναβιβάσει στα μάτια των ξένων, διότι αποτελεί λαμπρή απόδειξη πως είμαστε γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, στους οποίους ήταν «λίαν διαδεδομένη» η χρήση του λουτρού. Κατ’ απομίμησιν των αρχαίων θα υπάρχουν εντός των λουτρών θεραπαινίδες, οι αλλιώς λεγόμενες και λουτροχόοι, οι οποίες θα χύνουν το νερό επί της κεφαλής των λουομένων εκπαιδευτικών και θα αλείφουν με αρωματικά έλαια κατόπιν τους «κεκαθαρμένους» σε ειδική αίθουσα, η οποία θα ονομάζεται, όπως στους αρχαίους, αλειπτήριον. Λαμπρή, θαυμαστή ιδέα. Θα «λάμπουν» οι Έλληνες εκπαιδευτικοί. Να υλοποιηθεί τάχιστα, «να μην μας αφήσουν στα κρύα του λουτρού».

Δεύτερον: Απαγορεύεται «διά ροπάλου» η γενειοφορία. Οι εκπαιδευτικοί που φέρουν ή τρέφουν γενειάδα- το μέτρο προτείνω να επεκταθεί και στους μυστακοφόρους- οφείλουν να ξυρίσουν τον προσφιλή τους πώγωνα και να εισέρχονται στις τάξεις τους με πρόσωπο φωτεινό σαν τον ήλιο του θέρους. Έχει διαπιστωθεί, μετά από πολύχρονες, πολύμοχθες και έγκυρες επιστημονικές μελέτες, πως η «α -γένεια» επιδρά θετικότατα στην ψυχή των μαθητών και προάγει την εκπαιδευτική διαδικασία, θα πρότεινα ριζική αποτρίχωση του προσώπου, όμως το μέτρο είναι επώδυνο και δραχμοβόρο. (Το σωστό ευρωβόρο).

Τρίτον: Να ανασυρθεί από το χρονοντούλαπο της ιστορίας ο, περιφρουρών την δημοσίαν αιδώ, νόμος του παππού Πάγκαλου και να τεθεί σε ισχύ μόνον, βεβαίως, για τις γυναίκες εκπαιδευτικούς. Να βελτιωθεί η αστυνομική διάταξη καταργώντας τους «αποκαλυπτικούς» 30 πόντους. Ούτε πόντος, καμία λύπηση, «εσθήτα ποδήρης», ως τα πέλματα των υποδημάτων, στις δασκάλες και τις καθηγήτριες. Μόνον έτσι θα νεκροαναστηθεί η Παιδεία μας.

Θα τελειώσω και θα κλείσω το άρθρο γράφοντας ένα γεγονός, ένα περιστατικό που καταγράφει ο Αθηναίος αγωνιστής του Εικοσιένα Γ. Ψύλλας, που αποδεικνύει πως ο λαϊκισμός και οι λεκτικές πομφόλυγες προς εντυπωσιασμό και διαβουκόληση της κοινωνίας είναι γνώρισμα διαχρονικό των πολιτικών: «Ένας Θεσσαλός προεστός, εντελώς αγράμματος, χρησιμοποιεί τον δάσκαλο του χωριού και ως γραμματικό του. Επειδή όμως ο δάσκαλος δεν ήταν υπάκουος σε όλα, ο προεστός προτείνει στην γενική συνέλευση των κατοίκων την απόλυση του. Γιατί; ρωτάει ο δάσκαλος εμβρόντητος. Γιατί δεν ξέρεις γράμματα! Και ποιος το λέει αυτό; Εγώ! Απαντά ο προεστός. Γράψε τη λέξη βόδι να δούμε αν ξέρεις. Ο δάσκαλος έγραψε σ’ ένα χαρτί βόδι. Τότε ο προεστός ζωγραφίζει σε άλλο χαρτί ένα βόδι, το δείχνει στους χωρικούς το ίδιο αγράμματους και ρωτάει: Πέστε μου, ποιο χαρτί γράφει βόδι; Το δικό σου! Απαντούν όλοι. Και έδιωξαν τον δάσκαλο».

Ο προεστός κ. Πάγκαλος ζωγραφίζει «βόδια», έχοντας την εντύπωση πως ο λαός εντυπωσιάζεται από τις επιθανάτιες επιδείξεις του και τα φραστικά του πυροτεχνήματα. Έρχεται η ημέρα που θα διωχτεί ο «προεστός», ο αγράμματος, το «βόδι» και θα μείνει ο δάσκαλος, επειδή δεν υπακούει σε όλα και σε όλους>>.