(Ιω.
Ιβ΄1-18)
(Φιλιπ. δ΄4-9)
Συνοδοιπορία ζωής
Θριαμβευτικά μέσα από τις επευφημίες του
πλήθους και τις ζητωκραυγές του όχλου, εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός.
Διαψεύδει όμως τις προσδοκίες του λαού, γιατί η πορεία του δεν συνδέεται
με εξουσίες και δόξες κοσμικές, αλλά είναι ο Βασιλιάς που θα ακολουθήσει το
δρόμο του Γολγοθά και του Σταυρού, δίνοντας μια άλλη διάσταση στην έννοια της
εξουσίας.
Η Εκκλησία, μέσα από τις κατανυκτικές
ακολουθίες που μεταρσιώνουν τον άνθρωπο σε ανώτερες βιωματικές βαθμίδες, μάς
προσκαλεί σε μια συνοδοιπορία μαζί Του, η οποία απεγκλωβίζει από τη ρουτίνα της
καθημερινότητας και την «παθογένεια» που τη χαρακτηρίζει. Στη συνοδοιπορία αυτή
αφήνουμε πίσω τον εαυτό μας για να τον ανακαλύψουμε σ’ ένα άλλο επίπεδο, πολύ
πιο αυθεντικό, πολύ πιο αληθινό. Εκείνο της ζωής και της ανάστασης.
«Δεύτε ουν και ημείς κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ και
συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι αυτόν… ίνα και συζήσωμεν αυτώ». Σαφής και
ξεκάθαρη η προτροπή της Εκκλησίας για τη βασική προϋπόθεση της πιο μεγαλειώδους
συνοδοιπορίας στην οποία μας προσκαλεί.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είχε
θριαμβευτικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό και η υμνολογία της ημέρας κινείται σε
ανάλογες συχνότητες. Εμφανίζει το Βασιλέα των πάντων να εισέρχεται στην αγία
πόλη σε μια πορεία κατατρόπωσης του θανάτου και ανάδειξης της ελευθερίας του
ανθρώπου από τις δυνάμεις του σκότους.
Βέβαια, ο όχλος ξεσπούσε σ’ ένα παραλήρημα
ενθουσιασμού. Η γραφίδα του ευαγγελιστή δίνει την πληροφορία ότι «εσείσθη πάσα
η πόλις». Δονούσε η κραυγή «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».
Ο Χριστός όμως δεν παρασύρεται από τις επευφημίες του κόσμου. Γνωρίζει ότι τον
ενθουσιασμό του εύκολα μπορεί να διαδεχθεί η αποστροφή και η εγκατάλειψη. Το
«ωσαννά» ακολουθεί το «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν».
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα
σηματοδοτεί την φανέρωση του ως βασιλιά, ο οποίος πορεύεται προς το Πάθος.
Είναι βασιλιάς γιατί πορεύεται προς το Πάθος και πορεύεται προς το Πάθος γιατί
είναι ο αληθινός βασιλιάς. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
«διά τούτο αυτόν βασιλέα καλώ, επειδή βλέπω αυτόν σταυρούμενον, βασιλέως γάρ
εστι το υπέρ των αρχομένων αποθνήσκειν».
Ο Χριστός ως Βασιλιάς, δεν ενδύεται με
οποιαδήποτε διακριτικά εξουσίας, αλλά «έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου». Η πραότητά
του συνταιριάζει απόλυτα με την ταπείνωσή του. Το πουλάρι είναι η εικόνα της
ειρήνης. Η ειρήνη που φέρνει ο Χριστός είναι η προσφορά του εαυτού του. Έτσι
ακριβώς, σ’ αυτή τη διάσταση ειρήνευσε τον άνθρωπο, όταν τον ένωσε με την
κοινωνία της αγάπης και της ζωής του Θεού.
Η αληθινή ειρήνη είναι η έκφραση της αγάπης
και της ταπείνωσης του Χριστού. Μόνο στον ταπεινό μπορεί να εμφωλεύει η ειρήνη
και να μεταβάλλεται σε βίωμα και ζωή. Αντίθετα, όποιος διακατέχεται από εγωισμό
και φιλαυτία, εμφανίζει συμπτώματα διαταραχών στον εσωτερικό του κόσμο, με
έκδηλες ορέξεις για κυριαρχία επί των συνανθρώπων του.
Ο Χριστός θυσιάζει τον εαυτό του «υπερ της
του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Αυτή τη σωτηρία ποθεί κατά βάθος ο λαός, όταν
υποδέχεται θριαμβευτικά τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα. Αντίθετα, η κυριαρχία του
εγωισμού εκβάλλει στο «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν». Έτσι έγινε τότε με
τον όχλο και οι μεταπτώσεις αυτές συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Αγαπητοί αδελφοί, η Εκκλησία μάς προσκαλεί σε
μια ευλογημένη συνοδοιπορία με τον Χριστό. Τον Κύριο και Σωτήρα μας. Μέσα από
τις ιερές ακολουθίες, την κατανυκτική υμνολογία και την περιγραφή των γεγονότων
από τους ιερούς ευαγγελιστές, μάς καλεί να υποδεχθούμε και εμείς τον ερχόμενο
Βασιλέα: «Εξέλθετε έθνη, εξέλθετε και λαοί και θεάσασθε σήμερον, τον Βασιλέα
των Ουρανών ως επί θρόνου υψηλού, επί πώλου ευτελούς, την Ιερουσαλήμ
προσεπιβαίνοντα». Η υποδοχή αυτή μάς καθιστά δεκτικούς των βαθύτερων βιωμάτων
του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου μας.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος –Εκκλησία Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου