Θεόπνευστες συμβουλὲς γιὰ την υγεία μας

Θεόπνευστες συμβουλὲς γιὰ τὴν ὑγεία μας

Ενα ἀπὸ τὰ πιὸ πρακτικὰ Βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἡ «Σοφία Σειράχ». Τὸ θεόπνευστο αὐτὸ Βιβλίο περιέχει θαυμάσιες συμβουλές, πολὺ χρήσιμες καὶ ἀπαραίτητες γιὰ τὴν καθημερινή μας ζωή.

Ὅταν τὸ μελετοῦμε, θαυμάζουμε πῶς τὸ Πανάγιο Πνεῦμα φώτισε τὸν εὐσεβὴ αὐτὸν ἄνθρωπο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸν Σειράχ, καὶ ἔγραψε τέτοιες σπουδαῖες συμβουλές, ποὺ ἰσχύουν αἰώνια.

Οἱ συμβουλὲς μάλιστα αὐτὲς καλύπτουν ὅλα τὰ θέματα τῆς ζωῆς μας, τὰ προσωπικά, τὰ οἰκογενειακά, τὰ ἐπαγγελματικὰ καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ θέματα τῆς ὑγείας μας, ποὺ ὁπωσδήποτε ἐνδιαφέρουν κάθε λογικὸ ἄνθρωπο.

Στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν θὰ σημειώσουμε τρεῖς στίχους ἀπὸ τὴν ἑνότητα τοῦ βιβλίου ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ, ποὺ βρίσκεται στὸ τριακοστὸ κεφάλαιο. Θὰ ἀναφέρουμε τὸ κείμενο καὶ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα καὶ θὰ προσθέσουμε καὶ λίγα σχόλια.

Στίχ. 22. «εὐφροσύνη καρδίας ζωὴ ἀνθρώπου, καὶ ἀγαλλίαμα ἀνδρὸς μακροημέρευσις». Ἑρμηνεία: «Ἡ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη τῆς καρδίας εἶναι ζωὴ διὰ τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἡ ἀγαλλίασις τοῦ ἀνθρώπου τοῦ φέρνει μακροημέρευσιν».

Στίχ. 23. «ἀγάπα τὴν ψυχήν σου καὶ παρακάλει τὴν καρδίαν σου καὶ λύπην μακρὰν ἀπόστησον ἀπὸ σοῦ· πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ἡ λύπη, καὶ οὐκ ἔστιν ὠφέλεια ἐν αὐτῇ».

Ἑρμηνεία:

«Ἀγάπα τὴν ζωήν σου καὶ παρηγόρει τὴν καρδίαν σου καὶ διῶχνε μακρὰν ἀπὸ σὲ τὴν λύπην· διότι ἡ λύπη ἐθανάτωσε πολλούς, καὶ οὐδεμία ὠφέλεια ὑπάρχει εἰς αὐτήν».

Στίχ. 24. «ζῆλος καὶ θυμὸς ἐλαττοῦσιν ἡμέρας, καὶ πρὸ καιροῦ γῆρας ἄγει μέριμνα».

Ἑρμηνεία:

«Ὁ φθόνος καὶ ὁ θυμὸς ὀλιγοστεύουν τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας· ἡ δὲ ἀγωνιώδης φροντὶς ὁδηγεῖ εἰς παράκαιρον καὶ πρόωρον γῆρας».

Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τοὺς θεοπνεύστους αὐτοὺς στίχους, προϋπόθεση γιὰ νὰ ἔχει κάποιος ὑγεία καὶ νὰ μακροημερεύει εἶναι νὰ ἔχει «εὐφροσύνη καρδίας», νὰ χαίρεται δηλαδὴ ἡ ψυχή του.

Δὲν πρόκειται ἐδῶ γιὰ τὴν ἐπιφανειακὴ καὶ πρόσκαιρη χαρά, ποὺ προσφέρουν τὰ πλούτη καὶ οἱ ἡδονὲς καὶ τὰ ἀξιώματα, ἀλλὰ γιὰ τὴ βαθιὰ χαρὰ τῆς ψυχῆς, ποὺ τὴν χαρίζουν τὸ «ἀγαθὸν συνειδός», ἡ καλὴ συνείδηση, καὶ τὸ «κατόρθωμα πνευματικόν», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (ΕΠΕ 16β, 338-340). Ἡ χαρὰ δηλαδὴ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐπιβράβευση τῆς συνειδήσεως γιὰ τὶς πράξεις μας, καὶ ἀπὸ τὶς πνευματικὲς νίκες ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν ἐλαττωμάτων μας. Τέτοια χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση γίνεται παράγοντας ζωῆς καὶ μακροημερεύσεως.

Στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἡ ὑγεία καὶ ἡ μακροημέρευση στὴν παροῦσα ζωὴ ἦταν σπουδαῖα δῶρα τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης τονίζεται περισσότερο ἡ ἑτοιμασία γιὰ τὴ ζωὴ στὴν αἰώνια Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, χωρὶς νὰ παραγνωρίζεται βέβαια καὶ ἡ παροῦσα ζωή.

Ὁ θεόπνευστος σοφὸς Σειρὰχ στοὺς ὑπόλοιπους στίχους τονίζει τί πρέπει νὰ ἀποφεύγει αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ζεῖ ὑγιὴς καὶ νὰ εἶναι πολύχρονος. Πρωτίστως λέγει: Διῶξε, ἄνθρωπέ μου, μακριά σου τὴ λύπη, διότι ἡ λύπη θανάτωσε πολλούς.

Καμιὰ ὠφέλεια δὲν προέρχεται ἀπὸ τὴ λύπη. Αὐτὸ ποὺ εἶπε χιλιάδες χρόνια πρὶν ὁ θεόπνευστος Συγγραφεύς, τὸ συνιστοῦν καὶ σήμερα οἱ ἰατροὶ καὶ οἱ ψυχολόγοι, οἱ ὁποῖοι τονίζουν ὅτι ἡ λύπη εἶναι ἰσχυρότατος νοσογόνος παράγοντας καὶ πρέπει νὰ ἀποφεύγεται ὁπωσδήποτε.

Ἡ μόνη λύπη ποὺ δὲν βλάπτει, ἀλλ’ ἀντιθέτως ὠφελεῖ, εἶναι ἡ λύπη γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας· ἡ λύπη αὐτὴ μᾶς φέρνει σὲ συναίσθηση τῆς καταστάσεώς μας καὶ προκαλεῖ μέσα μας μετάνοια καὶ ὁδηγεῖ τὰ βήματά μας στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ὅπου ἀλλάζει ἡ διάθεση τῆς ψυχῆς μας καὶ συνεχίζουμε μέ νέες δυνάμεις τὴ ζωή.

Κάθε ἄλλη λύπη θολώνει τὴ διάνοιά μας, μαραζώνουμε καὶ ὁδηγούμαστε στὴν ἀπελπισία.

Στὸν ἑπόμενο στίχο ὁ θεόπνευστος Συγγραφεὺς προσθέτει καὶ τρία ἀκόμη αἴτια, ποὺ καταστρέφουν τὴ ζωή μας καὶ στὸν παρόντα κόσμο. Τὰ αἴτια μάλιστα αὐτὰ δὲν ἔρχονται ἀπὸ ἄλλους, ἀλλὰ ὀφείλονται σὲ μᾶς τοὺς ἴδιους. Ὁ φθόνος, γράφει, ὁ θυμὸς καὶ ἡ μέριμνα κόβουν μέρες ἀπὸ τὴ ζωή μας. Φέρνουν πιὸ κοντά μας τὰ γηρατειά μας, τὸ τέλος τῆς πορείας μας στὸν κόσμο.

Φθόνος, θυμὸς καὶ μέριμνα. Τρία  πάθη, ποὺ παρουσιάστηκαν στὴ ζωή μας ἀ πὸ τότε ποὺ παρακούσαμε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ζούσαμε πλέον μακριὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον, ὅπως μᾶς παρακινοῦσε ὁ εἰσηγητὴς καὶ ἐφευρέτης τῆς ἁμαρτίας, ὁ τρισκατάρατος καὶ μισάνθρωπος σατανάς.

Καὶ τὰ τρία αὐτὰ πάθη, τὰ σατανογέννητα, κατατρώγουν τὸν ἄνθρωπο. «Καλύτερα νὰ ἔχεις ἕνα φίδι νὰ κυκλοφορεῖ στὰ σπλάχνα σου παρὰ φθόνο», ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Τόση δηλαδὴ φθορὰ σοῦ προκαλεῖ (ΕΠΕ 20, 70-72). «Οἱ φλέβες τοῦ ὀξύθυμου τὴν ὥρα τῆς ἐξάψεως τοῦ θυμοῦ του κινδυνεύουν νὰ σπάσουν καὶ ἡ ὄψη του ἀγριεύει, γίνεται σὰν δαιμονισμένος», ἔλεγε ὁ Μέγας Βασίλειος (PG 31, 356). «Ἐξ αἰτίας τῆς μέριμνας σκληρύνεται ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πρὶν πεθάνει γί-νεται ἀναίσθητος, δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει τὴν γλυκύτητα ποὺ χαρίζει ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό», ἔλεγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (ΕΠΕ 11, 126).

Ὅσοι κυριεύθηκαν ἀπὸ αὐτὰ τὰ πάθη ὑποφέρουν μέρα καὶ νύχτα. «Λιώνουν ἀπὸ τὸ κακό τους», ὅπως λέει ὁ λαός μας. Κιτρινίζουν, κοκκινίζουν, ἔχουν ἐξάψεις, ἀνεβαίνει ἡ πίεσή τους, δὲν μποροῦν νὰ κοιμηθοῦν. Παθαίνουν ἀκόμη καὶ συγκοπή, ἔμφραγμα καρδιᾶς.

Πόσο διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἀλήθεια ἡ ζωή μας, ἂν μελετούσαμε καὶ ἐφαρμόζα-με ὅλοι μας ὅλα ὅσα ἔχουν γραφεῖ γιὰ μᾶς στὶς ἱερὲς σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς!

Θὰ ἦταν ἤρεμη καὶ εἰρηνικὴ ἐδῶ στὸν παρόντα κόσμο καὶ αἰώνια εὐτυχισμένη στὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

«Ο ΣΩΤΗΡ» 15-11-2012